De banken onder het balkon.

Yumiko had zo'n gevoel dat Yuu er vast wel weer zou zitten met een peukie in z'n mond. En aangezien ze nu een soort van ruzie had met Toushirou was hij de enige waar ze nog een beetje mee kon praten. En ja hoor.. wie zat er bij aankomst. 'Hi.' zei ze met een klein glimlachje. Ze ging zitten op dezelfde plek als de dag ervoor. Déjà vu.

Seth had met een pruilerig lipje toegekeken hoe Yuu veel te gemakkelijk uit zijn zichtveld was verdwenen, en had beteuterd de veelste grote labjas uitgetrokken.
Een bezitterig stemmetje in zijn hoofd beval hem achter Yuu aan te sluipen. Gerustgesteld besefte hij dat Yuu welliswaar écht naar buiten ging, en net toen hij met een gerustgestelde zucht naar Yuu wilde toelopen, zag hij iets verschrikkelijks.
Zijn ogen schoten open en hij klemde zich totaal verbijsterd om de boom waar hij zich achter had verstopt.
Yuu die rookte.
Dat kon niet! Dat mocht niet!
Een beschermerig gedeelte van zijn brein trok wild aan zijn voeten, tot ze hem vlak voor Yuu's neus hadden geplaatst en hij met grote ogen het ding uit Yuu's vingers trok.
Met een gruwend gezicht gooide hij het op de grond, en keek hij Yuu met diepe verbazing en achterdocht in zijn ogen aan.
"Sinds wanneer," commandeerde hij, terwijl hij Yumiko straal negeerde en Yuu star bleef aanstaren.

Yuu kreeg niet eens de tijd om Yumiko gedag te zeggen, want plotseling stond daar Seth voor zijn neus en was zijn sigaret weg.
Zijn stressverlossende sigaret.
'Hé, wat doe je!' riep Yuu kwaad naar Seth. Hij kwam overeind en keek Seth boos aan.
Het aanblik van Seth's gezicht werkte echter al snel in op zijn hersenen, en al snel was hij niet meer in staat om boos te kijken. Schuldig staarde hij even naar zijn voeten.
'Het is maar tijdelijk,' begon hij zijn gebruikelijke smoes, maar het besef dat dit absoluut niet waar was was al langzaam in zijn hoofd doorgedrongen.
'Isaac heeft geen Pocky meer en daarom zocht ik vervanging,' zei hij uiteindelijk maar gewoon. Eerlijkheid was altijd het beste, en daarom was hij altijd eerlijk. Hij keek Seth aan.
'Als je wil dat ik stop dan doe ik dat,' bekende hij uiteindelijk oprecht. Hij wilde Seth niet verliezen om zoiets stoms als een sigaret.

Seth keek Yuu even beteuterd aan, fronste even, maar liet uiteindelijk met een klein zuchtje zijn achterdocht ietwat vervagen.
"Nee, laat maar, dat vertrouwen gedoe moet maar eens ingeschakeld gaan worden," verzuchtte Seth, die nog steeds een beetje wrokkig naar de sigaret op de grond staarde. "Dus als het tijdelijk is, dan.. is het, tijdelijk."
Met een onzeker grijnsje keek hij omhoog* naar Yuu, zich een beetje stom voelend omdat hij zich zo had laten gaan.


*ik heb seth 1.79 m gemaakt.

Yumiko zuchtte. Je kon het natuurlijk ook overdrijven met het anti-roken. Ze keek even van Seth naar Yuu en weer terug. Eigenlijk pasten ze best wel bij elkaar. De ene was een boom van een kerel, de ander niet zo groot. Wit haar, bruin haar. Dominant, Onderdanig. Elkaars tegenpolen. Grappig.

'Mooi,' zei Yuu. Hij haalde een pakje kauwgom uit zijn zak en stak er twee in zijn mond.
'Kijk, ik hou rekening met je,' zei hij met een kleine grijns op zijn gezicht. Hij gooide het pakje naar Yumiko, omdat hij het idee had dat zij ook wel een kauwgompje wilde. 'Wil jij er ook 1?' vroeg hij aan Seth, terwijl hij de twinkeling die in zijn ogen ontstond probeerde te verbergen maar hij had nog steeds niet helemaal door hoe hij dat nou voor elkaar moest krijgen.

"Ja, dankje," zei Seth afwezig, die in gedachten naar de gloeiende sigaret op de grond staarde.

Yumiko vond kauwgom altijd maar vreemde, rubberachtige dingen. Heel aards bovendien. Je kon toch ook gewoon je tanden poetsen als je vond dat je uit je mond stonk? Vandaar dat ze vriendelijk bedankte en het pakje teruggaf aan Yuu.

Yuu pakte het pakje grijnzend van Yumiko terug. Hij deed eerst net alsof hij er 1 uit wilde pakken, maar stopte het pakje toen terug in zijn zak.
'Ik heb een beter idee,' zei hij. Hij pakte Seth's gezicht bij zijn kaken vast met duim en wijsvinger en trok hem naar zich toe. Hij liet zijn mond even met die van Seth versmelten en duwde zijn eigen kauwgom bij Seth naar binnen. Met twinkelende oogjes trok hij zich weer terug.
'There you go.'

'AAAAAAH MY EYES. O MY FREAKIN' GOD DOE DAT OP JULLIE KAMER.' Als er iets was waar Yumiko braakneigingen van kreeg was het wel homoseksuele handelingen.

Seth staarde met zijn mond nog open naar Yuu.
"Wa-wat-..." Struikelend over onbestaande woorden keek hij met een vuurrood hoofd van Yuu, naar Yumiko, en weer naar Yuu.
"YUU NIET DOEN!" riep Seth, die eindelijk zijn woorden had weten te vormen en haastig het kauwgompje uit zijn mond haalde. Pruilerig keek hij van Yuu's gezicht naar het plakkerige ding in zijn hand.

Yuu zuchtte geïrriteerd. Hij werd een beetje gek van Seth's preutse gedrag. Die jongen moest ook altijd wat te zaniken hebben. En nu hij ook nog is het vooruitzicht had op die nulmeting werd hij al helemaal chagrijnig.
'Ik ga naar de kamer,' zei Yuu. Hij haalde gefrustreerd nog een sigaret uit zijn borstzak en stak hem al lopend naar de hoofdingang op.
'...kan ook niet tegen een grapje...' mompelde hij binnensmonds. Natuurlijk vond hij Seth's reactie heel cute, maar nu was hij gewoon even chagrijnig. Eerst jatte die gast zijn sigaret uit zijn bek en dan ging ie zich ook nog is druk maken om Yumiko. En dan te bedenken dat hij het absoluut niet erg had gevonden om hem te bespringen in een bomvol café waar verdomme zijn moeder nog bij was geweest ook.
Er was geen touw vast te knopen aan die jongen. Hij kreeg er hoofdpijn van.

Fronsend keek hij Yuu na. Yuu was overduidelijk geïrriteerd, en hoewel hem dat pijnlijk op zijn lip deed bijten, vond hij het toch niet helemaal rechtvaardig.
Wie had hem nou voorgelogen over zijn rookgedrag, wie stopte er nou.. Hij slikte. Een kauwgompje in zijn mond.
Verstrooid keek hij naar het ding in zijn hand, maar compleet tegen het normale rationele brein in begonnen zijn ogen te glunderen.
Misschien moest hij het bewaren om-
Zijn gezicht vertrok, niet bij die gedachte, maar omdat hij er serieus over aan het nádenken was. Bang voor wat zijn brein nog meer kon bedenken beende hij haastig naar de prullenbak, waar hij het witte dingetje ingooide.
Licht hijgend en totaal uit balans keek hij naar Yuu, die nog net uit zijn zichtveld verdween.
"Eh, ik moet, eh, gaan.." hakkelde hij zenuwachtig tegen Yumiko, en binnen no-time was hij achter Yuu aangeracet, behendig zijn afstand bewarend.

Toushirou had ze vandaag nog niet gezien. Helaas, gelukkig, hoezee. Ze wist niet wat er precies van te denken. Ze wist wel dat hij maar een geintje had gemaakt, maar gepast was het zeker niet. Ook Yuu was nog niet gesignaleerd. Die was waarschijnlijk te druk met het balen om zijn pocky en het hijsen aan z'n rokende stok. Zuchtend ging ze op een van de banken zitten terwijl ze naar het terrein staarde. Een dode dag vandaag.

Verveeld kwam Fabian aanslenteren. Zonder op of om te kijken ging hij op het bankje zitten. Na enige tijd voor zich uit te staren en wat te denken, merkte dat hij niet alleen was. Hij keek op zij en zag een meisje die hem bekend voor kwam. 'Hey ben jij niet dat ene meisje.. ehm Yumiko?'Hij keek haar grijnsend aan bij de gedachte hoe hij voor het eerst kennis met haar had gemaakt. Vreemd genoeg had hij het niet eens genânt gevonden.

Yumiko keek de jongen na die aan kwam lopen, of meer sjokken. Het had blijkbaar even geduurd voor hij haar op had gemerkt. Ze keek na zijn begroeting even op naar de jongen, die zich voor had gesteld als Fabian. 'Klopt.' zei ze met een klein glimlachje erbij.

Zo spraakzaam typje. 'Ach, je moet er niet veel van denken. Het was nooit serieus en dat zou het dus ook niet worden. Ik heb haar amper aangeraakt.' Hij glimlachte en dacht er aan terug hoe makkelijk het ging. Hoe ze zomaar zijn kamer binnen kwam en met een paar uitdagende opmerking duidelijk maakte wat ze wilde. Hij kon dat arme kind dan toch niet afslaan. Maar toch was het wel goed geweest dat een gek de kamer binnen kwam teleporteren. Anders dacht dat kind zometeen ook nog dat hij met haar door wilde gaan en dan had hij een stalker erbij. Hij wist maar nooit hoe ze hier waren. Dat moest hij nog even ontdekken.

'Ik denk niet over dingen die me niet interesseren.' antwoordde ze kil. Denkt hij soms dat ik van de daken ga schreeuwen dat ik hem zag aanpappen met een blauwharig meisje? What does he thinks I am? 'Maar ja, ik snap wel dat je haar uit hebt gekozen. Eenvoudig type, broek uit binnen een minuut. Lekker easy.' Over alle jongens dacht ze inmiddels al hetzelfde, al klopte het soms niet eens. Maar aangezien dat bij Nicholas wel zo was geweest, en deze jongen qua uiterlijk en gedrag wel wat van hem weg had, kreeg hij het als vooroordeel over zich heen.

Yuu had nog net niet twee sigaretten in zijn bek gestoken. Met één brandend peukje dat uit zijn mondhoek stak en de ander in zijn borstzak, klaar om hem straks te vervangen liep hij naar zijn nieuwe favoriete hangplek: de banken. Toen hij er aankwam was zoals gewoonlijk Yumiko er weer, samen met een jongen die hij nog nooit eerder had gezien.
'Yo,' zei hij kort tegen Yumiko en de jongen. Hij plofte neer op de bank en nam een trek van zijn sigaret, waarna hij hem doelloos tussen zijn vingers liet hangen. Terwijl hij met een zucht te rook uitblies staarde hij weer eens in de verte.
Hij wist nog steeds niet wat hij nou van Carters plotselinge aanwezigheid moest vinden. Hij twijfelde of hij en Carter misschien maar vrienden moesten worden. Yuu had tenslotte nog altijd een grote bewondering voor hem en als hij zo de toekomst inschatte bedacht hij dat hij en Carter prima vrienden konden worden.
Maar toch was hij ook een beetje bang dat het per ongeluk mis zou gaan, en dat wilde hij absoluut niet.
Seth was zijn one and only.

'De jongen van Carter is het niet?'zei hij glimlachend. Hij negeerde Yumiko haar opmerking, zo had hij het helemaal niet bedoelt. Om de één of andere reden had hij nu al een bepaalde "haat" voor haar. Net alsof er iets aan haar mankeerde, maar dat had hij wel vaker. Zoiets voelde hij aan of kon hij aan lichaamshouding of praatjes zien of horen.

Yumiko begroette Yuu en keek daarna van Fabian terug naar Yuu. 'Carter?' vroeg Yumiko verwonderd. Hij is toch nog steeds een happy couple met Seth? Of is dat nu al over? Dat zal vast niet, toch?

Yuu's blik verstarde bij het horen van zijn nieuwe benaming.
Dit was niet goed. Hij had Carter alleen nog in de eetzaal gesproken en hij werd nú al als eigendom van hem beschouwd.
Met een ijskoude blik keek hij de jongen aan. Mooi niet dat hij daar mee akkoord gaat.
'Nee, niet jongen van Carter,' gromde hij. Hij kwam overeind en keek neer op de jongen die ongeveer even lang was als Seth.
'Yuu Takano, eigenaar van Seth,' zei hij met zijn mannelijkste stem, terwijl hij Fabian dreigend aankeek en nog een trek van zijn sigaret nam, om vervolgens de rook in Fabians gezicht uit te blazen. Hij richtte zich op Yumiko.
'Carter is een oude kamergenoot van me die hier opeens op school zit. Ik kwam hem vandaag tegen in de eetzaal, vandaar dat mensen hier opeens misverstanden in hun stomme kop laten ontstaan,' legde hij uit. Hij ging weer op de bank zitten en staarde weer voor zich uit.

Yumiko keek naar de ietwat aangebrande Yuu, die het blijkbaar niet zo op prijs stelde dat zijn naam samen met die van Carter werd gebruikt, aangezien Seth nog steeds zijn "eigendom" was. 'Rustig, kettingroker.' zei ze zacht. Straks brak er, weer eens, een ruzie uit. En vandaag, op deze dode dag, had ze daar weinig zin in.

Hij keek de jongen geïriteerd aan. 'Eigenaar van Seth? Is dat je schoothondje?' Hij haalde een wenkbrauw op. 'Mmh, je kijkt enorm tegen hem op, dat kan elke schooier zien.' Hij keek Yuu even aan. Dat deze jongen homo was, viel niet echt te zien. Nu hij hem eens goed bekeek had hij wel iets van Carter. Hij leek wel op hem. Het zou zo zijn jongere broertje kunnen zijn. 'Ik ben Fabian trouwens.'stelde hij zichzelf maar voor toen hij besefte dat die gast dat zonet ook had gedaan.

'Natuurlijk kijk ik tegen hem op. Hij is de persoon die van mij een man heeft gemaakt. Het is niet meer dan normaal om tegen zo iemand op te kijken. Zonder Carter was ik nog steeds een stomme kleuter,' verdedigde Yuu zichzelf. Hij gooide zijn sigaret op de grond, die pas half opgebrand was. Hij glimlachte even in zichzelf. Juist, dat was het. Hij keek gewoon tegen Carter op, en dat was hij niet gewend. Vandaar dat hij even ontspoord was. Hij moest er gewoon weer even aan wennen dat er nog iemand op de planeet rond liep die nog meer... Yuu was dan hijzelf.