Het Labyrint

((@Iris: Je mag er voor kiezen of je haar kan zien, maar het moet wel heel bijzoner blijven, dus niet te veel mensen))

Lily glimlachte en liep de hoek om. Ze zag een jongen met blond haar. Hij keek een beetje afwezig uit zijn ogen. Ze bleef stil staan en keek even naar hem. Toen keek ze naar Yia. Die knikte. 'Moet ik naar hem toe gaan?'Vroeg Lily zo zacht dat alleen Yia het kon horen. Yia schudde haar hoofd.'Blijf maar even staan,'

Lune voelde met zijn hand aan zijn oog, waar het getintel te voelen was, toen hij zijn hand terug trok en bekeek was die bloedrood.. Lune huiverde, hij voelde nog een keer. Hij was in twee strijd; een mengeling van gevoelens. Ten eerste angst, ten tweede was hij verbaast, hij normaal kijken, hij was niet blind aan een oog. Hij draaide zich om, en zag een meisje staan met blond haar. Lune trilde, en zakte toen door zijn knieeén. Hij staarde naar de aarde onder hem, en zag druppels bloed als tranen op de grond vallen.

Nu knikte Yia wel ernsig, en samen snelden ze naar de jongen toe. Lily knielde bij hem neer.
'I-is alles goed?'Vroeg ze aan hem. Yia keek er ernstig naar.

'Hoe kan je dat nu vragen.. Kijk naar mij.. Kijk naar mijn oog!' het kwam er dreigender uit dan de bedoeling was, alsof het litteken meer had gedaan dan alleen zijn gezicht verpest. Ook een deel van zijn karackter had plaats gemaakt voor duister en vernieling.

Kyosu zakte naar de grond. De poging van Shayla om hem te kalmeren had duidelijk niet veel nut gehad. Toen hij een beetje gekalmeerd was. Deed hij zijn ogen weer open. Hij wist niet wat hij zag, zijn zusje zat tegenover hem, met een grote glimlach op haar gezicht. 'Kana..?' begon hij langzaam. Waarom was hier nou niemand om hem te helpen? Dit móest een hallucinatie zijn..

(( Missed alot! ))

Iris rende weg van Terra, Je zoekt het maar uit, Mimi-chan.. ze kwam weer bij de plek waar het brandende kettinkje had gelegen. Maar nu zaten Lune en Lily daar, ze keek geschrokken naar Lune. Ze slaakte een gilletje.

Lily beet op haar lip. 'Sorry,'Zei ze zacht.'Dat was stom van me.'
Yia kwam nu iets dichterbij, knielde ook neer en bekeek de wond. Lily keek er ook eens goed naar, het zag er raar uit.

Shayla begon de kalmte een beetje kwijt te raken. Hoe moest ze dit nou weer gaan oplossen!? Opeens kreeg ze een idee. Het was echter niet te meest vriendelijke manier, maar de kans was wel groot dat het zou werken. Ze deed een stap achteruit en strekte haar armen wat meer. 'Sorry...' Zei ze nog, waarna ze een windvlaag op Kyosu afstuurde. Het was niet bedoeld als gemene aanval, maar ze moest wat doen om hem wakker te kunnen schudden.

Kyosu lag op de grond en bleef even zonder ook maar iets te bewegen zo liggen. Toen begon hij heel hard te hoesten, er was duidelijk heel wat stof bij hem naar binnen gekomen door die windvlaag. Al kuchend krabbelde hij steeds een stukje verder overeind. Daarna keek hij Shayla aan. 'Bedankt.' kuchte hij.

Shayla krabbelde zichzelf op haar achterhoofd en liet haar hoofd een beetje hangen. 'Ghe, sorry daarvoor.' Zei ze zacht en glimlachte zwakjes. 'Gaat het een beetje?' Vroeg ze toen ze hem omhoog hielp

Lune bleef zo zitten, 'mijn hoofd.. doet pijn..' kreunde hij zacht, een vele pijn drong tot hem door, en deed hem weer naar de grond kijken. Zijn adem haling was zwaar, hij snakte naar wat frisse lucht, iets leek zijn keel dicht te knijpen.

Lily keek naar de jongen. Ze merkte Iris niet op. 'Yia,'Zei ze zacht.'Wat moet ik doen?'
'Laat hem rechtop zitten.' Yia keek erg geschrokken.
'Kom,'Zei ze tegen de jongen.'Ga recht op zitten, dan kan ik kijken naar de wond.' Niet dat ze een goede dokter was, maar ze was beter dan niks. Ze zorgde dat de jongen rechtop tegen de heg kwam te zitten en keek naar de wond.
Maar er was iets mis. Alsof hij nouwelijks kon ademen. 'Yia!'Zei ze geschrokken.'Je moet helpen.' Het kon haar niets schelen dat de jongen haar zou horen, misschien kon hij Yia wel zien.

Kyosu liet zich omhoog helpen door Shayla. 'Ja.. ja het gaat wel weer.' zei hij zacht. Hij stond een beetje wankel op zijn benen. 'Ik dacht dat ik..''begon hij.

'Je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wild!' Zei Shalya snel en klonk lichtelijk bezorgt. 'Dat kan ik goed begrijpen hoor, er zijn dingen die andere gewoon niet aangaan en je voor jezelf moet houden. Maar je mag het wel vertellen als je het kwijt wild.'

Lune keek het meisje aan, 'ga ik nu haluconeren ((Geen idee hoe je het schrijft >,<)) of.. zweeft er iets boven je of zo..' Lune keek Lily verwondert aan, hij dacht een stem te horen, maar vergat het al weer snel, 'het gaat wel.. Denk ik..' mompelde hij zacht.

'Ik.. ik zag mijn zusje.' kraamde hij uit. Dit klonk een stuk minder erg dan dat het was, aangezien Shayla niet wist dat ze dood was. 'Ze is..' kyosu keek naar de grond. 'Gestorven aan..' toen stopte hij met praten.

Lily glimlachte. 'Dat is fijn.' Zei ze opgelucht. 'Oja, ik ben Lily.'
Yia glimlachte toen ze zag dat alles weer goed was.
'Kan jij Yia zien?'Vroeg ze, en snel voegde ze eraan toe.'Ik weet dat het raar klinkt, maar Yia was een meisje dat hier lang geleden ook was, ze is verdwaald en... Gestorven. Ze vertelde me dat ik de eerste was in eeuwen die haar kon zien.'
Lily zag dat Yia geïntereseerd op antwoordt wachtte, en zij deed hetzelfde.

Shayla legde haar hand op zijn schouder en glimlachte. 'Je hoeft niet meer te vertellen.' Zei ze kalm en vriendelijk. Ze begreep het al, het was een pijnlijk onderwerp voor hem, dus wilde ze niet dat hij verder zou gaan. Dingen uit het leven die zijn verdwenen waren moeilijk te begrijpen, daar wist ze alles van. 'En nu lijkt het me handig dat jij hieruit komt.'

Iris keek nog steeds met grote ogen toe, 'Wow, wie ben jij?' vroeg ze. Ze herkende Lune haast niet meer, ze hoorde Lily over een ene Yia praten. Ja, vast.. ze keek boven haar hoofd. Schudde haar hoofd even en zach echt iemand, Net zoals om de hoek!! Omg, Lily..

'Ik heb ooit, denk ik.. een soort verhaal over.. Over het labyrint gezien, waar haar naam genoemt in werd, Yia.' Lune knipperde verwondert met zijn ogen, hij had altijd gedacht dat het bluf was wat daar in de boeken stond.

'Ja inderdaad.' zuchtte Kyosu en wilde het meisje aankijken. Het was alleen zo lastig om te weten, dat ze niet terug kon kijken. 'Ik vraag me alleen af HOE we hier uit komen,' zei hij en keek om zich heen. Het enige wat hij kon zien waren hoge struiken, en je kon er onmogelijk doorheen wringen.

Shayla lachte zachtjes. 'Dat is iets wat ik nou weer wel kan zien en andere zoals jij niet.' Lachte ze en draaide zich naar 1 van de gangen. Ze deed een grote stap naar voren en strekte daarbij haar armen naar voren uit, waardoor er een windvlaag ontstond. 'Deze gang loopt dood, dus hier moeten we niet in.'

Kyosu keek geboeid naar wat Shayla deed. Zó doet ze dat dus. dacht hij bij zichzelf. Wat nu wel handig was, vond hij. Hij kon in ieder geval niet wachten om hier uit te komen. Hij bekeek de struiken, hij wilde graag helpen, maar hij kon zich niet wijs worden uit alles om hem heen.

Shayla blies een zelfde wind in een andere gang en lachte. 'Goed, volg mij maar en houd uw handen en voeten binnen boord aub.' Zei ze, waarna ze even moest lachen. Ze begon te lopen, in een vrij snelle pas. 'Weetje, eigenlijk heb jij mij niet eens nodig om hieruit te komen.' Zei ze opeens op nadenkende toon.

Lily luisterde geïntereseerd. 'Weet je nog waar het verhaal over ging?'
Yia keek toe. Ze wou wel eens horen wat er dan wel over haar gezegd werd.