Het kleine meer

Stel je een meer voor wat eigenlijk een groot zwembad is. Aan de oever staat het gras zo hoog, dat je er net met je hoofd bovenuit steekt als je gewoon loopt. Dat is dan ook de reden dat bijna niemand af weet van dit meertje, aangezien het zo goed is verborgen door het gras.

by Yumiko. C8
Deze is afkomstig van de Valentijn's special en nu het meer gestorven is moet je toch ergens je heil zoeken.
Geen regels want iedereen heeft hier diplomatic immunity!

Toushirou was, meteen toen de vrede bekend werd, naar buiten gegaan. Hij had de frisse lucht die om de school heen hing ontzettend gemist. Hij had geen zin om naar het meer te gaan, dus besloot hij naar het kleine meer te gaan. Zodra hij het gras aan de kant in stapte dwaalden er allerlei herinneringen door zijn hoofd aan Valentijnsdag. Hij schudde ze haastig weg en liet zich in het gras zakken, genietend van de vrijheid die er eindelijk weer was.

Scarlett was op zoek naar Toushirou, en wat was een betere plek voor hem dan het kleine meertje nu het meer weg was? Het was een plek waar zij ook vaak zat - het grote meer dan. En jawel hoor, hij zat er. Zonder iets te zeggen bleef ze achter hem stilstaan en hield ze haar handen voor zijn ogen. "Guess who," grijnsde ze.

Toushirou's zicht werd ineens zwart, maar tot zijn verbazing schrok hij niet. Nu hij weer naar buiten kon leek alles fantastisch. Er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht zodra hij Scarlett's stem herkende. 'Even denken,' speelde hij droogjes mee. 'Ik denk.. de bibliothecaresse,' ging hij grijnzend verder.

Scarlett schoot in de lach om Toushirous antwoord. "Fout!" Met een lichte plof ging ze langs hem zitten. "Toch maar een ander meer opgezocht?" Alles kon ontploffen, maar uitgerekend het meer werd geraakt. Geweldig.

Toushirou knikte. 'Je kan niet dramatisch in een krater gaan zitten staren. Plus, het is daar veel te druk. Ik denk dat de halve school staat te staren naar dat maanlandschap. Daarom ben ik hier maar heen gegaan,' zei hij met een glimlachje. Hij sloeg zijn arm voorzichtig om Scarlett's schouders.

Scarlett glimlachte even en blies toen wat ijskoude lucht in zijn gezicht. "Je hebt in ieder geval de kans gehad thee te drinken," zei ze grappend. Zonder haar krachten had ze zijn thee nee in ijsthee kunnen veranderen. Letterlijke ijsthee.

Toushirou schoot in de lach. 'True,' moest hij toegeven. 'Mijn dagen van vredig theedrinken zijn geteld..' zuchtte hij hulpeloos. Hij had nog helemaal niet gedacht aan het feit dat zijn krachten nu terug waren. Hij voelde het geluk van vrijheid nog meer opstijgen en liet de temperatuur een aardig stuk dalen. Het ging makkelijker omdat hij zich niet op een bepaald doel wilde richten, nu bevroor het hele meer langzaam.

"Yay, ijs!" zei Scarlett blij, waarna ze de temperatuur nóg wat liet dalen. Daarna stond ze op en ging ze op het ijs staan, om vervolgens ook Toushirou te wenken. "Kom!" riep ze naar hem toe. Het ijs was toch wel dik genoeg.

Toushirou stond lachend op. Hij liep het ijs op en bleef in het midden stilstaan. Hij liep nooit op af en had ook nooit leren schaatsen, maar hoe meer hij zijn specialiteit onder de knie kreeg, hoe makkelijker hij erop kon blijven staan. 'Gaan we nu pirouettes draaien?'

"Natuurlijk!" lachte Scarlett, waarna ze al een pirouette draaide. "En nu jij Toushirou!" grijnsde ze. Toushirou de ballerina. Eigenlijk zou ze er een camera bij moeten hebben.. Maar een herinnering zou ook goed zijn.

Toushirou grijnsde breed en wierp een blik op het ijs. 'Ik moet eerst een balletpakje aan, anders kom ik niet in de sfeer,' zei hij droog, waarna hij naar de kant "gleed" en het gigantische gras begon te plukken. Hij stak de uiteinden onder zijn riem tot hij een armoedig grasrokje had. 'Perfect!' riep hij blij en zangerig, waarna hij rondjes begon te draaien op het ijs.

-new-

Yumiko liep naar het kleine meer. De laatste keer dat ze er was geweest was geweest met valentijnsdag. Met Toushirou. Beelden van die dag schoten plots voorbij, alsof ze het zich ineens herinnerde. Ze drukte haar ogen dicht, alsof ze ze op die manier weg probeerde te stoppen.

Toushirou kwam met zijn handen in zijn zakken aan bij het meertje dat hem de raarste herinneringen ooit had bezorgd. Het was net of hij alles herbeleefde toen Yumiko's paarse haren voor hem opdoemden. Hij bleef op een meter afstand van haar af stilstaan en staarde naar haar achterhoofd. In stilte. Hij hoefde immers niks te zeggen, Yumiko wist het altijd als hij in de buurt was, en andersom.

'Hello Toushirou.' zei ze, zonder zich om te draaien. Vreemd, heel vreemd. Of was het puur toeval dat de twee elkaar troffen op de plek des onheil? Vast niet. 'Ik heb plannen voor de vakantie.' zei ze met een enorme grijns op haar gezicht, waarna ze zich omdraaide en naar Toushirou keek.

Toushirou trok zijn wenkbrauwen op maar grijnsde. Dan was in ieder geval van Yumiko die de hele vakantie op school zat te creperen. 'Wat voor plannen?' vroeg hij met nog steeds dezelfde grijns. Het feit dat deze plek niet echt de beste herinneringen had en die nog altijd in zijn achterhoofd afspeelden. Hij slikte even toen zijn grijns vertrok.

'Ik ga mee met Nicholas naar London.' zei ze met een glimlachje erbij. Het feit dat ze ergens, heel diep weggestopt, nog wat meer voor Nicholas voelde dan slechts vriendschap, bleef diep weggestopt.

Toushirou probeerde weer te grijnzen en wenkbrauwwiebelde even. 'Oelala,' zei hij droogjes. Hij was er altijd van overtuigd geweest dat er vast nog wel eens iets tussen die twee zou gebeuren. Hij liep naar de waterkant toe en bleef vlak voor het meertje stilstaan. De neuzen van zijn versleten gympen raakten het oppervlak op een haar na niet. Zijn handen gleden in zijn broekzakken en hij staarde een beetje in gedachten verzonken naar zijn warrige spiegelbeeld.

Yumiko glimlachte en keek daarna even naar de grond. Waar ze een bekend rubbertje tegenkwam. Ze keek er met grote ogen naar. Die was van hun geweest, dat wist ze zeker.


(( ahahahhaha ik kon het niet laten XD ))

((HAHAHAHA UHAUSFHUIASDHF))

Toushirou draaide zich om en zag Yumiko naar de grond kijken. Hij volgde haar blik en toen hij opmerkte waar ze naar had gestaard voelde hij zichzelf knalrood worden en draaide hij zich snel weer om naar het water in de hoop dat ze het niet gezien had. 'Dus....' bracht hij uit, maar het was zo zacht dat het niet eens hoorbaar was.

Yumiko wendde snel haar blik af van het rubbertje op de grond. Ineens voelde ze haar mobiel in haar zak trillen. Ze haalde hem eruit. 'Sms van Nicholas.' zei ze meer tegen zichzelf dan tegen Toushirou. Ze las hem en haar gezicht veranderde in een brok ellende. 'D-de ehh.. vakantie samen gaat.. n-niet door.' hakkelde ze.