Het meer+omgeving (a.k.a. de krater met het platform)

Melissa priemde haar ogen samen en spitte Lune's gedachtes uit. Natuurlijk was hij aan het liegen, dat kon ze eigenlijk ook wel zien zonder zijn gedachtes te lezen maar toch wilde ze even precies weten wat hij dacht.
Zodra het woord slet door zijn hoofd schoot werd ze weer kwaad.
'Zwak persoon,' siste ze tussen haar tanden door. Zonder dat ze het wilde schoten Yumiko's gedachtes ook door haar hoofd en dankbaar nam ze de afleiding aan, voordat haar macht uit zijn kooi zou breken.
'Wat dacht je van Rosalie? Dat is mijn tweede naam,' zei ze tegen Yumiko terwijl ze een wenkbrauw optrok. Wat maakte het nou uit hoe ze heette? Als ze straks het universum overnam ging ze iedereen toch opdragen haar Vredesbewaakster te noemen, of iets dergelijks. Ze vertikte het om haar eigen naam te gebruiken voor een functie als dat.

((Oh, nu keren we ons allemaal tegen Lune, gezellie *Sarcasme*.. Ik ben het wel gewent.*drama muziekje*))

Lune knikte, 'Nya.. Zo ben ik nou eenmaal.. Een zwak persoon.. Klootzak..' hij haalde zijn schouders op, hij had niet veel meer te zeggen; als hij gedachten kon lezen had hij de naam 'Pim' geroepen, maar hij wist helemaal niet waar Yumiko's en Melissa's gesprek over ging. Dus hij riep de naam Pim ook niet.

Yumiko was in gedachten verzonken met Melissa's toekomstige naam tot het verstoord werd door La Derde macht herself. 'Nee, doe dan maar Roos. Het gaat juist om een korte, krachtige naam. Lekker makkelijk te onthouden weet je wel, met maar één of twee lettergrepen. Melissa duurt te lang om uit te spreken, het rolt wel lekker.. maar toch. Zeg nou zelf.. "PAS OP! Daar heb je Gaya!" klinkt veel krachtiger dan.. "PAS OP! Daar heb je Melissa!" Dat duurt zo lang om te zeggen. Iedereen is allang dood eer dat ze je naam uit hebben gesproken. Melis kan natuurlijk ook, maar dat klinkt een beetje als een rare vorm van "Nelis" en dat is weer echt een naam voor een doetje.' Ze ratelde een heel iets aan elkaar, het sloeg ook werkelijk nergens op.

'En Lisa dan?' stelde Melissa voor, die het langzaam eens begon te worden met Yumiko's kwestie. Melissa was inderdaad niet echt een naam voor de machtigste persoon in het universum.

((Als ik Melissa geweest was, had ik Lune allang door een rietje laten eten, of in stukjes gesneden met de messen-zet uit onze keuken ofzo...))

Shayla knikte in zichzelf. De waarheid is niet moeilijk om te zeggen, dat zie je nu zelf dus ook Lune. Toch blijf je moeilijk doen... Irritaties stapelde zich op. Als ze op hetzelfde niveau als Lune zat, had ze hem allang met de grond gelijk gemaakt. Helaas was ze dat nog lang niet en de vorige keer toen ze hadden gevochten had hij haar ook verslagen. Ze zat gewoon muurvast met haar gevoelens.

Yumiko schudde wilde haar hoofd. 'Nee, nee niet Lisa. Lisa is enorm random. De halve wereld heet Lisa. Ik zal er nog even over nadenken terwijl ik een dutje ga doen. Au revoir!' zei ze, terwijl ze uiteindelijk weg liep richting de school.


(( moet gaan doei! ))

Yumiko wrote:Yumiko was in gedachten verzonken met Melissa's toekomstige naam tot het verstoord werd door La Derde macht herself. 'Nee, doe dan maar Roos. Het gaat juist om een korte, krachtige naam. Lekker makkelijk te onthouden weet je wel, met maar één of twee lettergrepen. Melissa duurt te lang om uit te spreken, het rolt wel lekker.. maar toch. Zeg nou zelf.. "PAS OP! Daar heb je Gaya!" klinkt veel krachtiger dan.. "PAS OP! Daar heb je Melissa!" Dat duurt zo lang om te zeggen. Iedereen is allang dood eer dat ze je naam uit hebben gesproken. Melis kan natuurlijk ook, maar dat klinkt een beetje als een rare vorm van "Nelis" en dat is weer echt een naam voor een doetje.' Ze ratelde een heel iets aan elkaar, het sloeg ook werkelijk nergens op.

((haha xD))

Lune slofte weg, 'of Pim..' mompelden hij zacht. Hij keerde terug naar de school, hij moest even na-denken, eigenlijk wist hij niet waarover. Over het nieuwe Roze harige persoon dat een hekel aan hem had? Misschien wel.. Liet dat roze harige persoon nu net ongeveer de sterkste van het universum zijn.. Misschien moest hij sorry zeggen, dan zou hij het menen. sorry... galmden het door zijn hoofd, maar hij kon het niet laten, en er schoot een jaloerzie steek door zijn lijf. Hij liep vlug door, en was al snel uit het zich verdwenen.

((Linda@ Daarom is het maar goed dat Melissa die macht heeft gekregen, niet jij. Want ik zou Lune ondanks zijn soms jaloerze trekjes en stomiteiten graag in leven willen houden. Hij zegt sorry trouwens, is dat niet beleeft? : 3 ))

Nadat Shayla echt de aanwezigheid van Lune niet meer kon voelen, kwam ze achter de boom vandaan en zuchte diep. 'Baka...' Zei ze hardop tegen zichzelf. Jalouzie was op dit moment dus één van de grootste zorgen. Het klopte wel, bijna iedereen wilde dolgraag nu met Melissa ruilen. Dit was dus ook een teken dat ze met hun ogen keken en niet met hun hart. Als ze met hun hart zouden kijken, zouden ze de ware betekenis zien van De Derde Macht.

((Nee, hij denkt sorry, hij zegt het niet*Blokoog*))

Iris hoorde opeens de stem van Shayla, ze grinnikte, ze merkte nu was dat ze niet de enige was die mee luisterde. Ze keek Lune na, Wat een ego.. Damn, kon ik maar z'n gedachtes lezen.. ze keek weer naar Melissa. Ze voelde dat ze weer medelijden met haar kreeg, Ik snap écht niet waarom sommige mensen zo jaloers doen..

new-

Scarlett was op de rand van de krater gaan zitten, maar had er wel voor gezorgd dat ze een stevig stuk had gekozen. Afwezig staarde ze voor zich uit. Dit was ooit de plek waar zij en Toushirou het grootste gedeelte van de tijd zaten. En nu was het.. niks meer. Een groot en diep gat. Net als wat er ooit tussen Toushirou en haar was. Ze draaide een beetje met haar voeten, terwijl haar hoofd in een totaal andere wereld zat. Haar blik was leeg en afwezig - alsof haar lichaam gewoon een leeg omhulsel was, zoals wel vaker als ze totaal in gedachten verzonken was.

Yuu had Scarlett bij de krater zien zitten vanaf het balkon op de eerste verdieping en was meteen naar beneden gerend om naar haar toe te gaan. Hij wachtte op een klein afstandje even tot hij weer rustig ademde en liep toen naar haar toe. In stilte ging hij naast haar zitten aan de rand van de krater, terwijl hij voorzichtig over het randje de diepte in staarde.
Hij zei niets, en zat daar alleen maar, terwijl hij het depressieve sfeertje dat in de lucht hing in zich op nam. Het kwam hem bekend voor en deed hem denken aan zijn break-up met Toushirou in de hal. Dat was ook geen pretje geweest. Hij wist precies hoe Scarlett zich op het moment voelde. Maar deze keer kwam Toushirou er niet zo makkelijk af. Daar ging hij wel even voor zorgen.

Scarlett merkte pas een hele poos nadat Yuu langs haar was komen zitten dat hij er ook daadwerkelijk zat - ze had het totaal niet gemerkt. Een poosje bleef ze hem aankijken, verward dat juist hij langs haar was komen zitten, maar al snel keek ze weer voor zich. Ze kon het op dit moment niet eens erg of irritant vinden. Ze had liever dat Yuu langs haar zat dan Toushirou of Yumiko op dit moment, maar het bleef raar.

Yuu's blik gleed langzaam van de krater voor hem naar Scarlett naast hem. Hij had zijn benen over de rand van de krater laten vallen en klakte nu steeds met zijn hielen tegen elkaar.
'Toushirou was net in mijn kamer...' zei hij uiteindelijk op een kalme toon. Hij liet zijn blik afdwalen naar de donkere lucht boven hen.

Scarlett staarde naar haar voeten, waarmee ze nog steeds kleine rondjes draaide, toen Yuu opeens over Toushirou begon. Ze had al zo'n idee waar dit gesprek naartoe ging leiden. ".. Oh," was het enige dat Scarlett wist uit te brengen. Dat het om Toushirou ging verklaarde waarom Yuu opeens langs haar zat. Maar ze had absoluut geen zin erover te praten, zeker niet met Yuu, die toch aan Toushirous kant stond.

Yuu kwam overeind. Hij rekte zich uit en staarde naar het platform in het midden van de krater.
'Zie je dat platform? Het is het enige stukje rots dat de enorme klap van de oorlog heeft overleefd. Maar toch is het een stuk brozer geworden dan het eerst was, toen het nog een omgeving had waar het op kon bouwen. Het is extra wankel, en constant heeft het een angst over zich heen hangen dat bang is dat het kleine stukje rots toch nog de diepte in zal vallen. Daarom moet je het extra goed verzorgen, er extra goed op letten. Want dat kleine stukje rots verdient het niet om in de diepte verloren te gaan, als het zo'n enorme klap al heeft overleefd. Je moet het overeind houden, het elke dag vertellen dat rotsvast zal blijven staan. Want als je dat niet doet, verliest het zijn reden om nog overeind te blijven, en zal het in de diepte verdwijnen bij de volgende klap die het te verduren krijgt.'
Yuu richtte zijn blik weer op Scarlett.
'Snap je wat ik bedoel?' vroeg hij met een glimlach.

Nadat Scarlett een poos had nagedacht over wat Yuu zegt knikte ze langzaam. Ze begreep wat hij bedoelde, maar in dit geval.. "Wat nou als de ene kant van de rots het wel genoeg vond en zelf al loslaat?" vroeg ze toen, om maar even in de rots symboliek te blijven. "Dan kan de andere helft niks meer doen dan ook maar loslaten." Haar ogen bleven gericht op de rots in het midden, die bij een enkele verkeerde aanraking kapot zou kunnen gaan.

'Die ene rots is gewoon een domme idioot die niet weet hoe hij moet leven zonder de houvast van een omgeving om zich heen. Die rots denkt dat hij niet in staat is om overeind te blijven staan omdat het nog een klap verwacht die het niet zal overleven. Die rots laat zich liever alvast vallen zodat het minder pijn doet, dan dat hij nog een klap moet verduren. Daarom moet de andere helft van de rots hem goed vertellen dat ze de klap alleen zullen overleven als ze samenwerken, en als ze samen in het midden blijven staan. Want ik weet zeker dat de ene rotshelft helemaal niet zonder de ander wil. Sterker nog, ze kunnen niet eens zonder elkaar. Dan zijn ze niet meer compleet.'
Yuu glimlachte een beetje om hun symbolische gesprek. Hij hoopte dat Scarlett begreep wat hij wilde zeggen. Het was heel simpel: Ze moest Toushirou gewoon vertellen dat ze hem niet zou verlaten, wat er ook gebeurde. En dan moest hij beloven dat hij dat ook niet meer zou doen. En hij moest zijn excuses aanbieden voor het gebrek aan vertrouwen dat hij had. En hij had nog een stomp voor zijn kop te goed voor zijn stomme gedrag.

Scarlett knikte langzaam na wat Yuu gezegd had. Hij had gelijk in wat hij vertelde, maar ze betwijfelde of Toushirou er ook wel zo over dacht. Het zou wel de plotselinge omwisseling qua gedrag verklaren. "Thank you," bracht ze toen uit, bij gebrek aan nog iets nuttigs weten toe te voegen aan het symbolische rots gesprek. Haar ogen waren nog steeds op de rots gericht, terwijl haar hoofd probeerde alles op een rijtje te krijgen. Yuu deed dit dan misschien voor Toushirou, het had haar in ieder geval geholpen. Voor nu. Als Toushirou haar zou vertellen dat het allemaal niet klopt was ze nog verder van huis.

'No problem,' zei Yuu, hij viste zijn pakje Camel Lights uit zijn broekzak en haalde er een sigaret uit.
'Toushirou is als het goed is nog in mijn kamer,' zei hij, terwijl hij weer op de grond ging zitten en de sigaret opstak, om hem vervolgens in zijn mond te stoppen en hem daar doelloos te laten hangen. Hij was er nog steeds niet helemaal aangewend dat sigaretten geen pocky waren, en hij steeds moest inhaleren. Hij had nou al twee sigaretten verspild die volledig waren opgebrand zonder dat hij er ook maar één trekje van genomen had. Maarja, het was in iedergeval beter voor zijn longen.

"Okay.." bracht Scarlett uit zonder dat ze aanstalten maakte om ook maar op te staan. "Maar ik denk niet dat ik op dit moment tegen hem kan spreken. Normaal spreken dan," zuchtte ze. Het was waarschijnlijk beter als ze hem vanavond ging spreken. Ze wist niet waarom ze het opmerkte maar toen ze Yuu even omkeek zag ze hem met een sigaret zitten. Hij rookte toch niet? Well, voor zover je dit roken kon noemen. "Rook jij?' vroeg ze toen verbaasd, ergens toch best blij dat Toushirou even het onderwerp niet meer was.

Yuu pakte de sigaret vast, nam er maar een trekje van om hem toch maar niet te verspillen en blies de rook tussen zijn tanden door terwijl hij in de verte staarde.
'Ja, maar het is tijdelijk. Ik heb vervanging nodig voor mijn gebruikelijke verslaving die pas over drie weken weer geleverd kan worden: Pocky,' zei hij. Hij keek even naar de sigaret in zijn hand. Eigenlijk stak hij er tegenwoordig vaak ook één op als hij helemaal geen behoefte had aan Pocky.

"Pocky?" herhaalde Scarlett. Wat was een pocky? Het klonk als een of ander soort vogelvoer, maar ze ging er maar vanuit dat Yuu dat niet at. "Mhh.. en je denkt dan zomaar even te stoppen met roken?' vroeg ze toen. Als ze iedereen hier moest geloven deed je dat niet 1 2 3 en kostte het een hele hoop moeite, al snapte ze niet waarom. Het stonk verschrikkelijk en het was waarschijnlijk niet eens lekker.

'Hmm,' zei Yuu, die het gevoel van de rook in zijn longen steeds minder erg en steeds verslavender begon te vinden.
'Ik kan moeilijk een pocky en een sigaret tegelijk in mijn bek steken' zei hij terwijl hij een nieuwe wolk rook voor zich uit blies.
'En ik denk toch echt dat ik dan liever voor de pocky ga.'

"Mhh.. ik hoop het voor je," bracht Scarlett uit, waarna ze haar blik weer op de rots richtte.
Als Toushirou haar zou vertellen dat Yuu ongelijk had met zijn verhaal wist ze genoeg, dan was het dus wel Yumiko geweest en had hij haar wel degelijk voorgelogen. Vertelde hij dat het wel waar was dan.. dan.. Wat dan? Was alles dan weer goed? Wílde Toushirou dat überhaupt wel? Wilde zíj dat wel?

Yuu tikte verveeld de as van zijn sigaret in de enorme krater.
'Ik begrijp precies hoe je je voelt,' zei hij toen, omdat hij het idee had dat hij nog meer tegen Scarlett moest zeggen.
'Toushirou heeft een bepaald soort bindingsangst. Hij is bang dat hij mensen zal verliezen als hij zich aan ze gaat hechten en laat ze daarom liever vallen voordat het te laat is. Dat heeft hij ook bij mij gedaan,' vertelde hij.
'Maar ik laat hem er niet zo makkelijk vanaf komen deze keer. Hij moet leren dat hij zo niet door kan gaan. Dan blijft hij altijd alleen. Vandaar dat jij nu niet de hoop op moet geven.'
Yuu liet zijn opgebrande sigaret in de krater vallen en keek over de rand om hem met zijn blik de diepte in te volgen.
'Nu is je kans om hem voor eens en voor altijd van die bingingsangst af te helpen.'