Seth's room.

Ja ik maak deze even aan want ik heb hem nodig want ik heb geen zin om te wachten tot Maria eindelijk dr nest uit is .

Seth's kamer dus, let's fill it with valentine love .

Toegang: Seth heeft geen slot op zijn deur maar goed wees toch maar zo lief (en verstandig) om eerst te kloppen.
------------------------------------------------------------------------------

Yuu keek naar de rode roos die hij in zijn hand had terwijl hij voor de deur van Seth's kamer stond. Hij hoopte vurig dat Seth niet thuis was, en klopte op de deur.
Toen hij tien seconden lang geen reactie hoorde opende hij hem met opluchting. De kamer was leeg.
Met grote snelheid beende Yuu naar Seth's bed, waar hij de roos op het kussen legde. Heel even staarde hij er met een glimlach naar, tot hij een stem hoorde roepen.
'WELKE KAMER?!'
Yuu snelde de deur weer uit. Hij keek tevreden naar Night, Merlyen en Mae die alle drie een kruiwagen vol rozen bij zich hadden.
'Hierzo!'
Een glimlach verscheen op Yuu's gezicht. Wat was hij toch romantisch.
Toen hij alle rozen had neergelegd, stuk voor stuk zorgvuldig gedaan, ging hij snel de kamer weer uit. Hij hoopte dat Seth de rozen snel zou merken, en bij het idee alleen al van zijn gezicht barstte Yuu in een proestende lachbui uit.
Hij kon niet wachten.

Seth, die net een beetje verstrooid terugkwam van de eetzaal, legde zuchtend zijn hand op de deur. Valentijnsdag... Misschien moet ik het maar laten, ik zou compleet voor paal staan als Yuu het hele geval vergeten was en ik met tien bakken rozen aan kwam zetten, dacht hij fronsend, terwijl hij de deur langzaam openduwde. Ja, misschien moet ik gewo-
Zijn ogen puilden uit.
Eerst dacht hij dat er bloed op de grond lag, maar toen zijn ogen bijkwamen van de schok, voelde hij zijn hele lichaam slap worden. Zijn gezicht stond ontzet terwijl hij zich probeerde voortbewegen tussen de fragiele bloemen.
"Allemachtige.." Hij pakte langzaam de roos van zijn bed, staarde ernaar met wijdgesperde ogen, en vond het vervolgens een fantastisch plan om neer te ploffen op zijn bed (zijn benen leken hem niet langer te houden).
Zijn hart, die bij het aanschouwen van het tafereel tien keer sneller was gaan kloppen, stond plots stil toen een besef bij hem naar binnen kroop.
Als Yuu zo veel moeite had gedaan... Wat moest hij in hémelsnaam doen om dat te overtreffen?! Hij slikte.

Plotseling stond Yuu weer in de deuropening. Hij was toch te nieuwsgierig geweest naar Seth's reactie en leunde zo nonchalant mogelijk tegen de deurpost, terwijl hij de grootste moeite deed om niet breed te grijnzen en Seth te bespringen, die zojuist op zijn bed was neergesmakt.
'You like it?' zei hij om te laten merken dat hij er was. Hij sloeg zijn armen over elkaar en hield ze strak tegen zijn lichaam.

Betrapt keek Seth haastig op, en voelde zijn gezichtspieren trekken tot een soort grijns toen hij merkte wie er stond.
"I do like it," mompelde hij met zijn Londense accent, terwijl hij vurig hoopte dat Yuu niet ging vragen naar zijn verrassing.

Yuu, die Seth zo'n beetje fijn wilde knijpen bij het horen van zijn Londense accent besloot het af te reageren op zijn eigen armen en boorde zijn nagels in zijn huid.
'Mooi,' zei Yuu en hij liep een beetje de kamer in zodat hij Seth goed kon zien. Hij schonk hem zijn stralende glimlach en draaide zich toen weer om.
'Lati.'

Waar ging hij heen?! Hoe kon hij nou zomaar vertrekken! Zijn ogen stonden op de stand "ontzet" terwijl hij met openhangende mond aanschouwde hoe Yuu uit zijn zicht verdween.
Was hij dan serieus geweest, op de kermis?! Dat kon niet. Nee. Dat was simpelweg onmogelijk. Yuu, die hem níet zou bespringen. Hij wilde lachen bij het idee, maar op de een of andere manier werd de roos in zijn handen het slachtoffer van zijn frustraties. Het viel in een walm van rozenblaadjes naar zijn voeten, terwijl zijn hoofd spastische trekjes begon te vertonen.
Verdomme nog aan toe. Zijn valentijnscadeau zou zó geweldig moeten zijn, dat Yuu hem meteen weer zou willen bespringen. Want dit was compleet gestoord. Een soort Hugh Grant als de Terminator.