Seth & Yuu: London

Seth schrok op uit zijn gestaar en keek Yuu met grote ogen aan.
"Eh.. n-n.."
"HOU JE MOND," brulde James dwars door Seth's gestamel heen. "Ik snap sowieso niet waarom jij hier nog bent." Hij leunde naar voren op het tafelblad, en keek Yuu met priemende oogjes aan.
"GA WEG."

'Ik ga morgen pas weg,' merkte Yuu koppig op, terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. 'En dan neem ik Seth met me mee. Naar Japan,' vervolgde hij. Met een strakke blik staarde hij recht in James ogen, totaal niet geïntimideerd door de man.

"WEL VERDRAAID," paniekte hij. Hij slaakte een wanhopig kreetje, maar net op het punt dat hij Yuu eens flink wilde uitfoeteren, klonk er een getingel door de ruimte.
Kwaad griste James zijn blackberry van het kookeiland, en wierp hij nog even een blik op Yuu.
"Doctor Connor speaking," bromde hij uiteindelijk onwillig. Gefrustreerd draaide hij zich om, en beende hij weg uit de keuken.
Seth's blik gleed langzaam naar Yuu, naar beneden, en uiteindelijk staarde Seth halfkwijlend naar Yuu's fantastische ontblootte torso.

Yuu keek met omhoog gekrulde mondhoeken van de deur waar James door verdwenen was naar Seth. Hij liep op hem af en legde zijn handen in Seth's nek. 'Goed... waar waren we gebleven...' mompelde Yuu op een duister toontje, waarna hij zijn armen weer om Seth's middel sloeg en zijn lippen weer op die van Seth duwde om zijn actie van even geleden te vervolgen, blij dat er nu geen James was die hen uit elkaar kon trekken.

"Mmmhh... mmmmmmmmhhhhhhhh..." kermde Seth met blozende wangetjes, en twee halfgesloten oogjes. Zijn handen gleden naar Yuu's borst, en toen zijn vingers Yuu's huid raakten voelde hij een zeer ordinaire gevoelensstroom door hem heen stromen.
Verdorie.
Waarom vond hij Yuu ineens zo extreem hypnotiserend?! Hij duwde Yuu tegen het kookeiland en plantte wild ademhalend zijn handen op Yuu's fantastische torso.
Oh god. Ohnee. Daar kwam het.

"Yuu," bromde een oudere versie van Seth, die er overigens verdacht sexy uitzag, en op de een of andere manier blijkbaar 's ochtends een zwart pak met strik aan moest. "Het ontbijt is klaar," ging hij met een verleidelijke stem verder.
"Ooh, Seth," kirde Yuu opgewonden, die op Seth kwam afgedarteld. "Wat moet ik toch zonder jou."
"Nou," bromde Seth, die Yuu vastgreep en op het kookeiland gooide. "Niets, ik ben namelijk absoluut geweldig."
"OOOOH SETH."

"Oooh, Yuu!" beantwoordde Seth zijn perverse breinhelft bedwaasd.

Yuu was een beetje verbijsterd van Seth's plotselinge welwillende gedrag. Niet dat hij het erg vond, in tegendeel zelfs. Hij dwaalde al snel af met zijn handen onder de stof van Seth's pyjama en liet zijn warme handen over zijn blote rug glijden, terwijl hij zijn lippen weer gretig op die van Seth duwde en tegen het kookeiland aanleunde aangezien Seth nogal tegen hem aanduwde. Het kon hem niets schelen dat óf James elk moment weer binnen kon komen, of dat Scarlett misschien wel binnenkwam. Hij had een opgewonden Seth in zijn handen en daar moest hij gebruik van maken.

Hij drukte wild zijn verhitte lichaam tegen dat van Yuu en liet zijn handen enthousiast over Yuu's borstkast dwalen, terwijl zijn lippen via Yuu's kaaklijn naar beneden gleden.
"'WAT VIND JE VAN MIJN STRIKJE'," stootte hij verwoed uit tegen Yuu's hals. Het was even stil.
"'Seth, alles aan jou is mooi!'
'Oh, Yuu!'
'Ooooh, Seth!'"
Hij keek even glunderend naar beneden, bedacht zich toen voor een fractie van een seconde dat ze in de kéuken stonden, en liet zich al snel overrompelen door het plots extreem hevige verlangen dat door zijn lichaam gierde.
Zijn vingers gleden even boven Yuu's boxerrand, zijn ogen fonkelden, en daarna verdwenen zijn handen haastig en nogal ontembaar onder Yuu's trainingsbroek.

Yuu sidderde toen Seth's handen plotseling in zijn broek gleden. Hij had niet eens tijd om Seth te vertellen dat ze dit beter niet konden doen omdat zijn vader elk moment binnen kon komen. Hij raakte al snel verwikkeld in een stroom van verhittende en lustige gevoelens die door Seth's handeling alleen maar heviger en heviger werden. Hij greep zich aan Seth vast, beet zijn lip kapot en stootte onregelmatige ademhalingen uit. Zijn hart klopte al snel bovengemiddeld en ook de temperatuur van zijn wangen steeg in rap tempo terwijl hij met lichte tegenzin die steeds verder wegzakte Seth maar z'n gang liet aan. Hij steunde nu volledig tegen het kookeiland, niet meer in staat om normaal op zijn benen te kunnen staan en had zich aan Seth vastgeklampt, zijn lippen tegen Seth's oor gedrukt, waar hij zwaar in ademde. De bizarre woorden die Seth allemaal mompelde probeerde hij maar te negeren. Daar zou hij later nog wel naar vragen.

Seth's ademhaling nam met grote snelheid toe, en al snel kon hij alleen nog maar wild zijn lippen tegen Yuu's schouders drukken, over zijn armen laten glijden, op zijn borst drukken, zijn kaaklijn, zijn lippen! Het enthousiastme zat er in ieder geval wel in.
"Goedemorgen jongens," klonk de stem van Scarlett.
"Goe-..de-..mor-..ge..n.." hijgde Seth wild, die net een flinke climax in zijn fantastische spel verweefde.
Triomfantelijk keek hij Yuu aan, en..
triomfantelijk..
yuu..
scarlett..
...
........

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH." Met een totaal verhit hoofd sprong Seth drie meter de lucht in, belandde overhoop op de grond, en keek verwilderd van Yuu, naar Scarlett.
"BIOLOGIEONDERZOEK," piepte hij verwoed. "BIO.. LOGIE.." Hij hapte naar adem en bleef hijgend naar Yuu staren.

Yuu's wangen waren vuurrood, zijn borst ging wild op en neer en hij was half door zijn knieën gezakt terwijl hij zichzelf nog overeind hield aan het aanrecht. Seth was verdomme net gestopt vlak voor...
Zijn blik schoot naar Scarlett.
Hij wilde wel zichzelf weer in de plooi brengen hoor, maar op het moment ging dat gewoon even niet.
'Ik moet naar de wc,' meldde hij met op elkaar geklemde kaken, terwijl hij hijgend en wankelend de keuken verliet, op zoek naar een wc waarvan hij niet wist waar die was.

Seth en Scarlett staarden Yuu met exact dezelfde expressie na, en toen Yuu uit zicht was verdwenen gleden hun blikken langzaam naar elkaar toe.
Zo bleven ze elkaar een halve minuut met open mond aanstaren.
"..E..eh.. biologie, onderzoek.. dus.." mompelde Seth, die inmiddels zo rood was dat het roodste rood in het universum er nog niet aan kon tippen.
Scarlett leek een beslissing te hebben gemaakt, en wankelde trillerig -doch iets minder bleek dan eerst- naar het aanrecht, waar ze zich krampachtig vastgreep.
"D-d..dit is.. goed," praatte ze zich wanhopig toe. "Iedereen heeft..." Ze hapte naar adem en keek haar zoon met een nogal eigenaardige blik aan. "Iedereen heeft.. behoeftes."
"MAM-!"
"NEE, Seth, i.. ik zou hier j-juist eens wat vaker over moeten praten, over.. nouja.."
Ze wapperde ongemakkelijk met haar hand, en Seth wilde op het moment het liefst door de grond zakken van schaamte.
Oh god. Kreeg hij nu dát gesprek?!?!
"Als m-moeder en.. zoon, moeten we een heel... open relatie hebben-"
"MAM, NEE, IK-!"
"D-dus moesten we het m-maar eens hebben over.."
"MAM JE BENT AL EEN JAAR TE LAAT MET... je...-!"
Seth's stem stierf weg.
Scarlett's ogen vlogen open.
Het was weer stil. De ongemakkelijkheid leek zojuist met tien te zijn vermenigvuldigd.

Yuu trok wild aan alle kanten van de hal deuren open, maar hij vond alleen maar lege zitkamers, eetzalen, bezemkasten en... Met grote ogen staarde hij in een klein kantoortje waar James aan zijn bureau zat te telefoneren. Yuu had zijn benen een beetje gekruisd om zijn 'probleempje' te verbergen maar aan de rest van zijn houding was prima te zien dat hij op het moment nogal... onder invloed was van bepaalde gevoelens. Hij keek licht hijgend en met nog steeds een blos van inspanning op zijn wangen in de ogen van James. 'V-verkeerd-he.. d-heur,' wist Yuu met veel moeite uit te brengen.
Als je niet beter wist zou je denken dat hij op het punt stond James als een wild beest te bespringen.

"Nee ik zeg toch dat we het over de kwantumfysica van homogene stoffen hebben- nee.. ja, oh, wacht even, George-"
Met vlammende ogen legde James zijn hand over de hoorn, en rees hij trillend op van zijn stoel.
Hoe durfde dat afschot in ZIJN STUDEERKAMER te staan?!?! Straks blies hij dat ook nog op.
"GA NU UIT MIJN KAMER," brulde hij kwaad.
Maar toen liet hij de telefoon iets zakken, en haalde hij een laatdunkende wenkbrauw op.
"Je lekt."

Yuu keek verschrikt naar beneden.
Verdomme.
Hij besloot nog even de tijd te nemen om een opmerking te maken naar James die hem zou doen gruwelen.
'Seth's... fault,' gromde hij, vlak voordat hij zich omdraaide en de deur naast het kantoortje openrukte.
Ah gelukkig, de wc.
Hij stormde naar binnen, draaide de deur in het slot en verloste zichzelf van alle vreselijke inspanningen. Naja... vreselijk.
Met een opgeluchte zucht liet hij zich tegen de deur van het wc-hokje vallen. Hij keek even naar zijn broek.
Verdomme, nu moest hij zich weer omkleden.

'James? James?'
Maar de hoorn was op de grond gevallen, en James staarde met totale verbijstering en afgunst op zijn gezicht naar de deur.
Zijn zoon.
Had..
Yuu laten lekken.
"SETH GODVERDOMME WAAR DENK JE DAT JE VERDOMME MEE BEZIG BENT," brulde James, die met wild maaiende armen en een totaal verhit hoofd de keuken binnenstormde en Seth bij zijn bloes beetpakte.

Eindelijk kwam Yuu's hart tot rust en was hij in staat om overeind te komen. Hij fatsoeneerde zichzelf voor zover dat kon en trok de deur van de wc weer open, om vervolgens maar even door te lopen naar boven en een nieuwe broek aan te trekken, samen met zijn witte burberry overhemd dat hij ooit met Seth gekocht had. Zodra hij dat gedaan had liep hij weer naar beneden, helemaal in zijn sas omdat hij weer was hersteld en daarnaast ook nog is James had gepest liep hij terug de keuken in, waar de situatie alles behalve gezellig was. Yuu keek naar Seth en James. 'Oh... kom ik ongelegen?' vroeg hij op een veel te nonchalante toon aangezien hij even geleden nog totaal anders voor James' neus had gestaan. Maar hij herstelde nou eenmaal snel.

De Connors keken allemaal op hetzelfde moment met een ruk om naar Yuu, die als een soort Griekse God der nonchalance binnen kwam wandelen.
Seth kreeg blosjes op zijn wangen, James werd lijkbleek, en Scarlett stootte een ongemakkelijk lachje uit.
"JIJ!" brulde James.
"..Y-yuu.." mompelde Seth, die Yuu met grote ogen aanstaarde en blosjes op zijn wangen kreeg.
"....KOFFIE!" gilde Scarlett. Ze struikelde haastig naar het koffieapparaat en begon een of andere monoloog over het weer, terwijl James Seth uit zijn handen liet ontsnappen, en als een soort roofdier op Yuu afmarcheerde.
"Jij... gaat dood."

'Try me,' zei Yuu uitdagend tegen James, die zijn handen achtelijk in zijn zakken stak en tegen de deurpost leunde om James met een spottende blik aan te kijken. Hij was toch wel sterker dan die slappe vent.
Althans, dat hoopte hij maar.
Wat een eikel was het. Dit keer was het niet eens zijn schuld. Seth was degene die zomaar bovenop hem was gesprongen.

"AARG!" brulde James, die op Yuu kwam afgestormd en hem met flink overdadig gemaai en gezwier in zijn maag ramde. "DE ZWARTE BAND, JONGEN, DAAR KAN NIEMAND TEGENOP," grijnsde hij duivels. Hij leek totaal overtuigd van zijn eigen ninjaskillz en porde Yuu nog een paar keer flink tegen zijn buik.

Yuu voelde de eerste slag van James wel en hij deed opzich ook wel pijn, maar Yuu reageerde nooit zo erg op pijn. Eigenlijk gaf het hem altijd een stoot adrenaline en reden om juist energieker te worden dan hij al was. Bij de volgende stoten die hij van James kreeg spande hij echter wel zijn buikspieren aan, zodat hij er zo goed als niets van voelde. Hij bleef tegen de deurpost aanleunen en keek naar James, twijfelend of hij hem misschien terug moest slaan.
Hij keek even naar Seth. Die zou dat waarschijnlijk niet leuk vinden. In plaats daarvan besloot hij maar gewoon te blijven staan en James z'n gang te laten gaan.
'Zeg, ik heb achttien jaar van m'n leven in Japan op school gezeten. Wil je weten wat voor vechtkunsten ze je daar allemaal met gym leren?' vroeg Yuu aan James bij wijze van een nonchalante dreiging. Hij haalde zijn handen uit zijn zakken en greep James bij zijn polsen. 'En hou is op met dat geprik in m'n buik, je irriteert me,' gromde hij er daarna achteraan, aangezien het uiteindelijk toch best wel pijn had gedaan. Hij klemde zijn handen stevig om de polsen. De grijns verdween van zijn gezicht.
'Don't try to touch me again. That is something only your son is aloud to do,' zei hij op een redelijk kille toon, waarna hij James polsen los liet en zijn armen over elkaar sloeg, afwachtend hoe het driftige ventje voor z'n neus zou reageren.

James trok een beetje wit weg, en wilde net eens even laten zien welke wilde skills hij wel niet had, toen er plots een jammerende Seth aan zijn uitgestoken arm bungelde.
"Nee, nee!" piepte hij verwoed. "Niet Yuu pijn doen!"
"SETH HOU OP EN GA NAAR JE KAMER," brulde James recht in Yuu's gezicht, terwijl hij hardnekkig zijn arm probeerde los te wrikken.
"Nee!" zeurde Seth drammerig.
James schreeuwde, Seth jammerde, en dat ging zo voor een halve minuut door.
"JONGENS HOU NOU EENS JE MOND," brulde Scarlett uit het niets, die wild met de pollepel van James, naar Seth zwaaide en haar schort op het aanrecht gooide.
"M-maar!" piepte Seth, die haar met grote ogen aanstaarde.
"NEE, geen gemaar!"
"Maar ik wilde-!" bracht James er wanhopig tegenin, maar zijn vrouw was genadeloos en drukte met vlammende ogen de pollepel tegen James zijn witte overhemd, zodat er een tomatenvlek ontstond.
James keek vertwijfeld naar de aliën die in de huid van zijn vrouw was gekropen, en trok een beetje wit weg.
"JAMES, IK HEB HET GEHAD, DAT GEZANIK VAN JOU MAAR DE HELE TIJD," schreeuwde Scarlett.
James keek nu toch wel een beetje beteuterd op. "Ik zanik helemaal niet, DEZE JONGENS MOETEN GEWOON EVEN EEN LESJE KRIJGEN."
"NEE JAMES DAT ZIE JE VERKEERD, ALS JE HAD OPGELET HAD JE ALLANG GEZIEN DAT HET EEN HOPELOZE ZAAK IS EN DAT-"
"SCARLETT HOU JE MOND."
"NEE. IK HEB ER GENOEG VAN."
Seth keek van zijn schreeuwende vader, naar zijn brullende moeder, en liet daarna zijn blik naar Yuu glijden.
Haastig kroop hij zo onopvallend mogelijk onder zijn vaders arm door, glipte de keuken uit, en wenkte Yuu zenuwachtig.
"Snel!" fluisterde hij, "voor het te laat is!"

Yuu had ongelofelijk veel zin om James nog even een kaakslag te verkopen, gewoon om het even af te maken maar besloot uiteindelijk dat hij Seth toch iets meer lief had en sloop stilletjes achter hem aan de keuken uit. Pas toen de keukendeur veilig dicht was draaide Yuu zich met een ruk om naar Seth. 'Wie gaat er dan ook in de keuken...!!' tierde hij op gedempte toon tegen Seth. Ondertussen bedacht hij dat dit de eerste keer was dat de schuld was van de ophef die er voor de zoveelste keer in huize Connor was ontstaan. 'Je had toch kunnen weten dat er iemand binnen zou komen!!' riep hij uit terwijl hij wild met zijn armen gebaarde en licht hijgde van inspanning.

Seth liep rood aan en gebaarde wild naar Yuu's borstkast. "Ja alsof ik er wat aan kon doen!" riep hij gedempt, terwijl zijn hoofd nog een tintje roder werd. "S..sorry ik had mezelf.. even.. niet in de hand."
Hij hapte naar adem, draaide zich om, en liep met een stevige pas naar boven, waar hij zijn pyjama uitsmeet en verwoed zijn overhemd over zijn schouders trok.
Hoe ging hij het in hemelsnaam nog twee dagen met de yuu vs. james battle uithouden?!

Yuu achtervolgde Seth naar zijn kamer. Inmiddels was er een grijns op zijn gezicht verschenen om Seth's reactie. Hij keek toe terwijl Seth zich omkleedde, terwijl hij tegen de deurpost aanleunde en zijn handen weer in zijn zakken stak, zodat hij op dezelfde manier in de deuropening stond als net beneden in de hal. 'you really are the cutest thing on earth,' deelde hij met nog altijd een brede grijns op zijn gezicht mee.

"I'm not!" protesteerde Seth gesmoord, omdat hij tegelijkertijd zijn overhemd weer overnieuw over zijn hoofd moest trekken.
Hij griste een broek en een boxer uit een la, en wierp een twijfelende blik op Yuu.
Op de een of andere manier was dat nog altijd beschamend.
Haastig, en met een stel blozende wangetjes, beende hij naar de kast, ging erachter staan, en keek Yuu met een waarschuwende blik aan.
"Niet kijken," bromde hij. Die woorden gedeclameerd hebbene verwisselde hij van boxer, en wierp hij Yuu een triomfantelijke blik toe.