Sportvelden

'Een paar gelukkige uren..'
Toushirou had een hoog stemmetje op gezet, alsof hij op het punt stond in huilen uit te barsten. Hij ging in foetushouding zitten en wipte als een krankzinnige heen en weer.

'Hee, ik weet dat je een idioot bent, maar zo idioot als je nu probeert te doen had ik ook niet achter je gezocht.' zei ze lachend terwijl ze naar de fake baby keek.

Toushirou lachte en ging weer languit liggen. Dit was in ieder geval een goede lachtraining.

'Zou je mij nu willen helpen met mijn verdediging? Er zijn dingen die ik nog nooit heb geoefend zeg maar.' zei ze, nadat ze zelf alvast opstond.

'Is goed' zei Toushirou. Hij stond zelf ook op, en dacht even na. 'Zelfde systeem? Of had je al een plan?' vroeg hij na zijn kleren afgeklopt te hebben.

'Ik moet point away oefenen. Je moet gewoon een willekeurige aanval op me doen. Doe maar een sneeuwbal, als het me niet lukt is dat minder erg dan dat ik ijspegels tegen me aan krijg.' zei ze terwijl ze iets verder bij Toutou vandaan ging, klaar voor de verdediging.

'Oké' zei Toushirou instemmend. Terwijl Yumiko wegliep maakte hij alvast een sneeuwbal. Die was al een stuk groter en steviger dan toen ze aan de training begonnen, merkte hij. Toen hij opkeek stond Yumiko klaar. Hij probeerde to zorgvuldig mogelijk te mikken en gooide hem op haar af.

Yumiko concentreerde zich op de sneeuwbal en wees ernaar. Daarna wees ze naar een punt rechts naast haar. Even leek de sneeuwbal van richting te veranderen, maar dat was niet zo. Om te voorkomen dat ze werd geraakt gooide ze er een energiebol op af, die ertegenaan kaatste, en beide bollen deed ontploffen. 'Next.'

Toushirou zag zijn sneeuwbal dramatisch uit elkaar knallen. Hij knikte op Yumiko's teken en maakte nog een sneeuwbal. Het was goed dat hij zijn sneeuwbal nu ook goed kon oefenen. Na hem afgerond te hebben smeet hij hem op Yumiko af.

Yumiko deed hetzelfde als ze bij de vorige sneeuwbal had gedaan, maar dit keer lukte het wel. De sneeuwbal kwam terecht op een boom die rechts van Yumiko stond. Een klein blijdschaps geroep ontsnapte uit haar mond.

Toushirou gooide zijn handen juichend in de lucht. 'Je bent veel beter dan ik' zei hij, ook al stond er nog een grijns op zijn gezicht. Hij wachtte tot Yumiko klaar zou staan en maakte nog een sneeuwbal.

'Kom maar op.' zei ze, als "antwoord" op zijn nieuwe sneeuwbal.


(( blub inspiratie is bij mij echt onwijs ver te zoeken ))

((Vlieg voorbij de horizooooon!))

Toushirou knikte weer eens en vuurde zijn sneeuwbal af. Hij voelde al verbetering, hij was niet groter maar ging sneller. Hij hoopte dat Yumiko het aankon, maar had er wel vertrouwen in.

Yumiko had al snel in de gaten dat deze sneeuwbal een stuk sneller was en probeerde haar point-away te gebruiken. Het duurde even, en de sneeuwbal kwam steeds dichterbij. Een centimeter of 20 voor Yumiko's gezicht lukte het eindelijk en vloog de sneeuwbal tegen een boom aan.

Toushirou grijnsde. 'Joehooeee!' riep hij enthousiast. Hij liep naar Yumiko toe. 'Hij gaat lekker' merkte hij blij op. 'Nog even en we zitten bij de MSA'

Yumiko's ogen stonden ineens kwaad. 'Nooit, nooit, maar dan ook echt NOOIT zal ik de MSA dienen. Het Leger des Duister is mijn doel, Toushirou. Je helpt nu het kwaad te ontwikkelen. Vergeet niet dat jij nog altijd een aardling, en ik nog altijd een Ayaoaan ben.'

Toushirou schrok. Hij had er helemaal niet aan gedacht dat ze van Ayao kwam en waarschijnlijk bij voorbaat een hekel had aan de MSA. Vooral omdat haar vader voor het Leger des Duister werkte. 'Sorry, hee, het was maar een geintje' zei Toushirou zo droog mogelijk, al zette hij wel een stapje naar achter. 'Het lijkt me eigenlijk een vreemd idee' zei hij ineens terwijl hij weer op de grond ging zitten. 'Ik kan me niet voorstellen dat ik bij de MSA zou zitten en jij bij het LDD (handig afkortingen). Als de oorlog uitbreekt en ik sta tegenover jou, ik heb geen idee wat ik zou doen.' Hij schudde zijn gedachte weg en zuchtte.

Yumiko luisterde naar Toushirou en keek hem een stuk minder fel aan dan ze daarvoor had gedaan door zijn opmerking die woede op liet borrelen bij haar. 'Ik weet dat jij dan degene zult zijn die zal sneuvelen. Je moet begrijpen dat ik een Ayaoaan ben, en dat ik geen genade ken in situaties die jij nu noemt. Maar verwacht niet dat je het zo ver zult schoppen, je moet veel in je mars hebben om het tot de MSA te redden. Sowieso moet je geen softie zijn zoals jij bent. Jij hebt al bijna medelijden met een vlieg. En met die instelling kan je meteen vertrekken.'

Toushirou glimlachte. 'Ik beschouw dat als een geruststelling' zei hij terwijl hij omhoog keek naar Yumiko. Hij ging weer liggen. 'Ik vraag me af wat er later nog van me terechtkomt' zei hij zuchtend. 'Als ik maar niet op een kantoor kom'

'Mag ik gokken?' vroeg ze grijnzend. 'Ik denk dat eigenlijk dat je helemaal niks gaat doen. Leven met de kleine beetjes die je hebt. Een levensgenieter, maar stiekem ga je later heel veel missen. De sleur die elk ander normaal persoon beleeft, zul jij missen.' Yumiko was altijd goed geweest in het inschatten van mensen, behalve het inschatten van haarzelf.

Toushirou knikte onzichtbaar. 'Daar kan ik me wel in vinden' gaf hij toe. 'Gewoon doen waar je zin in hebt, en willen wat je wil' droomde hij hardop. ((Steeds als ik het over Toutou's toekomst heb moet ik aan mijn fanfic denken XDDD))

'Als mijn toekomstdroom uit zal komen, neem ik ooit de plek in van Hikari als generaal in het LDD.' zei ze dromerig. Het leek haar de ideale baan, en het geen wat ze het liefste wilde doen.

Yuu wandelde de sportvelden op. Hij had enorm op zijn kop gekregen van De Heerseres omdat hij nog steeds geen bak van zijn specialiteit bakte. Hij besloot dat hij nu maar eens goed moest trainen. Toen hij het sportveld op kwam merkte hij Yumiko en Toushirou op. Zij waren alle twee personen op wie hij prima zou kunnen oefenen, aangezien hij ze alle twee op het moment het liefst de kop eraf blies. 'Wie heeft er zin in een duel?' vroeg hij aan de twee en hij grijnsde uitdagend. Het kostte hem moeitte, aangezien hij eigenlijk helemaal niet in zo'n grijnsbui was.

Yumiko stond op toen ze Yuu aan zag komen. 'Je weet dat je op dit moment emotioneel én fysiek een wrak bent, hmm?' zei Yumiko uitdagend.

Toushirou keek naar Yumiko. Hij kon zich voorstellen dat dat een ultieme droom was. Eigenlijk wist hij niet wat Ayaoanen droomden. Om Cecilio's rechterhand te zijn? Hem trouw te dienen? Hij bleef even filosoferen rondom die gedachte voor hij zijn mond weer opentrok. 'Wie weet red je het' zei hij optimistisch. Toen verscheen Yuu opeens. Toushirou bleef liggen en keek hem van onder aan. 'Ik ga hier niet op in' zei hij droog terwijl hij aan een grassprietje plukte.