Yumiko en Nicholas - London!

jeej. Ze gaan eerst een middagje naar zijn vader, en de rest van de tijd brengen ze door bij zijn moeder en in de stad.

Yumiko stapte uit de taxi. Ze had van de week haar eerste sessies gehad bij haar psychologe, en het beviel haar prima. Het hielp haar om haar oude karakter terug te krijgen. Haar oude oude, niet haar verbeterde oude. Die was vergeten. Yumiko stortte zich momenteel volledig op het zo sterk mogelijk worden, en het uiteindelijk vermoorden van haar vader, om vervolgens zijn plek in te nemen als Luitenant. Dat was haar doel, en dat zou ze gaat waar maken. Yumiko had geweigerd om met de bus te gaan. Ze wilde niet bij het 'gepeupel' zitten, daar voelde ze zich te goed voor. Elegant stapte ze uit de taxi, betaalde ze en stond ze voor het huis van Nicholas' vader.

Nick had uit het raam gekeken en zag haar aankomen. Hij sprintte naar beneden en liet de poort open gaan doormiddel van het rode knopje in de hal."Loop maar door," zei hij in de intercom,"de deur is open!" Ondertussen trok hij de voordeur open, en liep hij verder om zijn vader te roepen, die met veel gestommel naar beneden kwam.

Het geluid van haar hakken was luid te horen. Haar piekhaar hing een beetje voor haar roze/paarse ogen. Haar ogen straalden vrijwel niets uit. Slechts leegte. 'Hallo Nicholas.' begroette ze hem. 'Hallo meneer Fiske. Yumiko Sayaka.' Een hand geven deed ze niet, het was ongebruikelijk op Ayao om een vreemde aan te raken.

Nick glimlachte vriendelijk naar Yumiko. Edward knikte begrijpelijk."Dat weet ik. Sterkte," zei hij. Natuurlijk had hij gehoord van wat haar vader haar had aangedaan en wat er gebeurd was in de cel. Natuurlijk. Nick liep voor Yumiko naar zijn slaapkamer."Jij mag op het bed slapen. Ik slaap op de bank," zei hij."Je mag ook op de logeer kamer trouwens, maar daar is het heel saai en kil."

Yumiko haalde haar neus op na het "sterkte". De man moest eens weten hoe ze het haar vader betaald zou gaan zetten. 'Nicholas, slaap maar in je eigen bed, ik ben namelijk ook niet van plan mijn bed aan jou af te staan over drie dagen. Ik ga wel op de logeerkamer.' Dat was in ieder geval beter dan deze vreselijk vrolijke huiskamer.

Nick haalde zijn schouders op. Hij liep voor haar uit. Hij had deze drie dagen beter uit kunnen geven aan zijn vrienden, maar dat zou niet netjes zijn. Yumiko is toch ook niet netjes?! Laat haar gewoon vallen, ze is niets waard en ze is alleen maar arrogant. Ze voegt niets toe en je zult haar niet missen! Nick schudde de verleidelijk gedachte weg en opende een deur. Hij liep naar binnen."Asjeblieft," zei hij kortaf. Er stond alleen een bed. Het leek meer op een isoleercel.

Yumiko liet haar tas vallen, recht op de voet van Nicholas. En geloof me, het was een zware tas. 'D-d-d-dit..' ze maakte haar zin niet af en draaide zich daarna plotseling om. 'Ik ga een rondje lopen.' vermeldde ze nog vlak voor ze de voordeur uit ging. De weg wist ze niet in London, maar dat zal zo moeilijk nog niet zijn. Of wel, maar dat zag ze dan later wel.

Nick vloekte en schopte de tas weg. Toen snelde hij achter Yumiko aan."Wat is er?" zei hij, en hij greep haar arm toen hij haar had in gehaald."Praat op z'n minst normaal met me."

Yumiko maakte een beweging zodat zijn hand los ging van haar arm. 'Don't you dáre to touch me without my permission,' siste ze. 'Ik moest gewoon even een ommetje maken, that's all,' loog ze.

Nick deed een stap naar achter."Ik hoop dat je verdwaald," siste hij. Hij draaide zich resoluut om. Wat een kutwijf. Hij stapte zijn huis weer binnen en plofte op de bank. Hij sloot zijn ogen.

Yumiko keek niet om naar Nicholas. Ze zou sowieso haar weg wel terug vinden, ze had immers teleportatie, en dan kon ze zo één twee drie in de voortuin staan, makkelijk zat. Ze liep en liep maar, tot ze bij een park kwam. Het was een prachtig park. Volop leven, maar toch ultieme rust. Precies wat Yumiko nu even nodig had.

Nick viel in slaap op de bank.

Midden in de nacht, rond een uur of 3 vond ze het wel weer eens tijd om terug te keren. Ze teleporteerde zichzelf, aangezien er toch niemand was die haar kon zien, naar Nicholas' kamer. Werkte prima, al wist je niet eens de exacte locatie. Zijn bed was leeg. Mooi. Nu niet meer in ieder geval.