Het Labyrint

Terra krabbelde vluchtig overeind en sprong nog een stuk achteruit voordat één van die klauwen hem weer bijna tegen de grond wou smijten.
Het bloed liep in dunne straaltjes van zijn borst af en veroorzaakte rode vlekken in zijn witte blouse "...." hij fronste en voordat het beest hem nog een keer kon raken sprinte hij de hoek om, achtervolgd door het beest dat op een combinatie leek van een leeuw,wolf en een mol zulke grote klauwen zag hij Lune staan "Rennen!" schreeuwde hij een beetje droog.

Mimiko keek angstig naar Kyosu die wilde dat iets stopte. Haar vuisten waar dicht geknepen en snel sloot ze haar ogen en begon stapjes naar achter te lopen. Was ze hier maar nooit heen gegaan, in haar hele leven was ze nog nooit zo bang geweest. Hoe verder ze naar achter liep hoe verder de stem van Kyosu en het blinde meisje klonk. Pas toen ze niets meer hoorde durfde ze haar open weer te openen, maar het enige wat ze zag waren de enorme bosjes die wel twee meter groter leken dat de kleine Mimiko.

'Yia...'Lily zei het fluisterend, alsof ze dacht dat het meisje zou schrikken als ze te hard zou praten.'Wat een mooie naam!'
'O, dankje!'Yia zei het blij en met een brede glimlach op haar lieve gezichtje.'Wil je met mij de uitgang zoeken?' Yia vroeg het smekend.'I-ik kom er niet alleen uit, en ik ben hier al zo lang... Niemand heeft mij ooit kunnen zien, jij bent de eerste.'

Mimiko begon te trillen. Het zweet liep over haar rug toen ze besefde dat ze alleen was. Toen ze nog een stapje naar achter deed struikelde ze. Met een harde dof kwam ze op de grond terecht. 'Kyosu?', riep ze voorzichtig.
k

Terra sprinten een andere gang en en zorgde ervoor dat het beest hem bleef volgen en niet Lune zou aanvallen door een fel licht uit te stralen met behuld van zijn lichaams verlichting.
Waarom was hij in shemels naam iemand aan het helpen, hij voelde één van de klauwen hem vooruit tegen de grond drukken en hoe de nagels in zijn rug sneden, de scherpe pijn was fel maar het brandende gevoel van de steen rond zijn nek die tegen zijn borst drukte was de reden waarom hij schreeuwde van de pijn.

Mimiko kreeg geen gehoor. Het leek wel alsof ze alleen was. Snel stond ze op en besloot dat ze eerst rustig moest worden. Toen ze uit eindelijk rustig was zette ze haar lichaams verlichting aan en begon een beetje doelas rond te lopen hopend in de goede richting.

Terra probeerde zich omhoog te drukken maar kreeg hierdoor alleen de nagels dieper in zijn vel hij keek strak voor zich uit en vastberaden er was maar één manier en het moest lukken.
Het beest liet zijn kop zakken terwijl Terra al zijn woede probeerde op te roepen en feller ging schijnen.

((Mimiko kom dan word het interesting ^^ zometeen breekt de echte terra los ;D))

'Lily, er hebben mensen hulp nodig,'Zei Yia.'We moeten ze helpen!'
Yia keerde zich om en zweefde door het doolhof, en Lily liep achter haar aan, geïnterigeert naar haar kijkend.

((COMMING))

Mimiko zag nog een licht en ze rende erop. 'Halo?!', riep ze. Haar lichaam was ook nog steeds opgelicht en het licht werd feller en feller.

Zero bekeek het meisje dat voor zich stond..of was het dat niet..toen hjij eruit liep kwam hij voor lily die blijkbaar naar iets vaags keek . Hij liep en stond achter haar (lily xD!@)

Terra hoorde een stem wat ver maar kon zich er niet op concentreren door de withete steen die hem in zijn vel brande en de nagels die zich in zijn rug boorde.
Zijn ademhaling was zwaar en zijn ogen keken strak voor zich uit, er zou iemand komen....iemand zou helpen..


(( Vetjes))

Lily had geen besef van Zero en liep kalm achter Yia aan.
'Yia,'Zei ze.'Ho-hoe lang ben jij hier al...?' Yia keek haar verdrietig aan. Ze zag aan haar ogen dat het al een hele tijd was.
'We komen hier uit!'Zei Lily, vol moed die ze niet helemaal voelde. Yia glimlachte. 'Dankje.'

'Terra?!', zei Mimiko toen ze iets beter keek. Toen ze naar hem toe rende zag ze een enorm beest op hem. Ze zetten een paar stappen naar achter en liet haar verlichting uit gaan. Achter haar rug creeëerde ze een enorme schaduuwbal. Toen ze haar hande weer naar voren deed lag er op haar hand een schaduuwbal die zo groot was als een voetbal. Trillend probeerde ze te richten.

Terra keek naar Mimiko "Ga weg!" hoe graag hij ook hulp wilde hebben hij kon het niet opbrengen om iemand anders in gevaar te brengen en waarom eigenlijk niet? normaal had hij niet één keer nagedacht over het helpen van mensen maar sinds hij op die school zat werd het als maar erger.
Het beest trok zijn klauw op en Terra rolde om, hij zag hoe de klauw met een snelheid naar beneden kwam en één van de nagels lande recht op de rood gloeiende steen rond Terra zijn nek.

Zonder nog na te denken vuurde ze de enorme schuuwbal op het beest af. Haar gehele gedachtes waren leeg. In haar ogen stond alleen leegte totdat de schaduuwbal het beest raakte. Het leek alsof het leven weer terug in haar kwam.

Terra zag hoe het wezen schrok van de aanval en voelde plots de hitte van de steen groter worden, het was ondragelijk "Aaah!...auw...auw!" hij schreeuwde het uit van de pijn en in de steen zat een barst waaruit druppels zilver glinsterende vloeistof uitdruppte.
De druppels koelde af zodra ze Terra's huid raakte maar lieten pijnlijke brand plekken achter.

((Oke dat stuk begreep ik even niet.. xD))

Mimiko rende op Terra af. 'G gaat het wel', zei ze totaal in shock.

Terra greep Mimiko haar hand vast "Haal het weg!" de zilvere vloeistof drupte nog altijd vanuit de steen op hem en liet brand plekken achter. het wezen was er door de aanval vandoor gesprint.

Iris dwaalde wat rond toen zo opeens wat geschreeuw hoorde, ze rende maar ergens heen en zag Mimi-chan bij Terra. 'Mimi-chan! What's up?' vroeg ze toen ze Terra zag. Ze rende naar de twee toe en keek hun verbaasd aan.

Mimiko rukte de ketting van zijn nek af en gooide hem weg. Haar handen branden en snel veegde ze ze af aan de grond. 'G.. gaat het Terra', vroeg ze terwijl ze haar andere wang op zijn wang legde

Iris keek Mimi-chan verbaasd aan, maar besefte later pas wat ze gedaan had. Ze lachte Terra hard in zijn gezicht uit. 'NOU, TERRA, NU ZIT JE ZONDER JE KETTING!' riep ze blij.

Terra's ogen werden grauw en dof en even leek het alsof hij een zombie was tot hij plots zijn armen rond Mimiko sloeg "...Je ruikt....heerlijk..." zijn stem was anders leeg zonder gevoel.



((Hijs los ;D Be afraid!))

Iris ogen werde groter, 'Nee, Mimi-chan!' riep ze verward. Ze trok haar aan haar arm mee naar achter. 'Terra! Wat doe je,' riep ze geschrokken.

Lily liep een hele tijd achter Yia aan. Die leek precies te weten waar ze heen moest, en toen Lily haar ernaar vroeg, antwoordde ze dat ze sporen van Magie had achtergelaten hier, en daarom wist waar ze heen moest.
En na een tijdje lopen hoorde ze een bekende stem. Iris. Iris klonk verbaasd, maar Lily bleef voor de hoek staan, en Yia ook.
'Kunnen zij je zien?'
'Ik weet het niet... Hangt van het soort mens af...'Yia keek Lily triest aan.'Jij was de eerste die me kon zien na mijn dood...'

Terra kwam wankel maar zeker overeind en keek even naar het zilvere plasje dat van de ketting over was en de grijns die hij altijd had gehad kwam terug op zijn gezicht alleen nu kwaadaardig en niet meer nonchalant.
Hij keek naar zijn handen "Waarom zo schichtig?" hij keek Iris en Mimiko strak aan en zijn vampire glare was nog nooit zo echt geweest.