Speeltuin

Iris keek even naar haar voeten en toen naar Toushirou, ze zag dat hij naar z'n ipod luisterde. Ze glimlachte flauwtjes. Jammer dat hij homo is.. Bij die gedachtte giegelde ze even.

Kyosu grinnikte. 'Wouw, nu voel ik me groot. heel stoer hoor op zo'n glijbaan dakje.' zei hij met een grijns. 'Achja, het is altijd beter dan in het zand, ik ben bij het meer ook al een keer in het water gedondert en dat was ook niet erg prettig.' zei hij droog en nam het uitzicht vanaf het dakje even in zich op.

Toushirou praatte in gedachten mee met zijn muziek, al moest hij zijn best doen niet hardop mee te gaan blèren. Hij merkte dat hij van zijn muziek alleen maar zenuwachtiger werd en zette het af. Zijn blik gleed opnieuw naar Iris. Hij gebaarde naar de schommel naast zich, als teken dat ze best mocht komen zitten, en stopte zijn iPod weg.

'Haha,' ((oke dat was een gemeend lachje)) reageerde Rusine. 'Ik voel me nu echt veel beter dan ieder ander, zo op dit dakje.' In de verte zag ze ineens Tous, waar ze naar zwaaide.

((ja ik weet echt niets beters hoor))

Iris kreeg blosjes op haar wangen. Ze werd altijd zo zenuwachtig als ze naast een jongen zat of praatte. Ze koos er toch maar voor om op de schommel naast hem te zitten. Ze liep naar de lege schommel en ging er op zitten. Ze glimlachte even naar Toushirou. Toen staarde ze naar haar voeten.

Kyosu wist niet meer waarover hij nou moest gaan lopen kweppen. 'Heb je de verborgen kamer wel eens gezien?' floepte hij eruit. Hij wist niet of hij daar eigenlijk wel over praten. Hij wachtte op haar reactie.

'De wat?' vreog Rusine hem verbaast, terwijl ze al meteen herinneringen aan de geheime verborgen chillkamer kreeg, inclusief pokeren en afterparties. Maar goed, over die genante middag wilde ze liever niet praten en daarnaast wist Kyosu daar waarschijnlijk hopelijk niets van..

Toushirou glimlachte naar Iris. 'Hoi' begroette hij haar nogmaals. 'Hoe is je dag?' ging hij opgewekt verder - ondertussen zwaaide hij nog terug naar Rusine. Iris leek niet helemaal op haar gemak, dus besloot hij zo vriendelijk mogelijk te doen.

Iris keek hem aan, ze haalde haar schouders op,'Kan beter..,' zei ze.. Ze keek snel naar haar schaafwonden op haar benen van het duel met Lune. Hopelijk ziet-ie het niet.. 'Die van jou?,' vroeg ze met een glimlach.

'De verborgen kamer. Het is een kamer die je je grootste angsten laat zien.' Kyosu dacht terug aan de keer dat hij daar per ongeluk terecht kwam, en dat shamira en hij toen de weg kwijt waren. Hij schudde zijn hoofd. 'De deur van de kamer verplaatst zich, je vind het bij toeval.' zei hij nog en keek naar de grond.

Ruşine rilde. Haar grootste angst? Ze wist niet eens welke dat zou zijn, niet omdat ze nergens bang voor was, maar omdat ze zoveel angsten had. 'Ik geloof niet dat ik daar graag terecht wil komen,' mompelde ze met een mismaakt glimlachje.

'Wel oké' antwoordde Toushirou. 'Wat is er loos?' vroeg hij daarna. Zijn blik dwaalde af naar de grond toen hij ineens de schaafwonden zag. Hij keek bezorgd naar Iris. 'Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?'

Kyosu schudde zijn hoofd. 'Nee, inderdaad.' zei hij. 'Maare, ik denk dat ik maar eens op stap. Naar de kermis waarschijnlijk.' Kyosu sprong van het dakje af. 'Ik zie je nog wel, waarschijnlijk.' Zei hij met een lachje.

Ruşine grijnsde naar hem, en knikte kort als antwoord dat hij ging. 'Vast wel,'

Iris werd rood, 'O, niks bijzonders..,' zei ze beschamend. Ze dacht even aan het duel en Yoko. Ze twijfelde of ze het hem toch moest vertellen maar ze hielt haar mond.

'Nou, dan wil ik niet weten wat er gebeurd als het wel iets bijzonders is. Vallen dan al je ingewanden eruit ofzo?' zei Toushirou fronsend. Het zag er pijnlijk uit. 'Kom op, voor de draad ermee. Wie was het?' vroeg hij aandringend.

Iris grijnste even. Ze besloot het toch te vertellen. 'Een duel met Lune..,' zei ze zacht. Ze klemte haar knieën tegen elkaar zodat je haar schaafwonden net niet kon zien.

Lily liep doelloos over het terein van MHS en zag een kleine speeltuin.
Ze haalde haar schouders op en liep erop af.
Stilletjes ging ze op een van de schommels zitten en keek voor zich uit.

Toushirou moest even denken wie dat ook alweer was. Hij herinnerde zich een jongen van het feest. 'Ik hoop dat het vriendschappelijk was, anders pik ik het niet' mompelde hij terwijl hij zijn vuisten iets balde. Hij staarde een tijdje naar zijn handen en bedacht zich ineens dat zijn examen er al aan zat te komen. Hij slikte wat zenuwen weg.

Iris moest lachen om zijn reactie, 'Het was vriendschappelijk, anders had ik het ook niet gepikt..' zei ze. Ze dacht ineens terug aan het duel (( Die was niet vriendschappelijk x3 )) van Yoko&Yumiko, dat had ze ook niet gepikt.

---New---

Lune liep zingend het speeltuintje op, hij liep niet meer zoon mank en de pijn tussen zijn benen was minder geworden. Hij zag Iris zitten, 'Haay Iris! Weer terug op de plek van het duel?' hij glimlachten. En toen gleed zijn blik op Toushirou, hij zei niks maar glimlachten alleen maar triomfantelijk

Toushirou knikte. 'Mooi zo' mompelde hij. Toen keek hij ineens op. Daar was Lune, ze hadden het net over hem. Hij zwaaide kort.

Lune ploften naast Iris en Toushirou neer. En keek afwezig voorzich uit.

Iris glimlachte naar Lune, ze dacht meteen weer aan Yoko, nog steeds medelijden, 'Hoi, Lune,' zei ze.

Leila besloot dat ze haar gezicht ook maar weer eens moest laten zien. Ze had wel weer genoeg gehad van alle rust. Ze liep vrolijk de speeltuin in. Ze zag dat er nog meer mensen waren en dat vond ze heerlijk. "Hallo allemaal."