De Zieken afdeling (18+)

Scarlett schoot in de lach om Toushirous opmerking, maar probeerde daar al gelijk mee op te houden. Lachen deed alleen maar pijn. "Het gaat," bevestigde ze toen, waarna ze kort glimlachte. Natuurlijk ging het niet, alles deed ontzettend veel pijn. Maar om dat nu aan beiden te gaan toegeven.. Yumiko zou te trots worden.

Toushirou glimlachte, al zou hij toch zweren dat haar gezicht even vertrokken was. Hij veegde wat haren uit haar gezicht en ging op een stoel zitten die naast het bed stond.

Scarlett glimlachte kort toen Toushirou langs haar op een stoel was gaan zitten. Ze merkte nu pas hoe blij ze er eigenlijk mee was dat hij hier was gekomen. Het voelde gelijk een stuk rustiger. 'Waarom was je eigenlijk hier?" vroeg ze toen opeens. Als ze zo min mogelijk ademde - en dus rustig praatte - deed het een stuk minder pijn. Maar het was toch raar dat hij heel opeens hier was? In een ziekenzaal nota bene.

'Nouja..' mompelde Toushirou. 'Ik was een beetje aan het rondwandelen, ik wilde naar de bibliotheek, maar ik kijk altijd naar binnen en toen eh - toen zag ik jullie' zei hij.

"Ik snap het," antwoordde Scarlett. Geijk daarna zuchtte ze, maar dat was alweer iets wat ze beter niet kon doen - het deed ontzettend veel pijn. "Het was toch niet dringend?" vroeg ze toen opeens. Hij hoefde hier echt niet voor haar te blijven zitten als hij ergens heen moest.

Nicholas stond op."Ik ga even eh.. iemand zoeken," hij keek nadrukkelijk naar Scarlett, en liet toen the upcoming couple achter.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'De bibliotheek loopt niet weg, ik kan altijd nog gaan' zei hij met een glimlachje. Hij keek Nicholas met een schuin hoofd na toen die ineens verdween.

"Eh okay.." zei Scarlett vaag toen Nicholas opeens wegliep. Ze had hem niet eens kunnen bedanken - iets wat ze eigenlijk toch moest doen. Op dit moment kon ze er echter niet echt mee zitten. 'Thanks for staying," zei Scarlett toen, waarna ze even zwak glimlachte. Ze had echt geen zin om hier alleen te zitten, en tegen de tijd dat ze gevlucht was hadden ze haar op dit tempo al snel weer terug.

Toushirou knikte. 'Geen dank, het is beter dan je hier heel lullig alleen laten' zei hij. 'O, dat bedoelde ik trouwens niet richting Nicholas, hoor' verontschuldigde hij zich. 'Ik had het meer over mezelf, hehe'

"You're free to go," zei Scarlett gelijk. Als Toushirou hier niet wilde blijven mocht hij best gaan - al zou ze het jammer vinden. En nog steeds had ze geen Scorpio gezien. Ze had hem te veel te vertellen en hij bleef maar weg. Meannn.

Toushirou schudde meteen zijn hoofd. 'Ik blijf gewoon hier, wat denk jij nou' zei hij. Hij klonk haast beledigd, maar grijnsde al snel weer. 'Jammer dat ze hier niet van die hangende tv's hebben..' zuchtte hij.

Scarlett glimlachte even na Toushirous antwoord. "Ach.. ik betwijfel of de aarde leuke zenders of films heeft," zuchtte Scarlett, waarna ze even pauze hield omdat het vreselijk pijn deed. "Behalve dan The Ring, natuurlijk." Ze hield haar lachen in en glimlachte alleen even, dat was tenminste niet pijnlijk.

Toushirou lachte. 'Nouja, dan moeten we maar even zonder onze grootste liefde, de knapste, de lekkerste, de o zo prachtige Samara' preekte hij met een dramatische toon in zijn stem. Er vlogen nog net geen bloesemblaadjes om hem heen.

Het lukte dit keer niet om haar lachen in te houden en dus hield Scarlett beide armen tegen zich aangedrukt terwijl ze probeerde niet te lachen. "Auhahaa hou ohohop," lachte ze, terwijl ze probeerde te stoppen. Het beeld van Toushirou was te grappig geweest.

Toushirou's gezicht betrok en sloeg om naar een lichte bezorgdheid. Hij keek naar Scarlett's ribben en glimlachte. 'Ik denk dat we hier nog wel even zitten' stelde hij vast.

"Nee," antwoordde Scarlett gelijk, die er niet aan dacht hier nog lang te zitten. "Ik doe gewoon alsof het geen pijn meer doet en dan laten ze me vast wel snel gaan. Ik kan heel goed liegen." Ze knikte kort om haar zin te bevestigen. 'They'll believe me. They have to." Gelijk na haar zinnen duwde ze haar armen onopvallend iets harder tegen zich aan. Teveel gepraat achter elkaar.

'En dan?' vroeg Toushirou met opgetrokken wenkbrauwen. 'Dan ga je op je eigen bed liggen creperen in plaats van hier, zeker?' zei hij met een plagerige grijns.

Scarlett opende haar mond om iets te zeggen maar sloot hem al gelijk weer. Hij had een punt. Maar zij had een betere. "Dat is in ieder geval beter dan al die bemoeizuchtige zusters om me heen," zei ze. zachter dan net, haar blik gericht op de dichtsbijzijnde zuster. Toen die omkeek stak ze haar tong naar haar uit. Net goed.

Toushirou grijnsde. 'True' zei hij. 'Maar hoe wil je wegkomen, gezien je nog net geen detectie halsband om hebt?' vroeg hij toen. 'Volgens mij willen ze je écht niet kwijt. Wat een liefde' fluisterde hij met een overdreven glinstering in zijn ogen.

"Daar verzin ik nog wel wat op," zei Scarlett, waarna ze gelijk weer probeerde rustig te doen - totdat Toushirou weer een rare opmerking moest maken en ze weer in de lach schoot. "Auuhahaahau hou nou ohop," smeekte ze, nog steeds half lachend. "Straks vermoord je me nog."

Toushirou glimlachte zwakjes. 'Dat willen we natuurlijk niet' zei hij zacht. Hij aaide even voorzichtig over haar ribben heen en keek toen weer naar haar gezicht. 'Raar dat die zusters het niet meteen kunnen genezen' zei hij bedenkelijk.

"Raar dat ze me niet gewoon naar mijn kamer laten," mompelde Scarlett, bijna onverstaanbaar. Even wachtte ze weer met praten - voor de zekerheid. "Ze werken me op de zenuwen, die zuster," zei ze daarna, met een geïrriteerde blik naar een van de medewerkers.

Toushirou knikte en volgde met zijn blik één van de zusters, die hyperactief met pleisters heen en weer rende naar een andere leerling. Ineens kreeg hij een idee. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. 'We kunnen je natuurlijk ook gewoon.. we smokkelen' fluisterde hij geamuseerd.

"Oh ja, en dan zak ik neer vlak voor de ingang - fantastisch plan," zei Scarlett zonder tussendoor adem te halen. Gelijk daarna liet ze zichzelf weer even rustig worden. "Hoe komen we hier in godsnaam ongezien weg dan?" fluisterde ze zo zacht als ze kon.

Toushirou grijnsde. 'Ik kan je natuurlijk ook gewoon optillen en keihard wegrennen' zei hij droog. 'Om de spanning erin te houden. Toushirou versus zusters' zei hij grijnzend terwijl zijn blik over het personeel gleed.