Het meer+omgeving (a.k.a. de krater met het platform)

Scarlett knikte langzaam en zuchtte toen. Ze zou ook wel naar Toushirou toegaan, maar ze wist niet of ze daar nu wel de kracht voor had. "Thank you again," zei ze toen op zo'n toon dat het bijna fluisteren leek. Ze wist niet waarom ze opeens normaal kon praten met Yuu, maar het maakte haar allemaal ook niet uit. Hij had haar beter doen voelen zelfs al was het voor Toushirou bedoelt geweest. Misschien was hij niet eens zo erg als ze hem al die tijd gevonden had.

'No prob,' zei Yuu met zijn kansai accent. Hij grijnsde even naar haar. Ergens vaag herinnerde hij zich dat hij haar eigenlijk haatte, maar dat leek opeens zo ver weg.

Scarlett trok haar benen naar zich toe op de rand zodat ze in kleermakerszit zat, keek nog een keer naar de rots en daarna weer naar Yuu, waarna ze licht zuchtte. "Ik zal zo maar eens naar Toushirou gaan," zei ze toen.

'Dat lijkt me een goed plan,' zei Yuu. Hij stond op en rekte zich nogmaals uit.
'Ik ga er weer vandoor. Lati,' zei hij e n met grote passen liep hij terug naar het schoolgebouw.
Waarom was hij toch altijd degene die andermans problemen op moest lossen?

Scarlett glimlachte even en stond toen ook op, op zoek naar Toushirou. Waar die dan ook uithangen mocht.