Seth & Yuu: London

"Well," he continued wisely, "when one has succesfully removed the target's boxer, one can move to phase two.
Now, don't be all depressed when it doesn't work out in the end, everybody needs to learn. I can't expect you to be as grand as me, but I want you to pay attention, okay? Can you do that?"
Without really caring for Yuu's answer, Seth frowned his little frown, and rubbed his hands before turning to the lower parts of Yuu's body.
The absence of the blush was particularly strange, but Seth had indeed reached a point of absolute professional behaviour.
But as he opened his mouth to inform Yuu with phase number two, his head immediately turned bright red and his voice became stuck somewhere in his throat.
"Eh.. w-well.. you.. eh.. the.. you know."
He gave Yuu an panicked look and felt his cheeks turn even redder. "So.. this is absolutely the easiest part, so I just.. you just have to.. mhh.."

'Do what?' Yuu asked, waiting impatiently for Seth to start. His body was tingling all over and his heart was beating way out of it's range. 'Do what?!' Yuu repeated his question. His hands grabbed Seth's shoulders. He didn't even listen to Seth, who was overreacting way too much. He just wanted Seth to do what he had to do. After that, he could always remind Seth of who was boss again.

"But-.. but!" complained Seth, miserably staring at his own hands.
"Don't you say a word then, about it, in the end i mean. Or during, or.. I mean! And- listen carefully. And.. yeah.. so."
He bit his lip, took a big gulp of air, and started doing something very shameful. During the action he murmered, in his English accent of course, some information about what was what and why and how, but since he actually had no clue at all, the point of the story was very hard to find.

Yuu totally forgot about what was actually going on. Even if he really didn't know what to do and Seth really had to explain everything, he could have never concentrated on what Seth was actually saying. It was impossible because...
Well, it just was.
He tried to stop himself from screaming but didn't succeed at all.
He gasped for air. 'S-seth...' he whispered between his groans. He grabbed a pillow, squeezed it between his hands and bit on the inside of his cheeks untill he tasted blood. At the final stage, he didn't even try to stop himself from screaming out Seth's name. His eyes had tears in them and the colour of his cheeks was deep darkred.
While breathing heavily he cursed himself inside his head.
Oh gosh, he was becoming addicted to Seth's fantastic skills. This was not good.
This was not good at all.
He really had to do something about this.

Seth untangled his hands, and a fantastic smile appeared on his face. Yuu's face was absolutely adorable. But that was to be expected- anyone would cry out for more if Seth Connor released his inner fantastic James Bond-ness.
"Good, hah!" Seth stated, as if he had just climbed Mount Everest and there was no point in denying that he indeed had. His eyes, his face, everything about him radiated a certain form of contempt.

Yuu had nog even nodig voor hij in staat was om wat te zeggen. Hij staarde naar het plafond en beet op zijn lip, terwijl er in zijn hoofd een heuze tweestrijd was ontstaan.
Zanik niet. Dit is toch gewoon fantastisch? Wat maakt het nou uit dat het je mannelijkheid enorm krenkt?
Jamaar... straks gaat ie nog denken dat ie dit altijd kan doen!
Waarom niet? I think you wouldn't mind...
WELLES!! Ik hoor degene te zijn die... NIET HIJ!
Who cares. Het gaat erom wat het leukste is. Niet wat 'hoort'..... uke-chan.
Met een ruk schoot Yuu overeind. Nog altijd zwaar ademend en met een blos op zijn wangen keek hij met priemende oogjes naar Seth. 'Ik ben geen uke!' riep hij kwaad uit, ook al wist Seth hoogstwaarschijnlijk niet eens wat een uke was.

Seth keek Yuu een beetje beteuterd aan.
"Wat is een uke?" wilde hij fronsend weten. Maar meteen daarna verscheen er een verdraaid bekend grijnsje om zijn lippen.
"En als je het niet zegt," grijnsde hij, terwijl hij zijn hand naar Yuu's borst bracht, en hem met éen simpele beweging tegen de grond duwde. "Dan volgen er consequenties."
Hij kroop over Yuu heen, en keek hem van een paar centimeter met fonkelende oogjes aan. En niet alleen omdat hij zo'n verdraaid mannelijke Bond was, ook omdat hij ietwat beduusd was van het feit dat het hem ineens lukte Yuu tegen de grond te drukken.
Hij had zin om een dansje te doen.

Yuu knipperde een paar keer verbijsterd met zijn ogen terwijl hij naar Seth keek die bovenop hem lag.
Oh mijn god. Had Seth hem nou op de grond geduwd?
Verdraaid. JA! DAT HAD HIJ GEDAAN!
'Een uke?! Dat ben jij! Jij bent een uke, niet ik!!' riep Yuu deels paniekerig, deels woedend uit. Hij greep Seth bij zijn schouders en rolde zo om zodat hij weer bovenop hem lag.
'Zo is het wel weer mooi geweest,' gromde hij zwaar gefrustreerd omdat zijn hart een ongelofelijke sprong had gemaakt toen Seth hem plots zo tegen de grond had gedrukt.
Die Seth, hij deed altijd wel alsof hij zo onervaren was, maar stiekem deed hij alles uiterst professioneel.
Als hij Yuu eenmaal uit zijn kleren gekregen had dan.
Over kleren gesproken...
Yuu's handen schoten naar beneden en trokken wild aan Seth's boxer. Die kleine opdonder had al die tijd zijn boxer nog aangehad. Wat dacht hij wel niet?! Dat hij zomaar even Yuu's rol kon overnemen?!
'Je weet niet waar je aan begonnen bent,' fluisterde Yuu duivels, die Seth's nieuwe tactiek als een aanval op zijn seme-status zag.

"Welles!" riep Seth boos, die zijn boxer weer omhoog trok en Yuu beteuterd aankeek. Maar net toen hij zijn nieuwe fantastische ontdekkingen nog verder wilde uitbuiten, galmde er plots een mechanische stem door de zolder.
"Be-richt-voor-mijn-heer-seth-con-ner-van-james-connor-om-veer-tien-uur-twee-en-vijf-tig."
De stem laste een pauze in, maar na enkele seconden klonk de stem van James Connor door de zolder:
"Seth, m'n jongen, we zijn vroeg klaar. We zijn weer thuis!"
Seth's ogen vlogen open, en hij schoot overeind.
Met honderden gevoelens tegelijk schoot hij in zijn kleding, en racete hij de trap af.
"BLIJF," commandeerde hij totaal overhoop tegen Yuu.
Oh god.
Zijn vader en Yuu. In éen huis-...
En zijn vader wist niet eens dat Yuu er was.

Yuu's maag keerde zich drie keer om toen hij hoorde wat de robot te zeggen had.
Maar het commando van Seth ging hij echt niet opvolgen. Hij was z'n hondje niet!
Yuu keek even door het gat in het plafond Seth's kamer in en zodra die uit zicht was schoot hij in zijn boxer. Hij griste zijn overhemd van de vloer en klom het trappetje af. Al richting de deur van de kamer lopend liet hij het overhemd over zijn schouders vallen. Moeite om zijn knoopjes dicht te knopen nam hij niet.
Seth's ouders waren thuis.
James was thuis.
Yuu had in het vliegtuig al bedacht hoe hij James Connor ging aanpakken.
Hij zou beleefd blijven, maar ondertussen totaal geen moeite doen om zijn relatie met Seth te verbergen. Zo pestte hij hem, maar bleef hij beleefd. Het was de beste tactiek om zijn frustraties en agressie tegenover die klootzak te uiten. En nu maar hopen dat hij het huis niet uitgeschopt werd.
Al fluitend liep Yuu door de gangen van Seth's huis, richting de hal waar geluid vandaan kwam.

"Scarlett, hou op met zeuren," dreunde de stem van James door het huis.
"Maar- je kan toch wel-.."
"NEE."
"Maar James, gun die jongen nou iets-!"
"Hij is zestien, hij weet nog niets van hoe het er in de wereld aan toegaat, Scarlett," zei James kil, terwijl het geluid van zoevende robots die in de weer waren met koffers door het huis trilde.
Voetstappen, een deur werd opengedaan.
"James, hij is zeventien. En scholen veranderen! Is dat niet iets te drastisch, waarom zou hij dat moeten?"
"Zeventien dan. En hou NU OP MET ZEUREN VERDOMME, ik heb een zware reis achter de rug."
Scarlett zuchtte, een telefoontje rinkelde, James nam op.
Seth legde zijn hand op de deurknop, en duwde de deur langzaam open. Ietwat twijfelend keek hij van zijn vader, naar zijn moeder. De eerste leek hem totaal te negeren en was druk in discussie over nanosecondes, maar de tweede..
"SETH- LIEVERD!" gilde Scarlett, die met haar grote donkerblauwe ogen en haar zwarte haar nooit Seth's uiterlijke kenmerken had gehad.
"..S-scarlett!" piepte Seth, die totaal verbijsterd en een beetje ongemakkelijk in een omhelzing werd geklemd.
Zijn moeder leunde iets terug en keek hem glunderend aan.
Seth keek ongemakkelijk terug.
Het was extreem eigenaardig om haar na zo'n lange tijd weer terug te zien, en ook was het een beetje.. nouja.. raar. Zijn moeder wist immers niets van Yuu, van de drama, van alle heisa eromheen. James zou het haar immers nooit vertellen, Seth was er bijna zeker van dat zijn vader deze natuuurlijk zeer beschamende informatie zo veel mogelijk wilde verdoezelen.

Yuu hoorde een stem die wel van Seth's moeder moest zijn en begon iets sneller te lopen. Hij slenterde de trap af en liep door naar de deur van de woonkamer. Hij leunde tegen de deurpost, sloeg zijn armen over elkaar en keek van Seth, naar de zwartharige vrouw, naar de rug van James.
'Yo,' zei hij droogjes, met een grijns op zijn gezicht.
Stiekem borrelde het in zijn maag enorm van de zenuwen.
Seth's moeder. Hoe zou ze zijn? Wist ze al van zijn bestaan af? En wat vond ze van zijn... soort? Wat voor persoon was ze wel niet, als ze getrouwd was met die James?
Yuu's blik gleed weer naar James' rug.
Hij vroeg zich af hoe lang het zou duren voor die een poging zou wagen Yuu in elkaar te slaan.
Yuu was blij dat hij geen krielkip was.

Seth's hoofd schoot meteen richting het nonchalante gestalte - IN BOXER EN OPENHANGEND OVERHEMD ASKLFSD - in de deuropening, en een paar seconden lang kon hij absoluut niets uitbrengen.
Maar die secondes werden moeiteloos gevuld door Scarlett, wiens oogjes glunderend naar Yuu staarden.
Haastig liet ze zich los, en beende ze enthousiast op Yuu af, precies op het moment dat James (nog steeds druk discussiërend) door de schuifdeuren stapte en in de eetkamer verdween.
"OH- SETH! Is dit een vriend?! Wat gezellig, wat leuk, wat fijn voor je! Hallo, ik ben Scarlett, Seth's moeder!" Ze glimlachte breed en keek enthousiast van Seth, naar Yuu.
Ze stond haast hupsend voor Yuu's neus, en had absoluut geen idee van Seth's gezicht, dat langzaam paars was aangelopen.

Yuu grijnsde breed naar Scarlett en stak zijn hand naar haar uit. 'Hey, ik ben Yuu,' zei hij. 'Seth's kamergenoot en...' hij keek even naar Seth's gezicht waar op af te lezen was dat Scarlett blijkbaar nog niks van hun relatie af wist.
Gaf zijn outfit dan niks weg?
Erg scherp was die moeder blijkbaar niet. Misschien moest hij haar een beetje op weg helpen. Door het gewoon te zeggen bijvoorbeeld. Hij had gewoon geen zin meer in geheim gedoe.
'...and his boyfriend,' zei hij uiteindelijk terwijl hij met een twinkelend glimlachje in de ogen van Scarlett keek.
Hij hoopte maar dat Seth hem niet zou vermoorden voor deze openlijke openbaring. Verstrooid streek hij even met zijn handen door zijn haren terwijl zijn blik naar de deuren gleed waar James door was verdwenen. Hm, blijkbaar moest hij nog even wachten met de prachtige confrontatie die eraan zat te komen.

Seth's nekharen schoten overeind, en hij rukte totaal verwoed zijn mond open.
"NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE WAAR DENK JE DAT JE-.."
Maar vóór Seth zijn zin kon afmaken, stormde Scarlett langs hem heen, greep ze Yuu bij de pols en duwde ze hem de kast in, die ze wild hijgend dichtgooide.
Precies op dat moment kwam zijn vader de kamer weer binnen.
"Seth, jongen, wees stil, je vader is aan de telefoon, als je ruzie met je moeder hebt dan zoek je dat verder buiten maar uit-.. nee we spreken wel over dipolaire stoffen," ging hij monotoon verder, terwijl hij naar het raam liep en daar in een grijze stoel ging zitten.
Seth keek zijn moeder ongelovig aan.
Scarlett keek met grote ogen terug. In haar ogen was iets onbeschrijfbaars, iets dat Seth blozend naar de grond deed kijken.
"Het is niet waar hoor!" mompelde hij haastig, terwijl hij haar weer aankeek.
Scarlett schudde haar hoofd, en liep op haar zoon af, die ze in een wanhopige omhelzing drukte.
Beiden leken even vergeten te zijn dat achter hen een zekere Yuu in een kast was gedouwd- en de kast was helemaal niet zo ruim.

Yuu was een paar seconden totaal van de kaart gebracht toen hij plots niet door Seth maar door SETH'S MOEDER in een kast werd gegooid. Heel even overwoog hij om te blijven zitten, maar al snel nam zij Yuu-heid het over.
Natuurlijk ging hij niet in de kast blijven zitten. Hij was Yuu Takano en Yuu Takano verstopte zich niet voor onheil. Die ging de uitdaging gewoon aan. Met een enorme knal gooide Yuu de kastdeur weer open. 'Wat een warm ontvangst,' merkte hij lichtelijk sarcastich op terwijl hij het stof van zijn overhemd klopte en even naar Scarlett knipoogde.
'Maak je geen zorgen, James kent me al!' zei hij op een enthousiast toontje. Hij draaide zich om naar Seth's vader. Zijn glimlach verdween als sneeuw voor de zon. Hij kon gewoon niet glimlachen als hij naar die lul keek.
'Yo James,' gromde hij vijandig, de tactiek die hij in het vliegtuig bedacht had totaal vergetend.
Hoe had hij ook kunnen denken dat hij zoiets zou kunnen doen. Hij had een zelfbeheersing van dertig seconden.

Seth schrok op en struikelde totaal van de kaart achterover, waardoor hij over de bank viel, en wild maaiend tussen de koudleren kussens terecht kwam.
Haastig schoot hij overeind.
"NEEE! YUU, WEG, WEG!"
Maar het was al te laat.
James had de telefoon uit zijn hand laten vallen, en zijn grote, koude, hazelnootbruine ogen staarden met groeiende afgunst naar het vreselijke ongedierte dat zich in.. zijn..
in zijn...
"WAT DOE JIJ VERDOMME IN MIJN HUIS MAAK VERDOMME DAT JE WEGKOMT JIJ VIES MORMEL!" brulde James, die opstond en op Yuu afbeende.
Hijgend ging hij tegenover hem staan, maar was te verafschuwd om hem aan te raken, dus hield hij zijn schone vuisten netjes naast zijn lichaam gebald.
Scarlett en Seth vertoonden hetzelfde gedrag, maar Scarlett was de eerste die actie ondernam, en ging haastig tussen de twee in staan.
"James, hou je mond, zo praat je niet tegen je zoon's VRIENDJE!" maakte ze met een veelzeggende blik duidelijk.
James' mond vertrok. "ZEG DAT NIET HARDOP, MENS."
"IK ZEG WAT IK WIL," ging Scarlett er kwaad tegenin.
Seth legde zijn hoofd in zijn handen en probeerde het bekende geschreeuw buiten te sluiten. Maar dit keer was het nog veel erger-
dit keer ging het om Yuu.
En buiten dat hij kwaad was op zijn pa, dat hij Yuu durfde uit te schelden, voelde hij ook een soort onbekende vorm van schaamte in zich opwellen.
Yuu's ouders maakten vast nooit ruzie.

Yuu beet op zijn lip terwijl hij naar Seth's ouders keek die aan het ruzieën waren dankzij hem. Een schuldgevoel borrelde in hem op en hij durfde niet naar Seth te kijken. Seth was vast woedend op hem. Hij had ervoor gezorgd dat zijn ouders nu aan het ruzie maken waren. Yuu wist precies hoe vreselijk het was als je ouders ruzie maakten. Hij had zijn eigen portie een tijd terug al achter de rug.
Toen was hij overigens ook de oorzaak geweest.
En nu weer.
'Je krijgt de groeten van m'n vader,' zei Yuu met een poeslief grijnsje tegen James. Zijn maag stond ondertussen op onweer, maar hij liet zich niet kennen. Mooi niet dat die eikel moest denken dat hij Yuu zomaar uit de weg kon ruimen. Dat had juist een averechts effect.

Scarlett en James keken Yuu nu beiden plots aan, Scarlett verbaasd en James intens verafschuwend.
"Ik heb hier genoeg van. Pak je spullen. Je ziet Seth nooit meer."

'Jammer dan, je schopt me er maar uit, ik ga toch niet,' zei Yuu intens brutaal. Hij raakte een beetje in de ban van z'n eigen rebelsheid tegenover Seth's vader en stond in een paar passen achter Seth, om vervolgens zijn armen om zijn middel te slaan en met zijn kin op Seth's schouder steunde. Hij keek James met een uitdagende blik aan. 'Kom me maar halen,' zei hij met een duivelse grijns op zijn gezicht, vlak voordat hij Seth bij zijn gezicht pakte, hem naar hem toe draaide en hem vlak voor zijn vader en moeder vol op de mond zoende.
Zo, die konden ze krijgen. Mooi niet dat hij Seth los ging laten. Hij was nog lang niet klaar met hem.

"HOU OP, HOU OP HOU OP HOU OP HOU ÓP!" brulde James, die op de twee afstormde, en zijn zoon met een rotvaart naar zich toetrok.
Seth bungelde met grote ogen aan zijn vader's hand, en had een gezicht als een tomaat.
Veel zinnigs leek er niet uit te komen (slechts een ongeorganiseerd "m-..wat.. i-.. h.. yuu.."), maar Scarlett daarentegen ondernam direct actie en sleurde Seth weer uit de greep van James.
"LAAT ZE MET RUST, ZIE JE DAN NIET DAT SETH GELUKKIG IS."
"NEE VERDOMME MENS HOU JE SNATER, DIT HEEFT HELEMAAL NIETS MET GELUK TE MAKEN, DIT GAAT VERDOMME TEGEN DE NATUUR IN VERDOMME."
"Maar KIJK dan!"
James keek.
Beiden staarden nu naar Seth, die in zijn beurt met grote, ongelovige ogen naar Yuu staarde.

Yuu vond James ergens wel heel lachwekkend. Die gast flipte nu al helemaal. Moest je nagaan hoe hij had gereageerd als hij Seth had gesnapt tijdens zijn fantastische uitleg van zojuist op het zoldertje. Dat had hij niet overleefd, vast niet.
Deze gedachte motiveerde Yuu onmiddelijk om vooral niet zorgvuldig met Seth om te gaan deze dagen, als hij er al in slaagde om deze dagen in dit huis te blijven.
'Hmm... misschien is het beter als jullie jullie meningsverschil zonder ons oplossen...' stelde Yuu voor. Hij waagde het erop om naar het drietal toe te lopen en Seth bij zijn jasje te pakken om hem vervolgens een beetje zijn kant op te trekken.
'Wij vermaken ons wel,' zei hij, en hij had nog het gore lef om naar James te knipogen ook.

"GATFERDEGATFER!" brulde James stampvoetend. Hij trok aan Seth's arm, zodat Seth nu een beetje wanhopig naar zijn moeder keek.
"H-help!"
Scarlett gaf James een prik in zijn zij, waardoor hij dubbelklapte en Seth met een rotvaart tegen Yuu aanknalde.
Seth kreeg langzaam het idee dat hij een soort lappenpop was, en dat vond hij helemaal niet leuk.
"Zeg houden jullie allemaal eens op!" protesteerde hij met een klein stemmetje. Maar voor hij ook maar zijn boze blik op Yuu kon werpen, brulde zijn vader dat Seth verdomme bij die vieze gore weg moest gaan of anders.

Nu was Yuu het zat. Hij was nu echt kwaad op die klotevent.
En Yuu was bijna nooit kwaad.
Eigenlijk was Yuu tot nu toe alleen kwaad geweest op Carter.
Zijn ogen knepen zich samen. Zijn ene arm klemde zich om Seth heen terwijl zijn hij zijn andere arm strak langs zijn lichaam hield. Door zijn blik schoot een dreigend vuur en zijn ogen gloeiden angstaanjagend rood op.
'Hou godverdome je tiefuskop dicht over mij of over je eigen zoon of ik kom je vannacht in je kamer opzoeken en dan zal ik eens haarfijn demonstreren wat jouw lieve zoontje een half uur geleden allemaal bij mij gedaan heeft,' gromde hij op een dreigende toon. Hij liet Seth los en stapte naar James toe zodat hun afstand nog maar een paar centimeter was. Met zijn dreigende rode ogen keek hij neer op Seth's vader.
'Of wil je soms dat ik het hier ter plekke voor doe?' fluisterde hij kil. Zijn handen hield hij strak langs zijn lichaam.
Oh wat had hij zin om die teringvent te wurgen.

James' gezicht trok een beetje wit weg, maar toen hij zijn mond opende kwam er niets uit. In plaats daarvan legde Scarlett een hand op Yuu's schouder, en wierp ze een kalmerende blik op Yuu.
"Zo is het wel genoeg," zei ze, met een klein warm stemmetje dat een eigenaardige versie van autoriteit bezat. Ze keek Seth even aan en liet een klein trotse glundering in haar ogen schitteren.
"Misschien moeten jullie er vanavond even ertussenuit- waarom gaan jullie niet naar West End?"
"ZE GAAN VERDOMME HELEMAAL NIET NAAR WEST END," brulde James meteen, die zijn arm loswrikte en kwaad de kamer uitbeende. "Ik ga nu naar het lab, als ik terugkom is dat mormel verdwenen."
Seth en Scarlett keken hem na, Seth met een beschaamde pijnlijke uitdrukking, en Scarlett slaakte een geërgerd zuchtje.
"Dus!" zei ze blij, toen hij de kamer uit was. "Waar hebben jullie elkaar ontmoet, Seth, lieverd, ik wil álles weten!"