Kamer 8999 - Ayano Tsuchimi en Scarlett Cullen.

'Trying to help you do what? Cover up the damage?' kaatste Scorpio iets te fel terug naar Scarlett en had gelijk spijt. 'Sorry ..' mompelde hij erachteraan. 'I trust you, but I don't trust him,' voegde hij er na een paar seconden aan toe en zuchtte. Hij was maar 1 week weg en er ging gelijk al wat mis.

"Err, no. Helping me to make you believe me," zei Scarlett gelijk. Tegen Scorpio liegen was verspilde tijd, hij had toch alles door. Ze hadden zoveel tijd samen doorgebracht dat dat niet echt moeilijk meer was. "Why don't you?" vroeg ze toen. Hij kende Toushirou nog niet eens. Toch?

'You're wasting time trying to make me believe you when you're lying! And I don't know the bloke so why should I trust him?' antwoordde Scorpio fronsend. Zo moeilijk was dat toch niet om te snappen. Het was niet alleen dat hij hem niet kende, maar na zijn toilet bezoek had hij ook niet echt een goede eerste indruk achtergelaten.

Toushirou keek in stilte toe. Hij had zin om de twee alleen te laten, op de gang te gaan zitten, maar toch wilde hij luisteren. Hij vond het een vreemd idee dat er zo openlijk over hem gesproken werd waar hij gewoon bij zat, maar de twee waren er zo kalm onder dat hij zich maar voornam dat het normaal was voor ze.

Scarletts gezicht betrok na Scorpio's woorden en het leek wel of er een brok in haar keel ontstond. "I'm okay, really.." zei ze met grote ogen, een stuk rustiger pratend dan daarnet. "Would you trust him if I told you to?" probeerde ze toen, nog zachter pratend maar op dezelfde toon als ervoor.

Scorpio pufte (hihi wat een leuk woord!) een geërgerde zucht uit en staarde even uit het raam voordat hij zijn ogen terug liet wandelen naar Scarlett en ze op haar gezicht liet rusten. 'Okay, you're okay .. fine.' zei hij op een kalme toon, hoewel er nog steeds 'rimpeltjes' van grote bezorgdheid en stress op zijn voorhoofd zaten. 'You know I don't trust people easily, and people are supposed to earn trust not just get it,' voegde hij er na enkele seconden aan toe. Hij drukte een kus op Scarlett's voorhoofd, 'Beterschap,' fluisterde hij en liep vervolgens de deur uit. Cigarettes, I need cigarettes.

Toushirou staarde hem na en keek toen naar Scarlett, hij straalde nog steeds een grote verbaasdheid uit. 'Ik eh -' stamelde hij. Hij was een beetje zenuwachtig. 'Leuk om je broertje te ontmoeten' voegde hij er onzeker aan toe.

(broer, niet broertje )

((Je bent gewoon zo lieffff))

Scarlett was te laat om iets terug te zeggen tegen Scorpio - hij was weg voor ze de kans kreeg. Meteen glimlachte ze even zwak naar Toushirou. "Hij's echt okay hoor, het was niets persoonlijks tegen jou. We hebben gewoon een heel.. sterke band," zei ze toen. "En ik begrijp hem deels ook wel, hij kent jou niet en het eerste moment dat hij jou ziet lag ik vijf seconden eerder nog in de ziekenzaal." Even stopte ze. "Niet dat dat jouw schuld is - maar ik snap zijn bezorgdheid wel. Hij kalmeert vast wel als hij je leert kennen," voegde ze er daarna met een glimlach aan toe. Zoveel praten deed pijn, maar dat negeerde ze even.

Toushirou glimlachte. 'Geen punt, het komt wel goed.. denk ik' zei hij een beetje teneergeslagen. Hij keek Scarlett aan. 'Je moet echt gaan slapen, volgens mij' fluisterde hij. Buiten was het nog altijd donker. Hij ging op de zijkant van het bed zitten, wat een klein stukje inzakte.

(Toushirou is mijn asbak, bitch )

(( :C ))

"No I don't. Ik sliep een uur geleden nog," zei Scarlett gelijk na Toushirous opmerking. "Ik denk dat jij meer slaap nodig hebt dan ik." Hij was al eerder wakker en was waarschijnlijk net zo weinig slaap gehad als haar daarvoor.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Ik ben helemaal gezond' zei hij koppig. Hij ging in kleermakerszit zitten en draaide zich naar haar toe. 'Oké, de hele nacht wakker blijven. Wat gaan we doen?' zei hij bedenkelijk.

(Hey, I don't like where this is going to .. )

"Wat wil je doen?" vroeg Scarlett, die geen idee had wat te doen. "Ik kan amper ergens heen. Je mag best gaan als je wilt hoor," herhaalde ze toen nog een keer. "Hier schiet je niks mee op zo. En ik begrijp het best."

(Loelie ik kan toch niks ::S:S))

(( HAHAHAHA TOUTOU GAAT MET SCARLETT BATSEN EN DAN PRIKT HAAR RIB DOOR HAAR LONG HEEN ))

Toushirou haalde zijn schouders op. Hij keek in het rond, of er iets in de buurt zat waar ze iets mee konden, maar hij kon niks ontdekken. Zijn blik bleef op haar rusten. 'Oké, dat wordt een nacht lang gewoon praten denk ik' zei hij grijnzend. Hij leunde tegen de rand van het bed aan en staarde naar het plafond.

"Praten over wat?" vroeg Scarlett, die haar benen anders neerlegde zonder dat het pijn deed. Ze waren stijf geworden van telkens hetzelfde zitten.

'Geen idee' zei Toushirou grijnzend. 'Wat in ons op komt' zei hij daarna snel. Hij schudde zijn haar door elkaar en zakte wat onderuit. 'Tot je vanzelf in slaap sukkelt'

"Dat doe ik toch niet. Als je wilt dat ik ga slapen kun je net zo goed weggaan want daar heb je toch niks aan," zei Scarlett, lichtelijk geïrriteerd omdat hij erover door bleef gaan. Daarna was ze een hele poos stil. "Er komt niks in me op," mompelde ze toen alleen maar.

Toushirou's grijns werd alleen maar breder toen Scarlett een beetje geïrriteerd werd. Hij ging op het andere bed liggen en sloot zijn ogen, al trok hij de dekens niet over zich heen. 'Ik ben ze eigenlijk best moe' zuchtte hij teleurgesteld.

"Ga dan slapen," zei Scarlett alleen maar. Ze had hem toch al gezegd dat hij moest gaan slapen? Nou dan. Dan kon hij dat toch ook wel doen als hij toch zo moe was?

Toushirou haalde zijn schouders op, voor zover dat nog kon, want hij lag al bijna te slapen. Scarlett leek niet helemaal in haar humeur, dat snapte hij wel, aangezien ze constant pijn had. Hij besloot haar even een moment voor zichzelf te geven en niet veel later lag hij te slapen.

((goh, raar zeg XDD))

Scarlett bleef een poosje afwezig naar Toushirou staren die in slaap gevallen was, en stond toen met moeite op. Ondanks dat ze wat steun had van het bed was het moeilijk lopen, maar uiteindelijk kwam ze in de hoek van haar kamer uit en pakte ze een boek van de stapel. Gelijk daarna liep ze op dezelfde manier terug en ging ze rustig op bed liggen, lezen.