Yuu & Seth: Osaka.

Voor degene die niet meer weten hoe Yuu's huis precies in elkaar zat:



De bewoners van het huis zijn:
Yuu's moeder Minami
Yuu's zus Riko
Yuu's zus Mika
Yuu's zusje Nana
Yuu's zusje Yuki
Yuu's oma Hanoko
De kok, twee dienstmeiden, de tuinman en een butler.
Yuu's vader Ren verblijft op het moment ook tijdelijk in het huis, tot grote ergenis van zijn ex-vrouw Minami en zijn dochter Mika.

Het huis heeft twaalf slaapkamers met ieder een eigen badkamer, een enorme keuken met een eetkamer die er naadloos op aansluit. Twee zitkamers, een woonkamer, een pianokamer, vijf toiletten verspreid door het hele huis, een studeerkamer, een kleine bibliotheek en een fitnessruimte.
In de achtertuin ligt een groot zwembad met Jakuzi. Verder is het allemaal vooral met veel rozenstruiken gedecoreerd. Je kan aan de stijl van het huis goed zien dat er vooral vrouwen leven. Alles is chique en warm.

----------------------

'Daar zijn we dan,' zei Yuu, die uit de taxi stapte en zich uitstrekte in het warme zonlicht. Hij keek met een tevreden glimlach naar zijn huis, dat er nog altijd precies hetzelfde uit zag. Het voelde heerlijk om helemaal aan de andere kant van de wereld te zijn, zo ver mogelijk van James. Hij draaide zich om naar Seth en grijnsde geruststellend en zo vrolijk mogelijk naar hem. 'Welcome back.'

Seth hobbelde zenuwachtig achter Yuu aan, en greep vertwijfeld om zich heenkijkend Yuu's hand.
Geen enge vaders die met maaiende armen brullend op hem kwamen, geen sentimentele moeders, en geen grote enge reuzenraden met glazen cabines.
Hij zuchtte opgelucht, maar veegde de frons niet van zijn gezicht. Hij vond de Takano's nog steeds eng.

Zodra Yuu in de buurt kwam van de voordeur ging die automatisch open. 'Okaeri Shujin-sama, Setto-san'
Himeka en Amy stonden elk aan een kant van de voordeur en hadden Seth en hem precies tegelijk, prachtig in koor, gedag gezegd. Yuu toverde een charmante grijns op zijn gezicht. 'Tadaima,' zei hij als begroeting terug. Hij stapte naar binnen, gaf zijn koffer en jas aan Himeka en keek even de hal rond. Het voelde goed om weer thuis te zijn.
De deur naar de keuken knalde open en Shin kwam de hal in gestormd, zijn blonde haartjes waren wit van het bloem. 'OKAERI SHUJIN-SAMA!' riep het minuscule jongetje terwijl hij bovenop Yuu sprong waardoor die uit balans raakte en op de grond viel. 'Yo, Shin,' zei hij met een glimlach. Hij aaide Shin even over zijn hoofd, duwde hem voorzichtig van zich af en kwam snel weer overeind. 'Waar is iedereen?' vroeg hij nieuwsgierig aan Amy, die zich over Seth's jas ontfermd had en nu weer in een elegante pas terug kwam.
'Mika en Ren zijn de gasten aan het ophalen van het treinstation. Riko ligt boven op bed, Minami is bij Riko. Yuki en Nana zijn in het zwembad,' vertelde ze rustig en duidelijk, alsof Yuu haar anders niet zou verstaan.
'Oké dankjewel. Kom Seth, we gaan even bij Riko kijken,' zei Yuu, die Seth bij zijn arm pakte en hem richting de trap naar boven sleurde. Hij had Riko niet meer gezien sinds de vorige keer dat hij met Seth in Japan was geweest. Hij vroeg zich af hoe ze eruit zag.
Een onaangenaam gevoel bekroop zijn maag. Misschien was ze er wel heel slecht aan toe.
Yuu kon er absoluut niet tegen om Riko zwak te zien.

"Nee, wacht!" protesteerde Seth, die ongemakkelijk op de overloop bleef staan en met zijn voeten schuifelde.
"Ga jij maar eerst, ik.. wacht wel," stamelde hij, terwijl hij Yuu een beetje smekend aankeek.

'Nee. Ik wil dat je met me meegaat,' zei Yuu vastberaden. Hij pakte Seth bij zijn arm en trok hem richting de slaapkamer van Riko. Binnen klonk een zacht gegiechel. Een opgeluchte glimlach verscheen op Yuu's gezicht. Als Riko kon glimlachen ging het vast goed met haar.
'Riko?' vroeg Yuu aarzelend door de deur heen, terwijl hij zachtjes op de deur klopte.
'Yuu?!' hoorde hij Riko vanuit de kamer roepen. Er klonken een paar snelle voetstappen en met een ruk ging de deur open.
Voor hem stond Enma Ai. Lang zwart haar, grote rode ogen, een lijkbleke huid en een beetje ingevallen wangen.
'Yuu-chan! Seth!!' riep ze enthousiast uit met de stem van Riko. Yuu keek haar verbijsterd aan. Ze zag er niet eens zo heel slecht uit, het was meer het feit dat ze er gewoon uit zag als een totaal ander mens.
'R-riko..?' vroeg hij aarzelend. Riko grijnsde en sloeg haar haren over haar schouder. 'Jep, it's me. Ain't I pretty?' vroeg ze eerder aan Seth dan aan Yuu, met een glimlach. Yuu had geen tijd om erop te reageren. Hij moest zo snel mogelijk zijn sterke armen om haar fragile lichaam heen slaan. Hij zei niks, drukte zijn oudere zus tegen zich aan en verborg zijn gezicht even in haar pruik. 'Ja ik ben ook blij jou te zien, Yuu,' zei Riko met een grijns op haar gezicht terwijl ze hem even op zijn rug klopte.

Seth keek even ongemakkelijk van Yuu, naar Riko, en liet zijn blik op de laatste hangen.
"Hoi," glimlachte hij onzeker, niet zeker wetend of hij wel mocht glimlachen. Oh god, misschien wilde Riko hem hier helemaal niet?
Zijn blik schoot naar Yuu, die Riko in een stevige broederlijke omhelzing klemde, en hij slikte. Oh jeetje, hij mocht hier helemaal niet bij zijn. Dit soort sentimentele momenten waren vast van die broer-zus dingen waar hij dan niets vanaf wist.
Haastig deinsde hij achteruit, deed de deur weer open, en piepte nog net "wc" voor hij de gang op verdween en de deur haastig achter zich dichttrok.

Zodra de deur dicht knalde liet Yuu Riko los en draaide hij zich verbaasd om. Waar was Seth nou heen?
Riko dacht waarschijnlijk hetzelfde want haar gezicht vertrok meteen.
'Nou zeg... waarom gaat hij nou weg? Ik was net zo blij hem te zien...' mompelde ze lichtelijk teleurgesteld.
'Ik denk dat hij het idee heeft dat hij in de weg loopt.'
Yuu keek op naar de derde persoon die gesproken had, zijn moeder. 'Seth loopt niet in de weg,' zei hij op een toon alsof hij werd aangevallen. Minami glimlachte naar hem terwijl ze op Riko's bed ging zitten. 'Nee natuurlijk niet liefje, maar dan kan hij het nog wel denken,' legde ze uit. Yuu beet op zijn lip en keek naar de dichte deur. Net toen hij hem open wilde trekken om Seth terug te halen en hem te vertellen dat hij gewoon deel van de familie was en dus helemaal nooit in de weg liep, maar Riko was hem al voor. Ze gooide de deur open en stapte de gang op. In het licht vam de lampen was haar huid eerder grijs dan wit. Ook werden de wallen onder haar ogen nu zichtbaar. Alleen de vurige en levenslustige blik in haar ogen bedrogen de boel. 'Seth Connor! Kom jij eens terug!' riep ze streng, terwijl ze met haar handen in haar zij met priemende ogen naar zijn rug keek.
Mooi niet dat hij naar de WC mocht voordat ze hem eens een stevige knuffel gegeven had. Hij was tenslotte haar favoriete Engelsman.

"YES MAM!" piepte Seth, die overeind schoot en zich verwilderd naar Riko omdraaide. Haastig rechtte hij zijn rug, en stond er even bij als een paniekerende soldaat.
Maar al snel merkte hij Riko's totaal veranderde gelaat op, en keek hij een beetje vertwijfeld.
"..woah," mompelde hij met grote ogen, terwijl hij Riko even aangaapte. Maar na een enkele seconde greep hij al naar zijn mond en deinsde hij een paar meter achteruit.
"Ik bedoel, ik bedoel!" piepte hij wanhopig. Zijn blik gleed naar de vloer en hij kon zichzelf wel afschieten.

'I kinda changed, didn't I?' zei Riko met een glimlach op Seth's reactie. Ze liep op hem af en sloeg haar schriele armpjes om hem heen. 'Okaeri, Setto-chan,' zei ze met een warme stem. Ze was ongelofelijk blij om hem weer te zien. Eigenlijk was ze de laatste tijd sowieso overdreven blij om alle mensen die ze graag mocht te zien. Ze had vaak het idee alsof ze ze misschien wel voor de laatste keer zag. Ook al beweerde de dokter dan dat ze beter werd.

Yuu stond in de deuropening. Hij keek met een kleine glimlach op zijn gezich toe hoe Riko zichzelf in een omhelsing met Seth wikkelde en zo een tijd bleef staan. Het zag er echt uit alsof ze haar grote broer een knuffel gaf.
Seth als grote broer....
Dat was op de één of andere manier een heel vertederend idee.

Seth staarde even verward naar de muur, maar de aanraking van haar dunne armpjes om zijn lichaam voelde eigenlijk helemaal niet ongemakkelijk of vervelend.
Een warm gevoel raasde door hem heen, maar dit gevoel had zo zijn duistere kantjes.
"Wat ben je dun!" bracht Seth met grote, ongeruste ogen uit, terwijl hij iets van haar wegleunde, en zijn hand om haar pols legde. Vertwijfeld gleed zijn blik omhoog.

'Eh...' zei Riko, die naar haar filterdunne pols keek waar Seth zijn grote hand warme hand om gesloten had. 'Tsja... dat krijg je he...' mompelde ze een beetje ongemakkelijk. Ze kon er niks aan doen dat ze zo dun was. Ze wilde wel eten, maar kreeg amper een hap door haar keel. Snel toverde ze haar glimlach weer tevoorschijn. 'Ik ben zo blij dat je er bent! Het begon hier al doodsaai te worden!!' veranderde ze snel van onderwerp.
Yuu liep de gang in. 'Riko, weet jij welke gasten er vanavond komen?' vroeg hij nieuwsgierig. Riko liet Seth los en draaide zich om naar Yuu. Haar gezicht was vertrokken tot een grimas. Net op dat moment kwam Minami ook de kamer uit. Ze had dezelfde uitdrukking op haar gezicht als Riko.
'Het zijn de ouders van Mika's 'nieuwe' vriendje. Ze willen graag zien in wat voor een huishouden Mika woont,' vertelde Minami op een norse toon. Yuu keek met een aarzelende blik van zijn moeder naar Riko en bleef uiteindelijk even bij Seth hangen. 'En waarom is dat iets vreselijks?' vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw. Riko snoof.
'Het is de zoon van de Kiwamuri familie.'
'De zoon van de wa-?' Yuu's ogen werden groot. 'Oh...' mompelde hij.
Kazuki Kiwamuri. Die vreselijke klootzak die Mika al een paar keer in elkaar geslagen had. Hij was de zoon van een ongelofelijk belangrijke klant van Ren.
Yuu's gezicht betrok.
Bah. Hier had hij totaal geen zin in.

'V-vanavond.. ?' herhaalde Seth, wiens blik van Riko, naar Minami en uiteindelijk ook naar Yuu schoot. 'Wat is er vanavond?' wilde hij meteen daarna met een pAniekerige uitdrukking weten.
Een feestje?! Oh God. Straks kwam de hele familie Takano op bezoek.
Hij deed een behoedzame stap achteruit en probeerde zichzelf met groeiende angst op een takanofeest te zien.
Herinneringen van een zekere keukenscene schoten door zijn hoofd en hij werd lijkbleek.
Ohnee. Welke beschamende dingen zou hij allemaal kunnen doenin het bijzijn van de hele takanofamilie?!
De mogelijkheden waren eindeloos.
'Ik kan vanavond niet!' piepte hij bleekjes. 'Ik h-heb... Eh.. Ik heb.. OH- natuurlijk! Ik heb heel erge buikpijn.' Seth knikte triomfantelijk en beende met opgeheven hoofd langs Yuu naar de plek waar hij zich herinnerde waar Yuu's kamer was.
Zo. Wat had hij dat weer fantastisch gedaan.

'Ik denk dat je je beter kan gaan omkleden Yuu. Het zijn belangrijke klanten van je vader. Als je het verknalt kijkt hij je nooit meer aan. En Mika overigens ook niet,' zei Minami die hem streng probeerde aan te kijken maar het was wel duidelijk dat ze er helemaal niet zoveel voor voelde dat hij de boel netjes zou houden. Stiekem wilde ze vast dat hij alles zou verpesten. Riko dacht er hetzelfde over. Dat was wel duidelijk.
Yuu zuchtte. Hij was weer eens verwikkeld geraakt in één van de vele meningsverschillen binnen zijn familie. En hij als hoofd van het huishouden moest het natuurlijk weer oplossen.
Nou mooi niet. Daar had hij even geen zin in. Hij draaide zich om. 'Oké dan,' zei hij nog snel, vlak voordat hij Seth achterna beende, die al op de vlucht geslagen was. Mooi niet dat Seth hem in de steek ging laten op een moment als dit. Hij rukte de deur van zijn kamer open, liep naar binnen en sloeg hem weer dicht.
'Jij eet vanavond wel mee. Ik ga niet in m'n eentje aan tafel zitten met al die idioten,' zei Yuu streng tegen Seth.
'De familie Kiwamuri komt eten. Ze zijn een belangrijke klant van mijn vader en hun zoon, Kazuki is blijkbaar niet meer Mika's ex-vriendje maar vriendje. Het is een ongelofelijke eikel die haar al een paar keer in elkaar heeft geslagen, maar blijkbaar heeft ze nog steeds niet genoeg van hem. Maar goed. Dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat alles rustig verloopt, want anders raakt pa z'n klant kwijt en dan zit hij diep in de problemen,' legde Yuu snel uit. Hij liep door naar zijn inloopkast en trok hem open.
'Laten we ons eerst maar even omkleden. Ik heb nog wel een pak van vroeger voor je,' stelde hij voor, terwijl hij zijn inloopkast in liep en even achterom keek of Seth hem volgde.

Seth keek Yuu beteuterd aan en ging mokkend op het bed zitten.
"Nee ik heb zelf ook wel een pak," zei hij uiteindelijk verslagen, terwijl hij zich omdraaide en..-
Zijn ogen vlogen open. "NEEEEEEE!" Hij sprong overeind en keek Yuu totaal verwilderd aan.
"Ik ben mijn spullen vergeten-.." Zijn blik gleed naar beneden. Twee schoenen die hij vroeger altijd droeg, een oude broek, een oud overhemd, en een oud jasje.
Hij had al zijn góede kleren thuis in de was gestopt. Omijngod, hoe moest hij in hemelsnaam ZO AAN DE TAFEL VAN DE TAKANO'S VERSCHIJNEN.

'That's okay,' zei Yuu, die wat kleren aan de kant duwde en wat oude dozen tevoorschijn haalde.
'Ik heb m'n kleren van vroeger nooit weggegooid,' vertelde hij met een grijns. Hij zette de dozen voor Seth op de grond en opende er een paar.
Meteen schoten er allemaal herinneringen door zijn kop van toen hij de kleding gedragen had.
Oh, dit was het pak dat hij gedragen had de nacht voordat Carter...
Yuu keek even op naar Seth, en weer terug naar het pak in zijn hand, wat hij tot nu toe nog maar één keer gedragen had. Het was een cruciaal moment geweest.
'Hier, neem deze maar,' zei hij tegen Seth, terwijl hij het pak in zijn hand duwde. Het was een prachtig ding, van Hugo boss, pikzwart met hele lichte krijtstrepen. De dag dat hij dat pak gedragen had had hij een hele hoop jongens aan zijn voeten gehad.
Hij kon niet wachten tot Seth het aan zou trekken.

Seth nam het ding twijfelend aan, en liet het even door zijn handen glijden, voor hij de stof tegen zijn neus drukte.
Hij snoof even, en een glimlachje trok aan zijn mondhoeken. Hij mocht echt Yuu's outfit aan, Yuu's outfit! Hij zou de hele avond naar Yuu ruiken, en er als Yuu uitzien, en hij zou net zo sexy zijn als-..
Zijn ogen vlogen open en hij werd vuurrood.
"EVEN OMKLEDEN!" piepte hij verwoed, terwijl hij naar de badkamer beende en de deur achter zich dichtsmeet.

Yuu keek met een twinkelende grijns toe hoe Seth in zijn badkamer verdween. Hij kwam overeind, liet de dozen gewoon middenin de kamer staan en liep terug de kast in om zelf een pak tevoorschijn te halen. Het was donkergrijs met lichtgrijze krijtstrepen. Yuu legde het pak op bed en knoopte zijn overhemd los, waarna hij het over zijn schouders liet zakken en op de grond liet vallen. Hij pakte het spierwitte overhemd dat bij het pak hoorde en begon aan de mouwen te prusten, waar hij de manchetknopen eerst los moest krijgen.
Natuurlijk lukte dat niet.
'Seth? Ben je al klaar? Als je klaar bent, kun je me dan even helpen?' riep Yuu naar de badkamer, terwijl hij het overhemd weer op het bed liet vallen en zelf ook op de lakens neerzakte, om op Seth te wachten. Die vervloekte manchetknopen ook.

Seth trok hier en daar wat beteuterd aan zijn jasje, dat precies leek te passen, en ook zijn broek leek nog te gaan ook.
Een beetje verfromfraaid door het aan en uittrekken deed hij langzaam de deur open.
"Wat heb je nou w..."
Zijn ogen gleden open, en zijn benen voerden hem naar Yuu toe. Een meter van hem af beet hij op zijn lip en staarde hij wat vertwijfeld naar Yuu's ontblootte torso.
Dus hij moest dat shirt aandoen.
Aha.

Yuu staarde al met even grote ogen terug naar Seth, die er werkelijk fantastisch uit zag in zíjn pak. Al helemaal dankzij zijn verstrooide haren en zijn prachtige hazelnootbruine oogjes. Met trillende hand pakte Yuu afwezig zijn overhemd van het bed en gaf hij het aan Seth, zonder zijn blik van hem af te scheuren. 'De manchetknopen,' mompelde hij afwezig, terwijl hij zich langzaam begon af te vragen waarom hij zich in godsnaam nog aan het inhouden was.
Oja, die gasten kwamen zo.
Ach...

"Ja," stelde Seth haastig vast, die zijn hoofd schudde en de wazige blik uit zijn ogen probeerde te werken. Totaal gefocust op zijn doel greep hij het verdomde overhemd, en hield hij het met trillende handen op.
"..Je ar..men," mompelde hij, met een strakke blik op Yuu's prachtige, zeer geweldige, fantastische.. heerlijke..
Zijn mond hing een beetje open.

Yuu kwam langzaam overeind waardoor hij plots een aantal centimeters dichterbij Seth stond. Hij draaide zich half om en keek over zijn schouder, terwijl hij zijn armen door de mouwen van het ding stak. Zonder eerst de moeite te doen de knoopjes vast te maken draaide hij zich weer om naar Seth om zijn polsen uit te steken zodat Seth zijn manchetknopen weer vast kon maken. Ondertussen hield hij zijn blik strak gericht op de stropdas om Seth's nek.

Zijn trillende vingers gleden over Yuu's handen naar zijn manchetten, die hij met veel gepruts nog steeds niet wist dicht te krijgen.
Zijn blik was dan ook strak gefixeerd op Yuu's blote bovenlichaam, en toen de manchetten uit zijn handen vielen en over de grond rolden had hij niet door dat hij met lucht aan het frutselen was.
Zijn ogen waren namelijk bezig met iets anders.
Iets dat er.. werkelijk.. fantastisch.. uitzag.

'Seth? De manchetten...' mompelde Yuu afwezig, die zijn blik even liet afdwalen naar de manchetten op de grond en zich daarna op Seth's gezicht richtte, dat er overigens om op te vreten uit zag. 'Seth... de gasten komen... zo...' sputterde Yuu zeer zwak tegen -dit was overigens voor het eerst dat Yuu in staat was te protesteren. Blijkbaar waren de gasten erg belangrijk-. Niet dat zijn lichaam luisterde, want zijn hand was al naar Seth's stropdas gegleden om hem daar vast te pakken voor het geval Seth naar hem zou luisteren en zou proberen te vluchten.

".....man.. chetten... ja.." mompelde hij met lichte blosjes op zijn wangen, en halfgesloten ogen die nu langzaam omhoog gleden om in die van Yuu te kunnen kijken.
Meteen reageerde zijn lichaam door een stap naar Yuu toe te doen, en zijn hand om het overhemd te klemmen dat hij net bij hem had aangetrokken.
"...G-...gasten.. ja.." ging hij met een half weggestorven stemmetje verder.

En toen kwam Seth te dichtbij.
Yuu trok Seth aan zijn stropdas met zich mee terwijl hij zich op zijn bed liet vallen. Met zijn andere hand was hij binnen no-time onder Seth's overhemd gegleden om hem daar tegen zich aan te duwen. Zijn hoofd viel tussen de lakens terwijl hij zijn lippen gulzig op die van Seth duwde. De stropdas had hij nog altijd stevig tussen zijn vinger geklemd. De motieven die hij had om wat hij nu aan het doen was niet te doen verdwenen al snel in de vergetelheid, terwijl Seth's warmte, Seth's lippen, Seth's adem tegen zijn gezicht al snel zijn gedachtes bedoezelden.