Speeltuin

Yuu's handen kriebelden toen Tou-chan hem even met zijn turquoize ogen aankeek. Hij speelde nog altijd met zijn haar, maar kreeg plotseling ook de neiging om met andere dingen te gaan spelen.

((WUAHAHAHAHA, ik vind mezelf zo grappig))

((HAHAHAHAHAHAHAHAHA))

Toushirou keek naar de speeltuin die heel langzaam leegdruppelde. Hij gaapte. Daarna wreef hij ook nog in zijn ogen, het zag er waarzchijnlijk uit als een baby die net wakker werd. De zon prikte in zijn ogen.

Lucas rolde zijn ogen. "Ik bedoel, daarboven," en hij wees warrig naar een punt aan de hemel. "Op Ayao. Bronnen hebben me geïnformeerd dat daar nogal wat ongure types rondlopen, een verminkt gezicht zou niet misstaan. En," ging hij luchtig verder, "dat zou je zeker kunnen doen, als ik je met mijn fabuleuze luchttechnieken niet eerst buiten werking stel." Hij grijnsde en verstrooide het grassprietje over de grond.

Ayano keek hem lachend aan. "Ik heb liever mijn mooie gezichtje, daar kan ik al angstaanjagend genoeg meekijken," grijnsde ze breed. "Maar ja, Ayao heeft zo zijn types, maar als je ze eenmaal kent kunnen ze best aardig zijn." Lucas zou haar zeker vierkant uitlachen. "Buitenwerking stel?" zei ze bespottelijk. "Ben je zo goed dan?" Ze deed een paar plukken haar achter haar oren omdat die voor haar gezicht vielen.

Yuu beet op zijn lip om te voorkomen dat hij Tou-chan helemaal dood zou knuffelen. Dat kind moest verboden worden. Hij was veel te schattig.

"Jij hebt me duidelijk nog nooit zien vechten," zei Lucas, die zijn ogen had gesloten en hooghartig zijn wenkbrauwen omhoog had getrokken. Toen hij zijn ogen opende grijnsde hij breed. Hij wist niet zeker of hij wilde vertellen dat hij een grapje maakte, hij vond het wel een goed plan om haar reactie eerst aan te horen.

Ayano keek hem aan en ging toen weer over hem hangen, waardoor Lucas weer op zijn rug kwam te liggen (ja je lag op je ZIJ) Ze grijnsde breed. "Ooh ja? Kan je me dat ook laten zien?" zei ze terwijl ze met haar vinger langs zijn wang ging. Haar grijns kwam nog net niet van oor tot oor.

Zijn ogen werden groot en hij probeerde kalm te blijven, maar de plek waar haar vinger langs zijn huid was gestreken tintelde, en op de een of andere manier wilde hij ineens allemaal dingen die hij verward uit zijn hoofd bande. Helaas was haar grijns aanstekelijk, en merkte hij dat hij opnieuw een wenkbrauw optrok. "Ik waarschuw je..." zei hij, terwijl hij echter geen idee had waar hij haar voor waarschuwde.
Ik waarschuw je, ik val nogal snel buiten westen? Ik waarschuw je, misschien moet je me niet te hard aanpakken?

Ayano keek hem aan. "Ga ik anders dood?" grijnsde ze. Ze herhaalde dezelfde beweging die ze net ook had gedaan met haar vingers en ze kneep even liefjes haar ogen fijn om daarna ze weer open te sperren en hem aandachtig aan te kijken. Om de een of andere reden was er iets aparts aan hem. Vooral omdat hij een aardling was en geen ayaoaan.

Lucas grijnsde, en kroop iets omhoog, waarna hij haar hand beetpakte en die vervolgens naast zich neerlegde. Vervolgens stond hij op, veegde de grassprietjes van zijn kleren, en stak een hand naar haar uit. "Ik kan niets garanderen," grijnsde hij.
Hoewel het een opluchting was niet meer onder drukkende verwarring te leven van net, vond hij het jammer dat hij straks zo buiten westen zou zijn dat hij haar hand niet meer tegen zijn wang kon voelen.

een tinteling ging door Ayano's handen toen Lucas de hare vast pakte, toen deze weer was neergelegd was de tinteling verdwenen. "Dus ik ga verliezen?Of wat zijn we van plan?" vroeg ze terwijl ze weer zijn hand vast pakte en zich omhoog liet hijsen ((ja dat doe je XDD)). Eigenlijk had ze geen zin in een gevechtje, maar als lucas dat wilde. Waarom ook niet?

Verdorie, hoe moest hij hier zich uitkletsen? Nadenkend keek hij van haar gezicht naar het homostelletje dat verdacht stil aan het zijn was.

Ayano gaapte een beetje. "Kunnen we het ook niet uitstellen tot een andere keer? Ik ben nu nogal last van een kater denk ik zo," mompelde ze terwijl ze naar boven keek om hem ook maar aan te kunnen kijken. Ze grijnsde wel nog steeds.

Lucas haalde opgelucht adem, vloeide toen met zijn hand door zijn haar en was vervolgens gedoemd om een enorm saldo krullen weer omhoog te duwen. "Goed plan," murmelde hij. Toen hij niet zeker wist wat hij moest zeggen keek hij naar zijn voeten. "Misschien moet ik maar eens aan mijn huiswerk beginnen," loog hij langzaam. Waarom hij dat zei wist hij niet zeker, hij keek moeizaam in haar ogen, fronste, en hing zijn blik op de bomen in de verte. "Enorm opstel over elektrische luchtstromingen. Airconditioning enzo... je kent het wel." Hij schopte tegen een steentje en stak zijn handen in zijn zakken.

Ayano pakte zijn armen vast aangezien dat niet bij zijn handen ging. Staarde met een lege blik naar boven en zuchtte diep. "Wat jammer," mompelde ze. "Had ik dan toch maar met je gevochten." Ze wist niet of ze Lucas moest geloven, maar misschien was ze nog steeds niet helemaal nuchter. "Laat het me maar weten als je klaar bent met je opstel," zei ze zachtjes en daarna liet ze zijn armen weer los. Nog steeds keek ze naar boven.

Lucas opende twee keer zijn mond, bleef haar verwoed aanstaren, en draaide zich toen ferm (?) om. Met een haastige pas en zijn handen diep in zijn zakken gestoken liep hij het speeltuintje uit, zijn hoofd bijna net zo'n warboel als zijn haar.

Verbijsterd bleef Ayano staan. Great... Daarna liep ze ook de speeltuin uit om haar make-up weg te halen en opnieuw te doen en ook nog eens haar haren goed te doen.

NEW NEW NEW NEW

Seth liep met zijn hoofd in de dag ervoor naar de schommel en plofte er leegjes op. Spijt, vage twijfel, maar vooral opwinding raasden door hem heen. Hij kneep harder in de ketting dan nodig was, maar deze zelfpijniging was nodig. Zijn handen functioneerden auto-immuun.

((autoimmuun is als je eigen lichaam jezelf gaat aanvallen))

Miyoko kwam binnen gehuppelt.
Ze zag dat Seth op de schommel zat. Zij ging op de andere zitten. 'Hey Seth,' Miyoko glimlachte verlegen.

((Auto-immuun = emo))

((SETH IS GEEN EMO c: ))

Seth keek wazig op, zag dat er een meisje naast zich zat, en besloot dat hij geen zin had om zichzelf te treiteren met het confronterende feit dat hij geen zin had in oestrogeen. Hij zei niets en schommelde een beetje heen en weer.
Hij had veel zin om weg te rotten in zelfmedelijden, en eigenlijk had hij daar de titanic voor nodig, en zijn beste vriendjes Ben en Jerry (flauw flauw flauw en vaak gemaakt).

Miyoko keek naar de grond. Seth zei niks terug. 'Is er wat aan de hand?' Snel keek Miyoko weg. Als ik maar niks verkeerd die, strax valt ie me aan ofzo.. Net als die heks.

((Bridget Jones flashbacks))

Toushirou liep de speeltuin in. Hij zag bekende gezichten, al wist hij niet zeker of hij in gesprek wilde gaan. Hij plofte daarom maar neer op een schommel, een paar plekken van ze af. Hij boorde zijn voeten in de grond en dacht alles wat in zijn hoofd zat tien keer over, voor hij een diepe zucht slaakte.

((Yay, ik ga nog net niet dode-Lune-Chan Die eigenlijk dood hoort te zijn door de 3 flessen Vodka in de speeltuin neer dumpen.))

Lune had nogsteeds een vreselijk sago gezicht. Hij ging op de wip-wap zitten, en leek op een sago kleuter.

Kyosu kwam de speeltuin ingewandeld. Hij zag een paar mensen zitten, maar zei niets. Hij vroeg zich af wat hij hier eigenlijk deed. Vroeger durfde hij niet naar de speeltuin omdat hij ooit van de glijbaan was afgekeilt. Kyosu zuchtte en ging in het zand zitten.