De Zieken afdeling (18+)

'Niks bijzonders,' zei Yuu. 'Gewoon een duel dat uit de hand liep.' Hij ging op een krukje naast Tou-chans bed zitten en pakte zijn hand vast. Zachtjes wreef hij met zijn duim over zijn handpalm. De verpleegster keek hun even raar aan en vertrok toen snel. Yuu probeerde het gesnurk van Tou-chan te negeren.

Toushirou opende zijn ogen, na wat voor hem een seconde had geleken. Maar het feit dat er licht door de ramen scheen deed dat idee al snel verdwijnen. 'Hoe laat is het?' vroeg hij verbaasd. Zijn stem was terug en hij voelde zich al aangesterkt. Pas toen hij goed keek zag hij Yuu naast zich. 'Yuu wat - hoe lang zit je hier al?'

Yuu, die al die tijd naar Tou-chans gezicht gestaard had en zeker een paar uur erover had getwijfeld om hem stiekem aan te vallen in zijn slaap schrok op uit zijn staar. Hij keek op zijn horloge. 'Oh, de hele nacht,' concludeerde hij, en hij grijnsde vermoeid.

((WAT LEUK IK HEB NU PRECIES 100 BERICHTEN MINDER DAN JIJ! Oké olé. Straks niet meer trouwens))

Toushirou schrok. Yuu zag er ook niet erg wakker uit. 'Ga slapen gek!' zei hij terwijl hij hem een klein tikje gaf. 'Ik word hier heus niet gekidnapped'

Yuu schudde koppig zijn hoofd. 'Ik ben niet moe,' zei hij, maar dat werd vervolgd door een luide geeuw. Hij legde zijn hoofd op Tou-chans schoot en zuchtte diep. 'Ik ben blij dat je wakker bent.'

Toushirou wees streng naar Yuu. 'Je bent doodop!' zei hij, maar daarna ontspande hij weer. 'Gisteravond was geen pretje, hè? Ik vraag me af hoe het met Scarlett is..' fluisterde hij bezorgd.

'Wat kan mij scarlet schelen,' merkte Yuu droogjes op. Plotseling voelde hij het boekje van Tou-chan weer in zijn zak. 'Ohja, deze heb ik nog' zei hij en hij gaf het boekje terug. 'En jij hebt nog iets van mij,' merkte hij daarna op.

'Ik maak me gewoon zorgen. Ze zag er kut uit. Dat snap ik, want je hebt haar weetikveel hoe afgeslacht en in het water gemikt. Wel een applausje trouwens, mij was het niet gelukt' zei Toushirou. 'Oja' merkte hij op terwijl hij het boekje van Yuu teruggaf. Hij pakte dat van hemzelf aan en streek over de kaft. Hij ging rechtop zitten. Dit ding heeft al die ellende veroorzaakt. Het kan maar beter boeiend zijn, anders was alles voor niks.

'Wat moest ik anders, jij lag half dood te gaan,' zei yuu, Hij legde zijn hoofd weer op Tou-chans schoot en strekte zijn armen voor zich uit. 'Dat kind verdient het om er belabberd uit te zien. Ze maakte jou zowat af over dat stomme boekje,' bracht hij binnensmonds uit. Hij was echt moe.

Toushirou haalde zijn schouders op en bekeek het boekje eens goed in het licht. Het was aardig dik, maar wel klein. De kaft was zwartbruin en van een soort leer, en had geen opschrift. Voorzichtig sloeg hij het open. Hij zag een datum staan van een aantal jaar geleden. Hij trok zijn wenkbrauwen op, want het was opvallend dat al die jaren onder de grond het geen schade hadden aangericht. Op de eerste pagina stond een foto van een blond meisje, waar wat versiersels omheen getekend waren. Eronder stond in krullerige letters Megumi. Hij keek naar de eerste pagina. Een dagboek? Al die moeite voor een simpel dagboek van iemand die hier ooit op school heeft gezeten. Hij zuchtte en legde het aan de kant. Later kon hij nog verder lezen.

Yuu was in slaap gevallen op Tou-chans schoot. Hij zag er plots uit als een onschuldig engeltje nu hij zo vredig sliep. In zijn hand, die op Tou-chans lakens lag, hield hij nog steeds zijn geheime boekje.

Toushirou keek weer naar Yuu, en merkte dat hij sliep. Hij glimlachte omdat Yuu ineens zo vredig leek, en liet zijn blik toen naar het boekje glijden dat hij in zijn hand had. Hij wilde het bijna stiekem grijpen, maar besefte toen dat hij het echt niet kon maken. Hij had zijn hand al uitgestoken, maar haalde die door Yuu's haar voordat hij weer ging liggen.

((Lang geleden dat ik weer een droom heb geRPGT. Oke iedereen, beware om uit te vinden waar Yuu van droomt!))

Hij stond in een lege ruimte. Het was onaangenaam licht en een hoofdpijn bonkte tussen zijn slapen. In de verte hoorde hij de zwakke stem van Tou-chan hem roepen, maar het was te zacht om te kunnen horen waar het vandaan kwam. Een vlaag van immense angst schoot door Yuu's lichaam. 'Tou-chan!' riep hij uit, maar er kwam geen geluid uit zijn keel. Plotseling stond daar zijn vader. Naast hem stond een vrouw die bijna even lang was als hij. Ze had felgroene ogen, paarsroodachtig haar en droeg een trouwjurk met een sleep van minstena 5 meter lang. Ze grijnsden allebei breed naar hem, maar Yuu voelde alleen de angst om Tou-chan. Waar was hij? Waarom kon hij hem niet zien? Wee hoorde hij een zwak geschreeuw. Zijn hart klopte in zijn keel. Het zweet stond op zijn rug.

'Tou-chan!' riep Yuu uit, vlak nadat hij overeind was geschoten en van zijn krukje afviel.

Toushirou was ook ingedut en schrok wakker van Yuu die schreeuwde. Hij keek om zich heen maar zag hem niet, en begon te paniekeren en waanbeelden te zien van Scarlett die Yuu's ingewanden spieste en roosterde boven een haardvuurtje, tot hij hem ineens op de grond zag liggen. 'Wat doe jij daar nou?' vroeg hij verbaasd.

Yuu kreunde pijnlijk, en krabbelde snel overeind. Zijn rug was stijf. 'Nachtmerrie...' mompelde hij vermoeid. Hij wreef over zijn rug en rekte zich uit. 'Zou hier nog ergens een leeg bed staan?' vroeg hij zich hardop af, maar zo te zien was er maar één bed in het kamertje. Lekker was dat, met een school vol gevaarlijke krachten was er maar één bed.

'Gaat het?' vroeg Toushirou bezorgd. Hij bestudeerde Yuu even. 'Ik wil mijn bed ook wel opofferen. Ik kan wel even op dat krukje' zei hij begripvol.

'Ben je gek ofzo?' zei Yuu. Hij wreef over zijn armen en merkte nu pas de wonden op die hij had van alle ijspegels die Scarlett in hem had geboord. 'Jij bent er veel erger aan toe dan ik!' zei hij koppig, ook al was het wel overduidelijk dat dat eigenlijk niet zo was.

'Onzin' zei Toushirou terwijl hij opstond. 'Ga maar gewoon liggen' beval hij aan Yuu. Hij keek naar het boekje dat hij op een tafeltje had gelegd. 'Trouwens, als je nog wat wil lezen ligt daar dat vervloekte ding waar je al die moeite voor hebt gedaan' zei hij kwaad, alsof het dagboek er iets aan kon doen. 'Het is gewoon een saai dagboek van één of ander meisje. Ik heb alleen de eerste pagina gezien, met haar foto en wat introductie' zei hij droog.

'Teringhomo,' zei Yuu ((Ja hij vind het leuk om andere mensen voor homo uit te schelden terwijl ie het zelf is)) toen hij dat hoorde. 'You need to be punished,' en hij trok aan Tou-chans arm en viel samen met hem op bed.

'Je bent een pervert' zei Toushirou droog. Hij pakte het boekje van tafel en gaf Yuu een tik op zijn hoofd. 'Daar word je een grote jongen van' zei hij met een gaap.

'Jij bent hier degene die nu pervy dingen zegt,' zei Yuu. Niet dat dat aan Tou-chan dacht, hij was degene die overal bij doordacht maar dat boeide even niet. Hij trok Tou-chan naar zich toe en zoende hem, ookal was hij eigenlijk dood moe. Met Tou-chan vond hij zijn levensenergie wel weer terug.

'Zo bedoelde ik het helemaal niet!' zei Toushirou geërgerd. 'En we zijn op een ziekenzaal, for God's sake!' Hij rolde van het bed af en ging op het krukje zitten, met zijn armen over elkaar.

((Ik ga echt pitten man XD Tot morgeeeen ))

'Jij bent gewoon een stom heilig boontje,' siste Yuu geïrriteerd. Hij stond op van het ziekenhuis bed, griste het dagboek wat Tou-chan gevonden had van het nachtkastje en liep richting de deur. 'Als je het terugwilt moet je ervoor betalen,' zei hij kwaad. 'In natura.'
En hij sloeg de deur van de ziekenzaal achter zich dicht.

((Kijk dit gebeurt er nou als je een jongen teveel hoop geeft en hem daarna steeds laat vallen als een baksteen))

Toushirou stond op, kwaad. Al wekte het toch enige zorg bij hem op dat Yuu er vandoor ging met het boekje, terwijl hij aardig was afgezwakt en Scarlett waarschijnlijk niet te genieten was na het voorval. Hij fronste en schudde die gedachte weg. 'Je mag het houden het is waardeloos!' riep hij Yuu na. Hij liep de deur uit.

(( ik wacht tot Miyoko binnen wordt gedragen ))