De eetzaal

"Braaf!" zei Scarlett op een toon die je ook tegen honden gebruikte. Pas toen merkte ze dat ze zo'n beetje op de tafel zat en sprong ze er gauw vanaf, een geïrriteerde blik werpen op de starende mensen in de zaal. "Hebben ze nog nooit een messengevecht gezien ofzo?" mompelde Scarlett spottend, waarna ze met haar ogen rolde. Wie hield er dan ook een messengevecht?

((wij zijn zo heerlijk volwassen XDDDD))

((Ja echt wel))

Toushirou barstte in lachen uit en legde zijn hoofd op tafel. Er ontsnapte een gaap uit zijn mond. 'Ik snap niet dat ik nog steeds moe ben. Ik ben behekst ofzo, want het wil niet over. Ik ga gewoon elke nacht dertien uur slapen en dan zou je toch verwachten dat het over gaat' zuchtte hij.

"Je bent gewoon een aansteller," zei Scarlett plagerig. "Ik zeur toch ook niet elke dag dat ik moe ben? En ik slaap langer dan jij!" Haar ogen gingen de eetzaal rond, kijkend naar mensen die net binnenkwamen. Het staren was gestopt nu, op een paar na die soms even keken of er nog iets gebeurde.

'Je zou met moeten steunen' zei Toushirou grijnzend. Hij tilde zijn hoofd op tot een hoogte waar hij ongeveer recht zat. 'Nu ben ik depressief. Ik pak straks alsnog dat mes' lachte hij.

"Well, I don't!" antwoordde Scarlett triomfantelijk. "Maar als je jezelf zo graag wilt afmaken wil ik je best helpen hoor," zei ze daarna lieflijk. "Graag zelfs! Vind je dat niet lief van me?"

Toushirou knikte enthousiast. 'Ja, inderdaad. Echte liefde!' zei hij zweverig, met een de blije twinkeling in zijn ogen. Zijn blik gleed naar de andere kant van de zaal, waar nu iemand het inmiddels gesmolten blok ijs aan het opdweilen was. Hij grijnsde.

Omdat Toushirou naar het ijs keek gleed ook Scarletts blik naar de jongen die het aan het opdweilen was toe. "Arme thee.." mompelde ze toen medelevend. "Hij was nog zo jong, en jij verpest alles." Ze schudde haar hoofd. "Ik vermoord jou toch ook niet - Nog niet!" zei ze toen.

Toushirou grijnsde. 'Wacht maar, ik maak je af als je het probeert!' grinnikte hij, terwijl hij opstond. 'Ik ga denk ik maar eens wat studeren, ik moet mijn cijfers omhooghouden, voor zover ze nog hoger kunnen. Wat ben ik eigenlijk een nerd' zei hij daarna. Hij drukte een kus op Scarlett's voorhoofd. 'Tot ooit!' zei hij waarna hij wegliep.

((Oké ik moet weg dus ik moest even een wegloopding verzinnen hahaha))

"Ja ren maar weg!" lachte Scarlett, waarna ze een starende jongen in de gaten kreeg. "Wat?" siste ze geïrriteerd, waarna ook zij opstond, haar spullen opruimde en daarna de eetzaak uitliep.

Yuu wandelde al gapend de eetzaal in. Hij droeg dezelfde kleding als gisteren, wat inhield dat hij dus geen shirt aan had en grijnsde even naar een aantal meisjes dat hem met grote ogen aankeek. Hij had totaal geen zin gehad om alle trappen weer op te lopen naar zijn kamer en barstte van de honger, vandaar dat hij meteen vanuit de ziekenzaal naar de eetzaal was gestrompeld. Hij had er nog even aan gedacht om misschien een doktersjas aan te trekken maar iets in zijn hoofd vertelde hem dat hij dat beter kon laten.
Terwijl hij naar het buffet liep om eten te halen dacht hij aan de afgelopen nacht, en een big smile verscheen op zijn gezicht die hij er niet meer af kreeg. Hij ging aan tafel zitten en knabbelde aan een croissant, terwijl hij met zijn gedachten alweer ver weg was.

Tegelijk met een schuldig als met een heerlijk gevoel, liep Rusine de eetzaal in. Ze droeg een wit rokje met een bruine legging eronder en een bruin hempje, dat uiteraard bij haar schoenen en haar matchte. Met de krant onder haar arm liep ze naar het buffet om haar gebruikelijke kopje thee te halen, zodat het koud kon worden terwijl ze de krant las. Het eerste wat ze zag was een bloot bovenlijf, dat haar meteen weer herinneringen van de dag ervoor gaf, maar die schudde ze snel weg toen ze Yuu's hoofd erboven zag. Snel liep ze op hem af. 'Zozo, meneer gaat toch voor de ontblootbovenlijflook?' merkte ze grijnzend op terwijl ze tegenover hem ging zitten en de krant uitspreidde en haar thee neer zette.

Chiyo liep de eetzaal in en ging regelrecht naar het buffet. Hongeeeer! Ze keek naar al het eten. 'Ehhrr..'

Mimiko's maag knorde. Dat was eigenlijk redelijk normaal voor Mimiko. Ze was een best mager meisje maar ze at echt ontzettend veel. Ze liep binnen pakte een bord en propte die vol met allerlei zoete dingen. En wat natuurlijk niet kon onbreken was haar ozo standaart beker melk. Over voorzichtig liep ze naar een tafel die zo dicht bij mogelijk stond. Met haar klunzig heid was het dienblad een tafel verder voor hondert procent op de grond geklettert. Snel ging ze zitten en ze was trots dat ze het dienblad niet had laten vallen.

Chiyo propte haar bord vol met broodjes en pakte een kop thee. Met een hand hield ze en dienblad vast en liep ze naar een tafel. Ze ging tegenover een meisje zitten, met net zo'n vol bord als zijzelf. 'Hoooi!' zei ze blij, terwijl ze een stuk brood in haar mond duwde.

Mimiko wilde net haar favorite muffin in haar mond proppen toen het meisje bij haar aan taffel ging zitten. Snel veegde ze wat kruimels van haar mond. 'O hallo', zei ze een met een lichtelijk geïrriteerde onderstem aangezien ze gewoon gestoord werd onder haar eten.

Chiyo knipperde verbaasd met haar ogen. 'Sorry voor het storen,' zei ze met een klein lachje. Waarom kom ik alleen chagerijnige mensen tegen? Tot nu toe had nog maar één iemand niet zo bot tegen haar gedaan.

'Long time no see,' merkte Yuu op zonder van zijn bord af te kijken. Hij negeerde haar opmerking over zijn verdachte outfit. 'Ik begon er al over te twijfelen of je nog leefde.'

Alecia kwam de eetzaal binnen gewandelt en liep naar het buffet. 1 van de studeten stampte haar gewoon omver waardoor ze op de grond viel. De jongen schepte alles wat hij wilde op zijn bord en negeerde Alecia voll. . Ze stelde zich recht en wreef even over haar schouder die ze had bezeert. Deed toen gewoon alsof er niks was gebeurd en schepte op.

Rusine grijnsde. 'Ik heb gister meer geleefd dan ik in de afgelopen zestien jaar heb gedaan.' Haar blik schoot door de krant, maar ze las er niet uit. Ze kon zich gewoon niet concentreren. 'Maar waar heb jij dan uitgehangen?'

Mimiko keek haar aan. 'O nee is niet erg hoor', ze had haar nog nooit gezien en kon het niet maken om nu gemeen tegen haar te doen. Ze nam een grote hap van haar muffin die eigenlijk een beetje te groot was. Snel deed Mimiko haar hand voor haar mond en stak de andere uit. 'Ik ben Mimiko trouwens..', zei ze met volle mond. Snel slikte ze door, 'maar noem me maar Mimi, dat is wat de meeste doen', zei ze lachend.

Chiyo schudde Mimiko's hand. 'Chiyo!' zei ze. 'Of Chi, your choice.'

Alecia ging weer op de zelfde plek zitten als vorige keer.

'Ow nergens,' zei Yuu, die een glimlach niet kon onderdrukken terwijl hij een slok van zijn koffie nam en een blik op het rode lintje om zijn pols wierp. 'Maar vertel over het hoogtepunt van je leven,' zei hij om van onderwerp te veranderen. Iets in hem vertelde hem dat hij beter zijn kop kon houden tegenover anderen over wat er gisteren was gebeurd, als hij Seth tenminste wilde houden.

Rusine grijnsde. Yuu wilde niets zeggen dus? 'Laten we een deal maken. Ik vertel jou een stukje, jij vertelt mij een stukje.' Noway dat ze zomaar vanalles aan Yuu's neus ging hangen zonder dat hij haar ook wat vertelde.

Alecia keek de zaal rond en zag yuu. Herkende hem van gisteren. Het beeld dat ze had gezien schoot weer voor haar ogen. Ze sloeg haar handen voor haar gezicht en probeerde op de 1 of andere mannier die herinnering weg te wrijven. heb je niet gezien! Ze liet haar hoofd op tafel vallen waardoor je een luide bonk hoorde. Ze schoot onmiddelijk weer recht en wreef pijnlijk over haar hoofd. 'itaai..' kreunde ze zacht. Ze hoorde om haar heen een paar mensen giegelen maar negeerde ze.