The rozen garden.

(( hnn, ach ze krijgen vanzelf wel een koortslip xD ))

'Ja maar toch. ik voel me best schuldig.' zei kyosu en keek even duf. Hij was blij dat het wel weer was goedgepraat. Hij voelde een opluchting door zijn lichaam heen.

Lune-Chan grijnste, hij was zo moe van dit alles geworden dat hij zijn ogen bijna niet meer kon open houden, 'ik zie je nogwel weer..' hij glimlachten, knikte en liep toen richting de school.

Mimiko liep naar de roze tuin. Ze was hier al een tijdje niet geweest maar ze wist nergens anders om heen te gaan. Ze keek naar alle kleuren van de bloemen en ging in een roze tuintje ligen. De zon scheen op haar gezicht en ze sloot haar ogen en voordat ze het wist viel ze in slaap

Kyosu zag lune nog richting de school lopen. Hij zuchtte, het was voorbij. Na nog even in gedachten verzonken te zijn draaide hij zich om, en zag opeens een meisje zitten. Ze sliep. Kyosu grinnikte.

Mimiko hoorde door haar slaap heen een zacht gegrinnik en schrok wakker. Ze keek naar de jongen die naast haar stond. 'O sorry', zei ze terwijl ze rood werd.

'maakt niet uit hoor.' zei hij met een glimlach. Het was hem maar al te vaak overkomen om op een plek in slaap te vallen en op een hele genante manier weer wakker te worden. 'lekker geslapen?' vroeg hij lachend.

Mimiko slikte. 'Niet echt', zei ze en ze staarde naar haar schoenen. Integendeel. Ze had een vreselijke nachtmerrie over al het gedoe. Ze beet op haar lip en bleef strak naar haar schoenen kijken.

'oh, horrible nightmare?' vroeg hij en ging maar naast het meisje zitten. Kyosu had niet veel beters te doen, en een goed gesprek was nooit weg.

Mimiko lachte flauw. 'Ja kinda..', zei ze zachtjes. 'Trouwens ik ben Mimiko', zei ze terwijl ze hem snel aan keek.

'Ik ben Kyosu.' hij glimlachte en stak een hand naar haar uit. 'Dus, zit je hier al lang op school? ik heb je nog nooit gezien geloof ik..'

Mimiko knikte. 'Aangenaam', zei ze met een lachje. 'Ja als best een tijdje denk ik', zei ze nog een beetje bedenkelijk. 'Ik heb jou ook nog nooit gezien', zei ze terwijl ze hem aankeek.

'kan wel kloppen. ik moest een tijdje terug naar Ayao..' zei hij. Hij had eigenlijk niet veel zin om uit te leggen waarom, aangezien hij haar niet zo goed kende. 'Maarja, dan zien we elkaar nu.' zei hij met een droge uitdrukking op zijn gezicht.

'Ja idd', zei Mimiko met een klein lachje die zich langzaam uit breide tot een wat grotere. Hij was een fijn persoon om mee te praten aan gezien hij niet naar haar problemen vroeg. 'Dus je komt uit Ayao?', vroeg ze en wikkelde een haar om haar vinger.

'uhu.' Kyosu knikte. 'Ik kom uit Ayao. Maar mijn moeder is Japans, dus..' zei hij. Hij vond het wel even goed om een normaal gesprek te hebben, gewoon oppervlakkig, over normale dingen. 'waar kom jij vandaan dan?'

'Ook Japan', zei ze met een grote lach op haar gezicht. '..Tokyo', voegde ze er aan toe.

'echt? wauw, ik hou van Tokyo. Wij woonden in Masao, maar we gingen geregeld naar mijn moeders zus daar in Tokyo.' zei hij met een lach. Als hij terugdacht aan die tijd, werd hij blij.

Mimiko draaide zich wat meer naar Kyosu. 'Echt waar', zei ze blij. 'Ik hield ook altijd van Tokyo', zei ze lachend. Langzaam maar zeker begon ze de ruzies te vergeten en voelde blijheid in de plaats.

'Ja echt waar.' Zei kyosu lachend. Hij keek Mimiko met pretoogjes aan. 'Masao is zo.. ja zo'n duistere plek. Maar mijn vader wilde persé in Ayao blijven wonen. Dus, altijd als we naar Tokyo gingen, werd ik blij van al die lichten daar.' zei hij vol enthousiasme.

Mimiko lachte. 'Zal ik je eens iets vertellen?', vroeg ze zonder om op antwoord te wachten. 'Ik ben nog nooit in Masao geweest', en ze lachte even.

((ben ff hond uitlaten))

'Haha, dan word het tijd om een keer te gaan.' zei Kyosu lachend. Masao was dan wel duister, maar hij heeft er nooit geen slechte jeugd gehad. 'Misschien een keertje een reisje er naartoe maken.' zei hij tegen Mimiko.

(( ok dan ;D ))

Mimiko dacht na. 'Ja misschien, maar ik heb natuurlijk wel iemand nodig die me de weg wijst', zei Mimiko grijnzend.

'Haha, dan wijs ik je de weg. En dan gaan we naar Tokyo!' zei kyosu grappend. Er stond een brede grijns op zijn gezicht.

Mimiko lachte. 'Daar hou ik je aan', zei ze met pret ogen. Ze had zich in tijden niet meer zo goed gevoelt.

Kyosu glimlachte breed. 'man, ik heb al een hele tijd niet meer zo gelachen als nu.' zei hij. Het hele gebeuren met lune en mauw was hem even ontschoten. tevreden keek hij uit zijn ogen.

'Nee ik ook', zei Mimiko met een tevreden zucht. Mimiko keek naar Kyosu's gezicht en ze begon hem te bestuderen.