Kamer 4027: Toushirou

"You are," lachte Scarlett. "Maar dat ben ik ook, dus dat komt mooi uit." Meteen schudde ze haar hoofd. "Nee dankje," bracht ze toen uit, toen ze hem eindelijk had kunnen loslaten. Ze zou op dit moment waarschijnlijk niks door haar keel krijgen, al was het vloeibaar.

Toushirou knikte op Scarlett's antwoord en pakte zelf een glas water, dat hij in één keer achterover gooide. Zonder er verder nog bij na te denken liep hij weer naar Scarlett toe en begon hij haar weer te omhelzen in een impuls. 'Have I mentioned that I love you?' fluisterde hij breed glimlachend.

"Can't hear that enough," grijnsde Scarlett. "I love you too." Ze sloeg haar armen om Toushirous nek heen en trok haar hoofd toen iets terug, zodat haar hoofd recht voor het zijne was om hem vervolgens te zoenenkfh skjhfius. (ahahh zimonu)

((Stomme taal ))

Toushirou voelde een tinteling door zijn nek naar beneden trekken die pas leek te vervagen toen hij allang in de grond was gezakt. Hij sloeg zijn armen nog wat dichter om Scarlett heen en voelde zich afdwalen naar een zweverige droomwereld waarin hij zijn best moest doen om niet door zijn knieën heen te zakken. Waar had hij dit aan verdiend?

Voor zover mogelijk nu ontstond er een grote glimlach op Scarletts gezicht toen Toushirou op haar inging en ze half geplet werd door hem. Met haar linkerhand draaide rondjes met zijn haar terwijl haar andere hand nog stevig om hem heen zat. Hoe had ze het ooit zonder hem moeten uithouden?

Na 1001 nachten met een schemerende horizon (HAHA) liet Toushirou Scarlett langzaam los om haar vervolgens weer te gaan platknuffelen. Hij drukte een urhguirhuig op haar slaap terwijl hij haar omhelsde. 'Ik blijf even staan, tot ik uithonger, oké?' vroeg hij grijnzend.

Scarlett glimlachte en knikte. "Okay, ik doe hetzelfde," zei ze, waarna ze haar linkerarm ook weer terug liet zakken en ze hem nog dichter tegen hem aandrukte. Ze had nu ook nog totaal geen honger, maar dat terzijde.


((ik ga leren byeeee))

Toushirou grijnsde en liet Scarlett toch maar weer los om vervolgens even over zijn kaak te wrijven. 'Kun je iets aan mijn kaak zien? Ik hoopte eigenlijk dat het enorm blauw zou worden. Lekker stoer,' merkte hij een beetje droog op.

(( Nou als je vanavond maar terug komt! ))

"Hoezo zou het blauw moeten worden dan?" vroeg Scarlett verbaasd, die Toushirous kaak bekeek. Veel verschil was er niet met normaal, eigenlijk kon ze zelfs helemaal geen verschil ontdekken. "Wat is er dan?"

((OK NU ECHT))

Toushirou aaide een beetje teleurgesteld over zijn wang heen en voelde dat die ook nauwelijks meer pijn deed. 'Ik had ruzie gehad met Yumiko,' biechtte hij op, met een zwak glimlachje. Hij moest het nog steeds goedmaken. 'Het was mijn schuld. Ik zei iets lulligs, en toen heeft ze me een ram verkocht. Maar goed, ik verdiende het. Als het nou helemaal opgezwollen was kon ik er nog een heldhaftig verhaal bij verzinnen,' ging hij verder.

Scarlett voelde gelijk woede opkomen na Toushirous woorden. Yumiko had hem geslagen. "Dan alsnog heeft ze het recht niet om jou te slaan," zei ze, haar toon een stuk kwader. "Jij slaat haar toch ook niet als ze iets fouts zegt - wat waarschijnlijk heel vaak is? En dan ook nog zo hard? Waar gaat dat in godsnaam over?" Wat een rotkind die Yumiko. Eerst allemaal onrust stoken en dan ook nog Toushirou zo'n beetje in elkaar slaan.

Toushirou aaide even over Scarlett's hoofd in een poging om haar woede te sussen, maar hij wist dat als het om Yumiko ging ze altijd behoorlijk fel was. Logisch ook. 'Ik verdiende het, echt waar,' verzekerde hij haar met een glimlachje. Hij pakte haar hand en drukte een hweuiwhrthtiuwrt op haar wang.

"Zij verdiende het allang om vermoord te worden," bracht Scarlett zo'n beetje onhoorbaar uit. Wat kon er nou erger zijn dan wat Yumiko allemaal geflikt had? Niks. En zij sloeg haar toch ook niet? Hoewel ze daar vaak wel de neiging toe gehad had. Ze had het recht niet Toushirou te slaan.

Toushirou grijnsde en sloeg zijn armen weer om Scarlett heen. 'Maak je nou maar geen zorgen, het is oké. Ik los het wel op,' verzekerde hij haar met nog een aai over haar hoofd. 'Ik wil niet dat jouw dag verziekt wordt door een ruzie die ik zelf veroorzaakt heb,' zei hij grijnzend.

Scarlett glimlachte even en sloeg haar armen ook even om Toushirou heen, maar liet al snel weer los. Het was niet oké. Yumiko had zojuist nog een reden aan haar lijst met redenen om Yumiko te haten toegevoegd. "Dan alsnog hoeft ze je niet te slaan, wel dan?" Hoe kon hij het normaal vinden?

Toushirou glimlachte alleen maar. 'Ach..' zuchtte hij alsof het niks was. 'Maar zoals ik al zei, maak je nou maar niet druk. Ik maakte gewoon een rotopmerking over.. nouja, je weet wel wat. Ergens was het wel haar eigen schuld, maar ik had het niet moeten doen. En nu ga jij niet meer aan Yumiko denken en alleen aan jezelf,' besloot hij uiteindelijk waarna hij haar weer een zoen gaf. suisuhuhddodoiguhgdoi

".. Dus? Het is niet zo dat ze die opmerkingen niet verdient ofzo," bracht Scarlett uit. Ze verdiende ze wel. En hard ook. Hopelijk zei Toushirou een keer iets dat haar zo brak dat ze zelfmoord zou plegen. Dat was nog beter dan wanneer zij haar iets aan zou doen. Grappiger ook. (haha sadist.) "Ik denk sowieso niet aan Yumiko," zei ze toen. Het was niet eens gelogen. Ze dacht aan Toushirou, niet aan Yumiko. Yumiko was gewoon een stom kind.

'Goed zo,' zei Toushirou met een glimlachje. Hij knuffelde Scarlett weer half plat. 'I love you I love you I love you,' fluisterde hij in haar oor. Het idee dat hij kort geleden nog niet meer met haar verder wilde uit angst leek als sneeuw voor de zon verdwenen te zijn.

Scarlett glimlachte even toen Toushirou zijn armen om haar heen sloeg en deed hem dat toen na. "I love you too," fluisterde ze, haar ogen gericht op het plafond achter Toushirou. "Zullen we nog maar eens gaan schaatsen dan?" grijnsde ze daarna - al was dat onzichtbaar voor hem. Ze moest gewoon even het meertje bevriezen et voila!

Toushirou lachte. 'Dancing on ice, starring Toushirou Hitsugaya,' zei hij droog. Voorzichtig liet hij Scarlett half los om haar even grijnzend aan te kijken en haar vervolgens te zoenen ojrjsdfiojfjf. Hij voelde iets binnenin zich oplichten en hem verwarmen met een kalme stroom warmte die witheet was maar toch geweldig aanvoelde.

"Vast," grijnsde Scarlett, die hem nog even aan bleef kijken en vervolgens zijn zoen beantwoordde en haar armen weer om hem heen sloeg. Hoe vaak ze hem ook zoende uiyuis, het bleef geweldig en het bleef haar dag beter maken en nadine bleef het woord zoenen haten.

((Hihihihihihihihihhii ik ben even weg maar strakjus terug. ))

Toushirou grijnsde voor zover dat kon en sloeg zijn armen wat dichter om Scarlett heen, om haar vervolgens een stukje van de grond te tillen en een rondje te draaien. Hij kon het niet laten.

Scarlett schoot in de lach toen Toushirou haar een rondje liet draaien, maar hield zich wel zo stevig mogelijk aan hem vast. Ze voelde zich net een kind van 5 dat door haar vader vermaakt moest worden. "Waar kwam dat opeens vandaan?" vroeg ze hem grijnzend, waarna ze hem een kusjekjhjekshf op zijn mond gaf.

'Ik ben gewoon heel blij,' zei Toushirou grijnzend. Hij voelde zich alsof hij anderhalve liter energiedrank achterover had gegoten, behalve het misselijke gevoel dat je er normaal van zou krijgen. Na Scarlett nog even aangekeken te hebben zoende hij haar alweer. Het was alsof hij ineens een magneet was die constant werd aangetrokken door Scarlett. Wat was zoenen toch een rotwoord hè Nadine. Maar niet zo erg als kussen!