Sportvelden

'Ik gooi wel.' zei Yumiko, die de takjes oppakte en vast hield in haar handen. 'Ik gooi één voor één een takje jouw kant op, en jij probeert ze te bevriezen. Als je dat langer dan een seconde lukt, zullen de takjes bevroren op de grond vallen.' Yumiko keek naar Toushirou. 'Klaar?'

Toushirou knikte. Hij concentreerde zich alvast voor het eerste takje, al wist hij niet precies wat hij moest doen. Hij haalde naar boven wat er gebeurde toen hij de stenen probeerde tegen te houden en besloot hetzelfde te doen. 'Kom maar' zei hij.

Yumiko knikte en gooide het eerste takje in de lucht, iets richting Toushirou. Als ze recht zou gooien had hij te weinig tijd zich te concentreren, en ze moesten nu eenmaal klein beginnen.

Toushirou keek naar het takje dat steeds dichterbij kwam. Hij wilde bijna opgeven toen het vlak voor zijn neus stopte alsof de tijd werkelijk bevroor. Na een seconde of 2 viel het roerloos naar beneden. Toushirou grijnsde. 'Geweldig!' riep hij richting Yumiko.

Yumiko leek even blij te zijn als Toushirou zelf was. 'Awesome!' zei ze tevreden. 'Nu gooi ik twee takjes, op dezelfde manier als hiervoor.' Yumiko gooide de twee takjes in de lucht en staarde er even naar. Ze moest niet te veel omhoog kijken, aangezien het zonlicht in haar ogen brandde.

Toushirou concentreerde zich en de takjes bleven hangen - zelfs eerder en langer dan ervoor. Zijn mond viel open en hij gooide zijn armen enthousiast in de lucht. 'IK BEN EEN GENIE' schreeuwde hij keihard.

'Ahum.' kuchte Yumiko grijnzend terwijl ze naar de vallende takjes, en daarna naar Toushirou keek.

Toushirou keek op toen Yumiko kuchte. Hij zag de takjes die op de grond waren gevallen en grijnsde. 'O ja.. misschien ben ik toch niet zo'n genie' zei hij terwijl hij in kleermakerszit op de grond plofte.

Yumiko grijnsde. 'Je gaat snel vooruit.' zei ze terwijl ze zelf ook neerplofte op de grond.

'Relax tijd' zei Toushirou droog terwijl hij zich achterover liet vallen zodat hij lag. De lucht was strak blauw. Hij zuchtte. 'Ik vind het best gezellig' zei hij terloops met een glimlachje.

Yumiko glimlachte en knikte. 'Trouwens, hoe gaat het tussen jou en Yuu? En ben je eigenlijk hetero maar is dit een "avontuurtje", ben je bi, homo of weet je het gewoon niet helemaal?' de vraag had al een dag of twee op het puntje van haar tong gelegen, maar ze had hem nog niet willen stellen.

'Goed denk ik..' antwoordde hij op haar eerste vraag. Over de tweede moest hij nadenken. 'Ik heb eigenlijk geen idee' zei hij eerlijk. 'Nooit over nagedacht ofzo. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend op het eerste gezicht'

Yumiko grijnsde. 'Ik kan me niet voorstellen dat als er een opdringerig meisje mij non stop aan zou randen ik er ooit wat mee zou willen..' lachte ze.

Toushirou dacht na. Het was inderdaad een raar idee. Hoewel het meer de sentimentele dingen waren die ze hadden meegemaakt die hem naar Yuu toe trokken. 'Ik snap het ook nog steeds niet' zei hij lachend terwijl hij naar de stokjes keek die zielig op de grond lagen.

'Love is a difficult thing to think about.' zei ze even, waarna ze zuchtte. 'Mijn moeder vertelde me altijd dat je over liefde niet na moest denken, maar dat je het moest beleven zolang het duurde.'

Toushirou knikte. 'Ik geef haar groot gelijk' zei hij terwijl hij aan het gras plukte. 'Denk je dat het nog goed komt tussen jou en Nick?'

Yumiko zuchtte. 'Nee.' zei ze, kort maar krachtig. 'En misschien wil ik dat ook wel helemaal niet.'

'O ja.. dat kan ook nog' zei Toushirou. 'Sorry' voegde hij er nog aan toe. Hij zag een wolk voorbij drijven. 'Wow' zei hij. 'Dat ding lijkt echt op een.. konijn' zei hij verbaasd, maar hij moest lachen om zichzelf. Het had waarschijnlijk heel stom geklonken.

Yumiko keek er een minuutje naar. 'Hij vervormd en nu is het net een gemuteerd konijn met drie oren.' lachte ze.

Toushirou keek er nog een keer naar. 'Inderdaad' zei hij lachend. 'Of gewoon Medusa-konijn..' mompelde hij. De wolk begon inmiddels een beetje uit elkaar te vallen. 'Hij gaat dood!' riep Toushirou dramatisch.

'Sorry, I can't help it. I just háve to kill mutants.' zei ze lachend met een pruillipje erbij.

((Ik heb een blaar op mijn elleboog. Respeeeect man.))

Toushirou grinnikte. 'Beter dan ze maken' zei hij schouderophalend. Hij probeerde een vliegje weg te slaan dat irritant om zijn hoofd heen zoemde.

Yumiko grinnikte en kreeg daarna het vliegje in het vizier. 'Ultieme training.' zei ze zacht, waarna ze een ooglaser op het insect afvuurde. Verschroeid dwarrelde het dode beest op het gras.

Toushirou trok een pruillipje. 'Hij had nog een heel leven voor zich...' fluisterde hij treurig. Hij maakte een gebaar alsof hij flauwviel.

'Anders had hij waarschijnlijk binnen een uur opgegeten geweest door een kikker of een spin.' zei ze grijnzend.