Kamer 8999 - Ayano Tsuchimi en Scarlett Cullen.

Scarlett ging rechtop zitten na Toushirous opmerking en keek hem recht aan. "No. It's not. That's why I said "too late" and not just "late",' zei ze toen, met moeite haar stem onder controle houdend. Wat dacht hij nu? Dat hij gewoon even gezellig met Yumiko kon gaan slapen, sorry zeggen en dat alles dan weer goed was? Misschien dat haar blonde haar die indruk wekte, maar Scarlett was echt niet dom.

Toushirou slikte. 'Ik weet niet waarom ik het gedaan heb, ik weet helemaal niks meer. En nu zit ik hier en weet ik ook niet wat ik moet doen, maar toch voelt het alsof ik het moet doen. Ik.. Ik weet het niet' hij slikte een paar zinnen in en kneep zijn handen hard tot vuisten; hij had zijn ogen voor een moment nat voelen worden, en dat wilde hij echt helemaal niet.

((spring gewoon bovenop haar en dan komt alles goed ;D))

((Wijsheid ahahaha))

Door Toushirous reactie moest Scarlett ook weer bijna huilen, maar het leek wel alsof ze uitgedroogd was - er kwam niks. "Imagine how it is like.. like when your girlfriend slept with another guy. Exactly that guy you hate the most. Not that easy to deal with, huh?" zei ze met een brok in haar keel. Sorry was niet genoeg dit keer. Ze betwijfelde of er wel iets genoeg was. Het was zelfs een wonder dat ze hem nog niet compleet afgemaakt had.

Toushirou knikte langzaam. 'Ik begrijp het - nee, ik begrijp het niet. Sorry als ik dat probeer. Volgens mij kan het Yumiko niks schelen, ik werd niet veel wijzer van haar. Ik blijf liever even uit de buurt, denk ik. En ik snap het als je me niet wil vergeven maar ik blijf gewoon hopen' zei hij volhardend. Zijn blik gleed naar zijn arm, waar nog steeds een klein venijnig brandplekje zat van Scorpio's sigaret. Hij slikte.

"Maar het kon jou wel schelen, right?" vroeg Scarlett. "You know what, I don't even care.' Liar. You so do. "Misschien kun je beter bij haar blijven. Je was al graag bij haar. It's my fault. I should've seen this coming," zei ze, haar ogen op het plafond gericht. "Misschien kun je beter gaan. Je hebt gezegd wat je wilde zeggen so well, just forget about everything, about us." Het ging niet, dit keer echt niet. Zou het met iemand anders zijn zou ze hem waarschijnlijk niet hebben vergeven, maar dit was gewoon.. het toppunt.

Toushirou schudde zijn hoofd. 'Nee, ik ben nog niet klaar. Ik moet niks met Yumiko, dat is nooit zo geweest, want dan had ik mijn kans allang gegrepen. Wat ik wil zeggen is, dat ik nu voor geen goud de deur uit wil lopen, dat ik je al mis als ik knipper met mijn ogen, dat ik me heel vreemd voel op dit moment en dat ik gewoon van je hou, en dat ik zo ontzettend kwaad ben op mezelf dat - dat -' hij stopte zijn zin en draaide snel zijn hoofd weg om een traan weg te vegen die omhoog was gekomen.

Scarlett voelde haar ogen weer helemaal waterig worden. Aaah, daar waren haar tranen dus gebleven. Fout moment. "You know what? Ik zou je zo ontzettend graag willen geloven. Maar ik kan het niet. Niet weer. It breaks me now, it'll kill me next time. Don't say it won't happen again because you don't know. You didn't know that this would happen either." Ze schudde haar hoofd. Het voelde alsof ze moest kotsen, maar ze kon hem niet zomaar vergeven. Echt niet.

((ik zei toch, gewoon er bovenop springen ><))

Toushirou stond op. 'Ik snap het wel' mompelde hij. Hij liep wat dichterbij. 'Maar ik wil gewoon dat jij me recht aan kan kijken. Het kan me niet schelen of Scorpio me komt vermoorden, of dat Yumiko me haat. Ik wil dat je me durft te vertrouwen' zei hij zacht. Hij was op de rand van het bed gaan zitten en begon haar spontaan te omhelzen.

Scarlett schrok van Toushirous omhelzing; aan de ene kant voelde het vertrouwd, maar aan de andere kant.. hij had nog geen dag geleden zo met Yumiko gezeten. Gelijk kreeg ze de neiging hem weg te duwen. "No you don't. You don't understand at all. Je denkt dat ik je al vergeven heb, terwijl ik betwijfel of ik dat überhaupt ooit ga doen. And how am I.. ever.. supposed.. to trust you.. again?" vroeg ze, onder de zin door soms naar adem happend. Ze wist dat hij het wel erg zou vinden als Yumiko hem zou haten, en ze wist ook dat er tussen die twee waarschijnlijk niks veranderd zou zijn. How was that even possible?

Toushirou gaf niet op en hield zich hardnekkig aan haar vast geklemd. 'Dat is een kwestie van vertrouwen zelf' fluisterde hij. Hij voelde weer een traan opkomen maar kon hem niet weghalen omdat hij bang was dat Scarlett hem in elkaar ging slaan. Hij rolde langs zijn wang naar beneden en landde in haar nek. 'Sorry' mompelde hij.

"Don't cry," zei Scarlett gelijk toen ze een druppel in haar nek voelde. Gelijk vroeg ze zich af waarom eigenlijk niet. Zij had immers continu gehuild net, en zij was nog wel degene die niks misdaan had. "I really don't know.." bracht ze daarna weer uit. "You have to earn trust, not just get it," quotede ze Scorpio ongeveer. Vlak daarna merkte ze dat haar tranen ook weer begonnen waren. Ja hoor..

Toushirou glimlachte moeizaam, al kon Scarlett het niet zien omdat hij haar nog steeds omhelsde. 'Kijk ons nou - een potje zitten janken omdat ik een zak ben' zei hij met een snik. 'Ik ben echt een schoft'

Scarlett lachte even door haar tranen heen - al vond ze de situatie niet echt grappig. "You are," bevestigde ze toen. Het was fout om hem zo te laten zitten, heel fout. Ze moest zich juist van hem afzetten nu, niet alles toelaten. Met andere woorden, hem niet terug in haar leven laten. Hoe hard ze hem ook weg wilde duwen, een deel van haar hield haar tegen, alsof ze niet zonder hem kon, hoe graag ze het ook wilde. Ze haatte dit, ze haatte het echt.

Toushirou glimlachte. 'Mag ik nog één minuscuul, klein, verrot kansje?' fluisterde hij zacht. 'Ik weet dat ik er één helemaal verpest heb, en ik schijt nu echt in mijn broek voor het antwoord, dus denk alsjeblieft niet te lang na' smeekte hij.

"Don't get me wrong, but I really don't know yet. Je hebt me een uur geleden verteld dat je met degene die echt haat naar bed ben geweest. I just don't know." Misschien was het hard om hem te laten wachten, maar wat wij had gedaan was 93403348098 keer zo erg. "I just don't know who to trust anymore, kay?" De enige waarvan ze echt zeker was, was Scorpio. De rest, maakt niet uit hoe goed ze haar kenden, konden haar zo verraden.

Toushirou liet haar los, keek haar aan, en knikte. Hij veegde met zijn duim een traan van haar gezicht af. 'Ik zit ook helemaal onder' lachte hij zachtjes tussen zijn tranen voor. Hij haalde de mouw van zijn overhemd erlangs en keek nog een keer naar zijn brandplek. Eigenlijk moest hij er nog wat ijs op doen, want het leek maar niet weg te gaan.

Eigenlijk had Scarlett willen vragen waar Toushirous brandplek vandaan kwam, maar dit deed ze toch maar niet. Ze had er toch niet echt behoefte aan. Even glimlachte ze om zijn opmerking, maar al gelijk daarna liet ze zich achterover op bed vallen. Ze was echt ontzettend moe.

Toushirou keek zwakjes glimlachend naar Scarlett en ging bij het raam op de grond zitten. 'Zie je, je wordt wel eens moe, eens in de maand ofzo' zei hij met een kleine grijns. Hij wilde even van het onderwerp afwijken.

'Strange, huh?" zei Scarlett sarcastisch. Het moest een wonder zijn als je niet moe was na al dat gedoe en gehuild en wat dan ook. "But I should probably get some sleep," zei ze toen. Zonder af te wachten schoot ze in de badkamer snel in een kort broekje en topje en ging ze in haar bed liggen. "Good night," mompelde ze nog met haar mond in het kussen gedrukt zowat.


(( ik ga naar bed!!! byeeeeeeeeeeeee))

Toushirou glimlachte. 'Welterusten' mompelde hij, waarna hij zijn knieën optrok. Hij bleef wachten, tot zij in slaap zou vallen en weer wakker zou worden. Zelf viel hij ook in slaap, maar met meer succes dan bij zijn vorige poging.

((Weltroestahn ik ga ook ))

Gelijk toen Scarlett in haar bed ging liggen viel ze in slaap, en ook voor een hele poos. Alsof alle slaap van de afgelopen dagen, plus de vermoeidheid die er vandaag bij was gekomen bij elkaar kwamen. Dat Toushirou er nog zat, dat wist ze niet eens.

Toushirou werd wakker; het was licht, maar Scarlett lag te slapen. Hij glimlachte bij de aanblik en rekte zich uit. Hij deed moeite om een gaap te onderdrukken, en staarde toen een beetje doelloos voor zich uit.