Scarlett's kamer

en die van Ayano maar die is dood en ik heb geen zin de beschrijving te zoeken hurray!



__


Toegang: kloppen

Scarlett liet zich met een plof op haar bed vallen en drukte haar gezicht in haar kussen. Ze had nog nooit zoveel gemengde gevoelens te gelijk gehad, het verwarde haar compleet. Wie weet wat Toushirou nu weer aan het doen was.. Zo ging het telkens met feesten hier; ze waren compleet vervloekt.

Toushirou liep een beetje versuft over de gang heen en bleef stilstaan voor Scarlett's deur. Als ze er zou zijn, kon hij zich maar beter voorbereiden. Daarom was het maar beter dat hij zich even opgefrist had. Hij klopte voorzichtig.

Scarlett schoot gelijk rechtop toen ze geklop op de deur hoorde. Veel behoefte om open te doen had ze echter niet. Ayano kwam vrijwel nooit meer en verder.. Het kon ook Scorpio zijn. Kon. Want waarschijnlijk was het Toushirou.. Of Scorpio. Haar haren zaten totaal door de war door het op bed liggen maar ze gaf er even vrij weinig om en opende toch maar de deur. Toch Toushirou. Haar ogen vergrootten zich weer. 'Ik heb geen behoefte aan dronken bezoek," meldde ze zonder de deur helemaal open te doen.

Toushirou glimlachte opgelucht bij het zien van Scarlett's gezicht. 'Het gaat al beter. Lang leve mijn toiletpot' zei hij. Oké, hij was nog een beetje duizelig af en toe. 'Ik wilde sorry zeggen - die opmerking bedoelde ik anders dan het eruit kwam' zei hij peinzend.

"Sure," antwoordde Scarlett sarcastisch, al kwam de bedoelde kwaadheid daarbij niet naar boven. Het klonk eerder onzeker. Net als ze zich op het moment voelde. Met een zucht liet ze de deurklink los en liet ze zich weer op haar bed vallen, haar blik gericht op de sterren die aan de hemel stonden. Ergens waar heel ver weg ook Ayao lag.

Toushirou volgde Scarlett haar kamer in en leunde tegenover haar bed tegen de muur aan. 'Ik meen het... maar ik kon Yumiko toch niet tussen van die geile pubertjes laten zitten terwijl ze stomdronken was? Ik heb haar alleen weggebracht' vertelde hij verder.

"Why not?" vroeg Scarlett, die het zich echt afvroeg. "Ze zou vast veel plezier gehad hebben." De hoer. "Ze is er zelf ook een.. en daarbij, dan moet ze er maar rekening mee houden dat te veel alcohol nou eenmaal niet goed voor je is," zei ze op een betweterige toon.

Toushirou fronste nadenkend en knikte. 'Oké, daar heb je gelijk in. Alle twee die dingen. Ik wilde ook weinig drinken, maar toen viel ik in die fontein en toen ging het vrij hard..' zuchtte hij, terwijl hij naar de grond staarde.

"Je viel.. in een fontein.. ?" herhaalde Scarlett. Wie was er nou zo dom om in een fontein te vallen? 'Maar waarom vertelde Nicholas me dan dat je bij haar op de kamer was totdat zij naar buiten kwam?" vroeg ze toen, terugdenkend aan het gesprek met Nicholas. (ja das al geweest nu vind ik want anders klopt het niet XDDDDDDDDD)

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Ik moest haar helpen, ze was immers te bezopen om te poepen. Zijn plofte op bed, toen heb ik haar wat schone kleren gegeven en is zij zich gaan omkleden in de badkamer. Toen bleek Nicholas ineens voor de deur te staan en ben ik weg gegaan, naar het festival, en toen heb ik haar niet meer gezien' ratelde hij in één stuk achter elkaar door.

"Je moest helemaal niks," mompelde Scarlett zo zacht dat het onverstaanbaar was. "I don't get it.. Waarom heeft het altijd met Yumiko te maken als jij weer eens dronken bent?" vroeg ze zichzelf toen hardop af. "Raar dat ik dan verkeerde dingen ga denken, mhh.." De zin klonk steeds zachter en was vooral tegen haarzelf bedoelt, waardoor het einde niet eens meer hoorbaar was.

Toushirou slikte. Het was waar, de enige waarbij hij ooit was als hij te veel gedronken had, was Yumiko. 'Dat.. klopt' zei hij aarzelend, met een diepe tint van schaamte in zijn stem. 'Daar heb ik nooit aan gedacht.. sorry' mompelde hij nog altijd in gedachten verzonken.

Afwezig staarde Scarlett voor zich uit, terwijl ze haar benen naar zich toetrok op bed. "I don't get it.." bracht ze toen waarschijnlijk onverstaanbaar uit. Alsof hij zichzelf gewoon dronken moest krijgen en aangezien Scarlett alcohol haatte, deed hij dat maar met Yumiko. Jongens..

Toushirou liep wat dichter naar het bed toe en ging op de rand zitten, naast Scarlett, al zat hij met zijn rug naar haar toe. 'Wat stom dat ik zoiets niet eens doorheb' mompelde hij bedenkelijk. Er ontsnapte een klein geluid van zelfspot uit zijn mond.

Scarlett knikte en begroef haar hoofd tot haar ogen aan toe zo'n beetje in haar armen - die ze om haar knieën geslagen had. "I. Hate. Her." bracht ze toen uit. Het kwam allemaal door haar. Alle ruzie en verwarring in haar leven ontstonden bij haar. Wat was het toch een rot kind.

(( Ik zal Toushirou maar niet vertellen over de exotische momenten in mijn kamer tussen Scarlett en Yumi. ))

Yumiko wrote:(( Ik zal Toushirou maar niet vertellen over de exotische momenten in mijn kamer tussen Scarlett en Yumi. ))

(he?))

Toushirou knikte. 'Ik weet het, het spijt me. Oké, dat zeg ik elke keer weer, en altijd heeft het met Yumiko te maken. En nu wil ik dat gewoon voorkomen, maar daar heb ik jou ook bij nodig' zei hij, terwijl hij naast haar ging liggen en tegen haar achterhoofd aan praatte.

"I can't see how.." bracht Scarlett uit zonder Toushirou aan te kijken. Hoe moest zij helpen dat het niet nog eens gebeurde? Ze kon toch niet 24/7 op hem gaan letten? Hij moest er toch echt zelf voor zorgen dat het niet weer gebeurde, toch?

Toushirou draaide op zijn zij zodat hij een soort lepeltje-lepeltje houding had. Hij legde een hand op haar schouder. 'Ik moet beter mijn best doen, want tot nu toe ben ik echt een lamlul, en jij moet je minder zorgen maken' fluisterde hij. 'Alsjeblieft' voegde hij er na een kleine stilte aan toe.

Hoe kon ze zich nou minder zorgen maken als het keer op keer weer zo eindigde - dankzij Yumiko, die ook nog eens een vriendin van hem was. "I don't know.. Ik.." Als het hierdoor kwam dat ze zich onzeker voelde.. "I don't know how," zei ze toen, opeens heel duidelijk.

Toushirou viel even in stilte. Pas na een paar dodelijke minuten waarin hij alleen zijn eigen adem hoorde zei hij weer iets. 'Wat moeten we nu toch weer?' zuchtte hij hopeloos.

"I- I .." Ja wat? Wat wilde ze nu eigenlijk zeggen? Ze wist het zelf niet meer. "I don't know," zuchtte ze toen, waarna ze de temperatuur in de kamer liet dalen. Zo zou ze zich tenminste íets beter op haar gemak voelen nu.

Toushirou glimlachte toen hij voelde hoe het kouder werd, en besloot maar een handje te helpen. Hij liet het nog een stuk dalen, maar niet in een al te grote straal om de omgeving er niet onder te laten lijden. Hij sloot zijn ogen en zuchtte.