Scarlett's kamer

Een glimlach verscheen op Scarletts gezicht toen de temperatuur nog wat meer daalde - al was dat toch niet zichtbaar door haar arm die nog de helf van haar gezicht bedekte. Ze wilde wel iets zeggen, maar het punt was dat ze niks wist. En als ze dan iets onnozels ging verzinnen..

Toushirou begroef zijn gezicht in Scarlett's haren en sloeg de arm die aan de hand die op haar schouder rustte wat verder om haar heen. 'Mag ik alsjeblieft voor eeuwig zo blijven liggen?' fluisterde hij gedempt.

"Doe wat je niet laten kan," antwoordde Scarlett, die tegen haar wil in toch grijnsde. Ze zou het absoluut niet erg vinden als hij zo de rest van haar leven bleef zitten, al zouden ze toch wat problemen krijgen wat eten betrof, helaas.

Toushirou glimlachte. 'Dankjewel' fluisterde hij, terwijl hij zich toch nog wat dichter tegen Scarlett aan klemde, alsof ze anders weg zou vliegen. 'Het spijt me, het spijt me, het spijt me' fluisterde hij haast onverstaanbaar.

'I know," zuchtte Scarlett, die achterwaarts probeerde haar armen om Toushirou te slaan. Het lukte.. half. Maar het zag er vast heel vreemd uit voor mensen die het van een afstand zouden moeten aanzien.

Toushirou glimlachte wat breder en drukte een kus (ufhuiehfuiwefhweuifh) op haar achterhoofd. 'I love you' fluisterde hij tegen haar haren, terwijl hij zijn adem zag condenseren.

Omdat het toch wat lastig was Toushirou zo vast te houden draaide Scarlett zich in een ruk om en knuffelde ze hem helemaal plat - voor zover dat kon met de kracht die zij in zich had. "I love you too," fluisterde ze toen.

Toushirou werd een beetje overvallen door Scarlett maar zodra hij een beetje besef had begon hij haar te pletten in een omhelzing. Hij begroef zijn hoofd in haar schouder en deed zijn ogen dicht. Never let go.

Scarlett was nog niet van plan om los te laten - zeker niet nu ze Toushirous armen ook weer om haar rug voelde. Dit moment was perfect, beter dan in het bos, beter dan in het meer, zelfs al zeiden ze niks. Haar adem verscheen, telkens als ze uitademde - wat nogal onregelmatig gebeurde. Yumiko was ze totaal vergeten.

Toushirou bewoog even zijn hoofd en liet haar toen een klein beetje los, zodat hij haar aan kon kijken. 'I would never cheat on you, silly' zei hij nu hardop, met een zwak glimlachje.

You did already. Het was verleden tijd - maar zijn never klopte in dat geval dus niet. Veel gaf ze er op dit moment niet om en gelijk drukte ze hem dichter naar haar toe. "I would never cheat on you, either," fluisterde ze toen.

Toushirou glimlachte. Ze had gelijk, dat zou ze nooit doen. Ze deed nooit iets dat hij afkeurde, en hij diende dat voorbeeld te volgen. Hij zoende haar kort, en keek haar toen weer aan. 'Thank you' fluisterde hij.

"For what?" vroeg Scarlett verbaasd, nog steeds recht voor zich uitstarend. Voor haar belofte? Bedankte je mensen voor hun beloftes..? "Thank you too," antwoordde ze toen maar fluisterend, als dat een nieuw iets was.

Toushirou glimlachte. 'For everything' voegde hij er nog steeds fluisterend aan toe, waarna hij haar weer knuffelde. Dit was het, het keerpunt, vanaf nu ging hij alles goed doen.

Zo stevig als ze kon hield Scarlett Toushirou tegen haar aan en ondanks het feit dat het zo'n beetje vroor in de kamer kreeg ze het heel warm vanbinnen. "Thank you, too," bracht ze toen nog een keer uit. Het was het vergeven van het vreemdgaan met Yumiko waard geweest, nu wist ze het zeker. Gelijk voelde ze zich blij dat ze niet in een opwelling iets heel verkeerds gedaan had toen.

Toushirou voelde een gaap omhoog komen die hij weer inslikte en glimlachte. 'Kan ik hier slapen?' vroeg hij ineens, in een vlaag van vermoeidheid. De alcohol van eerder begon zijn tol te eisen.

Langzaam en tegen haar zin liet Scarlett Toushirou los, waarna ze even glimlachte en knikte. "Ayano komt toch nooit meer op de kamer. Geen idee waar ze gebleven is.." Ze was van het ene op het andere moment verdwenen.. heeeeel vreemd.

Toushirou glimlachte en ging op de rand zitten. Hij schopte zijn schoenen uit, die hij nog aanhad, en gooide zijn broek er achteraan want dat sliep ook niet bepaald lekker. Hij kroop onder de dekens. en glimlachte tevreden.

Scarlett ging in kleermakerszit zitten en staarde naar Toushirou die zich klaarmaakte om te slapen. "Good night," bracht ze uit, waarna ze weer even op stond om een boek te pakken. Time to read!

Toushirou knikte. 'Welterusten' zei hij tevreden, waarna hij de dekens optrok tot aan zijn oren en probeerde in slaap te vallen, al ging het hem niet feilloos af.

Scarletts blik gleed nogal vaak over het boek heen naar Toushirou toe, kijkend of die al sliep. Eigenlijk kon ze het er niet goed uit opmaken. "Are you sleeping already?" vroeg ze toen, niet echt nog antwoord verwachtend.

Toushirou keek grijnzend op. 'Nope' zei hij droogjes, waarna hij in zijn ogen wreef met de achterzijde van zijn handen. 'Wat ga je lezen?' vroeg hij er nog nieuwsgierig aan toe.

"Een boek," antwoordde Scarlett, net zo droog als hij daarvoor gedaan had. Ze snapte ook heus wel dat hij het niet op die manier bedoelde, maar het was gewoon ontzettend grappig om te doen alsof.

Toushirou lachte en stak plagerig zijn tong uit. Hij trok de dekens weer op en ging plat liggen. 'Ik kan helemaal niet slapen, dus ik ga heel hard mijn best doen' zei hij met een gedempte stem door de dekens.

"Ach arm kindje toch," antwoordde Scarlett medelijdend, al droop het sarcasme ervan af. 'En ik dacht nog wel dat jij zo moe was." Door de zucht erna zag ze weer hartstikke duidelijk haar adem in de ruimte. De kou was zo perfect hier.