Kamer 5630, Fay en Yuno's kamer

Toegang: iedereen
Regels: Geen beperking

De muren zijn limegroen, en er staan 2 houten 2 persoonsbedden. Verder is er voor beiden een bureau, een kast en een stoel beschikbaar. Van Yuno hangt er een windgong. Faya heeft een electrische gitaar die Yuno af en toe jat om wat op te tokkelen (maar dan hoeft Faya er niet op). Verder zijn er veel kussens (voor een kussengevecht)

Yuno was in haar kamer. Ze plofte neer op haar bed. Dit zou haar thuis zijn voor het schooljaar. En het was fijn. Het bed lag lekker zacht.

Fay liep haar kamer binnen. 'Hey,' groette ze de ander, en ze liep even naar haar gitaar waar ze de snaren vans treelde. Uiteindelijk liet ze het instrument staan en liep ze naar een groot raam waar ze even uit keek, waarna ze ook op haar bed neerplofte.

'Hey Fay,' zei Yuno zonder opkijken. Ze hoorde het trillen van de snaren, en wist dat Fay ergens haar gitaar aan het neerzetten was. 'Hoe is het?' vroeg ze toen.

'Goed, goed,' antwoordde Fay terwijl ze de vliegen op het plafond telde. 'Met jou?'

'Als het nog beter zou gaan, dan zouden er 2 van mij zijn,' zei Yuno. Ze kwam overeind. 'Hoe vind je deze kamer?' Ze begon wat te rommelen in haar koffer. Toen toverde ze een windgong te voorschijn en hing deze bij het raam. 'Het schijnt rustgevend te zijn,' zei ze, doelend op de windgong.

'Ik vind de muren vet!' zei Fay, doelend op het limegroene kleurtje. Ze keek toe hoe Yuno de windgong ophing.

'Ja he?' zei Yuno enthousiast. 'Beter dan vorig jaar. Toen had ik rood. Dat was echt... ik weet niet... rood is dan wel de kleur van vuur, maar dit heeft toch iets natuurlijkers.' Yuno glimlachte. Ze was klaar met het ophangen van de windgong. 'Coole gitaar, trouwens.'

'Dit heeft iets leuks. Iets fels. Iets fris,' zei Fay enthousiast knikkend. 'Wat? Oh, dankje. Hij is best oud enzo, but I lik him.'

'Kun je goed spelen?' vroeg Yuno. Ze vond muziek boeiend. Ze kon het dan wel niet spelen, maar ze had muziek nodig om op te dansen. Ze vond het jammer dat ze zelf niets kon bespelen.

'Haha, dat ga ik niet over mezelf oordelen!' lachte Fay vrolijk. 'Maar als ik het zou moeten zeggen, zou ik zeggen dat ik niet goed en niet slecht was.'

Yuno knikte. 'Lekker bescheiden,' plaagde ze. Ze plofte terug neer op bed. 'Hoe lang speel je dan?'

'Volgens mij sinds ik verhuisde. Daarvoor was ik altijd buiten, maar daarna kende ik niemand om mee buiten te hangen en vond ik het buiten sowieso minder leuk. Dus toen heb ik de gitaar van mijn broer gejat en ben ik het mezelf maar gaan aanleren,' zei Fay nadenkend. Ze keek Yuno nieuwsgierig aan terwijl ze een kussen pakte en in kleermakerzit op haar bed ging zitten. Haar schoenen had ze uitgetrapt. 'Speel jij gitaar? Of een ander instrument?'

Yuno schudde haar hoofd. 'Ik ben dodelijk jaloers op je. Ik zou wel muziek willen spelen maar ik kan het niet. Terwijl ik het zo hard nodig heb. Ik dans veel, dat wel, maar muziek spelen, nope.' Yuno keek naar Fay.

'Dans je?' Fay liet het kussen uit haar handen vallen en klapte opgetogen in haar handen, alsof ze een klein kind was wat een nieuw legostuk had gekregen. 'Wat voor dans? Streat, break, stijl?'

Yuno glimlachte. 'Voornamelijk klassiek ballet en jazz, maar de laatste tijd ook steeds meer streetdance.' Ze haalde haar schouders op alsof het niets was. Voor haar was het ook niets. Nee, voor haar was het eigenlijk alles.

'Kijk, nu heb ik ook weer een reden dodelijk jaoers op jou te zijn. Weet je hoe vet streetdance is? Dat leren staat weer op mijn verlanglijstje,' jubelde Fay opgetogen.

Yuno lachte. 'We kunnen het elkaar leren,' stelde ze laconiek voor.

Fay grijnsde. 'Je hebt een deal,' antwoordde ze, en ze nam haar kussen weer in haar handen.

NEW

((ehm, hier dus verder?))

(( Goed, we hebben een deal, verder skippen naar het koekjes gedeelte??))

Miyoko koos een stoel uit, en ging zitten met haar benen over elkaar. Ze gooide de zak naar Yuno toe, en glimlachte. 'Woah, ik kan echt recht gooien!' ze draaide haar ogen, en lachte. 'En, waar komen jullie vandaan?' Ze keek van Yuno naar Fay, en van Fay naar Matt/

'Geboren in Engeland, verhuisd naar Ayao,' antwoordde Fay terwijl ze tegen de muur aan kroop met een kussen in haar rug en een kussen in haar handen - het voordeel van veel kussens.

'Rhodos, Griekenland,' zei Yuno, terwijl ze in de zak zocht naar een koekje dat er lekker uit zag en stopte die in haar mond. Ze begon er op te kauwen. Het was heerlijk. Een opkikkertje. Iets wat ze nodig had na zo'n slecht bericht. Goed, het werd misschien met de minuut oppervlakkiger, maar het was ook wel pessimistisch om de hele tijd over die oorlog te kwebbelen. En het was toch al duidelijk. De oorlog was er. Ze konden niets of nauwelijks iets doen.

Miyoko opende haar ogen wijd toen ze hoorde dat Fay naar Ayao was verhuist. 'Huuh? Verhuist naar ayao? kan je daar wel goed zien dan?' ze lachte om zich zelf, wat een domme opmerking. 'Hee Rhodos! Daar was ik op vakantie geweest 3 jaar terug.'