Scarlett's kamer

Toushirou kon het niet laten even te lachen en liet de rest maar gewoon over aan jullie fantasie. Sick perverts.

Scarlett was nog zo'n beetje op Toushirou in slaap gevallen en werd ook niet zo vroeg als normaal wakker, alsof ze nu ze een keer vrij op tijd was gaan slapen haar lichaam vond dat ze ook tot een normale tijd door moest slapen.
Maar misschien lag het ook gewoon aan het feit dat Toushirou zo dicht bij haar lag; zo had ze zelfs een eeuw kunnen blijven liggen.

Toen Tompouce wakker werd zag hij dat er licht onder het gordijn door viel, wat betekende dat het al dag moest zijn. Toen hij opzij keek zag hij pas dat Scarlett eerder wakker was dan hij. 'Je hebt me verslagen,' zei hij grijnzend. Hij krulde zichzelf op in de dekens; het lag gewoon te goed om op te staan.

"Dat doe ik altijd al," grijsde Scarlett, waarna ze een kusje op zijn wang drukte; de plek die voor haar het dichtste bij was. "Ik denk dat ik vandaag maar eens een dagje vrij neem," zuchtte ze toen. Ze had absoluut geen zin in de lessen vandaag, wat had het dan voor zin? Dan nam ze toch niks op.

((sorry heel snel enzo want ik moet gaan DOEI SIMONE!~<3 (oh ik las net oude tous/scar verhalen terug<3 hihi NAJA DOEI<3))

Toushirou grijnsde. 'Waarom ook niet,' zei hij terwijl hij zich tevreden in de dekens nestelde en tegelijkertijd zorgde dat hij geen centimeter verder van Scarlett af kwam te liggen; het was alsof ze dan zou verdwijnen. Hij drukte een weihuwehuwerhu op haar slaap en bleef dromerig tegen de zijkant van haar hoofd aan kijken.

"Precies; waarom ook niet,' herhaalde Scarlett Toushirous woorden op een bevestigende toon, om hem vervolgens weer recht aan te kijken en uit het niet een kus op zijn mond te drukken. Haar gedachten waren langzaam teruggespoeld naar het moment dat Toushirou en zij voor het eerst echt met elkaar praatten en meteen die avond al hadden staan zoenen in het meer. Het was snel, nu ze er zo over dacht, maar niet kort. Want het zou voor altijd duren.
"Blijf maar voor altijd zo liggen," fluisterde ze toen, haar ogen halfdicht terwijl ze zijn haar om haar vinger krulde.

Na een paar aarzelende minuten klopte Scorpio eindelijk op Scarlett's deur. Hij wist niet hoe zijn gezichtsuitdrukking stond, maar het voelde leeg. Zijn lichaam voelden nog steeds ijskoud, maar daar kon hij niet veel aan doen. Hij probeerde zijn gezicht wat te ontspannen, maar hij had zo'n gevoel dat het niet echt lukte. Zijn handen trilden nog steeds, weer probeerde hij het te stoppen maar het was nutteloos. You lost control, total control.

Toen er opeens geklop op de deur klonk wilde Scarlett eerst niet eens opstaan; het lag veel te lekker, maar ze besloot na een aantal seconden dat het beter was dat ze toch maar open moest doen en pakte de eerste de beste kledingstukken die ze tegenkwam; Toushirous blouse en haar eigen korte broekje, om die vervolgens snel aan te doen en door te lopen naar de deur. Haar irritatie was gelijk verdwenen toen ze Scorpio zag en de uitdrukking op zijn gezicht bestudeerde. "Scorpio!" riep ze gelijk bezorgd uit. "Wat is er?!" In een seconde tijd had ze haar armen om hem heen geslagen, al kon ze zijn gezicht nu niet meer zien. Zo had ze hem nog bijna nooit gezien.

Automatische sloeg Scorpio zijn handen ook om haar heen om haar vervolgens stevig tegen zich aan te drukken. Hij had haar echter harder nodig dan hij had gedacht. Ze was een comfort. Hun lichaamstemperatuur was normaal bijna precies hetzelfde, dit keer voelde haar lichaam zoveel warmer aan dan de zijne. Hij wou antwoorden, maar hij wist dat zijn stem en toon veel te leeg zouden klinken dus wachtte hij en genoot van Scarlett - die toch wel anders rook .. wonder why ; ) - in zijn armen. Hij probeerde haar hitte in zich op te nemen, maar zijn lichaam bleef ijskoud aanvoelen, zelfs voor hem.

"Give me a second," bracht Scarlett uit, waarna ze Scorpio losliet en terug naar binnen rende, naar Toushirou. "Niet weggaan," fluisterde ze zacht, waarna ze hem een kus op zijn slaap drukte en weer terug liep, de deur achter zich dichtslaand. Gelijk pakte ze Scorpio's hand vast en trok ze hem mee. "Buitenlucht zal je goeddoen," zei ze op fluistertoon. Dat haar haren nog steeds elke mogelijke kant opstaken, daar gaf ze vrijwel niks om dit keer. Dadelijk zou ze hem nog eens vragen wat er was.. als hij eraan toe was.

''Buitenlucht?'' fluisterde Scorpio haar herhalend na op een bijna misselijke toon. Nee, hij wou niet naar buiten. Hij wou binnen blijven. Hij wou warmte, Rusine's warmte. ''God no, please ..'' voegde hij er bijna onhoorbaar aan toe en trok zijn hand terug. Bijna paniekerig keek hij even om zich heen om daarna vervolgens Scarlett weer aan te kijken. Zijn blik stond warrig, paranoïd misschien zelfs. Hij voelde hoe de leegheid en gevoel tegen elkaar aanbotste, of golfde .. twee verschillende sterke golven in zich. Verward bleef hij Scarlett dood aanstaren, zijn gezicht lijkbleek. ''I have to go ..''

Niet naar buiten? Scorpio.. wilde niet naar buiten? Steviger sloot ze nu haar hand om zijn pols, en hoewel hij normaal sterker zou zijn betwijfelde ze of hij dat dit keer nog wel was. "Scorpio, wat ís er nou?" vroeg ze in een poging tot kalm blijven, maar haar stem sloeg na het tweede woord al over. Dit had ze nog nooit meegemaakt.

Scorpio had zin om tegen te stribbelen en zijn hand weer terug te trekken maar hij had er de energie niet eens voor over, ''Niks,'' fluisterde hij, zijn toon weer flat en leeg. ''Dat is het juist Scarlett, er is niks,'' voegde hij er mompelend aan toe, en liet zijn blik afwezig naar een raampje glijden waar de donkere wolken in de lucht hingen.

"Niks meer..? Explain yourself," zei Scarlett op een bevelende toon, waarna ze haar armen weer om hem heen sloeg, puur omdat ze niet aan kon zien hoe hij er nu uitzag. Een vaag vermoeden dat Rusine hier weer de oorzaak van was speelde op, maar ze besloot te wachten tot Scorpio echt had verteld wat er aan de hand was voordat ze conclusies trok.

Automatische sloeg Scorpio weer zijn armen om Scarlett heen, ''You're warm Scarlett ..'' mompelde hij afwezig en wachtte een tijdje met antwoorden. ''I was wrong about Rusine all along,'' kwam er uiteindelijk bijna stikkend (niet letterlijk!) uit, het was maar goed dat hij Scarlett zo dichtbij zich had anders had ze hem zeker weten niet gehoord. Hij wou het niet te hard zeggen, en al helemaal niet herhalen. De woorden deden hem geeneens pijn op dit moment, het voelde nog steeds leeg aan.

Scarlett schudde haar hoofd, en alhoewel het onzichtbaar was voor Scorpio moest hij het toch wel voel. "I'm not," verbeterde ze hem. "Jij bent het die kouder aanvoelt." Te koud. Zelfs voor hem.
Het leek wel als of de wereld even stilstond toen Scorpio over Rusine sprak. Ze had gelijk. Rusine was weer de oorzaak. "Wil je me vertellen wat er aan de hand is?" vroeg Scarlett fluisterend, terwijl haar hand troostend over zijn rug wreef. De haat voor Rusine die ze de laatste tijd weggestopt had leek weer terug te komen. Grotere haat. Niemand had dit ooit bij Scorpio voor elkaar gekregen en dan moest zij zonodig.. Met grote moeite hield ze zich in de temperatuur niet te laten dalen; dat was op dit moment niet bepaald gunstig voor Scorpio.

''Hmhmm, she was just having fun,'' antwoordde Scorpio en zuchtte even diep. Zijn zucht klonk diep en hakkelig. ''Who doesn't want to have fun with Nicholas?'' voegde hij er aan toe, als retorische vraag. Hoewel de rest van zijn woorden emotieloos klonken, sprak hij Nicholas' zijn naam uit met pure haat. Hij walgde van dat mensen kind, wat Rusine in hem zag wist hij helaas niet. Misschien omdat hij het perfecte plaatje was voor een Aards jongetje.

"Nicholas?!" herhaalde Scarlett kwaad. Nicholas, dé Nicholas? Hoe dúrfde hij met Rusine te gaan terwijl Scorpio nog met hem ging. Zo had ze hem nooit ingeschat. Hij kwam juist altijd over als iemand die júist begrip wilde tonen. Maar nu.. Scarlett schudde haar hoofd. Daar moest ze nu niet aan denken. "Rusine is dom dat ze alles wilt weggooien voor Nicholas," zuchtte ze toen. "Rusine is sowieso dom dat ze ook maar iemand boven jou verkiest." Langzaam aaide ze Scorpio over zijn hoofd, zonder hem aan te kijken. "Ze is je niet waard," voegde ze er fluisterend nog aan toe.

Scorpio glimlachte even zwakjes, ''Thanks Scarlett,'' fluisterde hij, al voelde hij zich niet helemaal beter. Tenminste wel een stuk beter, dankzij Scarlett. Langzaam liet hij haar los en zuchtte nogmaals, het ging nog steeds moeizaam. Nu pas zag hij wat Scarlett aan had en fronste zijn wenkbrauwen. ''Were you busy?'' zijn stem klonk helaas nog steeds leeg.

Zonder nog te antwoordden hield Scarlett Scorpio vast, toen die opeens over haar kleding begon en ze toen pas opmerkte wat ze aangetrokken had. "Huh? W..- Nee!" zei ze gelijk. "Maak jij je nu maar geen zorgen over andere dingen," voegde ze er gelijk aan toe. Misschien moesten ze dit weekend maar eens naar Ayao gaan. "Wil je niet meer naar huis dit weekend?" vroeg ze, weer bijna fluisterend. Misschien was het goed om hier even weg te zijn.

Toushirou kon inmiddels niet meer verstaan wat zich buiten afspeelde; de dekens leken als een soort verdovende cocon om hem heen gewikkeld te zijn. Hij concentreerde zich wel op elk geluid, maar het lukte gewoon niet. Voor hij het wist waren zijn ogen langzaam dichtgevallen en lag hij rustig te slapen. Het felle ochtendlicht dat door de gordijnen heen was gebroken maakte daar geen verandering in.

''Jawel, ik ga waarschijnlijk gelijk pakken. Maar maak jij je nou maar geen zorgen, tenzij je per se mee wilt .. maar je hoeft echt niet mee voor mij ..'' zei Scorpio zuchtend en liet zijn ogen weer afwezig naar het raam wandelen. Het was inmiddels gaan regenen, en niet zo'n beetje ook.''Thanks again Scarlett,'' voegde hij eraan toe met een zwakke glimlach en een dankbare twinkel in zijn ogen. ''Wouldn't know what to do without you,'' fluisterde hij en drukte een kus op haar wang waarna hij zich vervolgens omdraaide om naar buiten te gaan. Hij had plots behoefte om buiten te zijn. De ijskoude regen als naalden tegen zijn huid aan te voelen. En hij wist al waar hij heen zou gaan; de grot achter de waterval.

"Jawel, ik wil mee," antwoordde Scarlett vastberaden. ".. Tenzij je niet wilt dat ik meega dan." Zolang Scorpio wilde dat ze meeging zou ze meegaan, al was het alleen al om hem te steunen. Het was niet eens erg om mee te gaan; Ayao was geweldig. Het enige nadeel van Ayao was dat ze er geen Toushirous hadden, maar als het Scorpio zou helpen zou zelfs dat niet heel erg zijn. Natuurlijk ging ze hem dan wel heel vaak bellen, helaas voor de rekening.
Net toen ze haar mond wilde openen om iets te zeggen was hij alweer weggelopen en met een zucht draaide ze zich weer om en liep ze terug naar de kamer. Het kwam wel goed. Zo was Scorpio wel.
Met een plof liet ze zich zo'n beetje bovenop de bobbel in bed vallen die Toushirou voorstellen moest. 'Boe," zei ze droog, waarna ze weer een kus op zijn hoofd drukte en langs hem rolde, haar gezicht naar het plafond gericht.
Toushirou sliep waarschijnlijk, als ze hem niet had wakker gemaakt net. Helaas.

Toushirou opende zijn ogen toen er ineens iets bovenop hem plofte. Voor hij kon schrikken had hij al door dat het Scarlett was, en rekt hij zich uit met een enorme gaap. 'Ook een goedemorgen,' zei hij nog half gapend, terwijl hij de dekens iets meer van zich af duwde, omdat hij die had opgetrokken tot boven zijn oor. Hij bleef haar een beetje slaperig aanstaren. 'Wat was er?' vroeg hij lichtelijk nieuwsgierig over Scorpio's plotselinge bezoekje.

Scarlett twijfelde even over of ze wel moest vertellen wat er was, maar besloot het toen in een zin samen te vatten. "Hij heeft Nicholas en Rusine samen gezien.. in bed," zuchtte ze toen. De volgende keer dat ze Nicholas zag was hij echt dood.
"Maar het komt wel goed. Denk ik." "Oh.. en ik ga dit weekend misschien naar Ayao toe.. dat helpt hem stukken beter dan hier blijven," zei ze toen met een zielig gezicht. Toushirou missen, al was het maar voor 2 dagen, bleef vreselijk.