De gang op de derde verdieping.

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAa Dit is even op dit moment een hele belangrijke gang want Yuu krijgt even vreselijk nieuws te horen. Ow, en jullie moeten natuurlijk allemaal om het hoekje meeluisteren
Dus: Gang op de derde verdieping, aantal personen: veel, maar hou je verborgen want Yuu telefoneert!
Aantal regels maakt niet uit.
-------------------------------
Het was al een tijd geleden geweest dat Yuu iets had gehoord van zijn vader, en toen de naam 'papa' op zijn mobielschermpje flikkerde maakte zijn hart daarom een sprongetje. Hij liep op het moment door de gang naar de derde verdieping maar bleef abrupt staan. Heel even staarde hij naar het schermpje, tot hij zich besefte dat hij snel moest opnemen voor het te laat was en druke op de groene telefoon.
'Moshimoshi?' zei hij, lichtelijk schor van ontsteltheid.
'Ryuu? Je spreekt met je vader.'
'Ja... dat zag ik,' antwoordde Yuu.
'Ik heb goed nieuws jongen!'
Yuu's maag keerde om. Goed nieuws betekende meestal dat het goed nieuws was voor zijn vader, en niet voor hem.

Yumiko kwam net aangelopen toen ze Yuu hoorde. Ze bleef sneakie om het hoekje staan om hem af te luisteren.

Nicholas, die toevallig over die gang liep, hoorde Yuu praten. Hij besloot zijn kamergenootje af te luisteren - foei! - en bleef bij een hoekje staan waar hij het duidelijk horen kon.

Met een opgeheven wenkbrauw zag hij Nicholas en Yumiko om een hoekje staan. "Wat is hier aan de hand?" vroeg hij, een wantrouwige blik op Nicholas werpend.

(((waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhaa oke ik weet het al en nu is het minder leuk)

((Spionnetjes))

Toushirou liep over de gang toen hij Yumiko ineens nogal geheimzinnig zag staan. 'Wat is er?' vroeg hij verbaasd maar toen hij Yuu hoorde praten snapte hij het al. Hij ging naast haar staan en luisterde stiekem mee.

'Ssht, ik probeer hem af te luisteren.' fluisterde ze naar Toushirou.

Ruşine kwam van de andere kant aanlopen en liep de gang in. Ze stak haar ahnd op naar Yuu, zag dat hij belde en glipte een toevallig openstaande kamer in. Hopelijk had hij haar niet gezien.

'Vertel,' bracht hij uiteindelijk moeilijk uit. Zijn vader lachte bulderend.
'Het is fantastisch Ryuu! Ik zit hier nu aan tafel met de vrouw van mijn baas en ik liet een foto van je zien. Nu blijkt het dat mijn baas een dochter heeft van jouw leeftijd, en we hebben samen besloten dat jullie gaan trouwen!' riep hij enthousiast uit.
Yuu vertijfde. Hij kneep zijn mobiel zo'n beetje te pletter en voelde hoe hij langzaam wit wegtrok.
'W-what?' bracht hij stamelend uit.
'Ja Ryuu, je bent nu achttien en dus kan je trouwen, nou de mooie vrouwen verdwijnen snel dus je kan het niet vroeg genoeg doen! Het meisje heet Melissa en ze komt uit Frankrijk. Volgende week komt ze naar Magic Town om je te ontmoeten!'
Ontmoeten? Hij moest dat wijf ontmoeten? EN TROUWEN? HIJ WAS VERDOMME HELEMAAL NIET VAN PLAN OM TE TROUWEN!
'Eh? Kom ze hierheen? Voor een Omiai?((sorry weet ff niet meer hoe je het schrijft)).'
'Ja! Ben je niet blij? Ze is echt een plaatje, en haar specialiteit is telekinese!'
Oh, nu snapte hij het. Zijn vader was altijd al verzot geweest op Telekinese.
De paniek begon langzaam tot hem door te dringen.

Lucas keek van een duidelijk paniekerende Yuu naar de rest.
"Eh.."

Ruşine begreep de balle niet van dat Japans, maar bleef heel geintereseerd staan, totdat ze achter haar een gekuch hoorde. Toen ze omkeek zag ze tot haar grote schrik een jongen die halfnaakt aan zn vriendin zat. 'Sorry,' mompelde ze met een schijnheilig glimlachje. Daarna draaide ze zich weer naar de deur.

Toushirou gaf Yumiko een klein tikje op haar schouder, al was het heel zacht. 'Laat maar, ik doe mee' fluisterde hij terwijl hij zijn oren spitste. Toushirou sloeg zijn handen geschrokken voor zijn mond toen hij het woord 'Omiai' opving. 'No way..' fluisterde hij.

'Ryuu? Ben je daar nog?'
Yuu knikte, bedacht dat zijn vader dat niet kon zien en schraapte zijn keel om het alsnog duidelijk te maken.
'Eh... ja ik ben hartstikke blij. Ik kan niet wachten om haar te ontmoeten,' zei hij tussen zijn tanden door, maar zijn gezicht vertelde het tegenovergestelde.
'Geweldig, zoon! Ik ben trots op je! Ik wist wel dat de enige man bij mij in huis met een mooie vrouw thuis zou komen!'
Yuu lachtte zenuwachtig.
'Ik moet weer gaan jongen, hoe is het op school? Heb je al veel mooie meiden versierd?'
'Ehh... ja, ik heb al veel... versierd ja,' zei Yuu, niet in staat om nog meer te liegen dus besloot hij maar om bepaalde dingen te verschijnen.
'Matane.'
'Djana.'
Yuu drukte op het rode knopje. Hij bleef een tijdje als een spook daar staan en barstte toen uit in woede.
'TIEFUS TIEFUS KLOTE KLOTE!' schreeuwde hij door de gang en hij trapte keihard tegen de muur.
'' WAT MOET IK NOU MET EEN MEISJE VERDOMME!'

Yumiko keek naar Toushirou. 'What's up?' vroeg ze, aangezien ze geen woord Japans kon verstaan.

Yuu voelde hoe al zijn levenslust wegebde en hij zakte door zijn knieën op de grond. Hij leunde met zijn rug tegen de muur en verborg zijn hoofd in zijn handen. Hij had een groot probleem. Zijn vader wist niet dat hij homo was en probeerde hem nu uit te huwelijken aan een vrouw. De enige oplossing was de waarheid vertellen aan zijn vader maar dat kon hij niet over zijn hart verkrijgen. Bovendien betwijfelde hij het of zijn vader de omiai zou cancelen als hij vertelde dat hij homo was. Zijn vader zou het vast niet accepteren. Die liep zijn hele leven lang al te zeuren dat hij maar één zoon had die een mooie vrouw in huis kon halen.
Yuu voelde hoe een brok in zijn keel ontstond.
NEE, NEE. Hij mocht niet gaan huilen. Dit was wel op te lossen... het kwam wel goed...
Een traan rolde over zijn wang en een snik ontsnapte.
Kut, het kwam nooit goed.

Toushirou negeerde Yumiko en bleef tegen de muur aan geleund staan. Hji wachtte even en liep toen de hoek om. Hij zag dat Yuu ingezakt was en knielde neer naast hem. Hij zei niks maar ging naast hem zitten tegen de muur en legde zijn hand op zijn knie.

Ergens drong het tot Yumiko door wat er was. Ze liep niet naar Yuu toe, dit kon hij beter samen met Toushirou bespreken.

Ruşine sloot de kamer uit, glimlachte nog een keertje naar het chagrijnige stel en liep de gang op. Ze wilde naar Yuu toe lopen, maar zag meteen dat er iets niet goed was. Twijfelend bleef ze staan.

Ayano liep als een wrak door de derde verdieping heen. Yuu knielde hulpeloos naar beneden. Rusine was haar kamer uit gekomen en Yumiko zat geklemd aan Yuu. Tousje stond eenzaam. Ayano zuchtte diep en een heel eindje verderop ging zij zitten.

Yuu, die diep in zijn hoofd een gevecht aan het voeren was tegen zijn tranen maar het hopeloos verloor schrok zich wild toen hij een hand op zijn knie voelde. Hij schoot zo hard met zijn hoofd naar achter dat hij keihard tegen de muur bonkte. Een inmense hoofdpijn en duizeligheid speelde op en nog meer tranen stroomden over zijn wangen. Toen hij weer scherp kon zien zag hij dat zijn kleine Tou-chan naast hem zat. Oh nee he, nu zag Tou-chan een zwakke kant van hem, en als er iets was wat hij niet wilde was dat het wel. Verwoed beet hij op zijn wang om een snik in te houden en hij veegde snel zijn tranen weg. Met waterige ogen keek hij Tou-chan aan, en hij hoopte dat hij er niet meer zo zwak uit zag als een paar seconden geleden. 'Fuck...' mompelde hij alleen.

Ruşine probeerde wanhopig Tous' blik op te vangen. Ze wilde weten wat er was. Langzaam liep ze naar voren, haar gezicht stond bezorgd. Haar mond ging open om wat te zeggen, maar ze sloot hem meteen weer.

(( Ik ga even van huis wisselen ))

Lucas keek even naar de drama, en besloot dat dit niet voor zijn oren bedoeld was. Langzaam sloop hij de gang uit.

Vanuit haar ooghoeken bekeek ze Lucas. Hij sloop langzaam weg en de woedde in Ayano werd groot. Het liefst zag ze hem nu dood neer vallen. Oké dat loog ze. Maar hoe kon hij zo doen. Zijn laatste woorden spookten nog steeds door haar hoofd. Ze kreeg bijna medelijden met zichzelf

Yumiko was inmiddels weggelopen en zag Ayano naar Lucas staren. Blij zag het er niet uit. 'I think you've got the same problem as I do.' zei ze, waarna ze even stil bleef staan. Ze verwachtte dat Ayano haar óf zou afsnauwen, óf zou ontkennen, óf zou negeren. Het laatste was het meest logische.