Kamer 8999 - Ayano Tsuchimi en Scarlett Cullen.

Toushirou sloeg zijn armen om Scarlett heen en haalde zijn hand door haar haren heen. Eigenlijk had hij zin om haar helemaal plat te knuffelen, maar dat ging nogal moeilijk doordat ze nog niet helemaal hersteld was.

Stevig hield Scarlett Toushirou vast, alsof ze hem niet meer los zou laten. Misschien zou ze dat ook niet meer doen ook. Wat was het nut er nou van? Ze negeerde het gekraak van het raam. Vreselijk ding, ze moest er echt eens naar kijken.

Toushirou voelde de zon langzaam op zijn hoofd glijden, maar negeerde het, evenals het gekraak van het raam. Hij stopte even en grijnsde plagerig. 'Moet je niet even gaan slapen?' vroeg hij op een nog plagerigere toon dan zijn grijns uitstraalde.

"Eh nee," zei Scarlett. Eigenlijk was ze best moe, maar dat ging ze nu al helemaaaaal niet meer toegeven. Als ze ging slapen was het in ieder geval niet omdat Toushirou het zei! "Ik denk dat jij gewoon nog steeds moe bent en dan wil je dat ik ga slapen zodat ik niet doorheb dat jij weer slaapt!" bedacht Scarlett zonder hem los te laten.

Toushirou grijnsde. 'Je hebt me helemaal door' zei hij zo schuldig mogelijk. Hij aaide haar over haar wang. 'Ik moet subtieler met mijn schaamte omgaan' fluisterde hij breed grijnzend.

Scarlett moest even lachen om Toushirous opmerking, maar hield daar alweer snel mee op. "Weer iets dat ik je kan leren," zei ze toen. And then she kissed him on his mouth again! (HIHIHI beter; )))

((HAHAHA NADINE XD))

Toushirou wilde lachen, maar zijn geluid werd al gesmoord door Scarlett. Hij trok haar nog iets dichter tegen zich aan. Hij had geen zin om haar los te laten of iets te zeggen, hij wilde haar eigenlijk helemaal niet meer loslaten omdat hij veel te bang was dat ze ineens in rook op zou lossen. [Aaaaaahw.]

Scarlett merkte amper dat Toushirou haar nog dichtbij trok en hield hem met haar armen verticaal tegen hem aan vast. (snap je XDD?) Dat hij een stuk groter was, daar had ze geen last van. Daar had ze eigenlijk ook nooit last van gehad. Zolang het lukte was het best, al zou ze op een kruk moeten staan om bij zijn hoofd te kunnen komen!

((ahahahaha een kruk XDDDD))

Na iets wat nog een paar oneindig zoet geurende maanden hadden geleken liet Toushirou haar voorzichtig los en keek haar glimlachend aan. Hij wist eigenlijk niks te zeggen, dus pakte hij alleen haar handen vast. Het was goed zo.

((HIHI))

Scarlett bleef Toushirou zonder te knipperen aankijken toen hij stopte en ongeveer een halve minuut later hield ze hem weer stevig vast. Met haar hoofd op deze manier kon ze makkelijk zijn hartslag volgen!

Toushirou kon eigenlijk alleen maar glimlachen en sloot zijn ogen. Hij zuchtte.

((Oké ik ben even langzaam en saai))

Pas na een hele poos liet Scarlett Toushirou weer los. "Zullen we zometeen maar eens gaan ontbijten?" vroeg ze, een gaap onderdrukkend. Haar hele slaapschema liep door de war met die telkens andere slaaptijden.


((hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhihi))

Toushirou grijnsde. 'Ja, er is wel iets in mijn maag dat zegt dat het honger heeft' zei hij over zijn buik wrijvend. Precies daarna begon hij te knorren, en hij grijnsde nog breder.

((O dit gaat heel maf dat want met Yumiko ga ik zo volgens mij ook naar de eetzaal ahahaha))

Toushirou wrote:Toushirou grijnsde. 'Ja, er is wel iets in mijn maag dat zegt dat het honger heeft' zei hij over zijn buik wrijvend. Precies daarna begon hij te knorren, en hij grijnsde nog breder.

((O dit gaat heel maf dat want met Yumiko ga ik zo volgens mij ook naar de eetzaal ahahaha))

((maar yumiko is stom;) hahaha maari k kan toch niet want ik ben er nog met loelie oh en ik reageer zo want ik meot ff weg!!!))

((Hahaha ok dan wachten we lekker tot morgen ofzoooooooooo! ))

*gooit uit kamer*

Scarlett opende de deur van haar kamer en liet zichzelf gelijk op bed vallen. Ze was kapot en haar ogen prikten en ze voelde zich gewoon alles behalve goed. De volgende keer dat ze verliefd werd hield ze zichzelf wel tegen, want nog zoiets en ze zou volledig breken.

Toushirou stond stervend van de zenuwen op de gang. Hij ijsbeerde al minstens tien minuten voor de deur terwijl hij niet eens wist of er überhaupt wel iemand was. Hij bleef stilstaan, en klopte toen zachtjes aan. Hij wachtte in stilte.

Scarlett trok het kussen dat er lag over haar hoofd om net te doen alsof ze het kloppen niet hoorde, maar besefte toen pas dat het ook Scorpio kon zijn. Of Ayano, die had ze al heel lang niet meer gezien eigenlijk. Helaas viel dat tegen. Scarletts hele gezicht betrok toen ze zag wie er in de deuropening stond. 'I thought I made myself clear," zei ze toen in een poging tot kalm klinken. Helaas sloeg haar stem al bij het tweede woord over. Great.

Toushirou beet op zijn lip zodra hij Scarlett zag verschijnen. Hij had zich totaal niet voorbereid. 'Sorry' verontschuldigde hij zich. 'Kan ik binnenkomen?'

"Why? You already ruined everything, so I guess there's nothing left to do for you here," zei Scarlett alleen maar, zonder haar ogen af te wenden. Waarom hij überhaupt nog durfde te komen vroeg ze zich af.

'There is' merkte Toushirou eigenwijs op. 'Fixing it.' Hij zette zijn voet tussen de deur zodat ze hem niet in zijn gezicht dicht kon slaan. 'Alsjeblieft' zei hij bijna smekend.

"Waste. Of. Time." antwoordde Scarlett gelijk, waarna ze met haar ogen rolde, zich op bed liet vallen en het kussen weer over haar kop trok. Was het zo moeilijk om gewoon weg te blijven als ze het zei?

Toushirou haalde zijn schouders op. Hij ging midden in de kamer op de vloer zitten. 'Ik weet dat je me niet gelooft, maar ik wil dat je dat wel doet. En ik wil je niet kwijt, al ben ik dat allang, maar toch wil ik er niet aan toegeven. Ik heb een veel te botte kop'

"Yeah it's a little too late for that don't you think?" klonk het gesmoord vanonder Scarletts kussen. Als hij haar niet kwijt wilde had hij dat wel eerder kunnen bedenken, niet nadat hij er vandoor ging met Yumiko. Ze was er ook van overtuigd dat hij wel wist dat het Yumiko geweest was die haar het ziekenhuis in gekregen had. En dan zo doen? Uitgerekend bij haar? Nou dat toonde heel veel liefde ja.

'Beter laat dan nooit' zei Toushirou. Hij staarde naar Scarlett die nog steeds niet erg veel tekenen van leven vertoonde en op het bed lag. Hij drufde zijn blik op de één of andere manier gewoon niet af te wenden.