Kamer 8999 - Ayano Tsuchimi en Scarlett Cullen.

Toushirou grijnsde. 'Ik ben weer helemaal blij' zei hij, al straalde de droogheid er vanaf. 'Niet dat ik nu veel zie, maar schimmen zijn íéts..' Hij draaide naar haar toe en wees. 'Found ya!'

Achter zich knipte Scarlett het licht weer uit toen Toushirou haar "gevonden" had. "But can't see me!" zei ze er daarna grijnzend achteraan.

Toushirou's grijns verdween even maar kwam snel weer tevoorschijn. 'Geef je gewonnen, nobele strijder. Je hebt dapper gevochten!' opperde hij terwijl hij maaiend met zijn armen door de kamer begon te wandelen; het was een wonder dat hij niks omstootte.

"Ik geef me nooit gewonnen," grijnsde Scarlett. "Zeker niet aan een aardling." Ze zei het extra spottend, om Toushirou te pesten. Gelijk daarna zette ze een stap opzij. Misschien liep hij nog wel tegen de muur op.

(Hoi beertje )

Toushirou was alleen maar muren en kastjes en bedden tegen gekomen. Hij ging met een zucht op de grond zitten. 'Oké, ik ga gewoon mijn zesde zintuig gebruiken' besloot hij grijnzend.

"Show me," daagde Scarlett hem uit. Ergens wilde ze dat ze nu al kon teleporteren, dan kon ze zonder geluid te maken weggaan en zou Toushirou haar nooit kunnen vinden. Helaas moest ze dan nog even oefenen.

Toushirou keek expres heel geconcentreerd en maakte een soort meditatie geluiden. Na een half minuutje stond hij op. 'Mijn zesde zintuig heeft me in de steek gelaten' zuchtte hij troosteloos.

"Als troost zal ik het licht maar weer aan doen," grinnikte Scarlett, waarna ze het licht weer aan deed. "Heeft je zesde zintuig toch nog een beetje geholpen. Klein beetje."

Toushirou's grijns verbrede en hij draaide zich naar Scarlett zodra hij haar schim weer had kunnen bespeuren. 'Dit is niet echt een fel lampje hè' zei hij droog. Hij liet zijn blik over het plafond glijden, zelfs dat werd nauwelijks belicht. Het leek wel een soort kaarsje.

"Does it have to be?" vroeg Scarlett Toushirou als reactie op zijn opmerking over het licht. "Ik heb echt geen zin om ook nog met een felle lamp op mijn kamer te leven."

Toushirou lachte en knikte meelevend. 'Dan brand je weg, ja. Eigenlijk heb je helemaal geen lamp nodig, volgens mij kan je prima zien, alleen ik ben natuurlijk weer uitgerust met een geweldige handicap' zei hij grijnzend, al besloot hij zijn zin met een kleine zucht.

Toushirou wrote:Toushirou lachte en knikte meelevend. 'Dan brand je weg, ja. Eigenlijk heb je helemaal geen lamp nodig, volgens mij kan je prima zien, alleen ik ben natuurlijk weer uitgerust met een geweldige handicap' zei hij grijnzend, al besloot hij zijn zin met een kleine zucht.

"Precies!" grinnikte Scarlett. "En dat is dus het nadeel van een aardling zijn. Well, één van de nadelen. Er zijn er natuurlijk veel meer!" Plagerig stak ze haar tong weer uit. "Maar goed dat ik dat een beetje kan compenseren, mhh?"

((Waarom quote? XD ))

Toushirou grijnsde. 'Natuurlijk, anders was ik er allang met een aardling vandoor gegaan' zei hij plagerig. Hij ging weer op een bed zitten en keek naar buiten; nog steeds geen schemering. Het leek Ayao wel.

per ongelluuuuuuuuk


"Oh gee, thanks!" zei Scarlett spottend. "Pas maar op dat ik je niet nog banger maak dan daarnet, ik doe het met plezier! Het was ontzettend grappig geweest om te horen hoe Toushirou erop reageerde; en ze deed nog maar amper wat!

Toushirou lachte. 'Dan kan ik je maar beter te vriend houden, hm?' zei hij grijnzend, waarna hij opstond en haar spontaan begon te knuffelen. Niet al te hard want dan gingen haar ribben dood.

"Dat denk ik ook ja," zei Scarlett, waarna ze zich een klein beetje lostrok en hem een kusje op zijn mond gaf. "Anders kan je het niet meer navertellen!" grijnsde ze toen, waarna ook zij hem knuffelde.

((wat is kusje toch een kutwoord hahaha straks typ ik het gewoon in het engels hoor XD))

((Ahahahaha ja het is ook een kutwoord :C Poep Nederlands))

Toushirou grijnsde. 'Zo lullig ben ik nou ook weer niet' fluisterde hij terwijl hij Scarlett omhelsde. Hij zoende haar op haar wang (HAHA EN DAT ZONDER KUTWOORDEN oké dat moest)

Scarlett lachte even om Toushirous opmerking, maar bleef verder een poos op dezelfde positie staan zonder te bewegen. Het voelde gewoon te goed om af te kappen. Pas na een poosje liet ze weer los, haar blik op het raam gericht. "De zon breekt door," jammerde ze toen.

Toushirou glimlachte alleen maar. 'Daar gaat je rust' zei hij grijnzend. 'En nu ben ik weer in het voordeel!' zei hij nog veel opgewekter.

"En nu ben ik in het voordeel!" mimede (ofzo) Scarlett Toushirou overdreven erg na. "Zelfs als jij in het voordeel bent win ik nog met alles!"

Toushirou's grijns werd breder. 'Hoor ik daar een uitdaging?' vroeg hij nieuwsgierig. Hij keek haar aan met dezelfde grijns. 'Duelleren is in mijn voordeel, dat is één ding' zei hij trots.

"Maaarrrrrrrrrrr daar komt bij dat je mij nooit zou aanvallen," zei Scarlett gelijk. "Dat hoop ik tenminste!" Waarom zou hij haar moeten aanvallen? "Dus dat valt al af!"

Toushirou grijnsde plagerig tegen Scarlett. 'Tenzij je ineens heel gemeen tegen mij bent' zei hij grijnzend. 'Maar dat gebeurt vast niet' voegde hij eraan toe. Hij gaf haar de kans niet om te antwoorden, want vlak daarna zoende hij haar alweer.

Scarlett opende net haar mond om iets terug te zeggen, maar op dat moment gebeurde er al iets heel anders. Oh well, fine with me. Zonder er nog bij na te denken sloeg ze haar armen weer om Toushirou heen.