Seth & Yuu: London

Seth staarde met grote ogen van zijn vader, naar Yuu, en weer terug, terwijl zijn hand naar zijn gloeiende wang gleed.
Hij was nog nooit geslagen door zijn vader.
"W...wa.." stamelde hij verward, terwijl James' woorden door zijn hoofd suisden.
Hij schaamde zich voor hem.
Seth struikelde haastig op Yuu af, en trok aan zijn arm.
"Niet doen," mompelde hij met een klein stemmetje, en hij wierp zijn ogen neer.
Veel liever had hij dat James tegen hem brulde, en hem tot in de eeuwigheid vervloekte, dan dat hij zich voor hem schaamde. Alsof hij teleurgesteld in hem was, alsof hij beter had gewild, alsof hij vond dat Seth een miezerig stuk ongedierte was.
Seth werd lijkbleek en versterkte zijn greep om Yuu's arm.

Langzaam kwam James overeind. Hij veegde wat bloed langs zijn lip weg en keek Yuu met een kille blik aan.
'Verlaat mijn huis. Nu meteen. Maak verdomme NU dat je weg komt of ik bel de politie!' riep hij op een dreigende toon. Yuu voelde Seth's handen op zijn arm. Ze leken te gloeien, al was zijn eigen lichaam op het moment het verhitst van allemaal. Hij staarde een tijdje met priemende ogen in die van James en zuchtte uiteindelijk.
'Fine...' mompelde hij. Hij keek even opzij naar Seth en legde zijn hand op de plek waar James hem geslagen had. Hij voelde hoe James verstrakte maar tot zijn verbazing trok hij hen niet uit elkaar. Waarschijnlijk omdat hij blij was dat Yuu eindelijk wegging. Hij wilde er niet voor zorgen dat Yuu weer op zijn besluit terug kwam.
'Sorry Seth. Ik had beloofd te blijven, maar ik ben het zat om steeds alleen maar voor problemen te zorgen,' zei hij op een verslagen toontje.
'Ik ga naar Japan. Ga je met me mee?'

Seth wierp een twijfelende blik op zijn vader, die hem ongeduldig en nogal drukkend aanstaarde. Haastig draaide hij zich weer naar Yuu, en beet hij op zijn lip.
"Oke," mompelde hij, terwijl een narig gevoel steeds meer in de weg begon te zitten. Hij wilde hier weg. Ja, zo snel mogelijk ook.
Struikelend sleurde hij Yuu naar de deur van de kamer, en stapte de gang op. Pas toen hij op de trap stond klonk James zijn stem door het huis.
"Oh- en Seth, jongen, zo lang je een schaamte bent voor de familie, hoef je dit huis niet meer te betreden. Dat begrijp je vast wel."
Seth versteende, en trok wit weg, terwijl zijn hand om Yuu's pols verstrakte.

Yuu voelde een nieuwe vlaag van woede over zich heen komen toen James het durfde om zoiets tegen Seth te roepen, maar plotseling voelde hij Seth's vingers om zijn pols verstrakken en besloot hij dat ze beter zo snel mogelijk weg konden gaan. Hij trok zijn pols los en sloeg zijn arm om Seth's schouder. Hij zei niets en liep stilletjes met hem naar de hal, waar twee robots aan kwamen zoefen om Yuu's koffer aan te nemen en de deuren voor hen open te doen. Yuu stapte naar buiten en keek even in de felle ochtendzon. Hij meende in de verte het geluid van moederlijk gesnik te horen.
Blijkbaar had Scarlett de ruzie verloren. Yuu trok Seth iets dichter tegen zich aan terwijl hij zijn mobiel uit zijn zak haalde en het nummer van zijn vader draaide. Hij moest twee tickets eerder naar Japan hebben.

Seth zei niets, en bleef als een stil Sethtje aan Yuu gekleefd, die hij simpelweg weigerde los te laten. Straks ging die ook nog weg.
Hij drukte zijn wang tegen Yuu's mouw en sloot even zijn ogen. Hij zou nooit meer teruggaan naar dit huis, dit vreselijke oort waar blij zijn niet werd geaccepteerd. Nouja, hij had eigenlijk ook niet veel keus. Hij mocht niet meer terug.
Waarom vond hij dat nou zo vervelend? Dat sloeg toch nergens op?!
Hij klemde zich steviger tegen Yuu aan en slaakte een trillerig zuchtje.

'moshimoshi, Takano-des.'
'Met Yuu. We komen een dag eerder.'
Yuu keek even naar Seth die zich als een schuwe kat tegen hem aan nestelde. In de verte zag hij de limousinechauffeur staan, die hij wenkte. De man knikte even en verdween uit zicht om de auto te halen.
'Oh echt waar? Is het niet leuk in Londen?'
'James heeft Seth en mij het huis uit geschopt,' deelde Yuu met een stem mee die licht trilde van woede.
'Aha, nou, je bent altijd welkom in je eigen huis Yuu. En Seth natuurlijk ook. Laat James maar in z'n eigen sop gaar koken. Misschien breng ik hem de volgende keer als ik in Londen ben wel een bezoekje. Ga maar snel naar het vliegveld, ik regel de tickets wel. Het komt eigenlijk heel goed uit dat je een dag eerder komt.'
Yuu trok een wenkbrauw op. 'Hoezo?' vroeg hij aarzelend.
'Mika geeft een dinerparty waarbij het handig is als jij erbij bent. De gasten zijn namelijk erg nieuwsgierig naar het hoofd van het huishouden.'
Yuu fronste. Mika's dinerparty's waren hem altijd veel te chique.
'Oké dan. Dankjewel pa, tot snel,' zei hij, waarna hij de telefoon neerlegde zonder op antwoord terug te wachten. Hij stopte zijn mobiel weer in zijn zak en keek naar de limousine die voor hun neus stopte.
'Oké let's go,' zei hij tegen Seth, terwijl hij hem voorzichtig richting de limousine trok.