Kamer 2334 (Alan/Terra) (18+)

Mimiko schudde haar hoofd. 'Nee, maar hij ziet er goed genoeg uit voor mij', zei ze met een grijns toen ze de voorkant bekeek. Mimi leesde nooit de achter kant ze lette alleen maar op de voor kant. Als die er eng genoeg uitzag kocht ze hem gewoon zonder ook maar enkel benul te hebben waar de hele film over ging.

Terra glimlachte en duwde de dvd in zijn laptop en zetten die aan de tv zodat het beeld niet zo priegelig klein is "Zo..." langzaam aan begon de film te spelen, zo`n man die tergend langzaam landen op zo`n planeet opzoek naar zijn vriendin waar hij een boodschap van kreeg, Terra keek af en toe eens naar Mimiko zou ze nog steeds over die drie denken?

Mimiko keek met grote ogen naar het beeldscherm. Toch kon ze het niet helemaal volgen aangezien er nog steeds chaos in haar hoofd speelde. Namen vlogen door haar hoofd. Om de minuut, Lune.. Kyosu.. Cosette.. Terra.. Steeds bij Terra's naam gluurde ze even naar hem. En steeds als ze gluurde voelde ze weer die kleine rilling.

Terra keek dan wel naar het beeld en kreeg alles wel mee aangezien hij de film al vaak genoeg had gezien maar op de rustige stukken van de film begon hij weer na te denken, en...waarover eigenlijk? en waarom?

Mimiko kroop wat meer tegen Terra aan aangezien ze engere stukken kwamen. En ze ook nogal bloederig waren. Haar thee had ze nog steeds in haar hand die nu totaal koud was geworden. Snel keek ze weer even naar Terra en keek weer terug naar het beeld.

Terra zat nu niet echt lekker meer dus legde zijn arm voor het gemak maar rond Mimiko heen, het voelde een beetje apart maar het zou toch niet raar zijn? toch?

Mimiko keek even naar zijn arm en kreeg toen een speelse grijns op haar gezicht. Snel keek ze weer naar de film die ze nu nog slechter volgde aangezien de arm van Terra haar nogal verwarmde en in de war maakte. Terwijl hij er waarschijnlijk toch niet mee bedoelde?

Terra's hoofd begon een beetje een chaotische pan letter soep te worden, niks wat hij dacht kwam er meer normaal uit "Hoe vind je de film?" hij had eerst niks hoeven zeggen maar kreeg nu ineens spontaan de behoefte om te praten.

Mimiko keek verbaast naar Terra. Ze had niet verwacht dat hij iets zou vragen. 'Ehh, ja..', zei ze terwijl ze hem even verward aan keek. 'Maar wel eng!', zei ze lachen. Weer kroop ze onbewust iets meer tegen hem aan. Zonder er ook maar bij na te denken. Het leek wel een drang.

Terra kreeg even een zacht zoete maar toch frisse wel bekende geur binnen, hij herrinerde zich die dag in het labyrint waarin Mimiko hem geholpen had....
Hij kreeg het voor elkaar te knikken hoewel hij nogal in gedachten verzonken was.

Op de een of andere manier kreeg ze weer een spontane rilling over haar rug. Alle rillingen van Terra waren fijn. Het voelde zo raar maar fijn. 'Jij ook?', zei ze afwezig.

Terra werd los gescheurd van zijn chaotische letter soep en keek Mimiko even aan, hij had het nooit echt eerder gedacht maar Mimiko zag er gewoon erg leuk uit "O ja...maar ik heb hem al vaker gezien..." het werd even stil en het geluid van de schreeuwende mensjes in de film was het enige dat die stilte leek te verbreken.

Mimiko staarde hem aan zonder het te merken. Zijn ogen waren altijd zo prachtig blauw. Ze had er wel eens een glimp van op gevangen maar nu ze beter keek zag ze pas hoe diep blauw ze waren. Het nam haar mee in een droom wereldje waar ze uit schrok door het geschreeuw van de film.

Toen was het moment weer weg....als een soort bel uit elkaar gespat "O euhm...wil je misschien nog iets drinken?" hij had even een blik op haar thee geworpen waar nu duidelijk geen warmte meer vanaf kwam.

Mimiko probeerde zich te herstellen en knikte. 'Ja graag', zei ze met een lachje.Het was zo raar. Alles, het moment de plaats. Mimi had nog nooit zo naar Terra gekeken. Op een manier dat hij eigenlijk best knap was.

Terra trok zijn arm naar zich toe en zijn vingers namen iedere trilling en tinteling in zich op, het was een beetje vreemd maar eigenlijk best fijn.
Hij kwam overeind en liep naar de kast toe de warmte die eerst tegen hem aan had gezeten was weg maar...had hij ooit warmte gevoeld? was dit niet gewoon allenmaal een illusie?
Hij zetten de water koker aan en pakte ondertussen wat te eten uit de koelkast "wil je ook iets?" zijn stem was nog altijd normaal en rustig hoewel zijn hoofd chaotisch en een enorme rommel was.

Mimiko voelde hoe ze bijna omviel aangezien Terra op stond. Nog net op tijd kon ze zich zelf terug duuwen en ging weer recht zitten. 'Ja graag', zei ze terwijl ze keek naar Terra. Het leek net alsof de warmte van zijn lichaam nog steeds naats haar zat. Alsof hij niet was opgestaan. Snel keek ze weer naar het stil staande beeld van de film. Toch kon ze niet lang haar ogen van hem af houden staarde hem na een paar seconde weer aan.

Terra pakte wat koude pannekoeken uit de koelkast en rolde ze op met verschillende dingen erin, het was dan misschien niet echt een snack maar wel lekker, hij probeerde zijn gedachten op orde te krijgen maar Alan en Mimiko zweefde steeds rond.
"Ok..." hij draaide zich weer om naar Mimiko en keek haar even aan.

Mimiko staarde nog steeds naar hem en vond het helemaal het einde hoe Terra pannekoeken een he draaien was. Lune. Opeens vloog zijn naam door haar hoofd ze draaide nog net voor Terra keek haar hoofd weg

Terra zag hoe ze haar hoofd wegdraaide en voelde even een soort steek in zijn maag, hij zetten een glimlach op en ging weer naast haar zitten "Pannekoek?"

Mimiko kon het gewoon niet laten en staarde hem weer dromerig aan. 'Pannekoek..', zei ze terwijl ze Terra even verward aan keek. 'Ja lekker', snel zette ze een glimlach op en pakte een pannekoek. Het was zo raar op wat dit was uitgelopen. Snel nam ze een hap.

Terra zetten de film weer aan en legde een beetje vermoeid maar misschien ook wel uit intressen zijn hoofd tegen die van Mimiko, het zwaard in de hoek van de kamer stond er rustig bij maar in de steen kolkte een wilde soort rook van helder groen en rood.

Mimiko voelde hij het hoofd van Terra tegen die van haar rustte. Opeens begon haar hart als een gek te kloppen zo snel als ze kon legde ze haar hand erop bang dat Terra het zou horen. Het licht van de steen trok even haar aandacht en ze zag de twee lichten weer fonkelen.

Terra merkte niet echt op dat Mimiko haar hand tegen haar hart drukte maar rook die zoet frisse geur nu sterker alsof het harder verspreid werd, het rare gevoel onderin zijn maag begon weer te verschijnen maar nog niet genoeg om te verranderen in zijn andere zelf.

Het hart van Mimi begon naar mate rustiger te kloppen en ze hield haar hand van haar borst en staarde naar het beeld. De flim had ze totaal niet meer kunnen volgen aangezien haar gedachte te veel bij Terra blijven hangen. Ze had het gevoel alsof heel haar lichaam op warmde als een hete kachel en was bang dat hij het allemaal voelde.