Sportvelden

Toushirou slikte. Hij wist eigenlijk niet of hij Yumiko kon vertellen over hem en Scarlett zonder op gruwelijke wijze te sterven. 'Ik kan er niet om lachen' zei hij daarom maar.

'En waarom dan wel niet? Sinds wanneer ken en mag jij Scarlett?' vroeg ze met een gefronst voorhoofd.

Toushirou slikte en keek naar de grond. 'Gewoon - al een tijdje' mompelde hij. Hij voelde dat hij rood werd en probeerde een manier te vinden om het te verbergen, maar er was niks in de buurt.

'Je hebt wat op te biechten?' vroeg ze grijnzend. 'Zeg het maar gewoon. I promise I won't kill you.' I may only hurt you.

Toushirou zuchtte. 'Ik heb, misschien, een paar keer, ongeveer gewoon.. eh' hij slikte weer en keek zenuwachtig naar haar. 'Heel misschien heb ik een klein beetje iets met Scarlett ofzo denk ik' ratelde hij snel achter elkaar. Hij hield zijn handen al beschermend voor zijn gezicht alsof Yumiko hem in elkaar ging slaan.

'Je hebt WAT?' Yumiko maakte zich klaar om hem aan te vallen maar herstelde zich snel. 'Jouw leven, jouw keuzes.' zei ze toen ze eindelijk gekalmeerd was.

Toushirou haalde opgelucht adem. Hij had zijn leven al dramatisch voorbij zien flitsen. 'Sorry' zei hij, schuldig naar het gras starend. 'Mijn leven is zo maf. Al mijn vrienden zijn vijanden van elkaar'

'Ach, ik raak mijn vrienden allemaal langzaam kwijt. Naja, vrienden. Ik weet niet eens of ik het wel vrienden kan noemen.' zei ze zuchtend.

Toushirou keek Yumiko aan. Hij had een kleine blik van medelijden in zijn ogen. 'Je hebt mij nog' zei hij glimlachend. 'Maar ik ben ook tevreden met de naam "trainingsslet", hoor'

Yumiko grijnsde even. 'Ja, maar jij gaat me langzaam verlaten voor je nieuwe crush.' zei ze plagerig.

Toushirou glimlachte en gaf Yumiko een zacht tikje op haar been. 'Zo gemeen ben ik nou ook weer niet' zei hij. Op de één of andere manier dwong hij zichzelf om haar te vergeven.

'Ssssht. Uiteindelijk gaan vriendinnetjes altijd voor trainslaven.' zei ze terwijl ze even naar de lucht keek. Het begon inmiddels al schemerig te worden.

Toushirou glimlachte. 'Ik rooster jullie wel in. Twee weken van tevoren een afspraak maken, en netjes op je beurt wachten' zei hij plagerig. Hij liet zich op zijn rug vallen. 'We zijn hier echt al lang' zuchtte hij.

Yumiko glimlachte even na zijn opmerking en volgde daarna zijn voorbeeld. 'Ik lijk al bijna gehecht aan deze plek.'

'Je komt er te vaak' zei Toushirou grijnzend, al was het bijna op fluistertoon. 'Je moet je een week lang terugtrekken in je kamer op water en brood'

'Aaah, dat zal ik nooit overleven.' zei ze met een pruillipje erbij. 'I love this place. Je ziet hier tenminste bijna niemand. Logisch, op de plekken waar je de meeste mensen verwacht zijn de minste.'

'Heb je een punt' zei Toushirou. 'En natuurlijk het belangrijkste; mijn fantastische verschijnen die hier vaak rondhangt' zei hij met een geacteerd zwoel stemmetje. Hij sloot zijn ogen en zuchtte diep. 'Ik ga nooit meer weg' besloot hij.

'I'll leave when you leave, so maybe now, maybe later, maybe never.' zei ze terwijl ze naar de inmiddels verduisterde lucht keek. 'Don't you just love darkness...'

Huppelend kwam Scarlett de sportvelden op en floot een liedje. Haar blik veranderde meteen toen ze Yumiko samen met Toushirou zag en gelijk stormde ze erop af en vermoordde ze Yumiko. Eind.

(( okay grapje XDDDDD ))

Toushirou glimlachte. 'I love cold' fluisterde hij dromerig. Hij staarde naar de verduisterende lucht. Het begon af te koelen, hij voelde zich alleen maar comfortabeler. Hij ademde de frisse lucht in en sloot zijn ogen.

((HAHAHAHAHAHAHAHA NADNAD))

'Gelukkig heb ik het ook bijna nooit koud. Het is namelijk gewoon nooit warm op Ayao. Altijd rond de 10 graden, en dan loop ik zonder jas buiten.' zei ze trots.

AHAHAHA
STERFT JHIER
HAHHAHAHAHAHAHAHAHAHA

'Dat is inderdaad handig' zei Toushirou met gesloten ogen. Hij opende ze en keek Yumiko van opzij aan. 'Aardlingen zijn gewoon gehandicapt' lachte hij.

'Nogal ja.' zei ze lachend. 'Ze houden van brandend licht in hun ogen en van warmte en sommigen zijn zelfs bang in het donker..'

'Ik schijt in m'n broek als het donker is en ik ben alleen' gaf Toushirou eerlijk toe. 'Dat is een beetje een probleem. Maar ik ben blij dat ik tegen warmte én kou kan' zei hij trots. 'Nouja niet te veel warmte, want dan verbrand ik gewoon'