Het balkon op de 1e verdieping.

Grijnzend liet Rusine hem los en gign ze naast hem op de reling zitten. 'Het leven is kut, dat weet je toch. Maar je kent mij, ik probeer er maar gewoon het beste van te maken. 'En bij jouw?' Ze besloot maar nergens over te beginnen. Als Yuu wat wilde zeggen, dan kwma hij daar vanzelf wel mee. En als hij niets wilde zeggen, dan was dat beter voor hem en dan zou het wel een andere keer komen. Of via via.

'Hmm,' zei Yuu. Hij keek weer naar het oneindige bos voor hun.
'Ik weet niet waar ik moet beginnen,' zei hij uiteindelijk maar, omdat hij geen flauw idee had waar hij moest beginnen.

'Begin maar bij wat leuks...' pijnsde Rusine, die niets wist en ook niet wilde laten blijken dat ze wel degelijk roddels had gehoord. 'Hoe was je vakantie?' En waag het niet te vragen hoe de mijne was.

'Mijn vakantie was vreselijk,' bekende Yuu met een zucht. 'Carter kwam plots langs en die kwam met de mededeling dat ie me weer voor zichzelf wilde hebben. Daarnaast had ik plots het gevoel dat ik Seth niet meer wilde dus had ik het uitgemaakt maar dat was natuurlijk bullshit. Nadat ik even in een soort van gehersenspoelde fase met Carter ging besefte ik al snel dat ik een vreselijke fout had gemaakt en daarom probeer ik Seth nu weer voor me te winnen maar hij wil me niet meer. Niet dat dat me iets kan schelen want dat wilde hij eerst ook niet,' vertelde Yuu zo nonchalant mogelijk, maar zijn stem trilde een beetje.

'Wil je mijn dramavakantie horen om te begrijpen dat die vna jou nog wel mee viel, of wil je een motiverende speech horen over hoe je moet vechten voor wat je echt wilt?' vroeg Rusine hem, veel te droog terwijl ze hem met een wrang lachje aankeek. 'Of wil je me gewoon alles vertellen zodat we er net als de vorige keer weer helemaal bovenop komen?' voegde ze er met een vriendelijke, gemeende, stem aan toe.

Yuu zuchtte. Hij had helemaal geen zin om het hele verhaal te moeten vertellen. 'Vertel jouw vakantie maar, als dat me misschien opvrolijkt,' merkte hij op. Hij keek haar niet aan en bleef naar het bos staren.

'Het begon allemaal vijf dagen voor de vakantie, toen Nicholas ineens zomaar weer tevoorschijn kwam. Dat was zegmaar, toen alles heel erg goed in orde was tussen Scorpio en mij. Heel erg goed. Zo goed dat we op het punt stonden om sex te hebben toen Nicholas ineens Scorpio's kamer binnen kwam om met hem te praten. En toen hebben we even gepraat met zn drieen en toen ging Nicholas weer weg en toen gingen Scorpio en ik verder. De dag erna liep ik vrolijk door het bos, trof ik Nicholas en Yumiko in ongeveer dezelfde staat aan. En toen was het heel raar, maar uiteindelijk hadden Nicholas en ik afgesproken voor een diner. En dat pakte heel verkeerd uit. Ik heb hem verder niet meer gezien voor de vakantie.' Ze haalde even adem.
'Mijn vakantie bestond uit een familiereunie op de Basescumanier. Mijn oma weigert te accepteren hoe en wie ik ben en wilt me aan een Roemeense kwal koppelen. Ik heb 11 jaar geleden inderdaad mijn nepvader een hartaanval geschonken waar hij aan overleed. En nu toen kreeg ik daarna te horen dat mijn moeder iets weet dat ik wil weten maar ze wilt het me pas zeggen als ik het verdien. En ik verdien het pas als ik iets goeds doe voor mijn familie. Of te wel, een belangrijk vriendje heb zegmaar. En nu gaven ze me een kans dat zelf te doen door vanmiddag te gaan lunchen met mijn opa oma en moeder en vriendje en ik, of ik moet met de Kwal in zee gaan. Maar ze accepteren Scorpio toch niet, dus ik ging naar Nicholas gisteravond om hem te smeken even mee te spelen. En dat ging heel verkeerd en nu weet ik het allemaal niet meer.' Ze had het hele verhaal aan een stuk door gerateld.

'Heftig,' wist yuu uit te brengen, ook al had hij er maar de helft van begrepen. Hij keek haar aan. 'Life sucks,' concludeerde hij. Hij wist verder eigenlijk niet veel te zeggen. 'En omiai's ook. Ik kan het weten, kijk maar naar mijn leuke bruiloft van een paar maanden terug,' merkte Yuu op. Hij zuchtte.
'Is er iets wat ik kan doen?'

'Je kan Scorpio of Nicholas vermoorden, dat maakt alles voor mij een stuk makkelijker. Of vermoord mijn hele familie...' begon ze doodleuk. Maar al snel bedacht Rusine zich. 'Nee, beter, hak mijn hoofd er maar gewoon vanaf, dan mag deze wereld zijn eigen problemen maar zonder mij oplossen.' Met een zucht liet ze haar hoofd op Yuu's schouder vallen.

'Het komt wel goed,' zei hij troostend, ook al wist hij dat helemaal niet zeker. Hij aaide even over haar hoofd en zuchtte verslagen.
'Wat zijn we toch een triest stel,' merkte hij met een klein glimlachje op.

'Ik zat laatst hierbeneden, jeweetwel, op die banken. En toen kwam er een meisje naar me toe. We hebben even gepraat. Ze zat in ongeveer dezelfde situatie als ik, alleen dan anders. Ik vertelde haar dat ze om het leven moest lachen, omdat je anders niet overleefd. Dat ze moest vechten voor wat ze wilde, maar dat ze nooit haar veilige fort onbewapend achter moest laten,' begon Rusine, meer tegenzichzelf dan tegn Yuu, maar wel hard genoeg. 'En toen besefte ik me dat ik niet eens weet waar ik voor wil vechten. Dat ik maar gewoon doelloos veldslagen heb geleverd, nutteloze veldslagen met veel te grote verliezen. En bovenal, dat ik mijn veilige fort achterliet, zodat het zonder problemen overgenomen kon worden.' Ze ademde even in en uit. 'Helaas heeft mijn fort zelf een veldslag moeten leveren om zich weer vrij te vechten, en ik schaam me dat ik er toen niet was om te helpen.' En nu maar hopen dat Yuu de onderliggende gedachte wel begrijpt, want ik weet het even niet meer.

Yuu snapte niet waar Rusine het over had maar besloot net te doen of hij dat wel deed. Hij had echt de behoefte niet om lang na te denken en al haar symbolische raadsels op te lossen.
'vervelend,' wist hij alleen uit te brengen. Hij begon zich af te vragen wat hij hier nog deed. Hij verspilde kostbare tijd die hij beter aan het winnen van Seth kon besteden.

Langzaam ging Rusine weer gewoon op de reling zitten. Ze staarde even afwezig naar de bakstenen muur van de school, toen ze ineens in haar handen klapte. 'Genoeg symbolische onzin. Wat is het plan om Seth terug te krijgen?' vroeg ze, opgewekt, alsof ze alle drama was vergeten.

-verder-


'ow sorry..' ze besefte nu pas dat ze het was vergeten bij te melden dus legde ze het nu uit. 'ze is een dienstmeisje bij ons t'huis. Ze is de enigste die normaal tegenover mij doet. Net zoals Kiryu... Voor dat is hij verongelukt, dat is wat ze me wouden wijsmaken teminste... Maar ik weet dat ze hem hebben vermoord...' Ze haalde diep adem op een geforceerde vrolijke mannier.

((oke nu rpgen we wel gewoon door elkaar heen ofzo? XD))

'Ik weet het niet,' zei Yuu, die nog altijd naar het bos staarde. 'Ik doe eigenlijk altijd maar wat als ik hem zie. Dat heeft tot nu toe altijd gewerkt. Concrete plannen zijn nooit echt mijn ding geweest,' vertelde hij. Hij dacht aan de avond dat Seth zijn spullen was komen halen en nog even extra had bevestigd dat hij hem zo erg haatte dat hij nog liever dood ging dan dat hij met hem in één kamer moest verblijven.
hm, misschien werd het toch tijd om eens met een concreet plan te komen.

'Hmm, nouja. Als je wilt dat ik met hem praat, dan zeg je het maar..' begon Rusine, maar ze besloot meteen dat dat geen goed plan was. 'Ofnee, dat gaat toch niet werken.' Ze draaide haar hoofd een beetje, zodat ze nu uitzicht had over het bos.

'Het is mijn eigen stomme rotschuld dat ik het zo verpest heb. Ik rust niet voordat ik het allemaal weer goedgemaakt heb,' zei Yuu. Hij balde zijn vuist van de strijdlust die in hem opborrelde bij het uitspreken van die woorden.

Rusine wierp haar blik op Yuu, die eruit zag alsof hij elk moment met een stormram Seths kamer binnen kon gaan rennen. 'Relax Yuu. Te veel testosteron,' glimlachte ze, niet echt wetend of dat wel een goede opmerking was.

Yuu glimlachte kort. Hij ontspande zichzelf en zuchtte diep. 'Ik denk de laatste tijd steeds vaker aan de momenten waar ik Seth voor het eerst ontmoette. Weet je nog dat hij eerst met jou stond te flirten? Niet te geloven, zie je het nu nog voor je?' zei hij met een glimlach op zijn gezicht. De oude Seth vond hij nog altijd zeer vermakelijk om aan te denken.

Rusine klapte weer in haar handen. 'Dat is het! Je bent geniaal Yuu! We moeten hem confronteren met het feit dat hij jou gewoon hoe dan ook wilt. We moeten iemand vinden die zich helemaal dood wil flirten, en dan beseft hij vanzelf wel dat het hem gewoonweg niets doet, omdat jij het niet bent.' Haar gezicht stond vrolijk, alsof ze zojuist het grootste raadsel ter wereld had opgelost en uitgelegd.

'Dacht het niet. Straks valt hij voor de flirts van die ander,' zei Yuu meteen. Een vijandige blik schoot door zijn ogen. Hij vond het absoluut geen goed idee om iemand anders met Seth te laten flirten.

Rusine's gezicht betrok even, maar klaarde meteen weer op. 'Nou en dan zorgen we er gewoon voor dat die persoon hem dan weer keihard laat vallen en wie staat er dan daar om die arme zeilige gebroken Seth op te vangen....?' Haar gezicht keek hem afwachtend aan. Toch was ze best teleurgesteld dat Yuu haar niet meteen omhelsd had en "RUSINE JE BENT GENIAAL!" geroepen had.

Yuu's gezicht vertrok bij het idee om Seth nog een keer mee te laten maken waar hij zelf nu al schuldig aan was.
'Dat is echt het vreselijkste idee dat je maar kan bedenken,' zei hij. 'Het is wel duidelijk dat jij met een ayaoaan gaat...' merkte hij op. Hij keek haar even met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Ik ga Seth toch niet expres pijn laten lijden?'

'Hij doet jou meer pijn nu dat iemand hem ooit zou kunnen doen,' antwoorde Rusine met dezelfde wenkbrauw omhoog. Haar gezicht verstrakte, maar verder negeerde ze zijn opmerkingen. Het is tenminste een plan. En desnoods moet ik het zelf achter zijn rug uitvoeren, het is al meer dan wat hij heeft bedacht.

'Ja maar ik verdien die pijn, hij niet,' merkte Yuu op. Hij stapte bij het balkon weg en liep naar de deur.
'Ik heb helemaal geen zin in dit gesprek. Let nou maar op, ik zorg er wel voor dat Seth weer terug komt. Eerder zal ik niet slapen,' beloofde hij haar. Hij trok de deur van het balkon open en liep naar binnen.