De eetzaal

Iris zag Yoko met Lune weglopen, ze keek hun verbaast achterna. Ze stond op en liep hun achterna.

Ruşine haalde haar schouders op. 'Ik wil vaak wel trainen, 's ochtends vroeg, maar dan slaapt iedereen nog. En met wie kan ik trainen? Ik ga, ging, alleen met Yuu echt goed om en die is sinds kort lvl 2 en dus valt er voor mij amper met hem te trainen.'

Toushirou haalde zijn hand door zijn haar. 'O god, dat is nog waar ook. Ik ben ook net niveau twee, wat irritant. Ik zou je best willen helpen, ik heb ook nog even getraind met Yumiko toen zij al een niveau hoger was. Ik denk dat het misschien wel kan, maar als je iemand kan vinden van je eigen niveau is het misschien iets handiger' vertelde hij.

'Gefeliciteerd, ofzo,' merkte Rusine droog op, terwijl ze nog een slok van haar drankje wilde nemen, die echter al op was.

Toushirou slikte. 'Sorry mompelde hij. Daarna stond hij op. 'Hé, ik ga een frisse neus halen. Ik zie je nog wel, oké? Succes met Yuu' zei hij. Hij klopte even glimlachend op haar hoofd en liep toen de eetzaal uit.

Rusine keek hem na, en voelde zich ineens heel erg in de steek gelaten. Toen trok ze haar schouders op, deed haar haar weer goed en liep met haar blik op oneindig de eetzaal uit, naar haar kamer waar ze op haar bed ging liggen en in slaap probeerde te vallen.

//CAN'T TOUCH THIS TUNGDUNGDUNGDUNG NOW STOP - DINNER TIME. \\

Toushirou werd de eetzaal in getrokken en liep met Scarlett naar een tafel toe. Hij zat nog diep in gedachten verzonken wat hij wilde gaan eten.

Recht voor de tafel met het eten bleef Scarlett staan. Ze had geen flauw idee wat te eten - wist niet eens waar ze zin in had. "Mhh.. wat neemt meneer uitgehongerd?"

Toushirou zette al denkende zijn vinger aan zijn kin. 'Aha!' riep hij alsof hij iets grandioos had uitgevonden, en hij begon zijn bord vol sushi te smijten. 'Mmjam' murmelde hij in zichzelf.

"Rauwe vis.. gadver," zei Scarlett, terwijl ze keek naar het gedoe dat Toushirou aan het opscheppen was. "Ik weet niet wat ik wil eten," zei ze met een somber gezicht. "Misschien wil ik wel pizza. Ja. Ik wil pizza." Gelijk pakte ze een stuk pizza. "Tada!"

Toushirou klapte voor Scarlett. 'Goed hoor' zei hij zo trots mogelijk. Hij keek de zaal door en zocht naar vrije plekken. Het was niet opvallend druk. Hij schonk wat te drinken in, al had hij geen idee wat het was. 'Gaan zitten?' stelde hij voor.

"Nee ik eet liever staand," antwoordde Scarlett, met een gezicht van "Waar slaat die vraag nou weer op?" Hetzelfde moment nog liep ze richting een tafel en ging ze eraan zitten, wachtend op Toushirou.

Toushirou liep gniffelend achter Scarlett aan en ging naast haar zitten. Hij stalde zijn eten uit en pakte zijn stokjes. Hij begon alles in rap tempo naar binnen te werken.

Scarlett keek verbaasd naar Toushirou die alles in abnormale snelheid naar binnen werkte - zeker met stokjes. "Hoe kun je in godsnaam met die stokjes eten?" vroeg ze toen. Ze had nog geen hap van haar eten gegeten, het stokjes festival had al haar aandacht getrokken.

Toushirou grijnsde trots. 'Ik heb skills' pronkte hij terwijl hij zijn stokjes soepel om zijn vingers heen liet draaien, als een soort twirl-beweging. Hij gooide ze omhoog en ving ze rechtevenredig tussen wijsvinger en middelvinger weer op. Hij nam nog een hap sushi, opgetogen kijkend.

Scarlett opende haar mond om iets te zeggen, sloot hem weer maar opende hem gelijk daarna weer. ".. Juist," bracht ze uit, waarna ze half lachend in haar handen klapte. "Bravo," grinnikte ze toen, waarna ze ook maar eens een hap van haar pizza besloot te nemen.

'Je moet iets doen in je vrije tijd' zei Toushirou tussen twee happen door. Hij had zijn bord al snel leeg en dronk zijn glas ook leeg. Iets zoets, het smaakte best oké, al had hij geen idee wat hij had ingeschonken. Hij goot het naar binnen en veegde zijn mond af met een servetje. 'Op' zei hij droog.

Scarlett had amper tijd gehad om iets te eten toen Toushirou zijn eten opeens al ophad. Met grote ogen staarde ze naar het lege bord. "Als ik het niet gezien had, had ik het waarschijnlijk niet geloofd," zuchtte ze toen.

Toushirou knipoogde met een grijns die het woord 'skills' bijna uitsprak. En wachtte toen geduldig met zijn handen op zijn schoot. 'Neem de tijd' zei hij kalmpjes.

Scarlett trok een wenkbrauw op en weigerde vervolgens verder te eten. "Doe normaal," zei ze, waarna ze hem in zijn zij stootte. Gelijk schoot ze in de lach. "Ik kan echt niet eten als er mensen kijken."

Toushirou lachte. 'Oké' zei hij droog, en hij keerde haar zijn rug toe. 'Ga je gang' zei hij, zijn duim opstekend.

"Het is koud. Ik hoef het niet meer," zei Scarlett zonder zich ook maar een centimeter te bewegen of van toon te veranderen. Haar ogen bleven gericht op waar nu de achterkant van Toushirous hoofd zat.


(9ahhah ik zie t al voor me.)

Toushirou keek met opgetrokken wenkbrauwen om. 'Je hebt bijna niks gegeten, joh' zei hij verbaasd. 'Ik schaam me bijna omdat ik zo'n schrokop ben. Nu moet ik het uitkotsen in het toilet'

"Maar toch heb ik geen honger," antwoordde Scarlett gelijk weer. Het was waar, ze had echt geen honger. Waarschijnlijk had ze dat morgen pas weer, maar wat maakte het uit? Ze ging nu toch niks meer doen wat veel energie kostte.

Yumiko had ineens reuzehonger gekregen, en was snel richting de eetzaal gegaan om iets te eten. Ze begroette Toushirou even vluchtig, en keek Scarlett voor nog geen seconde even aan, waarna ze gewoon een broodje ham pakte en hem ergens aan een tafel op begon te eten.