De eetzaal

"Waarom niet?" vroeg Scarlett, al wist ze het antwoord eigenlijk al - het zou waarschijnlijk toch blijven plakken aan zijn tong. Met een beetje moeite probeerde ze de temperatuur vanuit haar kant nog wat meer te laten dalen. Als je nu als buitenstander hier liep kreeg je het waarschijnlijk spontaan heel.. koud.

Toushirou grijnsde. 'Nou, er is een hele grote kans dat ik niet meer los kom, en het is nogal beschamend als ik, die al een niet al te normale reputatie heb, ineens een kop vol bevroren thee begin te tongzoenen' zei hij met een lachje. Hij knipoogde naar zijn kop thee.

Gelijk na Toushirous opmerking pakte Scarlett het glas op en sloeg ze hem met de tee naar de onderkant een keer op de tafel, waardoor het blok eruit viel. "There you go," zei ze toen. "Geen glas meer te bekennen." Het was zo vreemd dat ze weer gewoon met Toushirou kon praten, terwijl ze de vorige keer.. nouja.. ze moest er niet aan denken. Maar dit keer was het anders.. ze dacht er vaak niet eens meer aan door de random gesprekken die ze hadden.

Toushirou keek met een schuin hoofd naar zijn thee.. zijn "blok" thee. 'Hmmm, jammie' bracht hij uit. Hij tilde het op en hield het voor zijn gezicht. 'Dit is een gat in de markt' fluisterde hij opgewekt. Hij probeerde er een stuk uit de bijten, maar dat was kansloos.

"Lik er eens aan. Misschien blijft het hangen," grinnikte Scarlett bij het aanzien van Toushirou met zijn ijsblokthee. Ze zag het al helemaal voor zich: "NIEUW! IJsthee-ijs, nu verkrijgbaar in de winkels!" Niet dat mensen het zouden kopen - zo lekker was het vast niet. Maar het ging om het idee, en dat was leuk.

((Ik ben even vet laat))

Toushirou trok een lichtelijk walgend gezicht. 'Ik vind het niet echt een lekkere uitstraling hebben' zei hij bedenkelijk. Hij tilde het weer op tot voor zijn gezicht en stak zijn tong uit. Hij bleef meteen vastzitten. 'Huhhh - huwuwuhuwhuwh' was het enige wat hij nog uit kon brengen.

"You know what? If I can keep this temperature around us it'll be stuck forever," grinnikte Scarlett bij het aanzien van het thee-ijsblok. 'Wie likt er dan ook aan een bevroren ijs?" vroeg ze, alsof ze het niet zelf verzonnen had. Gelijk daarna rolde ze plagerig met haar ogen. Misschien dat ze hem nog niet helemaal vertrouwde, het voelde toch wel weer goed om gewoon met hem te praten.

Toushirou staarde met een onbetaalbare blik naar het ijsblok; het was alsof hij in zijn boek scheet. Hij begon als een gek op het ijsblok te hijgen en na wat moeite kwam het eindelijk los. Het viel met een klap op tafel, en Toushirou greep verwoed naar zijn mond. 'O god - ik heb hem nog!'

".. Jij bent ook niet erg slim he?" grijnsde Scarlett bij het aanzien van Toushirous handelingen. "Je had ook nog gewoon kunnen stoppen met het laten vriezen, maar nee, daar denkt meneer dan weer niet aan, mhh?"

Toushirou trok zijn wenkbrauwen op. O ja. 'Maar ik stal wel de show' zei hij trots. Hij durfde zijn ijsklompje inmiddels niet meer aan te raken dus liet hij hem roerloos op tafel liggen. 'Dat ding is vervloekt, daar ligt het aan' zei hij grijnzend.

Scarlett keek om zich heen, waar het helemaal leeg was. Er waren ook nooit mensen geweest. "Je hebt iedereen weggejaagd met je adem," plaagde ze hem, waarna ze ook naar het ijsblok keek. "Ja, dat heb ik gedaan," zei ze toen doodserieus. "IJscommando."

Toushirou lachte. 'Ach, wat aardig van je' zei hij met een brede grijns. Hij keek nu ook om zich heen. 'Wat ben ik toch ook een eikel, nu willen ze nooit meer naast me zitten, ik ben vriendloos' lachte hij.

Scarlett knikte bevestigend. "Klopt," grijnsde ze toen. "Maar dat zal vast niet veel verschil maken in met hoe het normaal is, mhh?" vroeg ze toen. Haar sarcasme droop er vandaag weer vanaf, maar dat was gewoon een slechte eigenschap van haar; ze bedoelde er verder niks meer.

Toushirou trok een druiperige grijns. 'Ja, ik weet het, ik ben nu eenmaal het pispaaltje van de school' jammerde hij met een gespeeld pruillipje. 'Ik heb alleen jou nog'

"Oh? Sinds wanneer heb je mij dan?" vroeg Scarlett - alsof hij haar niet had. "Je bent net als Remi - Alleen op de wereld!" Misschien Yumiko nog, mhh? Nee, dat waren foute gedachtes, die ze echt eens moest wegstoppen - ze sloegen nergens op.

Toushirou trok een pruillipje en legde zijn hoofd op tafel. 'O nee - nu ben ik verloren. Ik ga een gelukkig leven leiden op een onbewoond eiland, met mijn blok bevroren thee' zei hij verstrooid terwijl hij zwoel naar zijn blok keek.

Met de achterkant van het mes dat nog langs haar bord was tikte Scarlett tegen het ijsblok aan, dat daardoor richting Toushirou gleed. "Ga jij maar lekker op een eilandje leven met je ijsblok dan," grinnikte ze. "Jullie worden vast gelukkig."

Toushirou trok zijn hoofd meteen angstig weg toen het blok dichterbij kwam. 'Nee. Dat ding is behekst, hij heeft me bijna mijn tong gekost. Straks verlies ik nog een bil ofzo' zei hij met een scheef gezicht. 'Ik sterf dan toch liever in eenzaamheid, met een hele kont'

Na Toushirous antwoord tikte Scarlett expres nog een keer tegen het blok aan. "Aahw, je laat hem toch niet in de steek? Na alles wat jullie meegemaakt hebben," zei ze met een zielig gezichtje. "Een paar minuten geleden kon je nog niet zonder hem! - Letterlijk"

Toushirou lachte sarcastisch. 'Dan laat ik jou eeuwig opsluiten in een hele lichte kamer vol zonlicht op aarde' zei hij waarna hij zijn tong uitstak. Hij duwde het blok snel weg.

"Wat? Waarom?" vroeg Scarlett onschuldig. "Ik doe toch helemaal niks!" Gelijk trok ze weer een zielig gezicht. "Ik vind het gewoon een beetje sneu voor het ijsblok," zei ze, waarna ze met haar hand over het ijsblok aaide.

Toushirou trok een meelevend gezicht. 'Nou vooruit dan maar, je mag met mij en het ijsblok mee op vakantie, maar daarna willen we alleen zijn. Of nee, ik val uit mijn rol. Ik wil hem helemaal niet meer, ik haat hem!' zei hij.

Met haar linkerhand haalde Scarlett uit en sloeg ze Toushirou licht op zijn hoofd. "IJsblok en ik kunnen je gewoon horen hoor," zei ze toen op een serieuze toon. Dit gesprek sloeg nergens op, maar misschien was dat wel net wat ze nodig had; een nutteloos gesprek zodat ze nergens anders aan dacht.

Toushirou trok zijn wenkbrauwen op. 'Mijn oprechte excuses' zei hij grijnzend. Hij sloeg met een hand tegen het ijsblok, dat naar een stukje verderop gleed en voor een jongetje bleef liggen, die er verbaasd naar staarde. 'Kijk, nu heeft hij al een nieuwe vriend. Wat een slet'

Scarletts ogen volgden het ijsblok dat richting een jongen gleed die ze totaal niet kende. "Wat is die jongen een egoïst zeg, hij denkt alleen maar aan zichzelf. Zolang hij het ijsblok heeft is alles goed." Nepkwaad keek ze de jongen aan, die van Scarlett naar Toushirou keek en weer terug. Voorzichtig duwde hij het ijsblok terug. "Kijk, daar is ie weer!"