Kyosu was even in trance, het leek alsof iets of iemand, hem riep. Hem beveelde op het geluid af te komen. Voor hij het wist stond hij op een heel andere plek, geen mimiko, en geen onbekend blin meisje te bekennen. Hij keek even gefrustreerd om zich heen. 'Gaan we zo spelen.' mompelde hij zacht, tegen hetgeen wat hem hierheen had geleid. Hij wist niet wat of wie, maar hij wist wel dat hij wel zin had in een spelletje. Een gemene glimlach verscheen weer op zijn gezicht, en hij keek met een duivelse blik tussen zijn haar door. Hij vormde een schaduwbol tussen zijn handen. 'Kom dan..' zei hij op een uitdagende toon.