Het meer+omgeving (a.k.a. de krater met het platform)

Scarlett trok haar benen naar zich toe en sloeg haar armen eromheen. "Vrienden ja," zuchtte ze toen, waardoor haar eigen adem zichtbaar werd voor haar. Ik ga ook niet naar bed met mijn vrienden, of wel? Dat hij eerder bevriend met haar was maakte het echt niet makkelijker, en dat hoefde hij niet ook nog eens te herhalen. Zonder nog iets te zeggen staarde ze voor zich uit, puur omdat ze niks gepasts wist te zeggen op dit moment.

Toushirou keek opzij en sloeg voorzichtig zijn arm om Scarlett heen. 'Ik meen het, echt. Denk je werkelijk dat ik Yumiko belangrijker vind dan jou?' zei hij. De laatste zin bracht hij uit met een heel klein beetje spot in zijn stem, al was het toch nog ernstig.

Scarlett beet op haar lip, terwijl ze nog steeds voor zich uitkeek. Snel knipperde ze een paar keer met haar ogen omdat die waterig waren beginnen te worden. En het was echt heel kinderachtig om nu te gaan huilen, zeker waar Toushirou bij was. "Ik denk niks," antwoordde ze toen, met moeite haar stem onder controle houdend. Gelijk daarna begroef ze haar hoofd tot haar neus toe in haar arme, zodat alleen haar ogen en haar nog zichtbaar waren.

Toushirou schudde zijn hoofd. Hij probeerde haar blik te vangen, maar ze leek er zeker van hem niet aan te willen kijken. 'Volgens mij..' begon hij, terwijl hij over haar hoofd aaide 'volgens mij denk jij juist veel te veel' maakte hij zijn zin af.

"Dat valt best mee," bracht Scarlett onverstaanbaar uit, haar ogen nog gericht op het meer. Well, eigenlijk viel het helemaal niet mee, maar ze weigerde Toushirou gelijk te geven. Dat weigerde ze wel vaker bij mensen.

'Niet waar' zei Toushirou hoofdschuddend. Hij schoof wat dichter tegen haar aan en drukte een kus op haar kruin. 'Volgens mij moet je gewoon een nachtjes goed slapen' fluisterde hij met een klein glimlachje. 'En je minder zorgen maken om mij, je kan me heus wel een beetje vertrouwen'

Dat heb je anders niet bewezen. Scarlett glimlachte lichtjes na Toushirous woorden, al kon hij dat toch niet zien. "I'm not tired," bracht ze toen uit, vanuit haar ooghoeken naar hem kijkend. Waaaaaaarom kon ze niet gewoon kwaad blijven. Dat zou alles zoveel makkelijker maken.

Toushirou schudde spottend zijn hoofd. 'Wat ben ik ook een sukkel. Moet je me nou horen, "je kan me echt wel vertrouwen hoor", wat een bullshit. Eerst doe ik.. nou, je weet wel, en dan hou ik me niet eens aan mijn belofte om haar niet meer te spreken. Sorry' zei hij met zelfspot. Hij keek naar de sterrenhemel en zuchtte.

Een kleine glimlach verscheen weer op Scarletts gezicht na Toushirous uitspraak. Ze wist weer precies waarom ze niet boos kon blijven op hem. Dat zou niemand kunnen. "Nevermind. I'm a dramaqueen," antwoordde Scarlett, weer zo'n beetje onhoorbaar. Ze hoefde er ook niet altijd iets achter te zoeken als hij met Yumiko geweest was right? Dat was echt overdreven.. maar ze bleef het toch denken.

Toushirou schudde zijn hoofd. 'Nope, I'm a jerk' zei hij met een glimlachje. Hij knuffelde haar, al was het van de zijkant, en legde zijn hoofd op haar schouder. 'Wat moet ik toch zonder iemand als jij, die me een beetje op het rechte pad houdt' zei hij grijnzend.

"You're a jerk, I'm a dramaqueen, what a match," zuchtte Scarlett spottend. Maar tegenpolen trokken elkaar altijd aan, dus wat dat betrof.. (dat is toch de vt??! ohmy dat i kdat neit weet XD)) Met haar hoofd leunde ze tegen zijn hoofd aan en probeerde ze om niet te gapen. Op momenten als deze moest je niet gaan slapen.

Toushirou glimlachte. Hij sloot zijn ogen en liet het moment gewoon voortduren. Gewoon zo zitten was voldoende om zijn avond te vullen.

Scarlett draaide met haar vinger rondjes door haar haren, die lang genoeg waren dat ze haar armen er niet voor hoefde op te heffen. Als ze nou gewoon elke avond zo konden zitten, zonder al het drama, zou de aarde zo slecht nog niet zijn.

Er verscheen een glimlach op Toushirou's gezicht. Zijn greep verslapte een beetje en niet veel later stootte hij een luid gesnurk uit; hij sliep.

(( Ik ga lekker naar bed <3 ))

Bijna meteen nadat Toushirou in slaap viel viel ook Scarlett in slaap; alsof ze de geruststelling nodig had de Toushirou bij haar bleef als ze sliep. Net zoals het eerst was.

(ik ook, welterusten!)

Mimiko liep nog te kloten met haar jas die ze niet aan kreeg aangezien er geen gedult meer voor had. Toen ze hem eindelijk aan het en even rilde van kou ging ze op een bankje zitten.

Toushirou werd wakker van de zon die op zijn huid brandde en in zijn ogen scheen. Hij knipperde een paar keer slaperig en keek naast zich. Hij glimlachte tevreden bij de aanblik van Scarlett die niet ineens weg was, en gaapte. Zijn blik gleed over het terrein, kennelijk was het een koude dag, maar voor hem voelde het aan als een hete zomerdag. De aanblik van Mimiko op een bankje deed hem zijn wenkbrauwen optrekken, en hij zwaaide voorzichtig zodat Scarlett niet wakker zou worden.

Mimiko keek op zeg dat er iemand zwaaide. Toen ze nog eens beter keek zag ze dat het Toushirou was. Ze zwaaide een beetje flauw terug en keek daarna weer kwaad voor haar uit.

Toushirou zag dat Mimiko nogal sikkeneurig keek en vroeg zich af wat er aan de hand was. Hij keek twijfelend opzij. Scarlett zomaar alleen laten zou hij niet doen, dus bleef hij even zitten twijfelen. Hij besloot het uiteindelijk maar makkelijk aan te pakken, en wenkte Mimiko als teken dat ze naar hem toe moest komen.

Met een diepe zich stond Mimiko op en liep naar Toushirou die haar wenkte. 'Hee', zei ze droog en ze keek naar het persoon die naast hem lach en ze fronste even.

Toushirou volgde Mimiko's blik en zag dat ze nogal bedenkelijk naar Scarlett keek, maar besloot er maar niet op in te gaan. 'What's wrong?' vroeg hij op vriendelijke toon, zich afvragend waarom ze zo kwaad had gekeken toen ze op het bankje zat.

Mimiko keek weer terug naar Toushirou. 'Hoe zou jij het vinden als je je ex betrapt in een tent met je kamer genoot terwijl het nog niet zo heel lang uit is', zei ze nog steeds kwaad en geïrriteerd.

Toushirou fronste en staarde met een bedenkelijke blik naar de grond, daarna keek hij weer op naar Mimiko. 'Best kut, ja' zei hij met een knikje. 'Gaat het wel nu dan?'

'Nee, niet echt, Mendua vind dat ik me aanstel ofzo', zei en ze staarde naar de grond.

Toushirou moest even nadenken bij het horen van de naam Mendua. Hij kende haar ergens van. Natuurlijk, het feest van gister, dat was hij even helemaal vergeten. 'Wat een kut streek' zei hij met een beetje kwaadheid gemengd met medelijden. 'Sterkte hè' voegde hij er toen met een glimlachje aan toe.