Sportvelden

Toushirou glimlachte. Hij rekte zich langzaam uit en voelde het stramme gevoel langzaam wegebben. 'Ik voel me prima' zei hij. Het was half gelogen, maar hij nam zich voor dat het straks wel oké zou gaan. 'Kom op, trainen' zei hij volhardend terwijl hij zijn linkerbeen even los schudde. Hij maakte een sneeuwbal in zijn hand en gooide hem van zijn ene naar zijn andere hand.

Yumiko schudde haar hoofd. 'We nemen eerst even een pauze, dat lijkt me verstandiger.' ze zakte naast Toushirou neer en ging even languit in het gras liggen.

Toushirou ging naast Yumiko op het gras liggen en staarde naar de lucht. Hij werd gelukkig niet verblind, de zon verstopte zichzelf net achter een wolk. Hij gaapte. 'Dus..' begon hij half zuchtend. 'Hoe staat het leven?'

'Kut.' bekende ze. 'Gister avond op dat zogenaamde feest hadden ik en Nicholas gezoend. Vanmiddag deed hij eerst alsof er niks was gebeurd en later die middag toen ik hem woedend aansprak zei hij dat hij niks hoefde en blablabla. Usual story dus. Girl gets used, boy runs away.'

Toushirou keek Yumiko bezorgd aan. 'Dat is niet erg gezellig..' zei hij zacht. 'Voel je je wel oké nu?' vroeg hij daarna nog om wat zekerheid te krijgen. 'Wat een zak trouwens, die Nicholas. Dat soort mensen verdienen het niet om -' hij kapte zijn zin abrupt af. Eigenlijk had hij dat zelf een aantal keer bij Yuu geflikt.

'Ik ben niet voor niets zo agressief tijdens een duel..' zei ze terwijl ze een paar grassprietjes verschroeide met haar ooglaser.

'Je hebt je in ieder geval op mij kunnen afreageren' zei Toushirou met een lachje. 'Beter dan op Nick. Daar zou je nog eens problemen mee kunnen krijgen' zei hij, terwijl hij toekeek hoe Yumiko grassprietjes martelde en verschroeide. 'En het gras heeft er ook onder te lijden' zei hij op een hippie-achtige manier.

Yumiko zuchtte en liet de grassprietjes maar even met rust. 'Het was kantje boord voor Nicholas.' moest Yumiko toegeven. 'Ik moet zeggen dat ik eraan zit te denken om mijn vader in te lichten. Die kan hem koud maken als ik dat vraag.' ze wist dat ze niet meende wat ze zei, al kon het wel, dat zou ze nooit doen.

Toushirou keek licht geschokt naar Yumiko. 'Dat zou je toch niet echt doen hè?' vroeg hij. Hij slikte. Vrouwen waren erg meedogenloos als het om wraak ging. Geen ruzie zoeken met Yumiko, dat was iets om te onthouden.

'Misschien.. misschien niet.' Yumiko ging er zelf nu ook serieus aan denken. 'Mijn vader zou het zo doen, dat weet ik zeker. Als ik dit hem zou vertellen zou hij het zelfs zonder verzoek doen. Hij is nogal moordlustig zegmaar.'

Toushirou knikte. 'Ja, dat komt soms voor..' zei hij. Hij kon zich geen voorstelling maken van het zomaar uit de weg ruimen van iedereen die je niet aanstaat. Hij slikte even en dacht aan iedereen die ooit iets kuts bij hem geflikt had. Zou hij die zomaar kunnen vermoorden?

'Denk niet dat mijn vader iedereen zomaar uit de weg ruimt hoor.. hij heeft heus wel eens mensen moeten vermoorden, maar dat waren dan mensen van de MSA, aangezien mijn pa luitenant is in het Leger des Duister.'

'O, dat verklaart ook wel wat' zei Toushirou begripvol. Als het nu eenmaal je werk was zou hij er ook minder moeite mee hebben gehad. Al leek het hem behoorlijk rotwerk. Maar hij kon zich voorstellen dat als je van Ayao kwam je geen problemen had met MSA-leden vermoorden. Ze schenen elkaar niet echt te mogen.

'Tja..' Yumiko voelde dat er geen gespreksstof meer was en stond op. 'Kom op, miniman, trainen.' zei ze glimlachend terwijl ze neerkeek naar de liggende Toushirou.

Toushirou lachte en stond op. Hij klopte zijn kleren af en keek naar de schietschijven. Ze leken bijna terug te staren. 'Ooooh.. Ik móét die dingen uitproberen zei hij met een druiperig stemmetje. Hij rende al snel op één van de doelen af en ging er haast kwijlend voor staan. 'Ze zien er gewoon zo leuk uit' zei hij.

'Me too.' zei ze grijnzend. Ze vuurde haar ooglaser af op de schietschijf waar Toushirou bij stond. Hij raakte hem net niet, wat precies de bedoeling was. 'Niet kwijlen bij dat ding, oefenen.'

Toushirou schrok van de straal die langs hem schoot, maar moest daarna lachen. 'Daar heb je een punt mee' zei hij. Hij vuurde om en om sneeuwballen en ijspegels af. Soms raakten ze het gewenste doelwit, en soms niet. Hij was aardig getraind in mikken, omdat hij zijn krachten vaak als speeltje gebruikte.

Yumiko bestudeerde zijn aanvallen op de schietschijven en dacht even na. 'Je moet je minder op je aanval zelf concentreren, en meer op je doelwit. Op deze manier zul je te vaak missen.'

Toushirou keek naar Yumiko en knikte. Hij probeerde naar het midden te staren en ging zo verder met aanvallen. Hij merkte al een aardig verschil. De meeste aanvallen gingen nu in de roos. Hij begon te stralen terwijl zijn ijspegels er ook beter uit gingen zien; de hoeveelheden waarmee ze werden afgeschoten nam toe.

Yumiko knikte tevreden. 'Je leert snel, maar het enige wat ik zie zijn ijspegels.' Yumiko had veel gekeken en geleerd van haar vader als hij bezig was met een training, of een training leidde van nieuwelingen in het leger des duister.

'Klopt' zei Toushirou. 'Ik weet niet wat ik met mijn andere aanvallen moet..' gaf hij eerlijk toe. 'Deze lijkt me het effectiefst' zei hij terwijl hij nog een reeks afvuurde. Een aantal misten het doelwit.

'Je kan van alles als aanval gebruiken. Niet alles wat je doet hoeft letterlijk uit een boekje te komen. Ik gebruik mijn extra, materiële beheersing, ook als aanval of verdediging, terwijl het daar niet voor is bedoeld.'

Toushirou knikte. 'Ik kan mijn extra nauwelijks beheersen' zei hij treurig. 'Tijd is moeilijk te controleren. En ik kan het bijna nergens op oefenen om te kijken of het lukt..' hij dacht terug aan de stenen die Yumiko op hem gegooid had. Ze hadden maar heel even stil gehangen.

'Je moet klein beginnen en groot eindigen. De stenen waren geen goed iets om ermee te oefenen. Ze zijn te groot, én te zwaar. Ik begon mijn materiële beheersing ook met kleine, lichte dingen als blaadjes en kleine takjes.'

Toushirou haalde zijn schouders op. Hij zocht naar takjes op de grond. Na er een stuk of vijf verzameld te hebben legde hij ze voor zich neer. 'Als ik ze nou gewoon weggooi en dan probeer stil te hangen?' vroeg hij om advies.