Seth, die geen idee had wat er was, voelde hoe zijn hoofd roodkleurde terwijl de gezichten van Yuu naar hem gleden. "Eh," begon hij moeizaam.
Behalve dat hij zich afvroeg waarom Yuu ineens wegliep -Yuu was tot nog toe nooit geheel vrijwillig weggegaan in zijn bewuste bijzijn-, was er niets dat hij wilde zeggen. Die vraag, en vooral het antwoord, ging hij echter niet de starende menigte aan de neus hangen, dus beet hij even op zijn lip terwijl hij een goed excuus bedacht.
Zijn hoofd was echter leeg, dus griste hij de beker van het dienblad voor hij Yuu een beetje opgelaten aankeek. "Tot later!" wist hij er uiteindelijk uit te stoten, terwijl hij naar het buffet snelde om vervolgens de mok bij de afwas te zetten.