Scarlett's kamer

Toushirou knikte kort, maar fronste toen. Dit was gewoon het ultieme moment om te vertellen wat hij over Nicholas had gehoord. 'Vreemd,' zei hij opvallend nonchalant. 'In de vakantie was hij nog homo. Maar goed,' ging hij droogjes verder. Hij wist niet hoe hij over Scorpio moest denken. Aan de ene kant vond hij het rot voor hem, maar toch.. ze hadden nog altijd een enorme hekel aan elkaar.

Scarlett sprong gelijk overeind na het horen van Toushirous woorden. Nicholas homo? Maar wat.. En hoe.. En dan nóg.. "Hoe kom je daarbij?!" vroeg ze gelijk, haar ogen niet op Toushirou maar voor zich uit gericht. Eerst een beetje homo lopen wezen op vakantie, en vervolgens met de vriendin van haar broer naar bed gaan? Wat was dat voor een walgelijk persoon? Had hij niet genoeg aan een iemand tegelijk?

Toushirou sloeg ontzettend geacteerd zijn hand voor zijn mond. 'Oepsie,'zei hij op een manier die van Yumichika overgenomen zou kunnen zijn, waarna hij grijnsde. 'Ja - met ene Carter. Oeps, dat wist jij natuurlijk niet. En ik zou het nog zo niet doorvertellen,' ging hij vrolijk verder.

Verbaasd keek Scarlett Toushirou aan, die dit alles behalve serieus leek te nemen. "Maar.. Maar.. Hoe.." Hoe langer ze het toontje van Toushirou hoorde nagalmen in haar hoofd, hoe grappiger ze het begon te vinden. In een seconde had ze een kussen gepakt en het op Toushirous hoofd geslagen. "Doe eens normaal," zei ze met een kleine grijns op haar gezicht.

Toushirou zakte een stuk door zijn armen heen waar hij op steunde en had binnen de kortste keren al een tweede kussen gegrepen waarmee hij op Scarlett in begon te beuken - alhoewel, beuken - op een nogal voorzichtige manier. Hij grijnsde breed. 'Wraaaaaaaak!' riep hij geacteerd krankzinnig, maar ook dat hield hij niet lang vol en in zijn lachbui viel hij weer achterover, met zijn wapen naast zich.

Verward keek Scarlett om zich heen toen Toushirou opeens een kussen op haar hoofd sloeg en alles even hartstikke zwart werd. Waar is hij gebleven? .. Ah! Meteen toen ze hem weer zag drukte ze met haar haren nog zo'n beetje overeind staand een kussen op zijn gezicht. "Geef je over!" riep ze, haar lachen tevergeefs inhoudend.

Toushirou begon te spartelen zodra hij een kussen in zijn gezicht geplant kreeg en slaagde erin er half onderuit te krabbelen om naar lucht te happen. 'Je vermoordt me!' zei hij half lachend, waarna hij zich aan het kussen vastklemde om niet weer gesmoord te worden.

"Dat is de bedoeling ook!" lachte Scarlett, die het kussen weer van Toushirou probeerde af te pakken. "Laat los!" beval ze hem, terwijl ze nog harder aan het kussen begon te trekken. Toushirou mocht er dan misschien uitzien alsof hij minder sterk was dan andere jongens door zijn lichaamsbouw; hij was het zeker niet.

Toushirou grijnsde en hield het kussen zo stevig mogelijk vast, waarna hij zich naar voren boog en zich er niet van kon weerhouden om haar te zoenen. Tussendoor moest hij overigens nog steeds zijn best doen om niet super breed te grijnzen of zelfs te lachen, mede door het feit dat iets in hem een gevoel van puur geluk creëerde.

Hoewel Scarlett het toeliet dat Toushirou haar zoende, probeerde ze ondertussen wel nog om het kussen los te krijgen, al werkte dat nog steeds niet echt mee. Het was waarschijnlijk een heel raar gezicht vanaf de buitenkant: ze zoenden elkaar wel, maar ondertussen was het gevecht nog niet eens beëindigd. Dat zou pas gebeuren zodra zij gewonnen had!

Toushirou hield ondertussen het kussen vast geklemd en moest toch aardig zijn best doen om zijn aandacht op twee punten tegelijk te kunnen houden. Na een klein gevechtje besloot hij toch maar op te geven en liet hij het los zodat hij zijn armen om Scarlett heen kon slaan. Hij kon altijd nog een kussen grijpen en de strijd weer aan gaan.

Scarlett merkte hoe het kussen opeens een stuk makkelijker naar zich toe te trekken was en had gelijk door dat Toushirou losgelaten had. "I won," fluisterde ze, zonder haar gezicht ook maar een centimeter weg te halen. Toch liet ze het kussen niet los; integendeel; ze hield het stevig tegen zich aan met een arm en de andere sloeg ze wel om Toushirous rug heen.

Toushirou grijnsde half tussendoor, hoewel hij daar de kans nauwelijks voor kreeg. Zijn handen omklemden het kussen alweer in de hoop dat hij het weg kon halen omdat er nu een soort zachte knuffelbare tumor tussen hen in zat. Terwijl hij hem weg probeerde te duwen klemde hij zich alleen maar meer aan Scarlett vast zodat het nog veel lastiger werd; hij zat nu nogal tussen hen in geklemd.

Toen Scarlett merkte dat Toushirou weer tegen het kussen aan was beginnen te duwen duwde ze het alleen maar meer tegen zich aan, haar andere arm nog steeds om Toushirou zelf heen. "Give it up," grijsnde ze onder het zoenen door, zonder zich ook maar iets van Toushirou te verplaatsen.

Toushirou stopte even en concentreerde zich nu volledig op zijn geliefde hoofdkussen waar hij aan begon te trekken. Hij kon alleen maar enorm breed grijnzen, en nu hij zo zat leek hij op een behoorlijk klein jongentje dat zijn teddybeer plat knuffelde. 'It's mine!' zei hij krankzinnig, terwijl hij heen en weer wiebelde (XDDDDD).

"No it's not!" riep Scarlett gelijk ter verdediging toen Toushirou opeens weer aan het kussen was beginnen te trekken. Ten eerste omdat het ook écht haar kussen was en ten tweede omdat ze het gewoon niet afgeven ging. "Geef terug!" riep ze iets te hard, om vervolgens met volle kracht aan het kussen beginnen te trekken. Winnen zou ze.

Toushirou grijnsde alleen maar en begon nog harder aan het kussen te trekken. Zijn handen trokken zich echter geschrokken terug toen hij een scheurend geluid hoorden en hij even naar het kussen bleef staren. 'Dokter,' begon hij dood serieus. 'Dat wordt opereren. Ik geloof dat we verenverlies hebben,' maakte hij zijn zin af, waarna zijn grijns weer ontstond. 'Ik heb je kussen gemold,'

Scarlett merkte pas dat het kussen gemold was toen het ook daadwerkelijk door midden was en ze door het vele kracht zetten achterover het bed afviel, op de grond. Meteen krabbelde ze nog half verward terug het bed op.
"Ik merk het ja," zei ze met een zielig gezicht terwijl ze naar de veertjes bleef staren. "Mijn arme, arme kussen."

Toushirou schoot in de lach en kroop naar Scarlett, al was dat niet zo'n groot stuk. Hij drukte een kus (jhfhgrhfuirhfhew) op haar mond en keek even verward omdat hij nu pas doorhad dat hij in zijn boxer zat, en Scarlett de helft van zijn kleding aan had. Hij grijnsde even en ging toen op zijn knieën zitten. 'Gaan wij eigenlijk ooit nog ontbijten?' vroeg hij zich af. Aan de ene kant had hij best veel honger, aan de andere kant ook weer niet.

Scarlett had Toushirous blik allang bestudeerd toen die naar de blouse keek die ze nog aanhad en trok een zielig gezicht. "Moet je hem echt hebben?" vroeg ze toen. "Ik ruik net zo lekker Toushirou-achtig, mhhh," zei ze daarna op een dromerige toontje.
"Maar ik weet het goed gemaakt! Jij mag wel een van mijn truitjes aan!" Een grijns vormde zich op haar gezicht waarna ze langzaam knikte. "Ooit, ja."

Toushirou schoot weer in de lach en knikte overtuigd. 'Ja, inderdaad. Mag ik een prinsessenjurk aan?' vroeg hij met een enorme schittering in zijn ogen, alsof er een droom voor hem uitkwam. Het enige wat aan het plaatje ontbrak, waren tranen van ontroering. 'Als we gaan ontbijten heb ik hem wel nodig,' besloot hij uiteindelijk toch maar.

"Natuurlijk!" antwoordde Scarlett blij. "Want ik ga je blouse lekker toch aanhouden!"
Plagerig stak ze haar tong naar hem uit, om vervolgens een stapel veren in haar handen te nemen en ze over Toushirous kop te laten vallen. "Prachtig!" riep ze vrolijk.

Toushirou moest een paar veertjes wegblazen die in zijn mond vastzaten door een soort scheetgeluid te maken en grijnsde toen. 'Leuk hoor, straks zit ik aan het ontbijt als een kuiken in een prinsessenjurk,' zei hij met een zielig gezicht. Hij schudde wat veertje van zijn hoofd (wat vrijwel geen nut had) en pakte toen wat veren, die hij over Scarlett heen kieperde. 'Zo, dan maar twee kuikens,' besloot hij tevreden. Het was net of ze in de poedersneeuw zaten zo.

LET IT SNOW LET IT SNOW LET IT SNOOOOOOOOOOOOOOOW

Snel probeerde Scarlett wat veertjes van haar hoofd te vegen, maar de helft bleef gewoon in haar haren hangen. "Een kuiken in prinsessenjurk zeg je? Dat moet ik zien! .. Ik weet alleen niet of ik wel prinsessenjurken heb hoor," zei ze toen met een beteuterd gezichtje. Ze droeg vrijwel nooit jurken; bijna alleen maar korte broeken.
Maar ze had toch vast wel ergens een jurk? "Ik hou je eraan hoor!" waarschuwde ze hem toen.

Toushirou glimlachte droogjes. 'Ik ben heel onbetrouwbaar. Ik breek al mijn beloftes,' zei hij, inmiddels grijnzend. Hij beogn veren van zich af te vegen, en langzaamaan werd het minder. Hij stapte van bed om niet weer bedolven te worden onder die dingen die op de één of andere manier de hele tijd op hem terugsprongen, maar nu was hij eindelijk veertjes-vrij. 'Ik wil mijn kleren terug!'protesteerde hij wijzend naar zijn overhemd.