Kamer 4844: Logan's kamer.

De kamer van Logan is heel sober. Hij heeft er ook helemaal niet zijn eigen draai aan gegeven. Het is gewoon de kamer, maar dan met een paar persoonlijke spulletjes van Logan, zoals kleding en boeken. Maar toch hangt er een bepaalde sfeer. De Logan-sfeer.


Toegang: Knock-knock!

Er was weer een nieuwe jongen, die Logan heette. Ze had het kamernummer gevraagt, en liep er nu blij naar toe. Ze klopte vrolijk op de deur, en keek strak voor zich uit. Even dacht ze aan Lune en Zero, die elkaar echt niet mochten. Snel schudde ze haar hoofd.

Logan had helemaal geen bezoek verwacht. En daarom schrok hij zich serieus kapot toen er geklopt werd. What the fuck? Logan trok zijn shirt recht en liep naar de deur. Misschien was het wel gewoon een persoon die hem uitleg kwam geven, nothing special. Hij trok de deur langzaam open en zag een meisje staan. "Err? Hallo?"

Miyoko keek vriendelijk naar de jongen, en grijnsde. 'Uw welkoms comité?' zei ze met een verlegen lachje. Haar handen had ze op haar rug gedaan, en deed een soort van klein buiging. Dat was iets uit Japan, dacht ze. Dat deed iedereen, dacht zij, daar.

Dacht ik het niet. Logan snoof en bleef de deurklink vasthouden. Hij wist zich geen houding aan te nemen en hij wist ook niet wat hij zeggen moest. Jeetje, wat sloeg hij weer een mal figuur!

Miyoko lachte, en sloeg haar hand voor haar mond. 'No, i'm just kidding. Ik ben Miyoko Nakamura!' vrolijk stak ze haar hand naar hem uit, en glimlachte vriendelijk. Het leek haar een leuke jongen, althans, als het geen homo was. Die was ze nu wel eens zat, het leek wel of élke jongen op MHS homo was.

Logan liet de deurklink los en stak zijn hand uit. Zijn vingertoppen, die nog steeds tintelden, streken langs de zachte hand van Miyoko. Toen hun handen perfect in elkaar geschoven waren, kneep hij zachtjes. "Logan Rousseau." Een glimlachje kon er ook vanaf.

Miyoko glimlachte en schudde zijn hand. 'Dus, ik hoop dat je van chococookies houd.' Uit haar tas haalde ze een papieren zak met koekjes, en gaf het aan Logan. Zelf hield Miyoko graag van choco cookies. Nouja, ze was er verslaafd aan. Elke dag at ze wel een doos op. Gelukkig dat ze er niet dik van werd. Miyoko gniffelde even, en glimlachte.

Logan keek naar de zak koekjes en zijn maag knorde een beetje. "You're lucky. Ik houd wel van koekjes ja." Aangezien het onbeleefd zou zijn om aan de deur samen koekjes te eten, deed Logan de deur open en vroeg of Miyoko misschien binnen wilde komen.

Miyoko knikte, en stapte de kamer binnen. Even keek ze rond. Het was niet echt een bijzondere kamer, maar wel gezellig. Er hing ook niks aan de meur, zoals in Miyoko's kamer. Haar hele muur was vol gehangen met foto's en tekeningen. 'MHS is wel een leuke school he,' Miyoko had niet zo veel gesprekstof. Ze kon het wel over de carnaval hebben, maar misschien hield Logan daar helemaal niet van.

"Ik denk het." Logan ging op zijn bed zitten. "Ik ben er pas net, dus ja..." Hij maakte zijn zin niet af. Ze snapte het heus wel.

Miyoko ging naast hem zitten, en keek naar Logan. 'Tja, ik ben er al een tijdje. Welke specialiteit heb jij?' ze dacht zo iets als IJs&Kou. Maar dat kon ze natuurlijk niet zeker weten. Miyoko had zelf Warmte&Vuur, waar ze erg blij mee was. Ze vond het wel een van de interestantste specialiteiten. Maar Telekinese stond bij haar op 1.

"Telekinese." Logan bekeek haar rode haar. "En jij hebt vast vuur en warmte." Zei hij grijnzend.

Miyoko lachte, en streek over haar haar. 'Haha, ja inderdaad.' Miyoko keek even naar de grond. Snel keek ze weer naar Logan, terwijl ze dacht over wat ze ging zeggen. 'Ken je al veel mensen hier? Of nog niet echt?' Wat een domme vraag.. Natuurlijk kent hij nog niet veel mensen.

"Nee, nog niet. Jij bent zo ongeveer de eerste die ik spreek." Logan wreef over zijn jeansbroek en plukte er een pluisje af.

Miyoko knikte, en keek een beetje sloom de kamer rond. Waar moet ik het over hebben!? Ik weet het echt niet. Miyoko voelde zich niet zo op haar gemak, maar dat was ze nooit als ze een beetje zenuwachtig was.

Logan merkte dat ze zich ongemakkelijk voelde. Lichaamstaal veraadde zoveel. "Koekje?" Vroeg hij uiteindelijk. Hij ging proberen om het gesprek levend te houden.

Snel keek ze de jongen aan, en glimlachte. 'Ja, lekker!' Met haar rechterhand pakte ze het koekje aan, en nam een kleine hap. 'Mmm, lekker, vind je niet?' Met een hongerige blik at ze snel het hele koekje op, en depte haar mond af met haar linkermouw.

Logan nam zelf ook een koekje en at het lekker op. "Delicious." Logan keek naar zijn koekje dat een vreemde vorm had nu hij erin had gebeten. Jammer dat het maar kleine koekjes waren.

Met een grijns op haar gezicht bekeek ze het koekje van Logan. 'Het zijn niet de grootste koekjes hoor,' Ze grinnikte, en veegde haar handen af aan haar jurkje. 'Ben je trouwens al naar de carnaval geweest?' Ze was echt geïnterresseerd.

Logan nam nog een hap, nu had hij nog slechts kruimeltjes tussen zijn vingers. Hij veegde zijn hand aan zijn broek af en wachtte tot zijn mond leeg was. "Nee, nog niet."

Miyoko glimlachte. 'Oh oke, ik weet niet.. Ik vind er nooit zo veel aan.' ze stak speeld haar tong uit.

"Ik ook niet." Logan nam nog een koekje en at het op z'n gemak op. Hij vond het nog gezelliger op zijn kamer, met koekjes.

Miyoko lachte/ 'Nou, heb je nog wat te vertellen dan?' Het klonk verveelder dan Miyoko bedoelde, maarja daar kon zij ook niks aan doen.

"Hmm, nee. Ik ben niet echt een prater." Logan haalde zijn schouders op. Zo, dan wist ze dat. Nu hoefde hij ook geen moeite te doen om dat te verbergen.