Kamer 8350; Lily en Cosette.

Mimiko knikte. 'Doe dan maar cola', zei ze lichtelijk teleur gesteld.

'Okay,' zei Cosette. Ze schonk twee glazen cola en en gaf er een aan Mimiko.

'Dankje', zei ze lief tegen Cosette. Ze wachtte tot dat Cosette ergens had plaats genomen om te vertellen waarom ze hier was. 'Ik ben bang dat ik je pijn doe', zei ze toen Cosette zat. Ze beet op haar lip en nam snel een slok.

Cosette keek verbaasd op. 'Hoe kom je daarbij?' Ze knipperde met haar ogen en keek Mimiko een beetje onnozel aan.

Mimiko slikte weer. 'Ik ben nogal..', begon ze schor. 'Snel verliefd op mensen', kwam er uit eindelijk moeizaam uit. Haar mond hoekjes floepte even om hoog waardoor een schichtig lachje ontstond.

'Oh..' Cosette keek naar de grond. Ze wist niet zo goed hoe ze moest reageren.

'Maar bij jou is het zo..', Mimiko probeerde de goede woorden te vinden ze keek haar aan. 'Anders'. Kwam er uit eindelijk uit. 'Ik voel me fijn bij jou, ik kan mezelf zijn', zei ze terwijl ze lief glimlachte. Diep van binnen wist ze dat ze Cosette nooit pijn zou kunnen doen maar toch was de angst er.

Cosette zette haar glas neer en frunnikte aan haar haren. Ze kon nooit goed met dit soort situaties omgaan.

Mimiko nam snel nog een slok van haar cola en voelde dat dit een beetje ongemakkelijk was. Ze keek Cosette even snel aan. 'Het is niet zo dat ik vreemd zou gaan', zei ze met een klein lachje.

Cosette lachte een beetje ongemakkelijk.

Mimiko nam de laatste slok van haar cola en zette het glas op een tafeltje. Ze keek naar Cosette die zo te zien ook wat moeite had met deze hele situatie. 'Ik hou echt heel veel van je', zei Mimiko na een tijdje.

Cosette knikte. Ze beet op haar lip.

Mimiko voelde hoe de scherpe pijn in haar maag terug kwam. Ze had dezelfde woorden terug verwacht maar het enige wat ze deed was knikken.

((Cosette is gewoon vreselijk shy met dit soort dingen D:!))

Cosette keek Mimiko even aan. Ze wou wel wat terug zeggen, maar durfde het niet. Niet omdat ze bang was.

((It's cute C: Thats why she likes you ))

Mimiko begon om haar heen te kijken en wierp Cosette af en toe en snelle blik. Ze zag dat er wel woorden in haar mond lagen maar ze kwamen er niet uit.

Cosette keek naar haar schoenen. 'I-ik ook van jou,' zei ze ontzettend zacht, maar nog net hoorbaar.

Toen ze de woorden uit sprak wist ze het zeker. Zij was de gene van wie ze kon houden. Zij zou haar nooit pijn doen. Een enorme stroom van verliefdheid ging daar haar aderen. Voorzichtig boog ze haar gezicht naar die van Cosette en ze begon haar innig te zoenen.

Lichtelijk geschrokken reageerde Cosette op de plotselinge actie van Mimiko.

Mimiko keek haar even aan maar kon haar zelf niet meer in bedwang houden en zoende haar nog maals

Cosette zoende Mimiko terug :3

((laten we de lezen de rest besparen ze hebben gewoon gebatst >D))

((I agree))

((Gnegne >]))

Mimiko keek naar Cosette die naast haar lag en voelde zich zo blij als het maar kon. Ze strekte zich uit en stapte voorzichtig uit het bed en begon haar kleding stukken op te rapen.

((Laten we zeggen dat het de volgende ochtend is))

Cosette draaide zich om. Ze mompelde wat in haar slaap en trok de deken verder over zich heen.

Al springend probeerde Mimi haar ondergoed aan te doen. Haar haar zat totaal door de war en het zweet liep van haar hoofd af. Toen ze een broek een een bh aan had deed ze het raam open. Het was ontzettend benauwt geworden in de kamer en een beetje frisse lucht deed niemand kwaad.