Scarlett's kamer

"Krullen, mhh?" Meteen probeerde Scarlett zich Toushirou voor te stellen met krullen, wat haar helaas mislukte. Ze kreeg alleen maar rare beelden voor ogen. "Okay, nou laat jij maar krullen zetten dan," grinnikte ze.

Toushirou schudde zijn hoofd. 'Nahh. Ik denk dat ik het maar bij mijn rommelige coupe houd' zei hij droogjes. 'Net ietsje beter'

NEEEEEEEEEEEW.
—————————————————————————————————————————————

Toushirou kwam met een hol gevoel in zijn buik tot stilstand voor Scarlett's deur. Hij had absoluut geen zin om dit gesprek te voeren, maar hij had geen keuze. Hij stak zijn hand uit, maar die bleef een paar centimeter voor de deur stil hangen. Na nog een minuut aarzelen klopte hij voorzichtig aan en wachtte hij stilletjes op antwoord van binnenuit. Ergens hoopte hij dat dat niet zou komen.

Scarlett sprong op van haar bed toen ze opeens geklopt op de deur hoorde en opende hem, waar ze - het verbaasde haar niet eens - Toushirou zag. Wie anders dan Scorpio of Toushirou kwam hier. Een glimlach verscheen op haar gezicht. "Hi!' zei ze blij, waarna ze de deur verder voor hem opendeed en naar binnen terug liep.

Het feit dat Scarlett zo blij keek deed Toushirou de moed in de schoenen zakken. Een beetje treurig en met zijn handen in zijn zakken liep hij de kamer binnen. In het midden bleef hij staan en keek hij naar half aan. 'H-hey,' wist hij lichtelijk benauwd uit te brengen.

Scarletts humeur sloeg gelijk om toen ze Toushirous toon hoorde. Niet alweer.. "Wat is er?" vroeg ze gelijk. Het maakte haar nogal zenuwachtig dat hij naar haar kamer kwam om vervolgens zo te doen. Dat kon niet goed zijn, het kon niet.

Toushirou slikte. Hij beet een paar seconden op zijn lip terwijl hij nadacht en besloot toen maar zo eerlijk mogelijk te zijn. 'Scarlett - sorry. Ik weet niet of ik nog wil' zei hij een beetje vaag verwoord. Zijn stem klonk een beetje hees. Hij staarde naar de grond en toen weer naar Scarlett.

Het enige wat Scarlett deed voor een poos was Toushirou aanstaren, alsof ze hem niet geloofde. Alsof ze niet wílde geloven wat hij zei. Maar hij zei het. "Oh, Yumiko,' bracht ze als enige uit, het lukte haar niet eens om emotie erbij te tonen op het moment. "I should've known." Het was niet dat ze niet meer wilde, maar het lukte haar niet eens meer op dit moment. Gisteren smeekte hij nog dat ze niet moest gaan en nu was het opeens dit. "Please leave," zei ze zonder van uitdrukking of toon te veranderen. Het voelde alsof ze elk moment kon gaan overgeven, alsof alle emotie die ze in zich had er niet uit wilde, maar er wel uit moest. Het voelde vreselijk.

Toushirou staarde Scarlett eerst een tijdje aan, tot hij weer begon te praten, maar verroerde zich niet. 'Yumiko heeft er niets mee te maken,' zei hij terwijl hij zijn handen uit zijn zakken haalde. Hij zette een stap in haar richting omdat ze er plotseling uit zag alsof ze om ging vallen. Hij voelde dat een schuldgevoel zijn longen opvulde alsof hij liters water inslikte.

Aangezien Scarlett zich geen andere reden voor ogen kon halen dan Yumiko die zo snel en zo drastisch Toushirous gedrag lieten veranderen geloofde ze hem niet. Ze had hem nooit moeten lopen. Gelijk toen hij een stap dichterbij zette vergrootte ze haar ogen zette ze een stap naar achter. "Go away," herhaalde ze. Hoe had hij opeens zó goed kunnen liegen?

Toushirou zette weer een stap dichterbij en pakte haar hoofd voorzichtig met beide handen vast. 'Scarlett, kalmeer, alsjeblieft. Je weet best dat ik nooit weer met Yumiko zou... nouja. Het is heel anders,' probeerde hij uit te leggen. Hij probeerde wat kalmte in de sfeer te brengen door de temperatuur te laten dalen, maar het was moeilijk de stress die door zijn hoofd schoot te onderdrukken.

"Laat me los," siste Scarlett gelijk, waarna ze een paar stappen achteruit zetten, iets te ver doorliep zodat ze op haar bed viel, maar al gelijk stond ze weer op en bleef ze hem aankijken. "Je weet best dat het daar alles mee te maken heeft," bracht ze uit, waarna ze naar de deur keek. "Please leave. Now." Voordat haar emoties haar straks opeens wél te veel werden.

Toushirou schudde zijn hoofd en keek haar met een frons aan. Was ze paranoïde geworden? 'Scarlett - je moet beseffen dat het daar echt niet aan ligt - laat me het uitleggen,' zei hij een beetje wanhopig.

"No, I don't want you to," antwoordde Scarlett gelijk, die met moeite haar stem onder controle kon houden. Ze wilde dat hij wegging, niet dat hij ook nog eens dingen ging uitleggen. Ze had geen behoefte aan uitleg. En wat was uitleg bij iemand die haar toch continu voor had gelogen?

Toushirou bleef Scarlett verbaasd aankijken. 'Je snapt het echt niet hè?' vroeg hij verward, waarna hij naar de muur toe liep en er tegenaan leunde. Hij wreef even met zijn handen in zijn gezicht.

"Jij snapt mij niet," bracht Scarlett uit, die het niet langer lukte haar stem helemaal onder controle te houden. Ook haar tranen leken het niet langer binnenin haar lichaam vol te houden. Meteen draaide ze zich om, zodat ze met haar rug naar hem toe stond. "Please, just go," probeerde ze nog een keer. Alsof hij dit leuk vond. Alsof hij het leuk vond haar opnieuw te breken. Harder.

Toushirou liep richting het bed en legde zijn hand op Scarlett's schouder. 'Nee, ik snap je inderdaad niet. Hoe kun je alles zo verdraaien dat het Yumiko's schuld is? Het ligt daar helemaal niet aan, en dat wil ik uitleggen, maar daar krijg ik de kans niet voor,' zei hij een beetje geërgerd. Hij schrok van zichzelf en probeerde haar blik te vangen. 'Sorry, ik - dat was niet zo lullig bedoeld,'

Het kon Scarlett niet eens meer schelen of Toushirou zag hoe ze zich voelde en hoe niet. In een ruk draaide ze zich om. Dat hij het lef had nu nog zo te praten maakte al genoeg duidelijk. "Wat heb je hier nou aan? Word jij hier blijer van? Ik hoop het niet. Word ik hier blijer van? Nee. Ga weg of ik ga zelf wel," bracht ze uit zonder tussendoor adem te halen. Ze wilde Toushirou hier niet. Nu niet, nooit niet. Het was verkeerde dat ze hem nog een kans had gegeven, zijn uitleg hoefde ze nu niet eens te horen. Haar ogen schoten van Toushirou naar de deur en weer terug. Desnoods klom ze het raam uit.

Toushirou slikte en trok zijn hand terug. 'Goed. Oké,' mompelde hij, waarna hij pas zette naar de deur. Hij pakte de deurklink vast en keek nog even naar Scarlett. 'Ik kom later wel terug,' mompelde hij een beetje troosteloos.

"I don't want you to come back," antwoordde Scarlett gelijk. Ze had hem nog een kans gegeven, hij verpestte alles en nou wilde hij weer terugkomen? Wat wilde hij doen? Alles nog erger maken? Ze ging hem missen, ja, maar hoe moest ze daar ooit overheen komen als hij niet gewoon wegbleef?

Toushirou sloeg zijn ogen neer. 'Pech gehad,' zei hij, waarna hij de gang op stapte. Hij sloeg rechtsaf en liep snel de gang door. Hij wilde echt even met iemand praten, en er was maar één iemand met wie dat kon.

Een hele poos bleef Scarlett staren naar de plek waar Toushirou zojuist verdwenen was voordat ze zich langzaam op haar bed had laten zakken. Hij had het gemeend. Het was over tussen Toushirou en haar. Alsof haar lichaam het nu pas echt toeliet stroomden de tranen over haar gezicht, dat ze nog hetzelfde moment in haar kussen liet vallen. Tevergeefs probeerde ze zichzelf nog te kalmeren door de temperatuur te verlagen, maar het hielp niks. Haar gedachten schoten telkens terug naar nog geen 3 dagen geleden, naar wat hij toen zei, en weer terug naar nu. Het klopte niet.

Met een grote glimlach op zijn gezicht klopte Scorpio op Scarlett's deur. Niks kon zijn humeur breken op dit moment, niks. Hij wilde zijn vreugde delen met Scarlett, en niet alleen dat .. hij miste haar verschrikkelijk erg. Dagen had hij haar niet gezien.

Scarlett bleef een hele poos op haar bed liggen voor ze besloot open te doen. Dit geklop klonk heel anders dan het geklop van Toushirou. Dit geklop klonk vrolijker en duidelijker. Dit geklop was van.. Scorpio. Precies de persoon die ze nu nodig had. Meteen toen ze hem zag ging ze helemaal tegen hem aan staan en hield ze hem stevig vast aan de trui die hij aanhad. Dat die trui nu nat werd door haar tranen, daar gaf ze op het moment niks om.

Het voelde net alsof alles in een neerstortte toen hij Scarlett zag. Een pijn steek schoot door zijn lichaam heen toen hij de tranen zag, en voelde. Automatische wikkelde hij ook zijn armen om haar heen. ''Scarlett ..'' fluisterde hij, gepijnigd. ''What happened?''