Seth & Yuu: London

'I'm not laughing at anything. I just think your dad is an asshole,' zei hij met een emotieloos gezicht. Hij keek naar Seth en slikte even. 'Do you want me to leave?' vroeg hij aarzelend. Niet dat hij weg zou gaan als Seth ja zei, maar hij wilde toch even peilen hoe kwaad Seth precies op hem was.

"NO I DON'T WANT YOU TO LEAVE," tierde Seth, die nu rood aanliep en Yuu recht aankeek. "You can't just leave and think everything will turn out just fine," ging hij fronsend verder. Hij zuchtte, en liet zich naast Yuu op het bed zakken.
Hij was moe, hij was boos, en hij wilde zo veel verrwarrende dingen dat zijn hoofd uit elkaar leek te barsten.
Met een vertrokken gezicht zakte hij achterover, en wreef hij over zijn slapen.
"I'm sorry, I shouldn't yell at you, it's just, I don't know anymore," zuchtte hij een beetje verslagen.

'It's okay. You can yell as much as you want. I can handle it,' zei Yuu, die naar Seth naast hem keek. Hij wist echt niet wat Seth nou precies van hem verwachtte. Dat hij op zijn knieën zou gaan voor James om zijn excuses aan te bieden?
Mooi niet. Schade betalen wilde hij misschien nog wel doen, maar mooi niet dat hij spijt ging hebben voor zijn actie. Het kon hem niks schelen als dat betekende dat de hele familie failliet zou gaan. Hij had genoeg geld om voor Seth en misschien ook voor Scarlett te zorgen. James mocht van hem eindigen als straatrat.
Nee, Yuu dacht niet bepaald liefdevol over Seth's vader. Maar hé, hij zei het tenminste niet hardop.

Seth was even stil en keek Yuu schuin aan. "I don't want you to leave," stelde hij toen met een licht gefrustreerde stem vast. "And now you'll have to because my dad's going to find a way to get you behind bars, and besides the fact that this will ruin your entire school life and social life and and.. and such, have you even considered that.." Hij bloosde en keek haastig de andere kant op. "That. Well. I... I just. Yes."
Hij drukte zijn gezicht dichter in het kussen en trok zijn benen op tot zijn kin.
"I just can't miss you that long," mompelde hij toen gesmoord in zijn kussen.

Yuu's gevoelens in zijn maag verzachtte. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht terwijl hij naar Seth keek. 'Don't worry,' zei hij. Hij liet zich naast Seth vallen en prikte in het kussen dat hem belemmerde om Seth in de ogen te kijken. 'Your dad can't touch me.'
Blijkbaar wist Seth half nog niet hoeveel invloed zijn vader precies op de wereldmaatschappij had. Hij mocht dan een perverse kinderachtige homo zijn, Ren Takano was er niet zomaar één.
'And even if he does, I'll just scare the hell out of him. I can be very scary you know,' ging Yuu maar op onschuldige wijze verder. Hij had geen zin om Seth te vertellen wat voor connecties zijn vader precies had. Die waren allemaal lang niet even vrolijk of volgens het boekje.

Seth verlaagde het kussen een beetje, zodat twee beteuterde hazelnootbruine oogjes, en een vage hint van een rood hoofd, langzaam maar zeker zichtbaar werd.
"I know that," mompelde Seth een beetje verstrooid. "But, don't.. do anything to him anymore, okay?" Hij duwde het kussen nu helemaal naar beneden, en kwam overeind.
"He still is my dad," ging hij teneergeslagen verder.

'Ok. I'll try. I'm sorry... again,' zei Yuu, die zich op zijn rug draaide en naar het plafond staarde. 'You know... even though things turned out kinda miserable, this was still one of my favourite days of life,' merkte hij plotseling op. Hij steunde even met zijn elleboog in het kussen en met zijn hoofd op zijn hand terwijl hij met een glimlach naar Seth keek. 'Because you told me you love me four times today,' zei hij, een gelukzalige twinkeling in zijn ogen. Hij ging rechtop zitten, vlakbij Seth en streek even met zijn hand over zijn wang. 'I love you too, Seth. I really do, and I'm sorry if I made you feel miserable because of my stupid actions. I won't do it again. Will you forgive me please?' vroeg Yuu, terwijl hij Seth met een schuldige blik aankeek en zijn hand op zijn wang liet steunen.

"I didn't tell you four times!" protesteerde Seth meteen, die paniekerig overeind schoot en Yuu boos aankeek.

'Yes you did,' zei Yuu, die zijn gebruikelijke grijns weer terug kreeg hij het aanschouwen van Seth's reactie. 'Two times in the ferriswheel, one time in the car and one time downstairs in the hallway,' bevestigde hij zijn standpunt, terwijl hij Seth bij zijn armen pakte en hem bij hem op schoot trok. Hij sloeg zijn armen om Seth's buik en liet zijn handen op zijn schoot rusten, terwijl hij zelf in kleermakerszit zat. Hij steunde met zijn hoofd op Seth's schouder en genoot van zijn warmte. 'It really makes me happy, you know, when you tell me that,' mompelde hij met gesloten ogen. Zijn greep verstrakte en hij liet zichzelf weer op zijn rug vallen, Seth met zich mee trekkend, zodat die nu bovenop hem lag. 'Everytime you say it, I think I'm in heaven,' bekende Yuu zachtjes, met een vage glimlach op zijn gezicht.

"Y-you.. do?" wilde Seth met een klein stemmetje weten. Hij draaide zich om in Yuu's omhelzing en keek twijfelend naar Yuu's kraagje.
Zenuwachtig gleed zijn wijsvinger over Yuu's lippen, en keek hij even gefascineerd toe, voordat hij op schrok en haastig zijn hand wegtrok.
Zijn hoofd liep rood aan en hij rolde onhandig van Yuu af.
"Dat wist ik niet," ging hij mompelend verder, terwijl hij zijn kussen over zijn hoofd legde en zichzelf opkrulde tot een klein bolletje.

'Dan weet je het nu,' zei Yuu die zich met een grijns op zijn zij draaide en het kussen van Seth's hoofd trok, om vervolgens zijn vrijgekomen lippen in beslag te nemen met die van hem. Vrijwel direct verdronk hij in een sleur van gelukzalige gevoelens die via zijn mond zijn hele lichaam door stroomden. Zijn hand legde hij op Seth's wang, zijn ogen sloten zich langzaam.

Seth keek met grote ogen naar Yuu's gezicht, voelde zijn hart een paar omwentelingen maken, en schoof dichter naar hem toe. Met een licht fronsje op zijn gezicht schoof hij tegen hem aan, en klemde hij zijn arm veel steviger dan normaal om Yuu heen.
Hij leunde een beetje terug, en liet zijn ogen even twijfelend naar die van Yuu afdwalen, terwijl zijn lippen slechts milimeters van die van Yuu verwijderd waren.
"Niet weggaan, he," fluisterde hij, terwijl hij zijn andere arm nu ook om Yuu heenklemde, en Yuu met een licht beschaamde blik aankeek.

'Natuurlijk niet,' zei Yuu op een geruststellende toon, terwijl hij ook zijn armen om Seth heen sloeg en hem met een scheve glimlach aankeek. 'Ik zou niet durven.' Hij duwde zijn lippen zachtjes op die van Seth en liet zijn handen onder zijn overhemd glijden om ze daar op Seth's rug te kunnen leggen. Een tintelende warmte schoot door hem heen. Zijn ogen had hij maar half gesloten, om Seth met een intense blik aan te kunnen kijken terwijl hij zijn lippen aan die van hem gekleefd hield.

"Mooi... zo," mompelde Seth zo tussen Yuu's lippen door. Vermoeid van de veel te lange dag liet hij zijn handen iets van Yuu afglijden, maar hij bleef koppig zijn lippen aan die van Yuu kleven en kroop iets dichter tegen hem aan.
Langzaam sloot hij zijn ogen, en trok er een klein glimlachje om zijn lippen toen Yuu's geruststellende warmte door hem heenvloeide.

Na een tijdje trok Yuu zijn lippen met lichte tegenzin van die van Seth om weer even normaal te kunnen ademhalen. Hij legde zijn voorhoofd tegen dat van hem en ontspande zijn lichaam, terwijl hij Seth tegen zich aan hield. Hij merkte dat de magische inspanning van even geleden, samen met de rest van de dag inclusief de lange vliegreis op hem in begonnen te werken en sloot met een tevreden glimlach zijn ogen. Het was wel goed zo. Hij hoefde even niet meer. Vermoeid schopte hij zijn schoenen uit die ergens naast het bed belandde en nestelde hij zich iets meer tegen Seth aan.
'Oyasumi...' mompelde hij nog zachtjes, vlak voordat hij de slaap over zich heen liet komen en met Seth in zijn armen in slaap viel. Een kleine gelukzalige glimlach was van zijn gezicht af te lezen.

"Night, night, don't let the bedbugs bite," mompelde Seth half in slaap, die zich als een bolletje dieper in Yuu's armen nestelde. Met zijn wang tegen Yuu's overhemd viel hij als een blok in een diepe, droomloze slaap.

De volgende ochtend werd Yuu wakker, met nog steeds een aangename warmte in zijn armen. Hij geeuwde zachtjes, knipperde een paar keer met zijn ogen en keek naar Seth, die nog altijd als een opgekruld bolletje tegen hem aan lag. Een vertederende glimlach verscheen op Yuu's gezicht terwijl hij met zijn hand omhoog gleed om even zachtjes door Seth's haar te strijken. Een paar minuten bleef hij zo liggen, maar toen begon zijn maag plots te knorren en bedacht hij zich dat ze gisteravond helemaal niet hadden gedineerd. Heel voorzichtig, om Seth niet wakker te maken, kroop Yuu uit hun omhelsing. Hij donderde het bed uit dat toch iets kleiner was dan hij had gedacht en krabbelde haastig overeind. Hij woelde even door zijn haren en kleedde zich snel om naar een trainingsbroek en een ochtendjas, voordat hij zachtjes de kamer verliet. Luid geeuwend en over zijn achterhoofd krabbend liep Yuu door de gangen van Seth's huis naar beneden, zich totaal niet bedenkend wat voor een nare gevolgen dit allemaal kon hebben. Hij begroette de robots die in zijn weg naar beneden langs hem heen zoefden en opende uiteindelijk de deur naar de keuken, waar een welbekende man aan de keukentafel de krant aan het lezen was.
Yuu die nog half slaapdronken was had totaal niet door dat de laatste keer dat hij deze man gezien had hij zijn levenswerk in de hens had gestoken en liep doodgewoon door naar de koelkast om die nieuwsgierig open te trekken.
'Yo James,' zei hij droogjes, terwijl hij een pak melk uit de koelkast pakte en een glas voor zichzelf inschonk. Hij nam aan dat James het niet erg vond dat hij zo zelfstandig was om voor zichzelf een ontbijt te verzorgen.
Of nouja, zelfs een slaapdronken Yuu wist wel dat James toch nooit een ontbijtje voor hem klaar ging maken.

"Morning, Yuu," mompelde James, die verdiept was in zijn krant en niet op of om keek. Hij sloeg een pagina om, een vogeltje tjirpte.
De klok tikte.
...
"WHAT ARE YOU DOING HERE YOU IDIOT GET OUT OF MY HOUSE," brulde James ineens, die overeind vloog en met een trillende hand in Yuu's richting wees. "AND GET OUT OF MY BATHROBE YOU MORRON YOU MAKE IT DIRTY."

Yuu dronk zijn glas melk leeg en keek even van zijn badjas naar James. 'Oh is this yours? I didn't know, I just grabbed the first one I saw,' zei hij droogjes. Hij knoopte het ceintuur los en liet de badjas van zijn schouders vallen, zodat zijn fantastisch afgetrainde bovenlichaam zichtbaar werd voor ieder mensenoog. Hij duwde de jas in James handen en negeerde zijn bevel om het huis te verlaten, door wat kastjes open te gooien en nieuwsgierig rond te snuffelen. 'Zeg hebben jullie toevallig ook rijst?' vroeg hij aan James, terwijl hij bedenkelijk naar een pak cornflakes staarde. Hij had nog nooit cornflakes gehad. Misschien moest hij het eens proberen.

"WAT DENK JE DAT JE AAN HET DOEN BENT?!?!" paniekeerde James, die wild in het rond stampte.
Hij hapte naar adem, stormde op Yuu af, en sleurde hem naar de schuifdeur die de tuin aan de keuken verbond. Wild rukte hij het ding open, en schopte hij Yuu naar buiten.
"EN MAAK DAT JE WEGKOMT, JIJ SCHOREM," brulde hij met een aubergine-kleurig hoofd.
"G-goedemorgen.. pa..." Seth keek met grote ogen van zijn vader, naar Yuu, en bleef daar een lange tijd haken.
"...O..ooo," stootte hij schor uit, terwijl zijn ogen al half gehypnotiseerd dichtgleden, en hij strak naar Yuu's torso bleef staren.

Yuu, die ontdekt had dat James plagen bijna net zo leuk was als Seth plagen dook onder James arm door de keuken weer in. 'Seth!' riep hij enthousiast, terwijl hij op hem af liep, zijn armen om zijn middel legde en zich naar voren boog om even vol passie zijn lippen op die van hem te drukken, bij wijze van een goede morgen.

"M...mmmmmmmmmmmmmmhhh," zwijmelde Seth, die als een mak lammetje totaal bedwasemd in Yuu's armen lag.
"GATVERDEGATVERMAAKNUDATJEWEGKOMTGODVERDOMMEGODVERDEGODVER."
Seth bleef hangen.
"SETH HOU OP."
Geen reactie.
"....AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARG." Kwaad stormde hij op de twee af, rukte hij gruwend aan Yuu's schouder, en duwde hij hem kwaad naar de deuropening.
"MAAK DAT JE WEGKOMT," brulde hij kwaad.

'Zeg, ik heb liever niet dat u me aanraakt,' zei Yuu op een vreemd genoeg beleefde toon terwijl hij zich gemakkelijk uit James' greep losmaakte en even langs zijn lippen likte. Hij keek met twinkelende oogjes naar Seth en had zin om gewoon weer door te gaan met waar hij mee bezig was, tot zijn blik plots op de krant viel die James zojuist gelezen had. 'hé!' riep Yuu uit, die James aan de kant duwde en naar de krant toe liep om hem open te slaan. 'Dat is mijn vader!' riep hij uit.

JAPANSE TOPMAN NEEMT GENERAL MOTORS OVER OM HET BEDRIJF UIT DE CRISIS TE HELPEN.

'Daar wist ik helemaal niks van!' riep Yuu verbaasd uit, terwijl hij las hoe zijn vader voor miljarden het grootste autobedrijf van de VS overgenomen had om de Japanse markt voor auto's te monopoliseren. Hij keek even naar James en Seth en weer terug naar de krant.
Wauw. Zijn vader was nu niet alleen president van de Takano Group, maar ook van General Motors. Dat was niet niks.

Seth, die helemaal totaal min vijfhonderd afwist van economie en bovendien behoorlijk ongeïnteresseerd was op het moment, staarde half kwijlend naar Yuu's bovenlichaam.
James reageerde echter heel anders. Die trok een beetje wit weg.
"Pfft," snoof hij uiteindelijk laatdunkend. "Geld- dat is allemaal zo relatief en door mensenhanden gemaakt. Je kan het nooit vertrouwen. Neem nou een baan in de chemíe," knikte James heel overtuigd. "Toch, zoon?" Hij gaf Seth een klap op zijn schouder en schonk hem een bruuske vaderblik.
"Net als je vader ga jij in de chemie," stelde hij vast.

'Chemie, hm?' zei Yuu, die de krant dichtsloeg en zich omdraaide naar Seth en James. 'Jammer dat er alleen niet zoveel meer van over is, van die chemicaliën van jou...' merkte Yuu met een poeslieve glimlach op. 'Maar als je wil mag je wel wat van de chemie tussen mij en Seth lenen, daar is immers genoeg van,' vervolgde hij er met een knipoog achteraan. Hij maakte een knikkend gebaar naar Seth dat hij wel bij hem mocht komen in plaats van alleen maar naar hem te staren.