6234, De kamer van Mendua en Mimiko Chan

((ik hoop dat nog niemand dat nummer had.))

Een 2 persoons kamer. Er staan 2 2 persoons bedden, en de vloer is spierwit, behalve de zooi van Mendua die overal ligt. Er staan 2 grote kasten, en 2 zitzakken, en 1 bureau. Het behang is blauw, met witte dingetjes waardoor hetn et de lucht lijkt.

Personen: Aankloppen
Regels: Alleen iets zinnigs.

((O dit word geniaal))

Mimiko liep haar kamer binnen en gooide haar tas in de hoek. Ze had totaal geen zin om deze uit te pakken. Ze was dood moe en had in deze drie dagen geen normale douche meer gehad. Ze rook onder haar oksels en viel bijna flauw van de stank. Ze liep naar de badkamer en besloot eerst is te gaan douchen voordat ze haar tas uit ging pakken.

Mendua kwam vlak achter Mimiko binnen, maar toen ze binnen kwam zag ze Mimiko nergens. Gelijk pakten ze haar tas uit. Van alles gooide ze op de grond, want dat had ze nu niet nodig. Ze ging zitten en keek rond. Ze had het gevoel dat Mimiko in de badkamer stond, maar zelf wou ze ook douchen. Mendua zuchten diep.

Mimiko stond vol te zingen aangezien ze niet wist dat Mendua er was. Toen ze klaar was deed ze een handdoek om haar heen en een hand doek om haar haar. Toen ze de kamer in liep schrok ze. 'O kut, euhm sorry', zei ze terwijl ze in de lach schoot.

Mendua begon te lachen. 'Ik heb dezelfde gewoonte, gaat leuk worden.' zei zet erwijl ze lachend de badkamer in liep.

Mimiko grijnsde. 'Gezellig', zei ze terwijl ze haar tas open ritste en al haar vieze kleren op een hoop gooide. Uit de kast haalde ze om aan te trekken een zwart hempje met bandjes die rond haar nek liepen, daaronder gewoon een spijker skinney. Ze deed haar haar in een staart en deed haar slippers aan en liep de deur uit.

*new*

Mimiko lag nog steeds op de grond van haar kamer te slapen. Langzaam opende ze haar ogen en voelde een pijnschok van uit haar hoofd tot aan haar benen. 'Auuwh', kreunde ze. Ze keek rond maar zag nog niet alles helder. Ze legde haar hand tegen haar hoofd en voelde een ontzettende hoofdpijn. Toen ze eenmaal overijnd zat en alles weer goed zag, zag ze wat flessen op de grond staan. 'Het feest', zei Mimiko in haar zelf.

Mendua kwam de badkamer uitlopen, met een handoek op haar hoofd, en een kort spijkerrokje aan en een naveltopje. Uit de kast pakten ze allstars, en ze keek de kamer rond. Mimiko durfde ze niet aan te kijken, vanwege wat in de tent gebeurd was. Ze zuchten diep terwijl ze haar allstars aantrok, en ze de flessen bij elkaar begon te pakken.

Mimiko zag Mendua de badkamer uitlopen en voelde nu een andere pijn dor haar lichaam golven. Ze trok zich op aan haar bed en voelde dat haar hoofd duizelde. Ze liep naar de badkamer en gooide deze zo hart als ze kon dicht.

Mendua zuchten diep, en begon nog meer flessen te verzamelen, en stopten ze in een grote doos.

Mimiko gooide haar stinkende kleren in de hoek en stapte onder de douche.

Mendua zuchten nog maals diep. 'Mimiko?' zei ze zachtjes, in de hoop dat ze het wel zou horen.

Mimiko hoorde haar naam heel zachtjes en deed de deur op een kier. 'Wat', zei ze met een schorre stem.

Mendua keek op. 'Waarom? Waarom ben je boos, of nja, verdrietig of wat dan ook?'

Mimiko sloeg snel een hand doek om haar heen en liep naar haar bed en ging zitten. 'Meer verdrietig..', zei ze terwijl ze naar de grond keek.

Mendua keek haar raar aan. 'Hoezo?'

Mimiko dacht na. Ja waarom eigenlijk ze vond Itachi niet leuk meer dus waarom zou ze boos of verdrietig moeten zijn ?. Mimiko trok haar schouders op. 'Het is niet de ideale gedachte..', zei ze terwijl ze even lachte. 'Binne komen in de tent waar je dan je ex en je kamergenoot samen ziet..', verder kwam ze niet ze wilde het woord ook niet uispreken snel trok ze even haar handoek omhoog en keek weer naar de grond.

Mendua trok 1 wenkbrauw op. 'Ziet wat?' vroeg ze. Eigenlijk wist ze het al, maar toch wou ze het zeker weten.

Mimiko gebaarde met haar armen. 'Gewoon.. 'dat', zei ze met een geïrriteerde onderstem.

Mendua zag wat raar gebaar, en ze wist nu zeker wat ze bedoelde, maar om Mimiko toch nog even te laten lijden, gewoon, omdat Mendua het nu een beetje gehad had met haar gedrag tegen Itachi, en over Itachi. 'Zeg het woord gewoon.'

Mimiko keek haar verbaast aan. 'Je.. je begrijpt me toch wel?', zei en ze fronste even.

Mendua schudden met een onschuldig gezicht haar hoofd. Tuurlijk wel maar zeg het nou maar gewoon.

Mimiko keek haar aan, en opees had ze haar door. 'Je wilt het me gewoon laten zeggen he?', zei ze terwijl ze kwaad naar de badkamer liep.

Mendua zuchten en keek haar aan. 'Wat verwacht je nou van me?'

'Niks', riep ze kwaad en ze sloeg de badkamer deur achter haar dicht. Ze pakte een paar kleren die nog ergens op de grond lagen en deed ze geïrriteerd aan.