Kamer 2334 (Alan/Terra) (18+)

Alan keek naar de kamerdeur. '2334..' Hij keek naar het kamernummer op het papier in zijn rechterhand en toen weer naar de deur. 'Ja, het is hier.' Hij duwde de deur met een hand open en keek de kamer in.

Terra keek op toen de deur uit zichzelf ook weer open ging en stopte zijn boek weg onder zijn kussen, Hij keek een beetje verbaasd en gefacineerd tegerlijk naar Alan "Kan ik je helpen?"

Allen keek naar Terra. 'Well, yeah.' Hij keek de kamer rond. Het was erg.. donker. 'Ik werd naar deze kamer gestuurd?'

Terra kwam overeind en bekeek de jongen nog eens goed, hij was best date waardig...misschien zelfs wel leuk "Euhm..ja dus jij bent m`n nieuwe kamer genoot?" hij keek naar het uit de toon vallende witte bed dat al maanden leeg had gestaan "Gezellig..."

Alan glimlachte. Veel te blij, zoals hij altijd deed. Hij blies een veel te lange pluk haar uit zijn gezicht en stak zijn hand uit. 'Alan McDowell.'

Terra pakte Alan's hand zonder ook maar één keer te twijfelen vast "Terra Luce.." die speelse grijns die hij altijd had gehad voor het probleem met zijn vader kwam weer terug en even was hij het boek onder zijn kussen totaal vergeten.
Dit zou nog wel eens interesant kunnen worden.

Mimiko keek verbaast naar de jongen die langs haar was gestapt. Snel liep ze ook naar binnen. 'Hee', zei ze na een veel te lange tijd.

Alans blik viel op het spierwitte bed. 'Die is zeker.. van mij?' Hij draaide zich om toen hij nog iemand hoorde. 'Hi!' zei hij.

Terra keek naar Mimiko en trok in een draai het boek onder zijn bed vandaan en hield het op "Kijk...het gaat gemakkelijker dan ik dacht.." hij grijnsde en draaide zijn hoofd naar Alan "..Yep..tenzij je bij mij in bed wil slapen?" hij bleef die speelse grijns op zijn gezicht houden en knipoogde even vrolijk naar Mimiko.

Mimiko keek nu wat beter naar de jongen en liet haar ogen even over hem heen glijden. 'Mimiko', zei ze terwijl ze zich weer wende tot Terra. 'Gaat dat over die steen', vroeg ze verbaast.

Alan keek Terra verbaasd aan. 'Eeh.. Nee, bedankt.' Hij liep naar zijn bed toe en ging er op zitten. Zoekend keek hij om zich heen naar zijn spullen.

Terra, Lune's "Buurman", zou een nieuwe kamer genoot hebben, een mede "Buurman", ((Kijk beschrijving kamer, kamer zit naast die van Lune)), Lune was wel zo sociaal om even zich voor te stellen, maar als dit net zo'n sukkel-Lune vond zich zelf nog heel wat- was als de rest van de school zou het niet zo'n lang gesprek zijn, Lune klopte aan.

Terra knikte "Kijk maar op bladzijde 313" hij gaf haar het boek terwijl hij naar de deur liep om deze open te doen, hij keek recht naar Lune "O..Hallo..." hij stapte opzij "Nog meer mensen?"

'Hallo,' sprak Lune kortaf, 'ik kom voor je kamergenoot, de nieuwe?' Lune keek Alan aan, zo'n blik die een koude rilling over je rug kon veroorzaken, 'sorry, je naam is mij even ontschoten, Alain?'

'Alan,' zei hij. Hij liet zich niet afschrikken door Lune zijn blik.

Mimiko pakte het boek aan en negeerde het feit dat de jongen niet op haar voorstelling in ging. Ze begon gefacineerd te lezen. 'Intressand', zei ze terwijl ze het boek weer terug kwam. 'Hi Lune', zei ze droog.

Terra trok een zak koekjes uit de kast en legde die op een tafeltje neer "Leef je vooral uit ik eet ze toch niet..." hij ging op z`n bed zitten en keek naar Mimiko "Zie je?"

'Alan,' herhaalde Lune zacht in zichzelf, 'goed dan Alan, ik kwam even hallo zeggen, aangezien ik nu je buurman ben,' hij schraapte zijn keel. Maar voordat hij nog iets kon zeggen hoorde hij Mimi achter zich, hij verstijfde even, 'h-hallo Mimiko.'

Alan knikte. Zijn blik viel op de koekjes. Zijn lippen vormde een kleine glimlach op zijn gezicht terwijl hij zijn hand naar de zak uitstak en een koekje eruit pakte.

Mimiko ging naast Terra zitten en knikte. Onder tussen pakte ze een paar koekjes. 'Maar nu weet je dus waar hij is?', vroeg ze met haar mond vol. De reactie van Lune deed haar even lachen daarna richtte ze zich weer op Terra en het boek.

Alan probeerde met en geïnteresseerde blik het gesprek te volgen. Zonder succes. Hij had geen enkel idee waar het over ging, misschien was iemand vermist ofzo?

Terra knikte "Ja zeker..maar het is moeilijk te halen..." hij trok een plattegrond uit zijn broekzak en vouwde die helemaal uit, de hele school stond op de plattegrond....in iedergeval alle bekende plekken "Het moet ergens in het labyrint liggen...en dan het deel dat onderwater staat.." hij keek Mimiko met een frons aan en draaide toen zijn hoofd naar Alan, zou dat mannetje van koekjes houden? hopelijk zijn hele kast lag nog vol met eten.

Mimiko's hand greep de hele tijd naar de koekjes en ondertussen keek ze mee met Terra naar de kaart. 'Het gedeelte onder water?', vroeg ze angstig. 'En hoe wilde je daar komen', zei terwijl ze net een hap nam van een nieuw koekje. Ze keek even de kamer rond en zag de verbaaste blik van Alan die waarschijnlijk geen idee had waar dit over ging.

Alan gaf het op. Hij zocht in zijn broekzakken en haalde er een lollie uit. Met lichte moeite trok hij het papier ervan af en stak hij het ding in zijn mond. Hij keek nog eens de kamer rond. Veel te donker.

Terra haalde zijn schouders op "Geen idee...ik weet nog niet hoe ik onderwater kan ademen...." hij keek naar Alan "Dus waar kom je eigenlijk vandaan?"