De Zieken afdeling (18+)

(( here i'm x3 ))

Iris draagt Miyoko de ziekenboeg binnen. Ze kijkt rond, 'Hallo, kan iemand mij helpen' zei ze zacht.

Miyoko had gevoeld dat iemand haar had gepakt. Ze deed haar ogen open, en keek rond. Met moeite kon ze uitbrengen, 'Waar ben ik...'

Iris keek blij. Yes, ze komt bij.. Ze keek aarzelend rond, ze zag een vrij bed en legde Miyoko daar op. 'Maak je geen zorgen, je bent in de Zieken afdeling..', fluisterde ze.

Miyoko werd door Iris op een bed neer gelegd. Ze had nog wel veel pijn, maar het werd al minder. 'Ik heb toch geen erge wonden ofzo he..' Miyoko voelde zich net als een beurse appel, al haar botten deden pijn. Ik haat die Yumiko! Stomme trut, ik krijg haar nog wel, als ik Niveau 2 heb berijkt..

Iris glimlachte. Ze bekeek haar arm waar een flinke schaafwond op zat. Haar glimlach verdween 'Ehmm.. Alleen heb je een schaafwond op je arm. Heb je ook hoofdpijn?,' vroeg ze vriendelijk.

Miyoko zuchtte opgelucht. 'Oh, dan.' ze probeerde te gaan zitten. 'Ja, best wel. Kan je misschien kijken of er hier ergens een aspirine of zo ligt? Dan gaan het verder wel hoor.' En Miyoko glimlachde naar Iris, die ze echt erg aardig vond.

Iris glimlachtte verlegen. Ze zocht in het kastje naast het bed. Ze haalde 2 asperientjes tevooschijn, ze gaf ze aan Miyoko. 'Alsje..', zei ze.

Miyoko keek toe hoe Iris een apirine voor haar zocht. Zelf tabde (( ? XD )) ze een glaasje water. Ze nam de 2 apirines van Iris aan, en nam ze in. 'Hey.. dankje! En ook bedankt dat je me net hielp.' zei ze zacht. 'het spijt me dat ik je net niet hielp, toen je achterover gevallen was, maar ik zag het te laat..' Een schuldgevoel vulde Miyoko's lichaam.

Iris verbaasde zich, hoe Miyoko net stond te strijden, hoe lief ze nu tegen haar deed. 'O, ik helemaal niet erg, ik stond bij het begin ook gewoon maar toe te kijken.' zei ze zacht. Tegelijkertijd kreeg ze een rode blos op haar wangen. Ze stak haar hand uit. 'Kom ik help je wel met opstaan' er kwam een verlegen glimlach tevoorschijn.

Iris stak haar hand uit naar Miyoko. Miyoko pakt hem aan en zei ', ik vond het in ieder geval echt lief dat je me hielp!' en gaf haar een grote glimlach.
Het opstaan ging moeilijk, maar het lukte. Even bleef Miyoko stil staan, en concentreerde zich op de pijn. Ze mompelde 'Miyokoそれをすることができる!' Na een paar seconde voelde ze de pijn langzaam weg trekken.

Iris keek Miyoko raar aan. Wat zei ze nou? Ze durfde het niet te vragen dus lachte ze maar een beetje. 'Ik ehmm, ik denkt dat ik maar ga.. Red je het verder zelf?!' vroeg ze aarzelend.

Miyoko zag dat ze schrok van haar. Waarschijnlijk omdat ze Japans aan het spreken was. 'Ja, het lukt wel. Ik voel me al een stuk beter.' alsof ze Iris aanvoelde zei ze ', je vraagt je zeker af wat ik zei? Ik zei in het Japans Miyoko, je kan het! Als ik dat zeg, voel ik me altijd gelijk stukken beter.' en ze glimlachte verlegen

Iris grijnste naar Miyoko. 'oke, fijn.' Ze knipoogte. 'Ik ga dan weer verder op vriendenjacht..'

Miyoko keek een beetje teleurgesteld. '... Ja is goed hoor. Ik ehm, zie je dan wel op onze kamer.' En ze liep weg van Iris.

Iris merkte dat Mikoyo een beetje teleurgesteld was. Tja, ik kan niet alleen haar als vriendin houden.. En ze liep de zieken afdeling uit.

Scarlett probeerde zich - natuurlijk zonder resultaat - weer los te maken van Nicholas toen die haar optilde. "Ik wil niet naar de ziekenboeg," zei ze koppig. "Laat me los."

Nick negeerde haar en deed de deur open. Hij legde haar op een van de bedden, en riep een van de zusters."O my god," riep die uit, en begon gelijk met het helen van Scarlett.

Scarlett probeerde zich nog vast te houden aan Nicholas toen haar wilde neerleggen - maar dat had hij waarschijnlijk niet eens gemerkt met de kracht die ze nu kon zetten. Geïrriteerde onderging ze de onderhandelingen van de zuster tot die even wegliep. Gelijk sloeg ze haar ogen achterover. "I'm off," zei ze gelijk - niet erg hard, waarna ze probeerde op te staan en door haar knieën zakte. Meteen haalde ze zich weer overeind aan het bed en bleef ze met moeite overeind staan. "See, I'm fine," zei ze - even koppig.

Toushirou liep langs de ziekenzaal. Hij gluurde altijd even naar binnen als hij langs kwam, voor de zekerheid. Hij bleef staan toen hij Scarlett en Nicholas zag, en liep na een kleine aarzeling naar binnen. 'Wat is er gebeurd?' vroeg hij verbaasd.

Nick keek op."Ze had een gevecht.." Hij keek naar Scarlett die weer op het bed werd gelegd door de zuster. Hij glimlachte bemoedigend naar haar."Ze komt er wel weer boven op."

Gelijk toen de zuster weg was ging Scarlett weer op de rand van het bed zitten, waarna gelijk alles voor haar ogen draaide en ze haar benen terug trok op het bed. Niet veel later kwam de zuster alweer terug, nog voor ze de kans had iets tegen Toushirou te zeggen. Die zusters hier ook..

Toushirou slikte. 'Met wie?' vroeg hij verbaasd. Hij boog zich over Scarlett heen ondanks de overbezorgde zuster die alles vijf keer wilde controleren. Ze zag er niet erg fit uit.

"Eh geen idee, ik trof haar zo aan," loog Nick tegen Tou."Ze weigert te zeggen wie het is tegen mij. En om het uit haar te krijgen in deze toestand.."

""Ze" kan jullie horen hoor," zei Scarlett geïrriteerd, al was het niet echt op te maken uit haar toon. Haar stem klonk niet echt zoals hij hoorde te klinken. En die zuster.. ze werkte gigantisch op haar zenuwen. Alles controleren en checken en wat ze dan ook aan het doen was. Doodirritant was het.

Toushirou's blik had even op Nicholas gerust, maar hij keek nu weer naar Scarlett. 'Het is wel goed zo' zei hij geërgerd tegen de zuster, die hem kwaad aankeek en toen weg wandelde op een opvallend hoog tempo. 'Gaat het?' vroeg hij bezorgd aan Scarlett.