Lune en Matt's Kamer.

Er liep een traan over Lune-Chans wang, een gemeende traan, die hij niet vaak meer had gehuilt. Hij was zo'n slecht mens geworden..Zo gemeen en stom.. Hij kon hij.. Hij drukte Kyosu tegen zich aan, 'ik heb bewondering voor je,'mompelden hij zacht. 'Jij bent teminste niet zo stom.. '

'Jij bent helemaal niet stom, als je dat soms denkt,' zei Kyosu, alsof hij Lune's gedachten kon lezen. Hij begroef zijn gezicht in Lune's haar en er liep een traan over zijn wang. 'Ik heb nog nooit zo'n oprecht, en lief persoon ontmoet als jij,' zei hij met een zacht piepende stem.

'Ghehe.. Leugens.. Allemaal leugens..' grinnekte Lune door zijn tranen heen, hij drukte Kyosu tegen zich aan.

'Liegen kan ik niet tegen jou, dat weet je toch?' zei Kyosu terwijl er langzaam een glimlach op zijn gezicht verscheen. 'Ik kan echt niet wachten om je mijn thuis te laten zien, ik heb er aan de ene kant wél echt heel veel zin in,' zei Kyosu, die de mooie kant van hun reis naar Ayao begon in te zien.

'Ik ook..' Lune glimlachten, 'ik heb er heel veel zin in..' herhaalde hij zacht. Ter wel hij Kyosu over zijn rug streelde.

Kyosu kreeg een warm gevoel in zijn maag. Hij zou teruggaan naar zijn familie, samen met Lune. Het leek wel een droom. Een jaar geleden had hij van zoiets nog niet kunnen nadenken, maar het gebeurde nu toch echt. 'Ik ga naar mijn kamer, mijn tas inpakken,' zei kyosu en drukte Lune een kus op zijn wang voor hij weg liep.

'Tas inpakken..' Lune beet op zijn lip, 'tas inpakken!' herhaalde hij weer verstrooit, hij snelde naar de kast. En trok zijn tas, begon spullen bij elkaar te zoeken, die hij zou mee nemen naar Kyosu..

Matt kwam net binnen lopen en zag Lune kleding in zijn tas stoppen. 'He? Wat ga jij doen?' vroeg hij verbaasd terwijl hij op zijn bed ging zitten.

-new-
Met het briefje van Lune in haar hand, kwam ze aanrennen. Hijgend bonkte ze op de deur van Lune. Ze moest hem spreken, en wel nu. Ze wilde hem zeggen dat ze zo veel van hem hield, en dat ze hem nooit kwijt wilde als vriend. 'Lune?'

Lune was er niet, de kamer deur stond op een kier, en een raam stond open. Zodat de frisse lucht naar binnen wakkerden, op Lune's bed lach een briefje met 'Ik ben er even niet, wandelen,' hij hielt nooit zijn kamer deur open? Wel zijn raam, omdat Lune graag frisse lucht wou in zijn kamer.
Lune was inderdaad gaan wandelen, in Magic Park..

Miyoko duwde de deur verder open, en keek de kamer rond. Niemand was er. Ze zag een briefje op Lune's bed liggen. Lune was dus aan het wandelen.. In Magic Park? Snel draaide Miyoko zich om, en knipperde met haar ogen. SNel rende ze richtig Magic park.

NEWNEW

Mimiko had Lune al een tijdje niet gezien en had het gevoel dat er iets niet helemaal goed was. Sloffend liep ze ober de gangen op weg naar zijn kamer. Toen ze eenmal bij zijn deur was klopte ze twijfelend aan.

Lune was inmiddels terug in zijn kamer, hij deed op; 'Hallo Mimi..' zei hij killer dan de bedoeling was.

Mimiko voelde een steek in haar maag en even waren haar hersenen bevroren. 'Hee', zei ze na veel te lange tijd snel. Ze keek hem met grote ogen aan tot dat ze door had dat ze aan het staren was. Snel wende ze haar blik naar de grond en beet op har lip.

'Wat kom je doen?' Lune trok een wenkbrauw op en keek Mimi onderzoekend aan.

Opeens had Mimi al weer spijt dat ze kwam. Toch wilde ze niet weer ruzie met Lune en besloot ze te blijven staan. 'Ik.. eh kwam gewoon weer eens een keer langs', zei ze terwijl ze nog steeds naar de grond keek.

'Mooi' sprak Lune opeens verrassend vrolijk, 'ik heb nog veel te doen, maar je kan wel even binnen komen hoor!' hij hielt de deur een stukje voor Mimi open.

Mimiko was verbaast dat hij opeens zo vrolijk deed en liep twijfelend naar binnen. Ongemakkelijk bleef ze staan wachten tot dat Lune ook ging zitten. Opeens voelde het hier zo anders. Alsof ze hier pas weer voor de eerste keer kwam.

Lune keek Mimi onderzoekend aan, 'wil je een stroopwafel?' vroeg hij plotseling.

Mimiko keek om naar Lune en knikte. 'graag', zei ze terwijl ze toch maar besloot te gaan zitten op en willekeurige stoel.

Lune gaf Mimi een wafel, 'dus..' begon hij, hij at zelf niks.

Mimi nam een enorme hap en keek Lune met volle mond aan. 'Dus.. wat?', vroeg ze terwijl ze haar mond leeg had. Ze wilde het onderwerp nog even ontlopen dus liet ze hem beginnen.

'Wat brengt je hier.. Ik denk niet dat je hier was gekomen omdat mijn wafels zo lekker smaken,' Lune steunde met zijn hoofd op zijn handen, en keek verveelt uit het raam.

Mimiko slikte en nam snel haar laatste hap van de troop wafel. 'Zoals ik al zei even kijken hoe het met je ging', zei schor. Het liefst wilde ze gewoon rustig met haar praten aangezien ze weer het gevoel had dat het op ruzie uit zou lopen als ze niet kwam.

'Best goed..' zei Lune stug, hij nam tergend langzaam een slok van zijn thee, en keek Mimi even onderzoekend aan, 'en hoe gaat het dan met jou..'