Kamer nogwat; Scorpio&Anju!

Rusine grijnsde naar hem. 'Is goed,' waarna ze haar blik door de kamer lietr gaan en haar kleren bij elkaar verzamelde. Nouja, dan maar twee keer achter elkaar hetzelfde jurkje. Doe straks wel wat anders aan... 'Ga jij eerst douchen?'

''Ik heb ook andere suggesties, but okay .. I'll go first,'' antwoordde hij, en bedrukte een uitdagende grijns, wat waarschijnlijk niet veel succes opleverde. Hij liep vervolgens naar zijn kast en haalde er een simpele zwarte broek, onderbroek (let's just not talk about the color!), en een witte t-shirt uit. Daarna liep hij de badkamer in.

'Ik heb ook af en toe tijd voor mezelf nodig hoor,' grijnsde Rusine, waarna ze nog een kus op zijn mond drukte en zich daarna omdraaide om op het bed te gaan zitten en alles van de vorige avond nog maar eens door haar heen te alten gaan.

Toen Scorpio eenmaal onder de douche stond zette hij het koude water aan en begon zich te wassen! Eerst zijn haren, toen zijn huid en uiteindelijk stond hij even levenloos onder de douche, en liet het koude water als naalden tegen zijn huid slaan, terwijl zijn gedachten weer even terug wandelden naar vorige avond. Zijn buik seinde een raar, warm gevoel naar zijn brein. Zuchtend (niet zon geïrriteerde zucht, maar zo'n veel te zware adem zucht jwz!!!) deed hij de douchte uit en stapte uit de douche om zich vervolgens om te kleden. Nadat hij zich had omgekleed droogde hij snel zijn haren en liep terug naar Rusine.

Rusine stond meteen op toen Scorpio de badkamer uit kwam en glipte met een grijns langs hem heen. Snel zette ze de douche weer aan, waarna ze er meteen onder ging staan. Ze had er echter geen rekening mee gehouden dat Scorpio koud douchte, en sloeg daarom een gil toen het ijskoude water op haar warme huid terecht kwam.

(eten dus)

Scorpio schoot gelijk in de lach toen hij Rusine hoorde gillen, hij was het echter zelf totaal vergeten. ''Sorry! I guess it's too late for a warning now mhh? ..'' riep hij nog steeds lachend, en borstelde snel zijn haren. (dat doen jongens wel eh?) Hij spoot vervolgens wat deodorant en liep naar de wasbak om zijn tanden te poetsen. (WASBAK BUITEN DE BADKAMER AYE~)

'Ik haat je!' gilde Rusine terug, die nu haar haren inshampoode en ze daarna weer grondig uitspoelde. Met haar vingers kamde ze haar lange haar moeizaam door, waarna ze de douche weer uitzette en een handdoek om zich heen wikkelde. Snel stapte ze de douche weer uit, waarna ze haar haar afdroogde en het voor de halfbeslagen spiegel opnieuw met haar vingers doorkamde. Daarna schoot ze in haar kleding, terwijl ze haar natte haar nog maar eens uitkneep en afdroogde. Uiteindelijk stapte ze terug de kamer in, waar ze naar haar jasje, dat als herinnering opgepropt in een hoekje lag, liep en het ook aantrok. Met een vrolijk gezicht haalde ze een elastiekje uit een zak en bond ze haar haar op.

Grijnzend liep Scorpio naar Rusine toe en wikkelde zijn armen om haar heen. ''Verfrissend eh?'' vroeg hij en drukte een zoen op haar mond.

Rusine grijnsde, sloeg haar armen om zijn nek en beantwoorde zijn zoen nadat ze 'Much better,' had gezegd. Maar ze maakte zich al snel weer los toen het gerommel van haar maag door de kamer denderde. 'Oops..'

Lachend liet Scorpio het bruinharige meisje ook los, ''Someone's being impatient .. hm?'' Doelend op haar maag, geen 3 seconden na zijn opmerking begon zijn eigen maag te grommen. ''Hm, op naar de eetzaal dan maar?'' Voordat hij nog op antwoord wachtte pakte hij haar hand vast en trok haar voorzichtig mee naar de eetzaal.

((op naar de eetzaal))

Nog voordat Scorpio twintig seconden in zijn kamer was stond hij al onder de ijskoude douche te douchen. Niet te lang, niet te kort. Hoogstens 10 minuten. Toen hij uit de douche stapte droogde hij zijn haren en wikkelde een handdoek om zich om vervolgens een simpele zwarte spijkerbroek, een witte shirt, en wat ondergoed uit zijn kast te vissen. Hij liep vervolgens met slome passen terug naar de badkamer om zich om te kleden. Daarna deed hij snel zijn haar, geurtje, en liep de deur uit naar Aysa's kamer.

-nieuuuuuuuuuuuuuuw-

Rusine had haar beslissing gemaakt. Ze moest het tegen hem zeggen en dan zou ze zonder bezwaar verder kunnen gaan. Met een zucht klopte ze op Scorpio's deur. Ze zag er vermoeid uit, dat wist ze wel. Maar het kon haar niets schelen. Het enige wat haar nog scheelde was dat ze het moest zeggen.

Met natte haren dat was hopeloos rond zijn gezicht viel, en zowat voor zijn ogen en natuurlijk een dodelijke hoofdpijn liep Scoprio geërgerd naar de deur. Hij had gisteravond veel te veel gedronken en daar had hij achteraf ook ontzettende spijt van. Zoveel drinken was niet iets wat hij normaal deed. Toen hij uiteindelijk bij de deur stond trok hij hem open, en schrok even van wie hij daar trof.
''O-oh, hey .. Rusine,'' wist hij er uit te stoten.

Rusine hief haar blik en heel even kruisten hun ogen, maar ze wendde die van haar weer af en sloeg zonder een woord haar armen om zijn nek en drukte hem tegen zich aan. Haar hoofd liet ze tegen zijn borst rusten en langzaam voelde ze de tranen over haar wangen glijden. Hoe, HOE had ze ooit zo dom kunnen zijn?

Geschrokken door haar plotse actie wist Scorpio even niet wat hij eerst moet doen. Moeizaam slikte hij een brok weg en keek ongemakkelijk om zich heen. Hoe moest hij haar in godsnaam vergeten als ze dit bleven doen? Het was niet eerlijk.
Aarzelend sloeg hij ook zijn armen om haar heen.
Dit was niet erg, gewoon vriendschappelijk. Onschuldig.
Maar haar warmte ..

Rusine voelde hoe haar schouders begonnen te schokken en een brok vormde zich in haar keel. 'Ik.. ik..' Het kwam er niet uit, nog niet. Ze stopte maar evne met het proberen, terwijl ze hem nog dichter tegen zich aantrok. Haar hele denken was uitgeschakeld. Ze voelde zo goed als niets meer. Het enige wat er nog was, was de jongen voor haar, die ze niet meer los wilde laten.

Scorpio stond op het punt wat te zeggen maar besloot maar te zwijgen. Wat viel er te zeggen? Hij wist dat het nooit meer hetzelfde kon zijn, of hij het nou wou of niet.
Niet meer.
Hij liet haar dus haar gang gaan, uithuilen. Terwijl hij genoot van haar warmte, aanwezigheid, en de warme kriebels die weer ontstonden in zijn buik zuchtte hij.

Rusine kalmeerde langzaam. Waar de huilbui ineens vandaan gekomen was, dat wist ze zelf ook niet. Ze knipperde even met haar ogen, maar verroerde zich verder niet. Ze bleef Scorpio tegen zich aangedrukt houden, of andersom, ze bleef zich tegen hem aandrukken. Langzaam sloot ze haar ogen weer. 'Sorry hiervoor,' fluisterde ze zachtjes.

''No problem,'' fluisterde Scorpio troostend toe terwijl hij even met zijn hand over haar achterhoofd streek. Ze waren toch wel echt een hopeloos stel.
''You okay?'' vroeg hij haar na enkele seconden, terwijl hij haar zonder te wachten op antwoord haar los liet.
Hij keek wat ongemakkelijk links en rechts, om haar blik te vermijden maar gaf toen op. Hij liet zijn ogen naar die van Rusine wandelen, en voelde hoe hij gelijk in haar ogen verdronk.

Met een mismaakt, misplaatst en bovenal ongeloofwaardig glimlachje liet Rusine zich heel even in zijn blik gevangen zitten. Maar na nog geen drie seconden richtte ze haar blik op de grond. Langzaam zette ze een stapje achteruit. Ze haalde even trillend adem en haar glimlachje verdween. 'I love you.'

''I love you,''
Scorpio kon zweren dat zijn hart was stoppen met kloppen. Misschien niet voor lang, maar het stopte. Een brok vormde in zijn keel, dat niet eens weg was te slikken, terwijl hij verwilderd en met grote ogen naar het meisje voor hem staarde.
.. Nee.
Dat had ze net níet gezegd.
Van alle woorden .. alle mogelijke woorden ..

.. moesten het de vervloekte zin, drie woorden, acht letters zijn die hij niet wou horen, en al nooit wou uitspreken.
Ze loog. Of .. ze bedoelde het niet zo.
He killed her with love, let her choke on the three poisonous words - Jennifer Stone.

Stilte.
Leegte.
Geen geschreeuw, geen gesnik. Geen boze vuist, geen troostende armen. Rusine bewoog niet, de eerste minuut van de stilte. In de tweede opende ze haar ogen om hem bang aan te kijken.
Bang, dat hij haar uit zou lachen. Bang, dat hij boos zou worden. Bang, dat hij om zou draaien. Bang, dat hij de deur weer zou sluiten. Bang, dat hij zijn hoofd zou schudden. Bang, dat hij haar zou vertellen dat dit hopeloos was.
En..
Bang, dat hij hetzelfde zou voelen. Doodsbang.
Rusine slikte langzaam en wende haar blik weer af, om zich om te draaien en richting de trap te lopen.

Op het precieze moment dat Rusine zich omdraaide en wegliep leek het net alsof zijn botten langzaam in pudding veranderde, en de wereld om zich heen in elkaar stortte. Nog net op tijd greep hij de muur vast om zich overeind te houden terwijl hij toekeek hoe het meisje waar hij zoveel om gaf wegliep.
En hij ..
deed niks ..
zei niks ..
En dat was nog wel het ergste, hij kon niks doen, omdat hij wist dat het beter was zo. Hij was teveel om Rusine gaan geven, en dit kreeg hij er van. Al het pijn dat hij leed, en zou gaan lijden was zijn verdiende loon. Versteend bleef hij daar staan voor wat leek een eeuw staan. Na een tijdje zakte het lege gevoel weg, zo plots dat hij bijna stikte in de emoties die het lege gevoel plots vervingen.
Rusine ..

ja wat moet ik hier nou op reageren