Het balkon op de 1e verdieping.

-new-

Yumiko was naar het balkon gelopen. Het bankje waar ze steeds zat als ze hier kwam werd ook nu in bezet genomen door Yumiko. Verder was het balkon leeg, een fijne leegte. Een kleine dankbare zucht ontsnapte uit haar mond. Alhoewel.. in jezelf praten is ook niet alles.

Met een nieuwe pak blauwe (die heb je ja!) Marlboro's en een aansteker in zijn handen liep Scorpio naar het balkon op de 1e verdieping. Toen hij echter buiten stond keek hij met een sombere uitdrukking strak voor zich uit en stak een sigaret op. Eindelijk alleen .. Gelijk nam hij drie flinke hesen van zijn sigaret. Iets - naast Scarlett - wat hem kalmeerde; sigaretten. Hij snapte nog steeds niet waarom hij ooit had proberen te stoppen .. of wel eigenlijk minderen. Liar, you damn well know.

Yumiko kreeg een beetje rook in haar gezicht en een kleine hoest ontsnapte uit haar mond. 'Oh ehh hi.' zei ze tegen Scorpio. 'Heb je al met Rusine gepraat, of niet?'

Geschrokken keek Scorpio opzij waar hij Yumiko trof. Waar kwam zij vandaan? Gefrustreerd keek hij even om zich heen om te kijken of er nog andere mensen waren. Nee. ''Nee, nog niet ..'' antwoordde hij uiteindelijk flat op Yumiko's vraag en staarde weer voor zich uit terwijl hij nog een trek nam van zijn Marlboro.

Yumiko trok een ietwat sip gezichtje. Scorpio klonk anders dan normaal. In plaats van zijn kille stem klonk hij bedroefd. 'Als je er over wilt praten..' zei ze zacht. Natuurlijk wilde hij niet met haar praten. I mean.. ze is Yumiko. Yumiko die haar zus de ziekenzaal in had gewerkt, en het met haar vriend had gedaan. Dé "O-Ik-Wil-Je-Graag-Dood-Hebben" Yumiko. Ja dat was ze.

''Praten? Dat is het laatste wat ik wil op dit moment, Yumiko ..'' antwoordde hij, en toonde geen enkele emotie in zijn stem. Yumiko wist al wat er was gebeurd, dus het verbergen was nutteloos en kostte hem alleen maar heel veel moeite.

'Je kan je gevoelens ook niet wegstoppen en proberen te vergeten. Dan hoopt het zich op en zal alles er later in één keer uitkomen. Dan barst de bom. Ik snap dat ik niet het aangewezen persoon ben om tegen te praten, maar praat er dan eens goed met Scarlett of een andere vriend of vriendin over.' zei ze.

Wat heeft iedereen toch met praten? Emily had eerder nog bijna precies hetzelfde gezegd. Zuchtend nam hij nog een paar trekken van zijn sigaret voordat hij op Yumiko's opmerking antwoordde. ''Heb ik gedaan, en het hielp niet veel - dus ik verwacht niet echt dat het de volgende keer een groot verschil gaat maken,'' zei hij zonder Yumiko echter aan te kijken. ''Ik kan ze makkelijk wegstoppen en vergeten, nou niet vergeten .. in ieder geval in een kist douwen en die kist op slot doen. Verboden terrein, mijn mentale controle is sterk .. dus na een tijdje denk ik er niet meer aan,'' Scorpio was hier zeker van, hij heeft dit gedaan met Lilith. Hij had twee lange jaren niet aan haar gedacht, tot vandaag. In de grot. Hij had haar warmte nodig, erger dan normaal. Maar de agonie waar hij daarna doorheen moest gaan maakte het alle warmte niet waard.

'Dat dacht ik ook altijd, Scorpio. Dat niemand je kan helpen om je probleem te verhelpen, dat je het beter weg kunt stoppen in plaats van onder ogen te zien en erover te praten. Maar weet je, hoe meer je dat zult doen, als je dat doet bij elk probleem wat zich voordoet.. dan zal je kist op een gegeven moment te vol zijn. Dan kan hij niet meer dicht, en zal hij open blijven staan.'

Slikkend drongen Yumiko's woorden zich tot Scorpio door, en hij wist dondersgoed dat ze gelijk had. Hij had dit totaal niet van haar verwacht, maar zijn koppige stem weigerde haar gelijk geven, en hetzelfde gold voor hem. ''I don't keep them all locked up, just the really bad ones,'' zei hij verdedigend, als hij niet Scorpio was zou het er piepend uit zijn gekomen, normaal had hij iets terug gekaatst maar dit keer niet. Het enige wat zijn gedachten op dit moment konden doen was verdedigen, omdat ze te veel waren aangevallen en overvallen met verkeerde woorden en beelden. ''En ik praat soms heus wel,'' voegde hij er mompelend aan toe.

Slikkend drongen Yumiko's woorden zich tot Scorpio door, en hij wist dondersgoed dat ze gelijk had. Hij had dit totaal niet van haar verwacht, maar zijn koppige stem weigerde haar gelijk geven, en hetzelfde gold voor hem. ''I don't keep them all locked up, just the really bad ones,'' zei hij verdedigend, als hij niet Scorpio was zou het er piepend uit zijn gekomen, normaal had hij iets terug gekaatst maar dit keer niet. Het enige wat zijn gedachten op dit moment konden doen was verdedigen, omdat ze te veel waren aangevallen en overvallen met verkeerde woorden en beelden. ''En ik praat soms heus wel,'' voegde hij er mompelend aan toe.

'Obviously you don't.' antwoordde ze. 'Maar weet je Scorpio.. Rusine is niet de juiste voor jou. Natuurlijk dacht je van wel, je dacht dat zij de ware was, dat je haar eindelijk voor jezelf alleen had. Net als ik dacht van Nicholas. Maar die twee zijn voor elkaar geschapen. Ik weet dat het hard klinkt, maar het is de waarheid. En jij vind je soulmate ook nog wel, maar je moet iets verder kijken dan het bruinharige wezen wat je nu voor ogen hebt. Je moet haar laten gaan, hoe moeilijk dat ook is. Misschien zal ze op een dag op je deur kloppen en graag bij je terug komen. Maar je moet beter weten. Haar zwak voor Nicholas is groter dan haar liefde voor jou. En jij zult ook iemand tegenkomen die net zoveel van jou houd als jij van haar. Misschien nu nog niet, misschien over een maand, of een jaar, of langer zelfs. Maar je zult haar sowieso tegenkomen. En dan kijk je terug naar de tijd met Rusine zonder haatgevoelens, zonder te treuren. Dan weet je dat je een leuke tijd met haar hebt gehad, maar dat je nu hebt wat je toekomt. Dan is je kist leeg.'

Voorzichtig luisterde hij geduldig naar ieder lettertje dat uit Yumiko's mond vloeide (haha yeah!) zonder haar aan te kijken. Ze had het fout. Helemaal fout. Ze zat verkeerd. Ze zat veel te diep. Praatte ze nou over zichzelf onder iemand anders' naam? Of realiseerde ze zich niet wat ze zei? ''I - do - not - love - Rusine,'' fluisterde hij, zijn woorden kil .. ijs koud. Hoe kon .. beter gezegd; durfde zij dat te zeggen? Hem daarvan te beschuldigen. ''Never did, never will ..'' voegde hij er daarna aan toe en draaide zich toen om zodat hij recht in Yumiko's ogen keek. Zijn blik stond kil, afstandelijk. ''I'll get over it, it was just a stupid crush Yumiko,'' It was, nothing more.

'Als dat echt het geval was geweest had je je geen zorgen gemaakt, en mijn hulp gevraagd. Dan had je je schouders opgehaald en was je doorgelopen. Dan had je je nu niet klote gevoeld. Misschien weet jij niet hoe het voelt om van iemand te houden, of je probeert jezelf te vertellen dat je het niet weet, terwijl je het gevoel van "houden van" probeert te onderdrukken. De warmte die iemand op je achterlaat na een kleine simpele aanraking, het gevoel in je buik als je diegene aankijkt. Allemaal tekenen van houden van.'

''Tuurlijk maakte ik me zorgen Yumiko, ik gaf om haar,'' zei Scorpio, en benadrukte het gebruik van een verledentijd werkwoord. ''Ik vond haar heel erg leuk, teveel zelfs. But that wasn't even close to love, I know what real love feels like, I do ..'' voegde hij er aan toe en had gelijk al spijt van wat hij had gezegd omdat het de waarheid was. ''And what I felt for Rusine wasn't the a damned degree close to love,'' Hij had zijn ogen dichtgeknepen op zijn woede binnen te houden, zijn pijn niet te uiten. ''Ja, ze gaf me warmte .. maar dat is niet mijn schuld, maar mijn zieke jongens hormonen, so don't blame that.'' Hij merkte dat zijn ademhaling onregelmatig was geworden, en opende zijn ogen uiteindelijk, het reflecteerde gelukkig niet meer zijn gevoelens maar kille leegte. ''Als je niet eens weet wat echte liefde is, astjelieft praat er ook niet over,'' zei hij op een zachte fluistertoon en draaide zich weer om, om weer doelloos voor zich uit te staren. Ondertussen haalde hij nog een sigaret uit zijn zak en stak die op.

'Oh I do know. Maar niet de soort liefde waar jij het over hebt. Ik heb een geweldige vriendin in Rusland. En het ironische is dat we aartsvijanden horen te zijn. Zij is verrader van het leger des duister, en ik had opdracht om haar koud te maken. Maar ik werd bevriend met haar, we schepten een band binnen twee weken waar menige vriendinnen nog nooit van hebben gehoord. Ik kon haar niets doen, en ik realiseerde me dat houden van belangrijker is dan wraakgevoelens en haat. Maar ja, dat is totaal anders. En ehh sorry dat ik zei dat je van Rusine hield, I-I was wrong I guess.'

''That's different, and yes you were wrong ..' mompelde Scorpio en nam nog een trek van zijn sigaret en boog zijn hoofd. ''Sorry dat ik zo snauwde, dat was niet mjin bedoeling. Het is gewoon een .. gevoelig spotje I guess ..'' voegde hij eraan toe en gooide zijn sigaret weg, op dit moment kalmeerden die hem niet eens. ''I guess you haven't experienced that kinda love, and God stand by you .. I hope you don't,''

'Teleurstellingen zijn een onderdeel van liefde, het hoort er standaard bij. Een liefdevol leven samen wordt altijd betaald met een hoge prijs. En hoe hoog die ook zal zijn voor mij, ik zal hem betalen.' Even hield ze een korte pauze. 'To fear love is the same as fear life. And those who fear life are already three parts dead.'

''Then dead I'll be. It is not fear I feel .. it is loathing that keeps this hatred alive,'' antwoordde Scorpio op een flatte toon. Hij werd bijna misselijk van dit ziekmakende gesprek over liefde, als ze de negatieve gevolgen maar kon voelen zou ze weten waarover ze praatte. Hij draaide zijn hoofd opzij, zodat hij weer in Yumiko's ogen keek. ''It is pain that you desire, if love is what you desire ..''

(( zeg we gaan niet te moeilijk engels praten hoor dan raak ik de draad kwijt ahahhaahah xD ))

'Ik snap het. Maar wat voor jou gold hoeft niet voor iedereen te gelden, Scorpio. Door één gebeurtenis in het verleden hoeft de toekomst niet net zo te zijn.' ze zuchtte even.

''True, maar als je een nare gebeurtenis hebt meegemaakt wat je letterlijk door hel heeft gesleurd zal je voor altijd op je hoede blijven. En vooral de kans niet riskeren dat weer te worden,'' antwoordde hij en staarde weer voor zich uit. ''Dat snap je toch wel?''

(hooooh, sorry ik switch even naar nl! alles klonkt zooooveel lekkerder in t engels :ffff)

'Ik snap het heel goed. Tot ik Aysa ontmoette verschool ik mijzelf achter een kil, emotie- en genadeloos masker. Ik wilde me niet kwetsbaar opstellen, niet openstaan voor nieuwe dingen die me zouden herinneren aan oude. Maar zij liet me inzien dat dat geen zin had. Dat je moest vechten om te krijgen wat je wilt, dat je je niet moet laten achtervolgen door dingen die vroeger plaats hebben gevonden. Ik heb het een plek gegeven en heb het achter me gelaten. Natuurlijk denk ik er wel eens aan terug, maar niet op dezelfde manier als vroeger. Nu heb ik er vrede mee en ga ik verder. Ik zeg niet dat dit voor jou hetzelfde zal zijn als je dat zou doen, want ik weet niet wat er is gebeurd.'

Een paar stille seconden verstreken, misschien wel minuten voordat Scorpio enig teken van antwoord gaf. Langzaam knikte hij zijn hoofd en weigerde haar aan te kijken toen hij het volgende zei, ''Ik ben blij voor je,'' Het mocht dan kort zijn, maar hij meende het wel. Misschien was dat een van de redenen waarom Scorpio het meisje met paarse haren niet aan wou kijken. ''Je lijkt me een veel beter persoon nu .''

'Thanks.' zei ze met een glimlachje. 'Ik ben veranderd, maar niet iedereen wilt dat onder ogen zien. Ze beweren dat iemand nooit zal veranderen, dat tweede kansen zinloos zijn. Ik weet beter, maar als ik die kans niet krijg om te laten zien dat ik de waarheid spreek zullen ze daar ook nooit achter komen.'

Scorpio knikte na haar antwoord, ook al was hij het niet eens met haar meningen. ''Nou, die mensen zijn de overtuiging niet eens waard, dus blijf niet te lang piekeren over hen ..'' antwoordde Scorpio en bleef voor zich uit staren. In de niets, gewoon de donkere lucht.